« ձ Ա Յ Ր ծ ՆԻՔ » Ն ե Ր Ը.
Մեր պաւշսւօՍաւկիցը վ ե ր ջ ե ր ս վերսկսսււ.
ֆլր
աարեկսւքւ այւշաւ-ը,
(քէմփէյէւ) ,
(քսւրկ
ա ա լոՆ հաւՐէԱւր թ-է օ ր ս ւ թ ե լ ւ թ ի ն հ ւ թ է հա–
էքա
&ռւն
պսւրբերակւսքւ
հր ա ա ս ւ ր ս ւ կ ռ լ -
թեսւնւց՛ :
Այս աււթիւ հետեւեաւլ
լսււրհլլդածու -
թիւքւները6 հոկա.18ի |սւքբացրականէ6; .;–.
Օաա րներուն
Հ ամ ա ր գո րձ՜ է թ^բթէ
Ռ
–Հրաաարակռլ.թէւնւր
, չահարեր
ձեռնարկ
յաճաէս , մե՚զէւ Համար
սակայն՝ գագափա–
յւական
գոՀարերութիւն
է,
առաքեչսլ
֊
^թէւ^ւ– մր , առանց
ա1լհէչաԼութեան
;
՛Այո աողերր
ճէշգ են
գաղափարական
.րոլոր թերթերուն
Համար , ուր ալ Հրա -
աար ակո
ւէն
անոնք ;
թերթը,
մեր Հ ասկաց/քգութեամբ
, մեր
մոգովուրգին
հ՜առա յելու
Համ ար կը Հ ը -
րաաարակուէ
Հ Սակայն, երբ կս
մաահ՜ենք
«Հայրե–նէք»Նեբու
Հ ր աա ա րակութեան
մա–
• սէն , կր Հաւաաանք թէ ուրէշնեբն
ալ մե–
•գէ Հեա , կը ղգան թէ էնշ ղոՀողութէւն
-
՜Տւեր սաանձնաէէ՜ ենք
է
Աւելէ քան
58
աարիէ է վեր կր Հրա -
՚ 4 Հ 1
րաբձրանայ
վերարկուով,
րարձրակօ -
Հէկներով
,
Գէի
՚աբկին
արեւարգելյլ
աէքե–
յւուն
վ յ ՚ ա յ քաշած՜ աիկաաաոբին
սլրոնգ -
•եայ
արձանը։
Գեգեցիկ շէ այգ
յիշաաա.
կարանը եւ Հիանալու
ո չին է ունէ, եթէ ոչ
.գորհ՜աձ–ուահ՜ չինանիւթին
քանակն ու աո–
կուՅւութիւնը
: կանգնուահ
Հաւանաբար
յւ
թա
չէն ե ան նաիւանձախնգրոլթեան
մբ
շբքանին
, այսօր
ա՚Աաեղի կը թուի ան Ե ~
րեւանի
մէք եւ աւելի
յարմար
պիաի
րլչաբ
.Ա՚ոսկուայի
մէք ուր Հսկայականին
վար -
•ժոլթիլնն
ունին;
ք՛այղ պիաի
մնայ Հոս
.պաբղ այն պատճառով
ոբ ամէն-էն արմէ -
.քաւորն է Խ– Միութեան
մէք;
կ
րեւանի
Աթալինի
արձանը
չինուահ է քարէ ե. մե–
աագէ եւ կը աարբերի
Աթալինի
քնարակ–
.ուահ՜
կալէ
Հաղարաւոր
արձաններէն
Անոր տգե գութ իւնն եւ աՀռելի
Հանգա֊
մանքը
երկարօրէն
գիտելէ
վերք, մարգ
կը
մգոլի
խոբՀելու
թէ ի վերքոյ Լաւ
է
որ
•Հոս գրոլահ է արձանր;
ՈրովՀեաեւ ստա—
լին ա կան ո-ւթիւնբ տա
ր րեր
բանե բ
եղաւ
. եւրոպական
ա լան գո
լ թ
ի լնն ե ր ո վ Ա՚ուսիո
յ
֊հւ ա՛սիական կամ հայրագալաոային
Ո՚ու–
ոիոյ Համար ; Աթալինն իսկ եթէ ալք եւ
ներկայ
բլլար
իրեն գէմ մգուահ
շարմու -
