ըութիւնը
(կամաւոր ական
բանակների
դրօշակը)
վերցրել է ծիածանի
գըլ՛
խաւոր
գոյներից։
Մեր դրօշակը
Աստուած
է տուել,
ասում է
Ալի շա
այ% օրից երբ Մասիսի գագաթին,
Նոյի աասլանի
վրայ ծագել է
ծիածանը։
Նոր Հայկական
կառավարութիւնը
անշուշտ
տեսնելով
թէ շատ
ան
Հիսն են Ալիշանի
ենթաղրութիւնները*
մերժել է երկու
դասաւորութիւններն
էլ, և րն գուն ել է քիուրինեանց
թագաւորութեան
վերջին
շրջանի
գոյները,
այն է՝
կարմիր,
կասլոյտ,
դեղին։
Z. ԱՃԱՈ-ԵԱ Ն
6 Ո 8 Ս Ը
փու ցաւիգ
մռայլ
երեսին
վրայ
— Նեխած, բորբոսած
լիճի
մը նըման—
.Երբ յանկարծ
ճաճանչ
մարեւի
կ*իքեայ,
Երբոր կը փայլի
Յոյսը մէկ
վայրկեան,
ի՚նչսլէս
վերըստին
դուն կը սլսսլըզաս,
Գուն կը մաքրըւիս,
կ՚աղուորնաս
նաև,
Եւ ի՜նչսլէս Ազգդ իմ կ՛արձակես
վըրաս
Զիս խանղավառող
կայծե՛ր
ոսկեթեւ***։
Եւ՛ ես կը Հաւտամ, ո՛վ Ազգս այդ սլա Հուն,
Թէ քու ծոցիգ մէՀ, քու ցաւիդ
մռայլ
Երեսին
ներքեւ՝
արեգակնափայլ
Ադամանդներու
գանձեր կան անՀուն,
Գանձե՛ր զոր կարծես խորքէդ
անյատակ
կը Հանէ՝ բուռ՛ բուռ
Յոյսը»
մե՜ծ
սուզակ,
ԹԷ-ԲԷԵԱՆ
