Գ Ո Ր Ե Ն
ՈԻ Վ Ա Ս Տ Ա ԿԸ
•
(Զ • եւ֊ վերջին մաս)
ԵԶՐԱԿԱՏՈՒԹԻԻՆ—
«Ամբողչ
25
"՛ա֊
բի
«Համէողղա
յինբ»
էէս՚նր պա յմ սւննե բ
ու.
մէչ
աչխաաեւյււււ.
իբ
ղ ւ
՚ւղաւիա բ
՝ե1,
բ բ
ւոա -
բաՆելու–
եւ.
1լեանքի
էլոԼելու.՛.
Հիմնեց
Հայեղի
կբթոլթԼան
օճաիւ մբ
ճեմաբա
նբ
,
1չաղմա1լե
բ՚՚չեց
մասնաճիւ.ղԼբ
ղանա -
ղան
ղաղութնե բու.
մ
էչ
,
ոբոնք
ունեցան
մչա/քութա
յին
բեղուն
ղո
բքքո
՚ւն
է
ութ
իլԱ ,
Հբաաա բաէլԼ ց ղ աս աղ բքեբ , ղ բական եբ -
կեբ , մանկական - ոչաաանԼկան
մաաենա–
շս՚բ , Հանբութիւնււ
ղասաիաբակեց
պաբ -
բե բական
ղա սա
խօս
ո ւ թ
իւննե բ՛՛՛Լ ,
Ղ"՚է՚Կ
ա ո ւ ա ւ
թաաեբական
շաբժումին
, քաչա -
լեբեղ
Հ՛՛՛յ աբուեսաբ
Լլ
աբուեսաասէբնե–
բբ եամկն
ճիղ ի ղոբծ
ւչբաւ ոբպէսղի
ւթսէւ
պաՀԷ
աբժէ^ւեբու
ղ իաա կցութ
իւնբ Հայ
Հ ՚ ՚ ՚ է ի ն ե բ ո ւ
մէչ
:
Հասցուց
ճեմարանական
սեբունղ
մբ, ոբու
մէչ
աչքառու
՚ոեղ
կբ
ց բաւեն
ղբագէա
— բանա սաե ղծ՜նեբբ ,
յբաղբու/նեբբ
եւ կրթական
մշակնեբբ » ւ
Ն • Փ՛"
լանճեան
ճեմարան
յւ՝՛
«Զոբս գա–
ոարանուի
սկսած՜
"՛յ՛՛
՝է
ա ււտաաութիւնբ
ն/. բկս՛
ք ի ս
ունի մանկապարաէղի
, նա
խա
կր
թ ա
րանի
ե
Լ
ք սլէն^,
բ"լ"բ
Կ"՚Ր՚լեՀ՚՚ր
•
Հի՚ն վարձու
չէնքերսւն
փո խա
րէն
ունի
խբ
էէ
եփէ ական
կալուաՆբ
երկու
մեՆ չէնքե -
բոփ, խաղափայրոփ,
պարաէղոփ ել յարա
կից
Բ՚՚լ՚՚բ
յարմ արո
լ.
թիւննե բոփ» ;
Համ
աղւրո յի՛ն միացեալ
^Ի՚1 ^ Ր"՛՛ ՛է է Ր
է
ոբ ձեռք
բերուեցաւ
այ"
՝է"
քակապ ար —
՚ ւ ի ՚ ^ ՚ Ք Ր :
*/• մ ր սւ խ ա ա բ՛" լ՛
1
՛՛չ •
վք
անրօբկն
ոլա
ռա
կ ա ո ւահ՜
էինք
ա լս
ձ/. ոնարկէն
աոաչ ; Աղղ ին մէչ , աա ր բե բ
""ւ՛էեր
Հինք
ղարձեբ՝
քանղելոփ
միու -
թեան
Լւ ւոե ւա կ անու
տլ
ման րոլոր
սաոբոլլԼ–
լինեբբ
. . .
« Ան"նք
մեղ չեն Հասկնար
,
իս1չ
մենք
՚լիբենք»
կ՝աւլաւլակկւ
Լ
.
