<6
ԱՌԱՋ*
0
Ս՚Ււււ
Հ1ւացոնցիչ հոգՆոյս վատ(ււեսցի։
ԳՐ– աՐէքԿԱՑւ– (Ողբ– ԿԵ– 2)
Տարիին
ՀԼտ,
ւռարինւ.բո՜ւկ,
Հեա , էոա -
բի՜եԼբէ" է վեբ՝
կլյ
Հթնա՜նք։
Կաղանգ չտԼսանք
: Զեկա՚՚ւ
մեր
կաղան–
գք^
:
/ / յ .
նոբ տարի
չնորՀաւորելու
սոփո -
բութ
էւն% ալ մ ոռցան՛՛ք : Ա աղթա՚նքն ալ
նոր աարի - նոր բարի ;
Հ,ին տարէն
մեր
/չռնա/լր
^
սլասլենա/լան
մ ա շաէէ
մ ո ւչտա
1լ
մ ը կարէէեււ , կբ
քալենք
պասլուկէ
՚ ղ է " ; Կր ք՚"Լ^^Ք
իւարխափե -
Լ"՚է\ կր քալենք
ղանղաչելուէ,
կբ
քալենք
դէԼ^բ՚"չր^ԿԷ
պէ"
:
0՜ , կչլ քա՛լենք աղ ֊
գասլաՀսլանումէ
մաէւաղչւ
մեր
ուսէն
կախ, կր քալենք
Հայոց
լեղուէն
"րէնգը
մեբ
ղօաիին
մկջ խրած, կր քալեեք կր -
Նելով
Հա յ՛՛ց սլաամ ութէւնր
էբրեւ ցա —
մIIIք Հացէ կտոր, չորթանէ
ոքէս
Հ^՚՚ր
տ
ինչսլէս
աէբացուն
, որուն
^է
"Լ11
փոխուաՆ ու սլէաէ չփոխուէ
երբեք
եկե–
ղ^ցէէն
մէջ՝
՝ք^րիսաոսի
գալուսաէն
ի վեր
մինչեւ
^ ւ ՚ ^ Ր ՚ ՚ Ր Գ
գ՚"լ"*–՚*ար,
մենք
նո՛՛յն
չաբակս^նր
երղեցէնք
դարերէ ի ՚էեր , ու
էք^երղենք, աՀա , նաեւ օաար
տուներու
մէջ,
ձանձբացնե
լոփ բա յց առանց
ձանձ -
բանալու
, ուժասպառ
ա յլեւս
բա
յց եւ
յսյնպէս
առանց
գագրեցնելու
ւ
Հայոց
պատմութեան
չորթանր
ւիչրե/ոս
ուժ
չկ՛"յ
մեր
մէջ,
""է
՚1
՚ ՚ ՚ պ ՚ " ^ պ " ՚ ն ո ւ մ ի
մախագր
նռր բանով
1
^Ա^^Լ"՛՜
^էգ1Լ
յօգացալ
ունեցողի աառապանք կր պաա -
ճառէ
մեղէ
Հ
Հնութեան
Հ ամ ր կր պաՀ ենք
մ եր ր.եբ -
նէն
մէջ՝
մարղու
մր պէ" "ր կբ մերժէ
օ –
Լարակ
խմել
. . . սոխ ուտելէ ետք
Օւ կր Հիննա՜նք, կբ Հիննա՜նք
, կբ Հէն–
Տէա՚Պւք :
Կբ
Հիննանք
անտառէն
հ՜առեբուն պէ"
ւ
.որոնց կր խնայէ
յօտոցր
• ^ր
Հէննանք
վանքէ
սլատեբու պէս , որոնց
հ՜եփբ
եվւեբ
գունտ թափուեր է աբեւէն աակ • կ բ
