VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 60

ՄԸ ՀԱ6.ՀԱՆՐԱՊԵՏՈԻԹԵԱԼ1
Տիք ուլի սիրատարփ եըաղնեւը տարուեցան Հովերէն՝ գէ՛զի մթնո
տը ՀանուշաՀոտ» Հայաստանին, ինչպէս ինքը կ՛եղերերգեր։ Լատին ք
թողին Համար գեղեցիկ անուրջներու աշխարՀ մրն էր այդ երկիրը,
անտառներին .իշնող գի ոն ի լսական յովագը լա՛յն կը րանար իր ա
ս ՛ւ շնչելու Համար անոր տ ու խնկաբոյր ° դը ։ Ո՛րքան ս
ար ատեն տրոփած՜ են միեւնոյն զեղումներով, մարդ ու անասուն
Հարած էին անոր։ Բայց նքթյնայղ աշխարՀը՝ երբ Ղ՚րախտի մը ծծմո
մերկացած՜՝ Դժոխքի մը ծծումբներս վր m ո չսրուեցաւ., երբ իր գետերն
վի տները արիւնի ու ղիաէլներու մեռել ո ւթեա մբր շա բաւեց ան, երբ իր ծ՜
ներու բոցը մարեցաւ իր արշալոյսներուն առածին ճաճանչումներուն Հետ,
ալ ո՞ր Տիբուլը սլիտի Հանդուրժէր իր Գելիայյւն յ ուշքերն անուշել . այդ
երկրին մեռելաՀոտ շնչոււքներ ո վր. ու Արշակի մատակախանձ յովա
տեղ՝ Տուրանի գիշախանձ ագռաւները կռչեցին անոր ձորերս ւնմէջ».. j
է լ սակայն ՝ այդ չարաբախտ երկրին մնացորդ ղաւակներր միայն չդ
րեցան երբեք իրենց Հոգիին ստեղծ՜ագործ՝ երազներր գգուելէ, իրենց օրՀա
վայրկեա՛ններէն կորզեցին կեանքի մր Հրաշալի կայծ՜ի, իրենց մոխիրի մխա–
ց ուսն եր էն գուբս բերին անուշակ բուրում մը։
Ու Հիմա կ՚ապրին...
Արշակի յովասնե՛ր, արշաւակի խայտացէք Արարատի սարերէ
Տաւբոսի սորերր. և դուք տարփաւոր Տիբուլներ մեծ՝ ու չքնաղ ազգերու
բաժնէք ձեր սիրոյն անուրջները Հ (անուշաՀոտյ> Հայաստանին։
է?Ղ_. ԱՐՔ – ԴՈՒ Ր ԵԱ Ն
ՓԱ ՚ Ռ-Բ ԱՆ ՈՆՑ. *
Փա՛ռք անոնց, ոը յուսացին այս օրր, երր յուսալն յիմարութիւն էր,
և եր աղեցին զայն, երբ երագելն ոճիր էր։
Փա՛ռք ա%ոնց, որ՛խաւարին մէջ արշալոյսր երգեցին և մաՀո
կեանքը որոնեցին։
Փա՛ռք անոնց, որ Հայրենի ղաշտերր չէքեցին, երբ անոնք տատա
բուսցնէին ցորենի փոխարին, և Հայրենի աղբիւրներէն չբաժնուեցան, ե
անոնք ար իւն –արբունք կր Հոսէըն ջուրի փոխարկն։
Փա՛ռք անոնց, որ օտար Հորիզոններու, տակ՝ Հայրենի կարօտի
Հբաբո ւի/ն եր բորբոքեցին, և Հայրենիքի տառապանքէն շանթեր նի
Փա՛ռք անոնց, Պոր իրենց գրիէը թաթխեցին Հայրենիքի արիւնին մէջ և
Հայկական տառապանքը ըրի" իրենց ներշնչման ակը։
Փա՛ռք, յաւիտենական փառք անոնց մանաւանդ, որ գերեբէլնայ
նաժխտումով մր իրենց Հաւատքը իրենց իսկ արիւնով սրբագործ՛եց յան և
կան Մեծ էրազին երկունքին մէջ՝ կեանք պար գելելու Համար իրենց տ
ներուն։
Փա՛ռք երէկի երազին, փա՛աք այսօրուան իրականութեան։
Մ* ՃԱՄԲԱՐՑՐՒՍՆԱ Ն