մին , Հաւանաբար
ղիաել աար ի նպաստ
վ՚բեն եգահ
այղ տար բեբութիւնը։
Ւր մը -
կան
տասեւեռում
ը
ճարտաբարուեսաա
յեղավւոխոլթիէձւ
ր իլ, լալ,ոգո
յն
արգիւնքբ
Հ^այասաանի
մէք իսկ տուաւ ,
ինչպէս
ել
Հարաւի
ինքնավար
կո չո ւահ Հանբա -
պեառւթիւննեբուն
մէք; Մինչգեռ
Աթալի
նի գատավարութիւնր
, Մ ոսկուա
յէն ա -
ռաք , Արեւմ ուտքի
մ տաւոբակտն
աղա -
աութեան
Հին մայբաքաղաք
ներուն
մէք
կատարուեցաւ
;
Աք^ՊԵՐԹՕ
ՄՈՐԱՎԻԱ
,<8ԱՈՎ1Ջ»Ի ԹԵՐթՕՆԸ
(180)
(ՊԱՏՄԱԿԱ՚ււ ՎԷՊ, 304 - 400)
ԳԻՐԲ
•
1 0 – ՄՈԻՇ ԵՂ «ԽՈՏՈՐ՚նԱԿԻ՚ն
Խ Ո Տ նՐ ա Կ »
Գու չատ
քաւլց ահ ես երեւում
,
նկատեց
նրան
սիւնի մօտ կանգնահ՜ մար~
ԳԸ. ••
ք՚նչպէս
քաղցահ
չը լք՛նել, տէր իմ ,
երկու օր է , որ կամսւբքով
ոչ ոք չէ անց
նում
յ
֊ինչո՛՛ւ
.
Զես
աեսնում
, այնաե,լ
ղբահ է թա
ղաւորի
րանակր
Հ
Նրա ե րկի
ւ՛լի ց ոչ ոք
այգ
կողմերով
չէ անցնում : ՃանապաբՀ -
ներ,,
ղատարկոլահ
են : Մ արգիկ
վախե՜ -
նում են տանից
,լոլրս
ւչ ա լ ե,. նրա ՛լին -
ուոբներին
Հանւլիւգիլ։
Ա՛հ
ի բ ա ւն ե ր չ՛ , սո -
Վահ
՚լայլի
նմա՛ե, գէպի
ամէն
կ՚ւղմ թտ -
փառում են • • •
-
՚1,բանք քեղ ւ,չինչ չտո, քւ"ն
-.
Անիհուին
նրանք... ես շատ
ուրախ
Կբ ւէ^էէ^ եթէ ինձ
շկողոսչ,ոէին
Զինոլորներից
մէկբ վեբ.սբկո,ս
խչեղ տա
րաւ։
Ամբուլք տասն տարի՝
, ինձ
Համաբ
տար
՚սկոէ
ի
Հ
Հ՚Ո յրենիք՝»
օրաթերթը,
34
տարիէ ի վեր՝ « Հայրենիք»
ամսա,լիբը,
23
տաբիէ ի վեր անգլերէն
շարաթաթեր
թբ
ԱՈւիքլի–»ն),
եւ ինբ
տաբիէ ի վեր
եռամսեան. («Արմ
. Րիվիու»ն) :
Բաղմահաքսս
Հ րա աա բակս
ւթ իւ՛՛նե
բո
լ
այս
չարքբ
կարելի է ըմբռնել
Ամ՛եբիկ -
եան կեանքին մէքեւ ամերիկեան
Հասա -
րակութեան
Համաբ,
բ ՚ ո յ ց ոչ Հայ կեան -
քին ու Հա յ մողովուրգին
Համ ար ։ Մեղի
Համար պերճանք
մր կր թուի ան : Երազի
պէս բան մ
ր
Աակայն , այղպէս չէ . ոչ պերճանք
. է
ան , աշ ալ երազ ; իբակտնութիւն
մբն է ,
Հ՚սյ
կեանքի
պայմաններէն
րխահ
, Հայ
մողովոլրղին
հառա
յելու
Համաբ :
Մեր
մո,լովոլր,էր
Ամերիկայի
մէք մաս
նաւոբապէս
, երկու
լայն
շերտեր
ունի ,
Հայերէն
ր՚եթերցողներսլ
եւ անգլերէն
.բն–
թերցոքլներոլ
; Ունինք
երէցներու
սերուն–
ղը ե լ ,ււնինք
եր իտասա րգնե
բու