Հէն–
Պէանք Հարէւրամեայ
պառաւներու
պէս »
որոնք կր նմանէն
մագաղաթեայ
ւլէլւքե - ,
բու։ Ու կր Հիննանք անտրաոլնջ ,կր Հէն–~
Նանք արագօրէն, կր Հէննանք
մեր մաա–
կք՜ումներով, կբ Հիննանք
մեր
գգացոլմ՚1ւե՜–
րով
, կբ Հիննանք
մեբ ճաշակով
, կր Հէն~
քւանք մեր
ձ՜անօթութիւններով
, –մեր
լեղ–
ու֊ռվ եւ ամէն րա՝նով որ ունէՆ^;
*Լերջա~
պէս կբ Հէնն ան ք
նոր ր չփնառե
լու մեր
յամառոլթեամբ
% Այսպէս
, էնչ որ գի -
աենք՝
Հէն պատմութիւն
է , ի^՝Լ "Ր
^1
*էԼ ՜
սենք
֊էէն գրոյց է , ինչ որ կուտա՚ւ՚ք՝
Հէն
ապաւլրութիւՆ
է ,
նոյնէսկ
էնչ որ կ ու—
տենք
այսօր
, երէկուան
եվաւաձ՜ն է : Ո -
չինչ
թաբմ
,
՚՚չէ^ձ
՚"յսօբոլան
, եւ
՚՚չէնչ
այժմեկ : Ոչ մէկ ճիգ ժամանակէն
դուր"
ելլելու՝
գէպէ
առաջ
կամ կոգմնակէ
, ոչ
իսկ
^ի՚է
ժամ տնակէն Հեա քաչե լու , ա
յլ
կամապաշտութիւն
մբ "՚եղբ
չփոխելու,ետ
մնալու
, կտրելէ է (Լ"ել ետ - ետ
հրթա–
լու; ԱՀա թէ է ն չ ո ՚ լ օրուան
եբէտ՚սսաբ -
գր մեծ պապէս կր նմանէ՝
երբ կբ խօսի ,
կամ արգէ գբագէ աբ կբ ՚էբէ
՚էար
մր ա -
ռաջ
ձ՜նած– մարգոլ
մր պէս ; Երբեմն
, -
ներոգութէ՛՛ւն
կր խնգրեմ
գայթակղալ^ւե–
րէն,
պապէ՛ կ , կ՝րսեմ
, էմեռա՛ բ , էն -
Լո՛^լ չմեռար^ ա՜խ, ա՜յհքան
լաւ է մեռ -
նիլր • Վասհղէ
մեռնէլր կր նմանէ
կնոջ
ծնն գաբերս
ւթե ան , կբ պաառէ մաբ-
է՚^էւ ՚
^ ՚ " յ բ " ՛ ^ ՛ " ՛ ՛ յ ՚ "՚՜
" ՚ յ բ " ՚ ֊ է ^ ^ ՛ ^ ^
մեռնող
արեան
մէջէն
գուբս
կբ
՚
Է
՚"ղ
Է
ՎաՀագն
: Ուսաէ
զարմանալի
չէ՝ եթէ
մեր
լեզռւէն
մէջ, րստ
սաուգաբանոլ
-
թեան
, ցեղակէց
բառեբ
են
նքսւրդ
եւ
մահ
բառերբ
, - մաբգբ
այն արաբածն է ոբ
կբ մեռնի
. ծնելով։
Աաբգր
մաՀն է, ու
մաՀբ
մաբգր,
օ՜ Հայոց
լեղոլ՛
է
սկղբանէ
էմաստուն
1 Պէ"՚ք է ՚ ^ ՚ ե ռ ն է լ ապ–
