Հ6
Ա1ք՚ԱԶ>
ԽՄ1՝
— "Նււր ստւսցանք այս գլաւթլււԱյւ,
յւյաւ.11 հեզին՚աւկը իաալացի հււչակաւոր
գլւագէա մըԱ է, թեկքւածսւ՛ Նււպէլլւ գրա
կան, մրց՚աւնակին
(հրաասւրակւււաւծ
27
Սեպսւեւյ՚բերին «՚է՚ոււիէււա Տելլա Աեււայի.»
Հաղէւ
շյէքավւակէն
նձրս մաաքք՝
• Մէ–
•ւէաթեան
" ՚ - ր է չ սչւբավա
յրե
րչւ մաա բերե
-
տէ
1
է^՚քՂ^"
Զ ՚ " 1 լ ո ր ՚ ՚ ք ր , Մոսէլուայէ
մօա
կամ
Բէեւի
մեհ Լալրան
(Տաճարչլ)
քցորաոլրորա
ււլ
ղ-Որշ
ր՚ււեերով
յււԱ
ս ա ղար—
թաիէա
Նաււեր՝
որոնք գարերու.
արելէն
ոսկեւլօհ
Հնամենի
չէնքեր
Տլր Հովանաւո
-
քէէն։
նյոաերու
խաոլթեան
մէք Հալ
ու
Հոն, անկարգ
ու անկանոն
սլաոկաէէ
էէն
Երեւան,
որ
Հայերէն
«երեւցողր՝»
,
Լալյնելով
կիոարալյ
շյվանակլ,
իր կար
-
ՍՈ1^ԼԹԱՆ Ս Ս Ս ՚ Ի Տ Ի ՅՈ ՒՇ Ե ՐԸ
գէն
մաաւ
նե րս
^
կաթողիկոսն
էր , Հայ. Եկեղեւյէին
ղե -
րաւլոյհ
Հ ե ւլինա կո
լ թ ի ւն ր , անղաէՒ մամա -
նակներուն
մէք
կորսուող
երկարագոյն
լարքի
մր վերքինր
:
Աոա^իԿւ անգամն
էր որ
քւք .
Ա՛իութեան
մ էք նե րկա
յ կ՝ Րէէա յէ կրօնական
Հանգի
-
սոլթեան
նմանող
երեւոյթի
մր եւ աաէկա
կր սլատաՀէր
^ի՚չգ
Հայասաանի
մէք, Ե -
րեւանի
մէ^ Է"Կ
"՛՜է՛
Կւ՚*՚^Ք1ձ
էրասչէս
սաանձնած՜
է սչաչասչանութիլնր
աղգային
մ շակո քթին , Հայ մողովուրգ
ի վեր ահ՜ր -
նունղ
ի կամքին
, գրական
ղորձ՜երով
ինք -
ղինքր Հասաաաեէու
եւ
ւղարաագրե
լու
ցանկութեան
, Հա լաՆանքկե
րու
եւ ց րր
ւումներոլ
եղեք։ակա1ւ անղեաքէ մր վերքւ
Հնամաշ
քարեր՝
որոն
ւյ վյւայ
կր
ճանչցուէ–
էն
Հա յկական
թա
չի
ու
աաոքա
ւննե.
՛ալ
֊,ա–
յերէն
ա րձանագր
ո ւթ իւննե րչչ ;
Զակորսքր
կամ
մեհ
Լաւրան
գրեթէ
թանգարաննե
ր են ա յլեւս , ուր ա յցե
լե
լու
կո՛ւգան
իսոր Հրգա
լին
չրք է կնե րր մէա
յն ։
Մէնչղեռ
Հոս , կր ղղացուէր
թէ
Կէ՚^^ՔՇ.