Շանթբ ;
Ջ՝՛ աս կ ցանք իրաբ՝ քաղաքականապէս
:
ԶՀասկցանք
իրար՝
ղաւլթաՀայութեան
֊.ու ւաքա կան ա ոլաՀ ոփս ւթ
Լ
ան
կենսական
որեւէ
խէւգրիՆ
չ " ՚ ֊ ր չ ։ եւ ՚Ո՚ացիՆք
–^1
մ ունուած
, մեր բնգՀանբակէոն
Հ բա շափառ
լեղուն
, յեր աղղային
Հարուսա
մշակոյթբ
պւսՀելու եւ ւլարղացնԼլու
պայքարին
մէչ.
Համաղղային
Հայ
Ա՛ չակութային
Ըն -
կԼրութԼան
սեւլՆումր,
մասամբ
Հեաե -
լսյնք
մԼր այս "՚լբ՚սլի
իրականութեան
,
ւոէէէբինե բ
չար
ունակ
բան աղ
րուե ցաւ մեբ
ժողոփուրղի
մէկ
մասէն;
ԲսանեւՀինգ
սււսրուան իր ւոաղնասչա
լի
չրչաններուն
,
"՛՛ւ՛լին
մէկ
մասր
միայն
օղնութեան
Հ՛ս -
սալ,
ղօրափիղ
ղարձալ,
որպէսղի
ասլբի
ել
ամ
բասչնղուի
ս՚ղ՚լ ա սլաՀ սլան մ
ան
՚" յ՛՛
մեծ՜
ձեռնա
րկր
Այսօբ, չաա րան
փւոխուած է ;
ՀաաՈԼսւծի
մբ նախաձեռնութեամբ
եւ
ալոՀա բե րութեամ
բ
սաեւլծ՜ուած
՚է"լ՚^Հ^
արմանացած
է
համա((գային ,
աղղին բո
լոր
խաւերու
ւլնաՀաաաԿւքին ;
Ն • Փ՚՚՚լ՚սնճեան
ճԼմարանբ
եւ Համաւլ -
ւլա յէնէ կրթական
մ իւս
ձեռնար կնե րբ
,
ւս յ""բ
^ ս՛՛ո ու.ածի
մ բ չեն
սլա ական
իր ,
այլ րոփանւլակ
Հայութեան
;
Վկ՚"յ
, ՚"յն ընգՀանուր
խանգափաոու
-
թիւնբ եւ գործնական
ղոՀաբերութեան
նոր ւիասաեբը, որ կը
յա յանա բե
բուին
ղաւլթ^աչխաբՀ
ի բ"լ"բ մ ասե
րէն •
Այս
իրողութիւնբ
, ոբ Հաճոյքոփ
մոռս/^.
ցնել կուաայ
ախուր
անցեալը,
վսԱռԱւսլր–
սակ մրն է եայկ– մշակոյթ-ին եւ յաղթա–
նակ՛ իր անյսորաակելի եւ գերա<լանց ու~
ժին :
Եւ նաեւ
Համ աղգա
յինի
^Հիմնագիրնե
-
բու
յաւլթանակն
է այս , որ ւոարուէ աա -
բի ամբացաւ
, ուռճացաւ
եւ
"I
յս
՚լեգեցիկ
"՛Բ՛լ իւնքուէ սլսակուեցաւ
, անւլամ
մ բ եւս
Հ ասաաաե լոփ
ւս յն
իբողութիւ
նը թկ՛ որ
քան
Հղօր է գագաւիաբին
ումը եւ ինչ Հը–
րաչքնեբ
կբնայ
ղործել
նուիրումի
եւ ւլո—
Հողութեան
ոգէն» ;
Համաղղայինի
եբկրոբգ
քսանՀինղամ
-1
եակբ կբ սկսի նոբ պա յմ աններու
մէչ , եւյ^
նոր
առաչաղրութիւններոփ
;
՚
Հիմեական
նպաասլկբ
իրականացած
էէ
Նա խնա կան
ծ րաղի
րնե
րր՝
գոբծ
ի ենփե —
ր III հ II է III (է •
Համ
աւլւլա լինի
ւլե կափա րո
ւթե ան նոր ա—
ււաչագբութիւնն
է •
ՊաՀել,
ղարգացնել,
ամրապնգել
ել
րնղլա
յնե
լ
՛Լւ . Փա լ՛ոն ճեան
ճեմ արանբ եւ
կրթական
միւս
ձեռնարկներյշ
է
Ան աար ակո
յս նռր ղոՀ ողո ւթիւններ ,