բելոլ ուխաով,
նոբոգուելու
ուխտով ,
վա՜յ
անոր որ չի մեււնիր^
"՚ՏԷ ^է՚"՚ՂՍէ
"՚՜
կբ
Հիննայ ;
Եթէ
չմեանէի՜ն
մարգէկ
, եթէ
մնայէն՝
Հիննալո՜վ,
եւս
առաւե՜լ
Հէննալով :
Ղ՚՚՚՜ւրս
, փաբալոննե՛ր
յ
գո՜լրս
Տաղկերտ
ու Հքապո՜ւՀ
, գո՜ւբս
Աշտիշաաի
քրմա
—
պեաներ՝
ձեր խոյրերով եւ
ոսկեճաբմանգ
նափոբտնեբով
• Ա ՚սՀբ կեանք է ,
կեանքբ՝
մաՀ
։
Ս՛ ա՜ Հ , ո՜վ մաՀ , աղբէւր
կենգանու -
թեան
, գուն ես ոբ կբ տանէս
Հի՛եր ^ կր
բերես
նորբ,
կր բերես
կաղանգ֊ Ար -
գաբեւ
^ կաղանգ կը կոչենք աաբէ
մբ ա -
ւելէն
, նո՚ր կ՚անուանենք
կորոլսա
մբ
կամ
բարձում
մը մեղէ արուտծ
օրերու գռլ -
մաբէն;
Նորբ
՚"յն է որ ցոյց կուաայ
բանի
մը պակսիլը ;
Ա՜խ,
ինչո՛ւ բան չի
պակսէր
մեղմէ,
ու կր մնանք
նոյն
քէէ՚՚յ՚՚վ ՝• ^առ,ը կր
թաղէ
իր տեբեւներբ
, կըթաղէ
իր
Հին–
ցած
չորցած
ճիւղերը,
բայց
մենք,
միայե
մենք,
մեղ կբ բանտաբկենք
մեր Հաստ
ու
Հին
կեղեւէն
մէջ ; ^աբոււնր
կոլգայ
, կյչ
կաղնւէէ ծառը որ կը թարմանայ
ծաղէկ–
ներ ով ու վառ գո յներով
, մէնչգեռ
Հ էն
տարէն
փաթթուեր
է մեր մարմնոյն,
պա^
շարեր է մեր Հոգէն;
Ա՚աշած,
վւոշոտած
,
սա
ծա՜նր տառատոկբ
կռնակի գ
նեաած՝
աճէ եթէ կրնաս ;
Ափսռ՜ո
, երկա՜ր է մեր
Հէն տտբէն
"Լ
չէ՜ ՛է՛՛՛ր
մ եր կաղանգը ;
Աբգեօք
մ եզի վիճակս լա՛՛ծ է
տեսնել
նսր տարէ - նոր րարէ;
Ո/՚սւէոզէ
« նոր
սարսուռով
» մր այչայշէ՜ր
մեր
լճա1քին
երեսը, ոբ մար կապահ՜ է գա՛րերէ է վ^,ր :
Ո՚եռ
եր կար
ժամ անակ
էւե^նթ պէաէ կո ֊
չենք
Ե՚լէա
Տէմէրճէպաշեանր
^ որ Հա -
մաբձակեցաւ
աղաղակել
• Ո՜վ Ա"ա -
ուած,
արարչռլթէւնգ
ալ Հինցա՜ւ; ԱՀա~
ւասիկ տարազ
մր գրականութեան
, տա -
ր՚՚՚գ
մ բ պաամ ութիւն
ուսում՛՛՝ ասէրե
լու ,
ատ բագ
մբ քազաքականոլթէւն.