սե րուն -
Գբ :
« Հայրե՛նիք
լներու
Հայերէն
եւ անգ -
լեբէն
Հբատարակութիլններբ
այս
երկու
սերունգներուն
հառա
յելու
Համար
եղահ
են , անոնց
ւղա շտ պան ո ւթե ան ու ղաբգաց–
ման
նսլաստ մս բերելու
կո չուահ
են : Գե–
բազանցօբէն
աղգա
յին ու
գաղափարական
ղորհ
մր, ղոր կարելի
եղահ է ոաքի կե -
ցնել,
Ն՛որՀիւ
Հ. Տ՝ Գա
շ^ւա կց ութե ան եւ
անոր գաղափարականներուն
, անոր Հայ -
րենասիրական
ու ազատաղրական
ոգիին
,
՚սղղա
յին ՛՛ւ մ շակութա
յին
զորհունէու
-
թեւմն
. Եւ շնուրՀիլ՝
անոր նիւթական
ան -
Հուն ղոՀաբերութեանց
:
Հայ
մողովուրգբ
, իր Հայրենասէր
ու
ղոՀաբերռզ
աաբրերռվ, մեր րնկերներն
՚ "
Համակիրներբ,
Հեռաւոր թէ մօտաւոր, ի–
րենց
օմանղակութիւն
ր
բերահ են եւ
«
Հ՛ո յրենիք
»ներբ
հաղկահ են ու ճիլղա–
ւոբուահ
, ղառնալով
Հայ մաքին ու մչա–
կոյթէն
բաղմաճիւղ
ու խորարմատ
կազ—
նին
ք
... Աակայն,
թերթ մր
մոզովոլրղինն
է ։ Ջի բաւեր որ կտզմակեբպութիւն
մբ
իր Հովանին տայ, խմբագրական
ու վար -
չական
մաբմիններր
աչխատին ու
ղոՀաբե–
բեն , ամէն կերպով :
ԼԱՅՆԵՐ
ՆԵՐԿԱՅԱՑՈՒՄ
ՏԷԱԻՆԻ
ՄԷՋ
ՏԷԱք՚Ն
Անցեալ
կիրակի
գիշեր
Հ.3–
գ՛
Տ՚ոն
մէք ներկայացուեցաւ
թատերա -
գէր
ՎաՀանի
«ՕրՀնուահ
ԱրՀեստո»
թատ՚երախաղը
, ինչպէս
նաեւ
«Լուսա -
՚-Որի
չ ի
կ՚ոնթեւլբ»
պատկե
րբ
, կաղմ ակե բ–
պոլահ՝
Գ
՛՛լ
Ր
՛՛ց ք՛ն
Հ ո ղա բա
րձ ո ւթ ե ան
կող
մէ : թաաե րական
եղանակի
առաքին
ներ -
կայացումն
էբ այս եւ
յաքողութեամր
պսակուեցալ
, լաւ ապաւո բութիւէւ
ձ,չ ե
լով
Հանղիսականնե՜րու
վյրայ
Հ՛**տԿ ՚
բեմն
ալ կաբեւոր
ազզակ
մրն է
ՀայապաՀ ~
պանման
իթկ
^ ^ ^ շ ,
մերկացնենք
իր ղե -
՚լաբուեստի
Հանղերձանքէն
, իր խորին
՚^էէ
Կը. յայանուի
իբրեւ
գպրոց մբ թէ
մեհերուն
եւ թէ մանաւանգ
նոբաՀասնե -
րուն
Համար
;Հաղաբ ճառ անղօր կը մր–
նան
, մինչղեռ
լաւ նեբկայացռւմ
մբ կբ
գասաիաբակէ
ու նորերուն
տկանքներո կբ
լեցնէ
մայրենի
բաբրաոի
քաղցր
Հնչիւն -
նեբով :
Նեբկա յացման
ղե կավա բութիւն բ բս -
աանձնահ
է ր
՛հո յն
ի՚եքն
Հեղինակր
• Նախ
ներկայացուեցաւ
«Լուսաւորիչփ
կանթե -
ղբ » մէկ արաբնոց
սչատկերյւ
, որուն
նիւ
թր կր չ՚^ւ՚՚՚փէր
ուսուցիչ^ւերոլ
արգի վէ–
ճակը ու կուտար