յլենգանէ
եւ ներկայ
իրողութիւն
մրն
է
աակաւին
, աւե
լի
ումեղ
քան
քաղաքական
որեւէ
յեղաչրքում
; կամ
աւելի
՝^ձ՚11՚է՚"
սաՀմ անում ով
մ ր, բաւական
ւլօբաւոբ
է
աակաւին
, բլլալու
Համար
ղւսնագա՚էւ
իր"՜՜
ղու թեանց
կար
դին
նաեւ քաղաքական
ի -
րականութիւն
մր :
111
II երուն
մէ9
չբք ագա
յոգ
կամ
աբե
-
լուն
աակ
իսոաեբուն
վրա
յ նսաահ– բագ
-
մութիւնբ
Հէն կոթողէ
մր
ղեղեցկոէթես^
Վրա
յ
ւլմ ա յլռղ
չրքէկնե՜բոլ
երե ւո յթբ
Հս՛֊՜՜
նէր
I
ԸնղՀ ա կա ռա կն երկէ ւղահ՜ այլմ աե -
բէմ
այցե՜լունեբ
էին , եկահ
Հոս ոչ
միայն
անցե ա լի
յի շաա ակնե բուն
քա շալական
ղօ–
րութենէն
մ՚ղուելով,
այլ եւ ներկայի
վառ
զղացում
է
մ բ : Պաաե ցա
յ
սլա բաէ ղվւն
մ
էք
ել եկեղեցէէն
չս՚-բքբ։
Գլխաւոր
մուտքո
Հասահ աաեն, աեսայ
փոքրաթէւ
բագմ
ու-
թէւն
մբ որ ղո քղ թեւե
բու
բամնոլահ՜
էբ
գրան
ե րկու
կո ւլմ ե ր ր
ՀԼյրե բոլ.,
կ էնե
րու , ագ^փ1^երու
եւ մ ա–
նուկնե
րու
սլաբղ
մուլովոլրգէ
խումբ
մ լ^ւ
էր , ՀԽ • Մ էութեան
մէք
ոնղՀանրասլէս
Ո՛ւ–•յ՛՛՛ել, լ, .էիայն
եկե.լ1..յի կը^
յաձա
֊
խե Ն՝) , որ ա րաոէ^ օբկ^ կր սաուա րա%ա
բ , ո -
րովՀեաեւ
չրքափակին
ամէն
կոզմերէն
վաղելով
կբ Հասնէին
ուբիկեր
՛՛Ասլա յանկաբհ՜
եկեղեցիին
ղիմացի
վա–
ՔՐՐ չէ՛ե՛քէն
թա՚իօր
մր գուբս
ելլելով
ուգ–
գո ւե ց ա
լ
գէպի
գ լխալո
ր
մ ուտքբ
: Առա
-
քէն
կա բգին
ւիբայ կանգնահ՜ Րէէա լով , աէ–
րացոլներէն
, բազմաթիւ
քտՀանաներէն
ել
սարկաւագներէն
վերք
քլրցայ տեսնե
լ նաեւ
այղքան
Հետաքքւքլաւթէւն
ե
՜լ
իբարանցում
՚պատէէառուլ
անձնա
ւո բո ւթ իւն ր :
Ա ր բա ղան
ւլւլ ե սաաւորում
ով , սրահ ա
յլ՛
թուի"
մօբուքով
, սպէտակ
ու
նէՀաբ
գէմքով
, կապո քա աչքելւով,
մէքէն
ւոարի–.
^սվ
մսւրղ մլ^ էբ ; Բազմութեան
գետնա–
հաե
7
այլ
Հեւ
աաե ղ
յաՍբաքտքլ
ասւ
լ.
աաճար ;
Բաւյմու
նա
յուահ՜քներուն
՛ւց
ալ
առքեւէս
ել մո–
՚ր ուս , ամ բոզ–.
