բացած
՛լոզի՛ն պատեր էր այս արձանը, անձնակա՛ն տառապանքս
խոր կսկիծ՛ս առժամապէս սև քողով մը ծածկեր էր անի ալքերէս...իս
պատռի վարագոյրը,կը
ցնգի շոգին նորէն, ինծի կըներ կայ ան այն ոյն դի g արձանն
ա՜լ աւելի վսեմ, ա՛լ աւելի վեՀաշուք և ա՛լ աւելի մօտ։ Ան կը ճառագայթէ
ուզզութեամբ,
իր կենսատու
րյսն ու ջերմութիւնը
կը թափանցէ
Հայ
տանի Հովիտներն
ու խորաձորերը, կը տեսնեմ դաշտերը
եռուն կեանքով
արտն ու անդաստան
Ժրաֆանօր/Հն կը մշակուին,
աւերակ
գի*֊դ
ռ
րր
կը
՛նուիրական
տաճարներր կը վերաշինուին
ե. քադաքներու
մէ £ կեանքը
նուտ կ՛անցնի
փողոցներէն։
կը տեսն՛եմ Հայ բանակը
յաղթական
քայլերգո
որ կը գիժէ տօնելու Ազատ Հայաստանի
Անկախութեան
տօնը, այո, կը տեսն
ԱՅԱՕՈԸ*
Զ
ա
յներ
սիրալի ե անուշ անունս կուտան, կը կանչեն խրախակից
լալ,
մասնակցիլ
իրենց
Հանդի սակատարութեանը
ե գործակցիլ
վերա
թեան։
Հոգիս նոր կորով մր կ՛ զգենու,
յուսա Հա տութիւնը
տեղի կուտայ
ե.ես
կր վճռեմ
անցնիլ գերեզմանիս
վրայ (շն։
Հարուած
մը և.դաժանաձայն
ՀայՀոյանք
մը կ՛սթափեցնէ
իս յափշտա-
կութենէս։
ղկեավուր,
չե՛ս տեսներ որ գետը կ՚անցնինք,
ինչ այդպէս
անշա
նստեր ես։ Հինգ դաՀեկան ցնծա՛ գետը անցնելու Համար»
(սովորականը
փարա է)։ կը վճարեմ գրամը և լաստակը կը սաՀի գետի
միւս կողմը։
^Ո՚չ» ալ վճռռւած է, պէտք է աննկուն
շարունակել
մինչեւ
վերք։
Պէ
է միշտ արթուն
պաՀել Հոգեկան
կորովը
զօրացնելու
Համար ակար
մարմինս
կրելու այս խայյլ։ կամ կ՚իյնամ յաղթական
զխն ո ւորի պէս, կա ս~7լր
յաղթեմ
վերչապէս...
.
I
I
Եւ ես յաղթեցի... Տենչապատկերս
յաղթանակեց։
Այսօր
երջանիկ եմ
տօնելու
Հայաստանի
Հանրապետութեան
առաջին
տարեդարձը։
Ատի
Հայ ազգի անմեռ Ոգիի յաղթանակն
է։
Փարիզ , 14 լյայիս,՛ 1919
Ա
.