անոնց գառն
ողբերգու
թիւն:
Գ. ՎաՀան
ստանձնահ
էր ուսո՝ւ–
ցէէք՚ն
գերր : Տիկին Ա– Պօյաճեան՝
ու -
ոոլցչոլՀի
աղքկան,
բնկեբ Մ՛ Մարտի -՝
բոսեան
Հողաբա րձո
ւթե ան
գորհակա
—
աարի , իսկ Օր . Ա՝աալէն
Առաքե
լեան՝
աշակեբտուՀիին
գե
րը ; Զորսն ալ
կրցան
ունկնգի
բնե
րսւն փոխանցել
խազին աի -
պարներուն
Հաչեկան
ապրումները
եւ ա -
նոնց իւրաքանչիւրին
նկարագրի
յաակա -
Նիչները ; Ջերմապէս
հափաՀ ա րո
լե ցան ;
« ՕրՀնուահ
ԱրՀեստբք) որ Մոլիէրի
մէկ
կաա ակե րղութ
ե՛ն էն
Հայերէնի
վեբահուահ՜
է , մեզ տուաւ
թէեւ
մ աւսղահին
, սակա յն
այնպիսի
տիպարներ
, ոբոնք տոկացահ
են
գարերու
փորձութեան
եւ որոնց կարելի է
Հանղիպիլ
լնթացիկ
կեանքի մէք :
Գե րերոլ
բաշխում
բ կատա րուահ էբ Հե
տեւեալ
կեբսլով.
Մանուկ
Մանկասաբ՝
Պ– Գր– ՎաՀան;
Գւսյեանէ՝
Տիկին Ա– Պօ
յաճեան–. Փիձձտ
Մամրրէ՝
Պերճ Պառաւ
եան;
Եղեկիէլ՝
Պ– Մարթէն
Օֆլազ։
Անա՛
նիա՝՛ Պ •ԱաՀակ Պասմաճեան ;
Տարղաբեր–
գի
ՏովՀաննէսր՝
Պ– Պօղոս Տէր Պօղոս -
եան;
Մարղար՝
Եղք"" Պաոմաճեան
; Նա -
զենի՝ Օր– Մարի
քցոբանեան :
Վաբղաղաշ–
աի Աաղօ՝ Պերճ Մաբտիբոսեան
:
Հարկ չեմ տեսներ կանգ աոնել
իւբա -
քանչիլր
գեբտկատարի
խաղարկութեան
վրաք։
Մեհեբս
աբղէն մեբ բեմին
հանօթ
սիբող՚հեբն
են միչտ ալ
գնաՀատսւահ^ :
Այս
,սնղամ ալ իրենց վարմ խաղարկու
-
թեամ
ր հափսէՀա րուե ցան
Գովելի կր ւլանեմ մանաւանղ
մեր Նոբ
Աերունգի
տղաքր,
ոբոնք երեք
շաբթուան
փոբձերով
յսէքս,լեցան
արմեւորել
իրենց
գերե
րբ
սաՀ ուն Հայերէնով
;
Այս
առթիւ
ղպրոցին
Հոգա րա
բձութիլ
նբ ւգա բտա կանո ւթիւն
յանձնեց
ինձ ,
յայտնելու
իր խորին
շնորՀակալութիւն
-
նեբս
բոլոր
ղերակատաբներուն
,
իբենց
ստանձնահ
զոՀոզութեան
Համար ,
նաեւ
Պ– Ն՚՚՚-՚ղաբ
Պոտուրեանի՝
բեմավաբի
ու
գիմարորգտրի
իր թանկաղին
օմանգա -
կութեան
Համար ; ինչպէս
նաեւ Պ - Յով
Հաննէս
Նիկողոսեանի
, որ իր
նիւթական
ու բաբո յական
ինքնաբուխ
աքակցու -
թեամբ
նպաստեց
ձեռնաբկին
յաքողու -
թեան, թէ Տէոինի, թէ Վ^ալանսի եւ թէ
Լիոնի
մէք .Պէտք է շնորՀաւոբեչ
Պ Գ Վա
Հանր որ իր այս ներկայացումով
Հաճելի
պաՀ
մը եւ ուրաիւ ու ւլո ւա ր թ տրամ ա -
ղբութիւն
մը սչարղեւեց
ունկնգիրնեբոլն
•
9–.