քրքէէ՛
ա
,րա ո
ա1ւ ^
բ
;
րաղս
ութ է էնւ
II
եւս
«աեսնոլողր^
էլր նչանակէ
(ՎօՄ\Բ •
վէ
-
ճելէ)
ւո քսինքն ՋրՀեգեգէն
վերք
է,ո յէ
տե–
սսւհ՜ առտքին
ցամ աքբ,
կո գանուէ
լ^գար–
ձակ
լեռնաղա
շտէ
մբ վրա
յ՝
որուն
խ"
բր
կո բարձրանայ
առասպելական
Աբաբատբ
:
կաթող էկոս
էն նման , որուն պատաՀա
-
բաբ Հանգիպահ՝
էի, այս Հբաբոլխր
որ թէ
էր
ձեւով
թէ իր գէրքօվ
Խումիեաման
կլ՛
յի չեցնէ ,(ճափոնի
Արբաղան
լեռբ,
մարահ՜
Հբ՚աբուէւ)
ղաբելւ
չարունակ
եգահ՜ է եւ է
տակաւին
՚"
քՍՕր
Հա
յոց Ադգէ՛^՛
պա
չտելի
իոո րՀ բգան
չան
ր • Նոյն
առաւօտն
Է՛՛Կ
է
բարձբացայ
բլրակ
մբ եւ եբկարօրէն
գէ
-
տեցէ Աբաբատո
է
Պայհ՜առ,
ցուրտ
եւ ա —
ոանղ
Հովի օբ մ բն էբ : Բ՛ա րձր աւանղա կին
թափանցիկ
ու փալփլող
օգէն
մէք Արա
-
քւատբ լուսաւո
բ Հորէղոնէն
՛իրաք կր բարձ
րանա
քւ
հ՜ովէն բարձրացող
աէէքէ մբ
պէս։
Երկու
ե՜ր լ՛ ո բղով
մեռուտ
, խոռոչներ
եւ
•ո՛՛՛՛ւ ունգնեբ
լ ^ ղ ղ հ ող խոբ
ու
կապոյա
չո ւքե ր ո վ , ս պի տ ա կա փ ա
յլ գագաթով
գր–
բեթէ
անՀասանելի
կբ
թուէր
,
թեբեւս
տար
ահ
ուն գա չտ ին
մ էք մէնա կուկ
բէքա
-
լուն : Այն
ի լա գ ո լթ ի լն բ որ Արա րատ
ո կբ
գտնուի
ոչ թէ
զինք պաշտող
Հայաստանի
մէք,
այլ քաղաքական
սաՀմանէն
անգին,
Հայկական
ամ՛էն բանէ Հանգէպ
արՀա
-
մ արՀանք
ունե ցող 0՝ ո ւր քէ ո յ
մ էք
,
կբ
թուէր
ինհ՜ի թէ անոր կուտաբ
անասելի
անբհ-ութեան
ել անչափելփ
խորՀուրգի
մբ
իաք
աստ
/է
Հ կարք^Խա կարԽլէ է յա
մէոէաէհ
-եէ թէ
գէն
քո
Հայասաանէն
բամնոգ
սաՀմանբ
քէչ
մբ Րէլաբ նաեւ սաՀմանո
որ կբ
բամնէ
մ եհ՜ եբալ^եբբ
առօրեա
յի
ճղճիմ իբակա
-
նոլթենէն
։
Գտրե ր շաբւււն՛ակ
Հա յեբու
յաքո րգա
-
կ՛ոն ամ բողշ^ սերունղնե
բ ա յս տ ա բ օր ինա
կ
եւ Հրաչալի
ձիւնաոլաա
լերան
նայահ՜ է —
ին , իբբեւ
անկախութեան
եւ
աղղա
յէն
մ իաւոբութեան
մո
ն պա աա կին ,
կարօ -
տով
, յո քսով , խանղ աւլատանքով
: Ինչ ֊
սլէս պս՚աաՀահ՜
էր
՚ ՚ ւ ր է չ
ղոՀ ուահ՜ մո -
զովուրգներու
, օբէնակ
իրլանաայէ
կամ
իսրայէլէ
, այսօր
այղ Հեռանկտրր
էքահ՜
է երկէնքէն
եւ մայրաքաղաքէ
մբ.
Հան -
րասլետութեան
մր ձեւր ղգեցահ՜ .. Ասկէ
վերք եւ ցվերք Արարատր
պիտի
Րէէա
յ
րաղգատոլթեան
կէա
մր անցեալի
երաղին
Ալի Վէնպի պէյ , (ւոյնիԱքն
Սւււլ^աւն
Հաւքիաին րՒրՕէն իս1լ քաղելով, ֆրանսե
րէն գրի աոած էբ ա11ւսր յիշաաակներր ,
լ|ռլլր–անի(ւ ւյահբնկէցոՆթեքւէՐւ վերջ : Այս
յիշսւաակներր պահուած են
11ուլլ*֊անին
աղյիկներուն ւքօա: Հալքի ՏանիշՍ՚ենա յ * ր –
քերէԸի թարգւՐանած է գանոնք եւ «Չաք .