գատելոլ :
Ըոէ՚ք, ոԴ կայ ձեր մէջ
Եղէայէն ա ֊
ւե լի
իմ աստուն •
է
Տ՛արբեր
երկէն^ներոլ
աակ՝ կը
քեբեն
Հոմերոսի
ծ-եփբ , թարմութիւն
տալու
Համ աբ Ելլագա
յի աստուածներո
ւն եր-
գին
: Տարբեր
երկէնքնեբու
տակ՝
կ՝ոսկե~
ղօծեն
Շէյքսվ՚էբէ
արձանը
, նոր աբտա -
յայտութիւձն
մր տալու
Համար Հպարտ Աէ–
սլիոնի
ղաւկէն
շր՚թնեբուն
֊. Տ՛արբեր
ե՜ր -
կինքեեբու
տակ՝
Ո՚ոսլեսվւիէրնեբու
ուսէն
վբայ
յեղափոխոլթէւնը
մբցումի կը աա–
նէն ԵՀովայէ
արարչագործութեան
Հեա ,
սբբելոլ
Համար
բորբոսը
մարգկայէն մա–
քէն
վրայէն;
Տարրեր
եբկինքներռլ
աակ՝ կը կործա
նեն որպէոզէ
շինեն ;
իսկ
մենք գաբձեր
ենք պաՀասլան գե -
րեղմսԲ՚ա՚՚եբոլ
ել Հնութեանց
:
Արգի
գբ՚աղէտը
Հպարա
է
կարծես՝
խոբՀելով որ այնպէս կը մտածէ
,
էնչպէս
կը մտածէր
, Հարէլրյէսո՜
Ս
ա
աաբէ
ա -
ռաջ,
Աւերակ
գէւղէն
նախբապանբ
Օվա–
կենց
Լօլօն^
որ իր Հօրբ մեծ - պապն է եւ
իրրեւ
ժառանգութիւն
գրագէաին
ձգած է
մաածման
ամբողջ
ՀարսաութիլՍը
եւ կո–
սլալը :
կ՝առարկոլի
թէ օգտակար է
Հնութեանց
կառչէլ,
նոյնը
մնալ եւ Հին մնալ
. . . ագ–
գապաՀպանութեան
տեսակէտով
•
ինծ՜է
վախ
չեն պատճառեր
, սակա
յն , ա յն վա
խեր ր՝ որոնք կըծագէն շատ
յեղյեղուահ՜
վաանգներէ ; Աւելի մեծ աղէտ
մբ կբ
կաղ~
մեն եւ սաբստփ կը պատճառեն
այն վը -
տանգեերբ
, որոնք
անուն
շունէն ու կը
մնան
մ ամ ոլլէն
անծանօթ ;
Ատոնց
մեծագոյնն
է Հիննալը։
Ա՚ՂԲէԼ
գաբսւ
մր մէջ եւ օտա՜ր
մնալ
նոյ1ւ այգ
գարուն
• Ողջ թաղուելու
ձեւ
մ ր ;
Երեւակայեցէք
Հսկայ
ջաղացք
մբ, ո -
րու մեծ ու փոքր
անիւները
կը
դառնան
դէւայէն
կշյւոյթով
մը, շաբժման
մէջ գը–՛
նելով
մ աղբ ՝ ո բ ցո բենբ կր ղա տ՚է որո -
մէն՛ , երկանաքարբ
ոբ նաշէՀԷ կը վեբա–
ծէ
ցորենը
, լեգոլտկբ
որ ալէւրը
կր
թափէ
պարկերուն
մէջ,
բայց կր
տեսնուի
անէւ
մը, որչէ Հետեւիր
ջաղացքէն ժա -
ժէն
,
"՚/ն ատեն
վա՜յ
անոր որ կբ սպա
սէ այդ անէլէն
աշխաաանքէն,
սովէ կը
ւքատնուէ եւ կբ մեռնէ
անօթէ :
Վիթխ
ա–
րի ջաղացքէ
մը կբ նմ անի արդի
ժամ ա -
նակներու
քաղաքա
կր թութէ
էձեը ,
կը
դառնան մեծ ու վ՚ոքբ
ժողովուրդեեբու
ա–
նէւԽերը։