Պ–
քցՄԲ
Մեր Ֆրանսուհի աշյսաաակի -
9Ը ՚ Տիկին Օաէթ Միքայէլեան, փութա -
ցած էր քրոպւկ մր նուիրել
«Տոֆինէ
Լի -
պէռէ»
օրաթ-երթին մէջ
, Վալանսի ներ -
կայացմսվւ աոթիւ , ջերւքապէս գնահաաե–
լով ձեռնարկր ;
« Ա Ր ն ւ ՚ Ւ »
ՄԱՐԶԱԿԱՆքԼ
ՄԱՐԱԷՏԼ
Վերքերս
աեղի
ունեցաւ
« Արձիլ »
Մ աբւլական
Մ իութեան
տարե -
կան
պարաՀւրն,չ.էսը
,
«ԱլՀամւղչ։այի
»
սրածին
մէք որ լեցուահ էր ե ր իտասա
ր,լ -
ներով ;
Այս
Միութիւնբ
կաղմոլահ
է
1028/՛*՛
ողբ • Զաւէն
Արղումանեանի
, Ա–
Մ ար -
տիրոսեանի
եւ ուբիշներսլ
կողմէ,
«Աչ՛ա–
բատ»
անունով
•
Զանաղան
պատճառնեբով
,
1932^^
կր
փսխուի
անունբ եւ կր գառնայ
«Արձիւ
Մարւլական»
միութիւն,
որուն
կ՝անղա -
մակցին Պ– Պ– Աշոա Տակոբեան
,
Արամ
Մուրտտեան
, Ո՚ովմաս
Ասատուբեան
եւ
Պ՚՚ւլվւսբ
Օ՚ոաո չի
ւլ սչբոցին
քառամե՜այ
չբքանն աւաբաահ
Գէորղ
Գէորղեան
, Տ"՚–
րութիւն
Վաղարեան
, Ամբատ Տէր Նաղա -
րէթեան
, Անղրանիկ
Ա արղ սե՜ան եւ
նոյն
ղ՚ղբոցի
ա շա կե ր ան ե՜չ, էն Յովսէփ եւ Մի
քա
յէլ
Արղումանեաններ
եւ
ուրիշներ
Բոլորն ալ եռանղաւչին
ղորհի
վւարելով,
իրենց
նիւթական
եւ րսէ՚բոյական
զո
՚^էՈ -
ղութեամբ կբ յաքողվւն խանղավառել
երի–
տ՚ոսաբղնեբբ
եւ^ կ՝աբմանունան
մողովոլբ–
գի
Համակրութեան
Պատերազմի
Հետեւանքով,
Մք՚ութիէնլք
կբ ՛լագր
ի գոբհելէ
: 1949^*՛
կբ վերա
կազմ ուի
12
Հ ուլի ով; Վեր,,
յ իչե
ալ երի-
տաստրգներբ
Միութեան
մէք կ՚առնեն
« ճ –
րիշ
ութսուն
երիտասաբ
գներ եւ
վերքին
չորս
տալ,
ինե բու բնթացքին
յաո աք կ՝ եր
թան
իրենց կաաարահ
մբցումնեբով
Այմմ
ունին
չորս
խումբեր :
Մ օտերս
պիտի
կազմ
ուի
նաեւ
Հինգերոբգ
խում
բբ
է
Մ իութեան
Հասոյթի
աղբիւբնեբն
ենսլա -
բաՀւսնգէ
ս եւ ղա շտաՀանգէ
ս , ոբոնք կը
քաքալերուին
ժողովուբւլէն
եւ մասնաւո
րասլէս եբիտաս աբգներ էն ՝
1
^ ՝
քց ում րին ղեկավարներ բ ւլիաեն
Հայերէն
գրել - կարգաչ ; Կր խօսին
Հայերէն
, ներ
կայ
կ*րլլան
Հայկական
ձեռնա բ 1լնե
բու :
քՍանգավառ են այս ե ր իտասա բղնե բ բ ^
ւլոՀաբեբո,լ
եւ Հաւաաալոր
: Աիրով կապ -
ուահ են Հայրենի աւ անղութեանց
;
կ՝արմէ
քաքալերել
րար,,յասլէ,, թէ նիւ
թապէս -
Ե րկա