ւքսւք» քաղաքական շաբաթ-աթերթր սկբ -
սած է հրատարակել : ՚
ՀՍՑԵՐՈՒՆ
ՐՈՎՈԲՆԵՐԸ
(1892)
Անիմաստ
է ՛քե՛լ ամ բաստանե
լ
թէ
Հայեբբ
կր ճզմենք
ու
կբ չարաշաՀէնք
:
Աեբ
պատմութեան
վրայ
թռուցէկ
ակ - ^
նարէլ մբ կյ. ր՚սւէ
վ՚ս՚ստել
թէ
Հայեբբ
, \
մեր
եբկբէն
մէք մէշա
ալ բաբօր
կեանք
մր ունեցած
են ,
նոյնիսկ
մէւսլէման
Հբ–
պատակնե՜րէ ս տւե քէ , ինչպէս
կրնան
վր՜
կայել
լալս՚տեղեակնեբր
;
ԱմենաՀի՚հ
շբքաննէ, րէն պե ս՛ական
պաշ ֊
տօն է ութե ան բոլո ր սւստէճաննե
բուն
վբա
յ
եւ մէնչեւ
Եսէաբքոսսւթէւն
, Հայեր
՚լրա -
նուահ՜ են՛ : Զենք չսւվէաղանցեբ
երբ. բսենք
թէ
մեր պաչտօ^ւէութեան
երեքէն
մէն
Հ՚ս–
յերր
կր կազմեն ;
քքէւս Հպաաակներուն
պէո.
Հայերն
ալ
ղէնուորական
հ՜առայութենէ
ղեբհ՜ են . ի–
բենղ աուահ՜ «արեան
գինբ^
ա յ ՚ ՚ է ն ^ ւ գէն •
հ՜առա յութեան
փոխարմէքբ
( պէաէ
լէ
նա զտէ)
չաա
ան կար եւոբ
բան է ել մա ՚
նաւանգ
բնաւ Համեմատական
չէ այն
էսւ–
Հե՜բուն , զոր ձեռք րերահ՜ են այն տաբէնե–
լաւ
բնթացքին
, երբ
մ ի լւդիմանն
ե ր ր
՚լէն–
քէ տակ
կբ գտնուին
: Հայեր,,
առեւտուրէ
մէք չատ
ղ՚սբ՚լացաՆ
են ; Տուրքէ
Հաւաքու..
մբ
՛ւէ՛ե թէ
ամ րւ՚ղք՚՚ւթեամբ
անոնց
ձեռքը
չի՞ գտնուիր
:
ԾաւՐաթ. «Չսւք ւ1՚աք»ի . —
Օսմանեան
պատմութեան
մէք,
մէնչեւ
ե սլարքոսոլ
-
թեան
բալւձ րաց ՛ոհ՜ են երկու
կբօնավախ
Հայեր
:
Ա. քէէալիլ վւաչա, որ երկու
անղամ
ե -
գահ՜ է ե պարքոս
: Առաքին
անղ ամ ԱՀ —
մէա Ա.ի եւ Օսման Ր .ի
օրերուն
(1616 -
1619
յ
երկրոբգ
անղամ
Մոլբատ
Գ.ի չրբ -
քանին
1628//–՛՛
տարէ մբ
Երկրորգ
Հայ ե՚ղարքոսն
է՜
քք էւլէ
յման
փաչա
^ որ կոչուած
է «էրմէնէ^
Ա էւլէ
լ -
մ ան փաչա
ե
՜լ
պա չտօնավարահ՜
է
1655
0—
գոսաոս
էն
ւ656
Փետրուար
.