Ավյսո՜ս,
մեր անիւն է մէայն
որ
չէ դառնար
, վասնզէ
Հէ՛ն , վասնղէ մա -
շած :
՚Ար՚է , Հիննալ
կը ՚նչանակէ • . • բա
յց
մել։
գրաբարը
աղուոր
ո՜ ճ մ ր ոլնվ, ա յգ մա
սին
. ՚^Հնացուցանել
գյլանս՛^ ;
Ի^նչ կբ
պատաՀի
երբ կը ՀինՏէայ
խօսքը
: Ա՝իշտ
գրաբարն է որ կբ սլաաասխանէ
. «Հ/ւյէ -
ցուցանել
ղբանո կամ
իմանալ
ղան-ղօր
գուն
բանից>> : Երբ, է՚նքղէնք
կրկնելով ,
Հին^եա յ Հա յ խօսքբ
, (մտածում
, գաղա -
փար
, ծանօթոլթէլն^
^ Հայկական
Հան -
ճարբ կը դառնա
յ Հանղօբ^
, կը դառնա
յ
թեփ
, կ՝երէթանայ
, կշ փրթէ , կըթա -
՛ւ՛ է՛
՚
^Ր մեռնի
յ
Վյսխնամ
Հայ ժողովուրդն
՛ալ , գօ"ա -
նալով , եբիթանալոէէ
, Հիննալո՜վ
, մեհհւէ
է
՚ԼՒբն՚՚Տ
"՚յ՚՚՚Ղէ"
անփառունակ֊
իբրեւ
անղօր , աննոքբո՚դելէ
, անգործած՛ելի
ա -
ռաբկա
յ %
Հրամմէ՛
, ներս,
ո՚^պ, այգպէս
ըշ ~
աապ I Ու առջեւբ
եղայ ։
(Մանկութեանս
տեսած,
աւանդական
գաւազանով
ու խոշոր աոպբակ
մը չալ -
կած– , կորաքամակ
ծերունին էր կաղանգ
պապան
^ որ կ՚ա՛նցնէր
դրա՛նս
առջեւի
ճամբէն;
ճանչցայ
զէնքը։
՚Լենջակէ
նման
խոչռր
ոլ՝ճերմակ
մօրուքր
կուրծքը
կը
ծ՝ե՚ծէբ
, ամէն անդամ ոբ եկեղեցէէ
խնկա
մանին պէս կբ չս՚ր՚ք՜էր
ԳԼ"՝֊Է*Բ
Ք՚"յԼ ՛է" ~
խելոլ
ատեն՝) :
Այո աոտոլ դեռ աղօթարան
չրս՚ց ՜
ուած,
վյւանիս
զոյգ
դռներբ
լայն
եմ բա
ցեր
քեղ տեսնելու
յոյսով։
\ցաաուտիկ
թռչուններու
ճիլճիւներուն
, սլացիկ ար -
տոյաներու,
սլսակալոր
կռունկներու
կանչին^
տուարծէկներու,
երփներանգ
ու
բազմատեսակ
Հաւքերու
եբգին Հետ ոաքի
^լ
Ւ
բ՝
գալուստէդ
կըսպասե՜մ : Լուսըն
~
կայէն
ճեբմակ
էոյսբ "ա բլ\րաԿէ
լանջէն
աակաւէն
կ՚ողողէր
մ արմ
ինս ու
արշալոյ
սը
բացուիմ - չրացուէմ
, երկունքէ
մէջ
էր֊
Ղ՝՚"էու"Ա՚գ
բաբէ,
Հրամմէ
հ
Ի՞նչ
1լուզես
այ տղայ,
պիտի եր -
թամ
, ինծի
՛կր ոպասեն :
Պս՚Հ մը շունչ ՛առ, պաաուական
Կա
ղանդ Պ՚սպա
, յետոյ
1լերթաս
;
Նեբողա -
մտութեամբ
նայէ բհակարանիս
խճող -
ուած
վիճակի՛ն
վրայ։
Զգոյշ, "Ր մժեղ -
աբդելբ
անՀանգիսա
չշնէ
քեղ :
Ասոնք
պէտք
են ինծի՝
սեղանս
,
ս՛նտուկներս ,
Ղէէ՚Ք^Բ՛*
չեմ կրնար, դուրս
նեաել
; Ոչ օ -
թոցներով
ա|ււա6.