ա եւա կան ճիւլ եւ աչխա աանք կբ պաՀան–
9են
այս
բոլորբ
յ՚նչսլէս
ւոեէէսլնք , անցե՜ալին
կաաար -
ուած
ճիղերն
ու
ղոՀարերութիւննեբբ
ծանրացած
էի՛ն առաւե լա րա
լ։ Ե՚լիսլաո
—
սի , Լիրանանի եւ Ամ եբիկա
յի Համեմ ա -
աաբաբ
սէսՀմանափակ
կաղմակերպու
—
թիւն1ւերռւ
փրայ ; ՝
Այսօբ
լ^ւ ւլա բձա կուած է " ՛ յ " չլ՚չանա
—
կբ
յ
Վ ՚ " ՚ լ ը ՝
աւելի եւս պէաք է , որ րն -
ղարձակուի,
աարածուելոփ
րոլոր
ղա —
գռլթներւււն
մէչ ;
Լիբանան ը , ուբ Հասաաաւււած
է Ն •
Փ՛ս լան ճեան ճեմարանը
եւ Կեւլ րոնը Հա -
մաղղային
Ընկերութեան
,
ղսիւծնապէս
ցո
յց
էոուալ
իր ղնաՀաաա1ւք
քէ
՛ընգՀանուր
գործին ;
կեւլրոնական
փ^արչութիւնր
կաղմուած
Համաղղային
Հին եւ նոբ գոբ–
ծիչնեբէն
, որոչած է չարունակել
գործր
եւ իր լբի՛՛ կատարելութեան
Հասցնել ;
Եթէ
առաչին
քս անՀ ինղ ամ ե ակին , Հա
մեմատաբար
մեծ չեղաւ, Լիրանանի
նիւ —
թական
ւլոՀաբերութիլնբ
, այսօբ
արդէն
կբ ձգտի
առաչ^աւթեան
մբցանիչր
խլել :
Պէյրութի
՚քէշ բացուած
Հանղանակու
—
թիւնբ
արղէն էսկ Հասած է Հաբիւր
Հա—
՛լար լ. ոսկիէ, մեր դրամոփ^
Հ " ՛ – / ՛ ^ 11"|– -
կէս
միլիոն
ֆրանք ;
Ամերիկան
, ինչսլէս
միչտ , այս անգամ
եւս
չարմման մէչ է, իր սլաւոուաւոբ
բա—
մ՜ինբ բերելււլ
Համար;
Հակառակ
աեղա —
Թ ՈԻՐ ՚ ՐԻ ԱԸ
Վ ^ Կ ԱՅՈԻԹԻԻՆԸ
աՏԱԱՊԱՆ Ջ^ՐԴԵՐՈ^՝ ՄԱՍԻՆ
իյԱ-բ
—
Պոլս՚ւյ «Սոն Փոստա» թերթ-ը
կը հրաաարակէ «եօթանասուննոյյ սպայի
մը», ՐաեՍ՚ի Արաքի յիշաաակՍերր հայ
կական ջարդերու մասին
(24 Փեար՛) :
Պոլսահայ րերթերէն կը քաղենք հետեւ -
եալ թարղմանութիւնը , որ ամրոզջակաւն
չեբեւաբ •—
Յօգուածագիրը
նախորգ
րնդՀ • սլաաե–
րաղմի
յի չասւակնե
ր բ սլաամելէ
փեբչ կր
չարունակէ
•
Ա իատիոէ
սկսեալ
Հա յ ղաւլթա կան -
ներու
Հանղիպիլ
սկսած
էէնք : Ասոնք Ա–
նաաոլւււի
այլա
ղան
չրչաննեբէն
Եփ՚բաաէ
Հոփիտն ի փեր աքսորուած
Հայերն էէն :
Ա
իաաիէւի
՛քէչ իսկո
յն աչխատիլ
սկսեր
են
, սրճարաններ
, կաթնաբաններ
բացեր
են ; Աբաբներբ
ա յսպիսի բան չեն դիտեր
%
Անոնց
չնաբՀիլ
լ՛սւ նախաճաչ
մբ բր
ի :
Հայ
ղա՚լթականներոփ
բերնկ
բեբան
լե
ցուն
էին սենեա1լներ;ւ
այն խա՚1ւին, ուր
դի չեբը
էշե ՚-անած
էի : Տո՛լն ած
Րււ՚"Լ"՚Լ
ստիպուած
էի ,^անա
լ :
Բա
յց
անոնք
բարձրաձսւ
լն ա լնքան չաէո չաւլակրատե
—