Աուլթանբ
կբ պաամէ
. -—
Աուլթան
Մէճէա
, երբ Րէշիւտ
փաչայի
յանձնա րար ութ եամ բ ԿիւլՀանէի
«Հաթթբ
Հիւմայունււ^
՛Հբաաաբակեց
ել
ձեռնարկեց
քնքել
ղեբհ՜ մնալու
գբութիւնւր
,
որո՞՛նք
ե՛ս որ Հակառակեցան՛,
Հայերբ
էէ է՞^՛ ՝•
Այ՛է
էւ՚լոա
չաՀերբ
չէէն
ուղեբ
ձեոքէ
՚է՚սխցնե
լ եւ կարղ
մ բ բուոն
ւղա
քքաբներէ
եաք , վեբքապէս
յաքո ղեցան
ապաՀ
ովել
Հիմնական
կացութեան
չար ոլն ակո
ւթէւ
-
նր :
Բրտտբնակ
լեռնեբուՕ
մէք^
ապրող
յ փոքրամ ասնութէւննե
ր բ ա յգ աստէ -
ճան թչուառութեան
մէք
կբ
գտնուէին,
առանց
ասոնք
Հա չուե լու մեր Հայ Հպա
-
տակնեբբ
մէւս
բոլոբ Հպատակներէն
եւ
նլյյնէսկ
Տոյնեբէն
աւե՜լէ բաբօր
վէճակ
ունէէն։
Ամէն պաբաղա
յէ մէք մեբ
եբկրէն
գլխաւո
բ
Հարստութիւններր
նՀա
յեբ
ոլն
ձեռքր– անցահ՜ են , տարակո
յս չկայ
:
կա յսրութեան
ամ սւ յի վա յք՛եբ բ բնակե
լէ
եւ նեբկա
յի իրա կան ութե ան
մ՛իքեւ
:
Հէն
Երեւանր,
ոբ Հազիւ
երեսուն
քա -
ռասուն
տարի առաք քարուտ
բլրակներով
ասէական
ւլէւղաքագաք
մլ^ էբ ,
ա.յսօբ
այղ
րլբակնե
լաւն
մ էկուն գագաթէն
գէ^Ք
գէտ
ողին առքեւ
կր պաբղուէ պաչա
բուահ՜
վաբգաղոյն
նոբ թազեբով՝
որոնց
չինու
-
թիւնբ
աչխոյժ
թափով
յւսռաք
կբ աաբ —
,"–/՛
=
է»"/»
քաղա.^/, կչչ աաբահ՜ո
լի
ւլեաին
եր—
՚կայնքն
ի վար , գաշտին
մէք, լայն
վւողոց–
ներով , րնղաբձակ
Հրասլաբաէքնեբով
, պա
լատներու
չարքերով–
ՋկաբՆէք
սակայն
յատկաոլէս
նախագհ՜ուահ՜
աբգիական
աի—
սլաբով
ամե բիկեան
նոր քաղաք
մր : Երե
ւանի մէք, էնչպէս
իյ . Ա իութեան
րազմա–
թիւ
ուրիշ քաղաք1ւեբոլ
մէք, Հետեւահ՜
են
սթալինեան
չրքանի
ճա բտա
բասլետական
լ^գՀանոլբ
ցուցմուն^երուն
I
Նոյն
օրի -
նակ ճարտարապետութիւն
մբ, ձեւաւոր
-
ուահ՜ միայն տեղական
"ճի
գորհ՜ահ՜ՈԼ ֊-
թեամր,
այսպէս՝
նորավբացական
Վր ՜
րաստանի
մէք , նռրուկրանական
Ո՚~կբա
-
նիո
լ մ էք
, նո րաս լալական
Ո՚ուսիո
յ
մ
էք
կամ
նոբուղպէկեան
Ալղպէ կիստ
անի
մ
էք
եւ
ուբիչ
ամէն
աեղ։
Բայց "վ "ր փ՛որ —
ձուի
ժ՜լաա ա րղի ա կանութիւնով
մդ մե —
զաղբել
ա յգ
ճա բաա բասլե տութիւն
ր ,
պէտք չէ որ մոռնայ
թէ ան
կ՝արտայայտէ
կարեւոբ
եւ մաս՚սմր
չ ք ե ՚ լ պարագայ
մբ,
թմրահ՜
կամ
ցբու՚սհ՜
աղւլեբոլ
վերազար
-
թումբ
եւ երբեմն
ալ յաբութիւնբ
ասիա
կան աղղա
յին
Համ ա յն ա վա
բ ո ւթ ե ան
եւ
ճա ր ատ բտ բո ւե ս տա էլան
յեղափոխութեան
Էլքւկ
՚1ւա1լ
մզումներուն
աակ
; .