ունիմ , ոչ ալ գոբգա -
զ՚սրգ պաաերով
չքեղ սենեակ
, ՚փառաւո
~
բապէս
լ^գոէ^ւելու
քեղ , որուն
արժանի
ես է Այս
՚քյ՚անն
՛ալ իմս չ^ , ոչ ալ
Հողը
որոմս
՚իյ՚այ
կը գտնուինք
պապերուս
Հայ–
բենի
Հ ողն է : Սակայն
, գուն
գլխոլս վը–
բան տեղ ոլնիս
֊ ի^նչ կրնամ
Հրամցնել
քեղի
, 11ւլւսք|ւ՞
թէ Հաղարջի
օչարակ :
\ք իայն թէ աճապարես
, շուա
պիտի
երթամ :
Որքա՜ն
սպասեցի
քեզէ
այս օրուան
X
ԱՀա թէ ինչո լ ՛Իր . Ն՚սրեկացէ
եւս կը
վախնայ եւ կ^աղօթէ
• <(.Հոգէս
Հէնցնողը
է՜նքը փճանա
յ
Ուսաի
թ ո յ լ տուէք
ինձ, որ
աարւոյն
՛այս օրուան
մէջ,
սկէզբը
տարուան՝ ըստ
աւանգոլթեան^
ըսեմ
ձեղէ
իբրեւ
մաղ -
թանք
Համայնտկան,
Ւող
նոբոդուի՜ն
Հոդէնեբը
• Պ՚սրպուի
Հինբ՝
լեցուէ
նո -
բով
: թ-ափի
կեղեւը
ծառն
ուռճանայ
նոր
աւիշով
; թ՛աբմ ու գալար
,
առոյգ ու
կայտառ,
ծաղկէն
՚իթթէն,
լեցուին
յոր
դէն,
երթայ
ձմեռ ու գայ գարուն. : Այն
ատ՛են արգար է ըսել թէ կաղանդը
եկաւ,
եւ արգար է զիրար
կազնգել
ճշմարաօբէն
ել է բաւ .
Նո բ ա աբի , նոր բարի :
&.
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
^էշեբ
էր
դուրսը եւ ձմբան
անձրեւ
:
Ջուր կբ ժայթքէբ
Նոթր - Տամ է քէւե -
բուն
թառած
մղձաւսէէ^^ւ՚եբուն
երախնե -
րէն֊, Տուրտ
էր
նեբսը։
Օղէ պաղ
Հոսանք
մը կուգար
խորանէն
ետեւէն
:
՝ք^արայր–
ներոլ
խ ոն ա ւո լ.թ է ւն մը կո՛ր :
Ա՚ԼՕտ էր
լոյսբ
գուբսէ
պէս :
կար մեծ բազմութիւն
մբ
Հսկայ
խաչէ
նման՝
կիսամութին
մէջ;
Հազարաւոր
այ—
բեր ու կէներ
, նստած
կը նայէէն խո —
բանին՝
՛լոր բարձր՛ացուցած
էին
խաչին
՚կեդբւ/ե՚ըւ
խորանէ մը՝ ոբ սեղանի
կը
նմա
նէր
, վրան
քանի
մը մեծ– մոմեր՝
որ վառ
ուած
չէ
էն
՚էեռ ; կըսպասէ բ
բաղմութէլ–
նըէ
էքնուէւգէ
գէշեր
էր
: Կը սպասէր պա -
էոա բագէն :
Հսկայ խաչ մը անտառէ
մը խորը կար–՛
^էք
՚– Ու մարդեր
կ^՚երեւային
տակաւին
վիթխարի
սիւնեբուձն
ետէն,
մութէն
մէջ։
Ոանաձայնեբ
կը լսուէէն,
բաղմութէւն
մը
կոլղաբ
միշա եւ
դրամներ
կը