ցին որ չլ՚կ՚յ՛"
ք քնանալ
յ
ք՚բենց
լքած
ծնն–
գափա
յրե բուն
ի՛ն չքե
բն ու Հ արսւոռ
ւթիւն֊
ներբ պատմեցին
, իսրատնեբ
տուին իրա -
բու; Այս ա՚լէտի
օրերուն
էսլ կբ սոնքան
է
Այս
՚Լչտակոծ
՛ք՚"Րդիկր
չփչտացնելոլ
Հէս
մար ղանոնք
լռելոլ
չՀբաւիրեցի
Հ
Անքնու
թեան
Համ ա կե բ պե ց ա յ ;
կլպուքէմալփ
մէչ ալ բաւական
Հայեր
Հաւտքուեր
են : Աչիսատիլ
սկսեր
են ; Բբ -
նականաբտր
բնակարանային
տագնապ կբ
աիրէ։ Մէկ մասբ
Արաբներուն
նեղ ու յո
ռի տուներբ
, մէկ մասն ալ իսաներբ տե -
ղաւորուեբ
են : էլպուքէմալէ
՚Լեբչ
Տէր
Զօր
եկայ : Այնատեն
Մոլթէսաբբֆոլ
-
թիւն էբ այստեղ ;
Տէր
Զօբի եւ Մէսքէնէի
միչեւ, ճամ -
բուն աչակսղմբ եւ ձախակողմբ
այս ւլագ–
թակ
անի
կա բ աւանն ե ր էն
Հ իւանղ անա
լոփ
մ ե ո ած ե
լ
չթաւլա ած
ղ
իսւ1լ1էե
ր աե սա լ :
Ալն աաեն
աչքիս
աո չե ւ
գծաղ րուե ցան
Վանայ
լճին
չուրին
փրայ
ծփւ՚սցող խեղ -
ղ ու ած թու րք այրե բու ն ,
կինե բու ն եւ
տղոց
ղիակներբ։
Աեբ առաչին
արչաւա -
խ ո ւմ ր ր
Հ ե տասլնւլ ե լ՛՛՛Լ Վանա
յ
2Րլ"՚՚եը
մտած
Հայոց
Համբաւաւոր
Պարաթօֆ
ղօ–
րաբամ-ինր
"՛յս
՚"ե՚լՀն
Հեռա
՚հա
լ
ո՚ւլոգ
–թուրք
բնա կչւ՛ ւթե, ա
՛հ
աւսսր Հաւլաբկ
աւե
—
լին սսլաննած
էլ՛ : Ասոնց մէկ մասբ նա -
ւակներր եւ փ՚՚՚քբ
նաւ֊երբ
լեցուելււփ
լճին
մէչաե՚ր՛
չուբր
նետուած՜
էին : Ա•ոյբեր
,
Հայրեր եւ տղաբեր
աղիողորմ
ճիչեր աբ–
ձակելոփ
խեղգուած
էի՛ն;
՚հաւոու՚ոնի
եւ
Ախլ՚սթի
մէչ մինչեւ
լիճին
ա՚իերր քբչ -
ուած
ու լս ւլի՚ակնեբբ կր տեսնէ
ինք ու կռւ–
՝Լ՚".1է^՚Ք ՚
Հակառակ
այս ա՚լկտին
, ց՚սւեցայ
ղաւլ–
թի
րնթացքին
Հիւանղութենէ
մեռած Հա
յե րոէնւ : քհ ուս ական
կ՛ս յս բ ութի
ւէ՛ ր սլատ–
մ ութեան
բնթացքին
՚լիրաբ
իսո՚լ
խողել
աուած է թուբքերբ,
Հ՚ոյել՚բ
եւ
Բիւրտե–
րւ՛
% քհուսերն են որ Հայերբ
ղբղո՚սծ
են
իրենց
Հայբենակից
թուրքեբոէնւ
՚լկ՚ք •.Յա–
բակէոն
Ա՚ուսիա Հա լաստտնի
փրա
յէն
ք՛ս–
կէնտէբուն
իչնելսւ
մէոօք իբրեւ թէ ան -
կաիս Հայաստան
մ բ Հիմնելու
Հետաւք տած
ւ
։լ
Հա յ ղե կափ՚ս
ր1ւ ե րն ալ ՚լիւղացի
ու աբ–
Հեստաւոր
Հա յե լ՛ ր Ա՚ուսերռւն
Հ՚սչւո
յն
թուն՚սւորած
են :
ԻթթիՀատ
եւ Թէրո՚քքբի
կառա՚Լտբոլ
-
թիւնր
սլատեբաւլ՚քի
ան-^րամեչտռւ
-
թեանց
բե բում ոփ կռուադաչտի
մօտիկ
չրշաններու
ա յս
Հա յե րը
Հեռացնելու.