Հա յկական գասական
ճա րաա բապեաո
ւ–
թե
ոճաւո
բու
մ
ր
կր տեսնուի
Այ։ եւանի
Ր՚՚Լ՚Ղ՛
չ է ն ՚ ՚ ւ թ իւննե բունէ մէք; Բոլոր
ւզա -
լաաներն
ալ նոյն
չինանիլթով
կառուց
-
ուահ՜ են ,
վէս
բ գա
ղ ո յ՛հ կամ
թուխ
Հրա -
րխա
յէն տուֆի
խո բանա րղնե բով : Ամ
էնքն
ալ ոչ չատ
րաբձբ , լայնանիստ
եւ զար -
գարուն
են , քիչ մբ չաա
պբկոլսէՆ
ցուցա–
կտն
երեւոյթով
մբ : Կբ ղւլացուի
՛որ ամ -
բողք րազաքբ
միաժամանակ
ել աճասլա
-
րանքով
աճահ՜ է : Կ
ր
զգացուէ
ոբ ճարաա–
ր ապետնեբր
բարձբագագակ
փառաբանո
լ -
թեան
մբ զաղափարէն
թելագրուեր
են
է
Թերեւս
Հայոց
նկարագրէն
եւ
տեղւո
յն
բնութեան
աւելէ
յարմար
եղահ՜
րքյյ՚՚բ
նր–
ւազ
մեհ՜ացոյց
եւ աւելփ
ւղարզ ձեւաւո
-
րում
մ ո
է
ԱԼՊԵՐԹՕ
ՄՔՐԱՎԻԱ
(Մնւացեալբ յա|ջորյլյւվ)
էՋԵՐ ԱՋԱՏԱԳՐԱԿԱՆ
ՊԱԱԲԱՐԷՆ
Ա Լհ^ ՚յւՆՈ Վ .Ի ՍձԱ Բ Ե Կ ՈՒՍԸ
Մէկ
ԷԼ մեր աոքելր
ցցուեց
,
կարաոլզր
հ՜՛ոհ րա կէն , կուլ՚^քր
րաց , երգբ
բեբնէն
,
երեւէ քէչ խմահ
մէ է.բիտասաբւէ
;
Ես
ճա֊
նաչեցի
նրան
. Գա չնա
կցութէւն
ից
Հեռաց
ուած
էբ ինչ որ մի յանցանքի
Համար :
կանգ առաւ
չուտրւոհ
, մի պաՀ
լոեց
եւ
մօտենալով
ինձ՝
ժպտուն
.
-
Վայ,
քու
Հոգսւն
մատաղ,,,
էաիկ
գո
՞՛լ
ես , էս էլ ես եմ ՚ • . Հսզփգ
"ւաեմ
,
էնչ
էք անում էստեգ
;
Մի մէտք
հ՜ագեց
մէքս
% Բացատրեցէ
,
թէ
Անէ ուխտէ
ենք գնում
,
գէ չե րե
լու
աեւլ չունենք
...