Հ ն չ է ի ն
մէշտ։
(քեծ
րագմութիւն
մը ծովի
մբ
խո–
րը
կ՚սբքէ
^էք
։ Շատեր կծկտած՝
իրենց ա -
թառին
՚էբայ ; Հ^ատեր վեր առած՝
իրենց
Վերարկուին
օձիքը։
Ոմանք կը խօսէին
տ
Ոմանք ալ աղօթագիրք
մը կը թղթատէ
էն •
Ոմանք կ^ ժպտէ
էն : Կար երէաասարդ
մբ՝
՝"Բ վերարկու
չունէր
֊ Բայց
գէմքը ափե ֊
բուն մէջ առած
, կռնակը
աղեղած
Հե—
ռացած
, վերացած՜
1լեբեւար :
ՏուսաՀա"
տ
մ ր ; Ոչ ան սլա յմ ան ; Այլա
զան
՛են ճամրաներբ
որ Հ՛աւատքէն
կը
տանէն ; կան մարղէկ՝
ոլւ զտած
են
զայն՝
առանց
վւնտռելու
: կան որ կըՀասնին է–
րադործուած
՚վւափաքՍհրուն
դոՀացումովէ
էէ) ե լաց էն եր եւ զարգացածներ
կան որ Հա
ւատքէն
չեն Հասնէբ
, բայց
խելացէներ
եւ
ղարգացածներ
կան ոբ կր Հասնէն
։ Եբէ ~
աասաբգը
մէկն էր թերեւս ա յն
ղօրաւոր
Հոգէներէն՝
որւ/հց վրայ
կ՛՛էյնայ
յ՚սն -
կարծ
լ՚՚յ՚՚Ր–
Մէկն էր ոբ այդ
լոյսին
տակ՝
թ չուառ
ե ւ խաւար կբ տեսնէր ա շ–
խարՀը
, եւ պաաբանքեերոմն
աւերաէ^ե -
րուՅք մէջ քաշուած
, ղէմքլւ
ափերուն
մ էջ
առած
, գոՀունակութիւն
եւ
եբսւխտագէ–
աութէլն
կը յա յտնէր
՝
Մեծ
բաղմութէւն
էր։ Տեսակ
տեսակ ՝.,
գէմքեր : Մարգեր՝
որոնց
"՚ձՔ^ԲԲ
4՚Հք ~ ^
"էէն թէ պարապ
բաներ
էէն աղօթքներբ
է ՚
կայէն
աչքեբ՝
որոնց
մէջ
կեղծիքը
կբ
փայլէր : Անղգայոլթէւն
, անգթութէւն
,
անձնասէրութէւն
կար շաաերու
գէմքէն
վ ր ՚ " յ • Առօրեայ
Հաշէլներ
կայէն
ուրէշ -
ներու
գլխուն
մէջ֊
Կայէն
այրեր ու կէ -
ներ որ կը նայէէն
ներկայացման
մը Հան–
ղէսականներոլն
պէս • ԱշխարՀչ,
ճանչնա–
լու ելած անգլէացէ
եր է տ ա ս աբ գնե բ կ՝ե -
րեւայէն : Եւ ^ային
մաշած
գէմքեր, ա
չ–
քեր՝
որոնց
մէջ ց՛աւ ռւ տխրութիւն
կս՚ր
՛֊
Նայուածքքնեբ՝
որ յոգնութիւն
կըմատ -
նէէն • Ուբախութետն
կարօտ
մը կը մաա–
նէ
էն։
Եւ այս
բոլորը կը սպասէ
էն
^
Հակառակ
ցուրտէն
: Եւ ՚»"^՛"^ է""է
՚ ^ Բ հ1Լ
կազմէին
այս
բոլորը
:
Կբ լսուէր
պաՀակին
գաւազանը֊
Փա
յ -
տէ ոտքի
մբ պէս կը^նչէր
քաբերուն
վր՜ ՚.