չ, աաբինե
բու
իբենց
յարա տեւ աչ–
խատանքչւ
, ձեո ք բերահ
քաքողութիւննե
—
ր յւ , լաւաղ ո յն ե բաչիւիքն են իրենց
ւլնա -
Հաաելի
ղոբհունէութեան
:
Պ՛ս րաՀ ւս^,գէ սչւ լա,. կաղմակեր,,լուահ
էբ
եւ յաքո,լութեամբ
,ւչսակաեցաւ :
Թոյ^ափՑ
"՛յգ
վերարկուն
թ է
անկողին
է բ
եւ
թ է
վերարկու... Ատացել
է ի
մի Հայ ուխտա–
՚-Որից
• • • Ջղիաեմ
ինչ կը լինի իմ գրու
թիւնբ
այսուՀետեւ
. . . ինձ մնում՛
է
ցբտից
սառչել ել արեւից
այրուել
• • •
Վերքին
խօսքեբբ
մի այնպիսի
խղճալի
ձա յնով արտասանեց
նա , որ սիւնի մօա
կանգնահ
մարգբ
աււեց իւր ուսերից
զին -
ոլորական
վարապանակբ
, եւ տալով
նբ -
րան , ասաց .
ԱՀա
քեզ մի վերա
ր կ ո ւ :
Նա մեհ ուրախութեամբ
խլեց անսպա -
սեչի րնհա1ւ եւ օրՀնելով
իլր բարերարին
,
խնգրեց .
Օգնիր ինձ , ո,լորմահ
՛ ս է ր
,
տանել
ա յգ վե բաբկուն
մ ինչեւ
իմ խոււլբ • Ն՛"
չատ
Հեռու
չ է
այստեզից ;
Նա սկսեց սողաչաԼ
քարշ
՛լալ
՚ չ է պ ի
ի
՛վ՛
ոչ՚քբ
, ի"կ անհանռթ
բարեբարը
աանում
է բ
նրա ետեւից
ւԼերաբկուն : Այգ
թշուա–
ռականբ
"ւրիշ
ոչինչ
չ է ր ,
ե թ է
ոչ, այն
ողորմ
ելի
ո
ւր
՛ւ ւկնե բ ի ց
մ
է կ բ
,
որոնց
ար
տաքսում են մարւլկային
բնակութիւննե
-
բից
,
ե ւ
նրանք
կենում
ե ն
քազաքնեբից
գուբս,
մեհ ճանաււչարՀնեչԱւ
եզերքի մօտ,
՚լեանափոր
հակերի
մ է ք ,
ե ւ
աւղբում
ե ն
անցուղաբձ
անոէ^՚երի
ողորմութեամբ
:
^՚թԿ
Լ՛՛յ"
Լէ^էւ՛
՚
"անկարելի
է բ
առանց
սոսկա
լու
ն ա
յել
այ՛լ
այլանղակուահ
ճ ի -
ւաղի
վր՚ոյ : Ջեոքեբն
ու ոաքերո
՚չօսա -
ցահ
է ի ն ;
Երկու
հայր՚ս՚ո
մատներ
միայն
շ՚սրմլում
է
ք՛ն ձախ ձեռքի
վբայ։
Երեսի
վրայ
քթի կաւք շրքժունքնեբի
նշան
չկար։
Գուբս
ցցոլահ
աաամներբ
ամ՚բուլքապէս
երեւում
էին : քՏորն րնկահ
աչքեբբ ան -
Հանւլիսա
յլեբսլով
վառւում
էին
մազերբ
թաւիուահ
, կոշտացահ
յօնքեբի
տակից ;
Ջայնր
խանձուահ
էր կարհես,
կոկոբղբ
ամբողքապէս
քայքայուահ
լփնէր;
Նր՛ո
խոլղր իսկապէս
մի հակ էբ, որ փորել էր
ղեանի
մէք ։Նբանում
նստել
կարուլ էր նա,
բայց
ձղուելու
կամ պառկելու
չ՚ո՚ի
լն -
գա
բձա
կութ իւն
չունէր : Եւ այգ
այնքան
Հարկալոբ
եւս չէբ, ոբովՀետեւ
նրա գբն–