օ •
՛Լայ,
ես ձե՜ր Հէււլէն ուտեմ,
էէէՀա
մեբ
աոլնբ,
մեզի
Հէւր եգէք
՚, Ու
սկսեց
թեւէցս
ք՚սչել
առաք
Կո
ւէ՛՛՛է,
չէ
ւէ՛ե
է
, ուրէշ
ճար
չունէինք։
Համ աձա յնուեց
էնք
•
Վյ, րցնում
ենք
զա մրէ
ւղբ եւ
Հետեւում
գիչերաչբքիկ
րաբե կամ ին
յ
Տան
ր «Անիի
ուխաաւո
րներ^ին
րՍղու
-
նում է ւքեհ՜ եղբայբբ,
նոյնպէս
Ալեքսան–
գրսէՈքոքի
լոթինեբից
% Այքուսնացահ՜
ու ե -
րեխաների
աէր։
Օ՚ւի Նտխող,
Միկիաան
էր պաՀում
: Ջ
"՚–Ա
՚բթ
,
թ՚^^^՚տէԿ
խօսքով
մի աւլ
՛էէ
մարգ
յ
Բաց լում
է Գիւմբեցու
չէն
սեւլանբ ւ
Մէք՚ռեղն
են գալիս
չփչ ու
գաւաթներ
:
Շ ուտ ով բաց ւում
են եւ տանտէր
ի
լեղու–
նեբբ : Ասենք
Գիւմ բեցու
լեգուն
,
էնչպէս
ել սէրտբ , մէչտ
բաց
են
. • •
Պաբղւում
է, որ երկու
եղբայրներն
էէ
«թունգ
Գաչնակցական։,։,
էէն,
մէայն
թէ՛՛
շարքերէց
աբաաքսուահ՜
• . •
անկարգ
կեանքի պատճառով։
Բանի
քանի
անւլամ՛
նեբ
գի՚^ել
էէն կոմիտէին
, թախանձել
,
որ
վեքւբնղ՚ռւնեն
կուսակցութեան
մէք ,
րայց
մեբժ՚ււել
էին։ «Պէաք
է փսխէք
ձեր
կեանքի
ձեւբ՛» , պատասխանել
էբ կոմի
-
ւոէն , բայց «միկիաանչին՝»
ուբիչ
ի՚^նչ ձե -
ւով կարող
է տպրել
• • •
Մէ ՛գաՀ մեր աղաների
սիրտր
վախ
է
րնկնում
. չյվ՚նի
սխալ
՚ռեղ էին
բնկել
՚,
Մ անաւանգ
որ ւիոքբ եղբա յրր
ե՜րկգիմի
ակնարկներ
է բ անում
եւ անվերք
բամտկ
էբ
սլ՛ս բ՛պո ւմ «Անիի ուխտաւորներ՛^
ի, կե -
նացբ
. . .
Մ եհ՛ ե՛ւլբա յլ՛բ , երեւի
կռաՀելով
Հիւրե–
րի Հոգե կան
՚էի^ս՚կր
\ ա չխ ա տ ո ււք է վւա -
րատել
նրանց
մութ կասկահ՜ներ
ր •
Ջ.եբ
Հո՛գուն
մեռնեմ
, ախսլբտիք
, էս
է լ մեր
ա՚լ՚ւի
կենաց ո •••
մենք Գաշնակ
֊
ցական
ենք. . . Գաչնակցական
էլ կբ մեռ -
նենք։
Կէս գէչեբ է մօտ
ղոլբոր
ինչ ոբ էրա
-
բանցում
է րէէկնում։
Մարղկանց
արաղ
վա՚լք , սուլոցնեբ
, աղմուկ՛. Փոքր
եղբայ
բբ վաղում
է ղուրս
. . .
Մարտէրո\ս,ր ցատկոււք
է տեգէց
եւ
Գլ՚ո–
յին
առաքաբկոլմ
. «Հեռանանք
»;
Մ եՆ
եղբայրբ
յուղւում
է։ Կէնբ
լալիս
է
;
Վ^բայ է Հասնում
եւ փոքր
եղբայրբ
;
՝—- Ի՚^նչսլէո
թէ Հեռանալ։
Անկարելի
է։
Փողոց
բ բռնուահ՜ ոստիկաննե
բււվ. . . Գուք
կր մնաք այստեղ՛
՚ • պէտք
է
ւքնաք
. • .
Մ եր
ղիսէկնեբի
՛իրա յ՛ով
մ իա
յն
ոստիկան–
ներր ներս կբ մանեն
:
Մեհ՜ եգբէսյբն
"Լ կինն էլ ագաչում
են ,
որ մնան • Այմմ
ղուբսբ
վաանղաւոբ
է ,
կարող
են ձե ր բաէլա լո ւե
լ
. • . Այստեղ
ձեբ
մաղին
ղիպչող
չի լինի
. . .