րս՚յ I Պ՚սՀս՛
կ
՚^՚ը՝
ե
բրեմն՛ի մարաջախտ - ^
ներուն պէս , կբ տեղաւո
բէ բ եկոգ1
։ե
բ ը
՚յ՚ոլրսէն
լոք՛
լ/՛
եղան
ժամ ացո յց ի
մ ը \
զարկերը
: Զ ՚ ՚ ՚ ր ^ ^ բ ՝
ուրճի
Հարուածնե -\
րու
՚ զ է ս : ^Ղգէ՚-ն
՚^ր աարածուեցաւ
ք
ԷԼ՝,
քէչ։
ԵրգեՀոնէն
եկող
ձայն
մ րն էր "ր\
սկսաւ
աճէլ , ծաւալէլ
կամաց
կամաց :
Հ ե ղ
,
բարի , ազնուական
եբաժչտութիւ^
մը, գուրգուրանք
մը կարծէք :
կուգար
բարձր
, վեՀափառ
սիւներուն
Ր^՚Գ մէջէն
:
քէյաղաղութիւն
եւ
վսեմութէմհ
էր , էնէ -
պէս
էին սէւներն ուկամարեերը,
որ , դա
րեր առաջ^ կերտուած
էէն նոյն Հաւատ—
քով եւ Հոգեկան
նո յն
մ եծոլթեամբ
;
կ*ուգար
, կ՝անցնէբ
բազմութեան
վբ -
րա–յէն<֊ Երկնայէն
ձայն
մր : Եւ
բազմու–
թէւնբ
, անշարժ
, ականջ
կուտալ,
վերէն
եկող այդ ձայնին
, որ ձայներ
՛սրթ՝^՛ցբ–
նէր
իրենց
մէջ։
Եբէս՚ասարգը
^
կռնակբ
աւելէ
աղեղած
, ափերը բացած
, կընա -
յ է ր Սէեսէլք
տեսնողէ
պէս
Զ՚ւ՚^լէ էբ ք^է իմացականութիՇւը
ան -
բաւարար էր մարգոց
;
Անկէ
վեր բան մը
կը վւնտռէ
էն անոնք : Անբաւարար
1լերե -
ւս՚ր
՚ ս յ դ իմացականութիլնը
ոբուձն կը
Հիանանք
այսօր– Անբաւարար՝
զէաոլ -
թէ՚-՚^Բ՝ ոբ արուեստական
մ
ոլորակներ
կ՝ույլէ նեաել անջրպետէն
մէջ :
Անոնք
կը փնտռէ
էն
է"յ"
՚^Ը՝
որ կը՛
պակսէ
իրենց,
գեղեցկութիւն
մը՝ ոբ կը
պակսէ այս աշխաբՀէն
: Կը վւնտռէ ին եմ,
կը զգային
անբացատրելի
ղօրութիմս
մը
որ կը թափանցէ
ր էրենց
Հոգէներէն՛
ներս է
Կը զզայէն
գեզեցկութէւն
մը՝ որ կ"՚ր
"՛յս
աշխաբՀէ
՚իբ՚սյ
ւ Լ"յս մը՝ ոբ
Հոգէներբ
էբարոլ կբ կապէբ պաՀ մը;
Կը փնտռէին
կեանք
մը՝ մաՀէն
անգին;
Երջս՚՚նկութիմն
մը կը վւնտռէին :
Ըմբռնելի էրթէ ինչու
Սնունդը, ոբ ե~֊
բա՛ւ ել ուրախութէւն
կուաայ
տղոց ,
կ՚ո
գեւորէ
ն՛աեւ մեծեբբ։
Հասկնալփ է թէ էն–
չու
^նունդն
ու կաղա նդը , որ
կուգան
կ՚անցնին
տտբէն
անգամ
մը պատրանք -
նեբոլ պէս , կ ՚ ՚ ւ ՚ չ ա ն
մէշտ ,
յաբութէլն
կ՝առնեն, մէշտ էր մոէւէրներէն
վեր եկող
փէմւձ.իկթԽ պէս : Յոյսեր կը բերեն
էբ^^Յ
բերած
յոյսերուն
մոխիրներէն
վեր։
*հե -
ղեցկոլթէւն
մր կը բերեն
միշտ՝
իրենց
բերած
գեղեցկութիլններոէձ
մոխիրնե -
րէն
վեր։
Ուր՚սխութէւն
մը –կր
բերեն
մէշտ։
Մա՛նկութիւն
կբ բերեն •
Զգա՚լի
ԷԻ^ ՚ " յ " Բ"Լ"ՐԲ
բաղմութեաս
մէջ՝ որ Հսկայ
խա
չ
մ րն է ր՝ ծովի մը
1""ՐԲ
^՚"Բ^էք
՝• ք**– երաժշտութիւնը
կը
Fonds A.R.A.M