ղ ՚ ս ձ ե լ
մ արմինբ տաբահուե
լու եւս պէաք
չունէր ; Նրա ամբողք
կարասին
մի խեցե -
գէն
քրի աման էր, որ ղբահ էր իւր Հա -
մ ա ր յատկապէս
վ,ո ր^ւահ
մ ի խորշում :
Նր՛ս ողորմ՛ ելի
րնա
կ,,ւ
լ՛ա
ն ո "՛ռ ՛ոնց
հահ
քի
չէր • չ"ր" երկճզի
վ՛այ՚ոեր
,
քառակուսի
ձեւով,
ցցահ
էին հակի
չորս անկիւննե -
բու՛է , եւ նրանց վրա չ գրահ՜ էին
"՚՚րէլ
վւա յաե բի կտ ո րնե
ր ու մ ացառներ
, յետո
յ
հեվւել
էին կաւով։ Այգ հահքբ պաՀպա -
ն ո ւմ է բ
՛նբա խ ու՛լր թէ անձրեւիղ
եւ թէ
արեւից։
Ն՛ւ՛ մտաւ
իւր "րքիմէք , րայց
անհանօթ
բարեբարր
չՀեռտցաւ
նր՚սնից :
Ե ր բե՚քն
մ արգկա
յին
Հ ասա բւս կութ
իւնից
բո
լո բով
ին ա ր Հ ամ ա ր Հ ո ւահ եւ բո
չո
բովին
մե
րմո
ւահ
աբարահնեբն
անւլամ
մ ի
բանի
պիտանի են լինում :
Գոլ
ասացիբ
, որ երկու
օր ոչ ոք չէ՛՛
անցեչ
կամուբքից
Հաբցբեց
նրանից
ա՚էւհ անօթ
ր ;
"Ք՝ "՛Ա՛ /"^ • ՚ ՛ " ամբուլք օբ ու
գէշեբ , էմ հակից
ւլլոլխս
ւլուրս
Հանահ
,
նա յում
եմ
յ
Եթէ մի ճանճ էլ
Ա
՛նցնի , կը
տեսնեմ : Ա իա յն ա յս աոաւօտ
, ղեռ բա -
լական
մութն էր , անցան
ե ր կ ՚ ՚ ւ
՝էոգի :
Նրանք
՛լնում՛ էին գէպի
բանաէլբ ;
- Գու լալ ՚ոեստ՝^բ
նրանց • ինչ տե սակ
մտր՚էիէչ
էին
Տեսայ,
ի՚սչպէս
չտեսայ, եւ նա ս կր—
Ս /, ց
նկարս՚՚չրել
աեսահ
մաբ՚չ
իէլնե րին ;
•
Այ՛լ
մար՚չ
ք՚էլո չե՛՛ն վե բաղ՚սրձե
լ ;
-
Զեն վեր՚սղարձել
: Եթէ ՛էե չ՚՚սւլառ -
նային,
ե՛ւ էչչւ տեսնէի ;
կամուրքք,
այ՛լ
անքուն պաՀասչանի Հա -
ղո րղ ահ տէա՚լէ.1լութիւենեբբ
՚իոքր ինչ Հան–
ղստացրին
անհ՚սնօթին
, ե, նա ,
բաբի
գէ շե ր
մ աւլթե
լով
թշուառ
արտաքսեալին
,
Հեռացաւ նբա ողորմ
ելի բնա էչա բանի
մօ -
աից : Աէլսեց
կչ՚կին
ղիմել
գէ՛զի
ձիաւոր -
ների
չւ՚սցօթետյ
իքե ւանբ ;
Ամէնքբ
քնահ
էին հանբ
անղ՚չայ
քնով,
որ
վ՚ոյեչում
է ճան,սսլ,որՀ,,ր,չ
,,
երէչար
յողնոլթիւնից
յետոյ : Ջի՚՚՚ներից
շԱ
"ոէ.բբ
էլերել
էլշաացել
էին,
նոյնսլէս
պառկահ
քսոտել՚ք՛
վրա
յ , եւ Հո Հո ա լո՛ք
թաւալւում
էէն,
՛ւր ՚ք՚՚՚քբ
էնչ կաւչ,լուրէ.ն իբանց
խոն–
քահ
մւււչ՚մինր :
ՐԱՖՖԻ
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«ՏԱէհԱՋ^Ը.
Fonds A.R.A.M