Համ աէլերպւում
են եւ ՛էէ չեր
ր
ապաՀով
անց րն ում
են Գա չն ակց ո՛ւթի ւնի ց վաաբ
-
ուահ՜ երկու
լոթի
եղրայր՚եերի
Հսկողռլ
-
թեան
ներքեւ
•Առաւօտ
կանուխ
, Աարտիրոսն
ու
Գրօն
ուղոււք են ձգել
տո՛ւնբ,
րայց
եղբայրնեբր
թ ո յ լ չեն տալէս • Եբիւէ
Հասկացել
էէն,
թէ
ովքեր
էէն էբենց
Հէւրերր
։
հէնղբսւմ
են , որ նախ
էրենք
ղուրս
գան , տեսնեն
, թէ
է՚^նչ
է
էլատարւ..ոլմ
ղուբսբ
, ո՛՛րքան ապաՀով
է մեկնիլր
:
—- Աարտիբ՚ո՚սր
վարանում
էբ ,
ասում
էր
Գրօն,
րայց
ես րոլոբովին
ասլաՀովե
-
ցէ
:
Հաւաաացբի
, որ եբէլու
եղբայբներբ
էիսաաՀԼլի
մ արգիէլ
է ին եւ պատ րաւէտ էին
էրէէնց էլեանքի
ղնով
էէլա
չտ սլանե լու մեղ
՝Բէձ ՛թ՛րքէ՛ վեբագառնում
է մեՆ
եղ -
Ր՚*՚յՐՐ
^՚՛ յ՚սյանում
է, որ գէչերբ
ինչ որ
ղէպք
է պատաՀել
, գօբքր
եւ
ոստէկաննե–
ՐԲ էէեռ չրքում
էէն փուլոցնեբուէք
, վաան
ղաւոբ
էբ »տաբ մարղկանց
երեւսւլր
գուբ֊
սր
...
« Անէէ
ուխաալո
րներբ»
Համ՛ա էլե բպւո
ւմ
են մնալ
երէլու
եղբայրներէն
յանձնարա
-
բելով
ոբոչ
Հե ՚ոաղօտոլթիլ1ւնե
բ կէո տալ՛
ել
քաղաքում
; Արանք ուբախութեամբ
գուբս
են գալիս
;
Մ աբտիբոս
ր չաա
քգայնացաՆ
էր ,
՚ասոցքի էր Գրօն
:
Հապա
եթէ
մատնիչ
գուբս
գային
այս անՆանօթ
եգրայրներ,"
• . .Հերբ անիՆաՆ
թէ կբ
ձԼ ր բաէլա լուէէնք
,
Բ՛՛՛յս
է՛՛չ "լատաէէխան պէաէ տանք Ո"էլա -
նապաաէ կեգբ՛
կոմէտէէն
, էնչ
եբեսով
պէտէ
նեէւ քլայս,նսէյինք
Գումանին
. Եէ՚ե–
խա յութիւն
չէ՞բ
յանձնո՛ւէ
լ
անՆանօթ
մարգկանց
. . . Գրօն
Հանաքներ
էբ
անում
ել ՆիՆաղում
էբ
Մ աբտիբոսի
փիլիսռվւա–
յութեան
էիրայ
•
Կէսօրր
անցնում
է անո բո չութե ան
եւ
լոէքէոլաՆ
սպւէէէւո՚ւմ
/,
մէք • ճ՚սչին
վ՛երա
-
ղալւնում
են եղբայբներբ
ւլուաբթ
Լւ աե -
գեկութիւննեբ
են բերում
ղոլբոի
մասին
է
Գիչելաւայ
ղէպքո Հասարակ
բան է
եղել*
ոստիէլաննեբ
՚ԷՈ՚լերի
էին
Հեասէէէքնղել,
ոբէէնք ատբճսէնակով
էղ ա շէոպանո
ւե լով ան.^
Հետացել
էին : Զօրավաբ
Ալիխ՚սէ՚ովբ,
չաէիաէլանց
կասէքէէէՆամիտ , կարՆեք է
թէ
Դ
՛Ա՛
է ԷՀ ՚լէ՛^ ՚"– Դ ՚ ՚ Բ Ք ^ Հանել
վ՚ողոց
• ՚ -
Ա.
ՎՐԱՑԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