Հարկին տակ
մնացած կ;
Անկա՚լմակեբպ
"՛յ՛՛
՛լ՛ո՛ւթին
բնթացքին
՜՛այ
ւլա՚լթական–
ներու
միշեւ
յոգնրլթենէ
եւ Հիւանգոլ
-
թենէ
մեռնողներ
ե՛լած
են : Բա լց աւն ա -
տենուան
Հաչիւներուն
Համաձա
լն,
թուրք
բն՚սկ չութեան
ղ ո ւ լ ո ւ ւ ք ե
տուած
կոր ուո ար
Հա լերկն չաա աւելի է;
Եփ՚լ՚ատի
Հոփիաբ աքսո րուած
ա
յո Հա
յերուն
կաբեւոբ մէկ մասս
բան՚սկի Հբա -
մանատար
ճկմալ
ւիաչա Աուրիա առած
է^^
կան
րաղմ ա սլի
սիլ
կենսական
պաՀ ան չնե -
բուն, կը կ՚սրծուի
, թէ
Հարիւբ
Հաւլար
տոլալչյ, կր՛եայ
Հասնիլ
՚լաւլ՚՚ւթին
այս նոր
օւՒան՜գա կութ իլննե
րբ :
կասկածէ
՛լուրս է, ոբ ւքեր միւս
ւլա —
գոլթնել՛
բ նո յնսլէս պիտի կատարեն
իբենց
պա ր աա 1լանութիէն
II :
Եսկ
Յէրանսա՛՛՛ն , եւ արեւմտեան
Եւրո —
ոլա յի
միւս գաղութնե՛"
բ բ ;
Անցած
քսան Հինգ
տար
ինե
բու
րնթաց -
րէն
ւէեր ՛Այո գաւլւււթներր
, մասնաւորա
-
պէ" ֆրանսականր
մնացին
միչտ անտար —
բեր
Համ
"՛՛լ՛ւ
՚" յէնէ
ձեռնա բկնե լ՛ուն
Հ ան
գէպ : ԵբբԼլ
միակ
ւլո Հ ո՛լւ՛ ւթիւն այ" չբր՜
չանին,
թո՛ւ
ներուի
մեղ բսել
սաՀմանա–
էիա
կուած է քանի
մ բ կասլոց
՛լ րքե րոփ եւ
25
Հաղար ֆրանք
Հնչուն
դլ՛ամ ոփ
. . .
Համեստ
, բա յց սրտռփ Հարուստ
Հայ -
բենակցի
մբ, Պ. Միւթէվկլեանի
մէկ մ ի–
լփանի նոր նուիրատուութեամր
, կբ յ ո ւ -
սանք թէ ֆբանսաՀայութիւնբ
իր
՚ոեղր
յյլիաի
ղրաւէ
Հ՛ոմ աղգա յինի
երկրո^լ՚գ
քսանՀ ին՚լամ եա
յ պատմութեան
մէչ :
8 ՚սւեր յ՜ացնե
լու
Համ ար
Համ
աղւլա
յին
Ընկերութեան
մեղմ է անդարձ
Հ եռաց
ո՛լ
մեծ
առաքեալներու
յ ի չատա
կււ , պաՀպա
նելու եւ
ղօրացնե՜լոլ
աւլւլապաՀպա
—
նռւմի
ղօրաւոր
ղէնքերը
, ել
փերչապէս
ւիառալո
րե լու
մ ե լ՛ ա՚լ՚լա
յին
մ չակ"
յթը
կբ սլարտա՚լ
լ՛է բոլոբիս
նոր ճի՚է եւ ղոՀո–
ղութիւն ;
կաւոաբենք
մեր սլաբաքբ,
Հաոտւստե —
լոփ, որ ^Հայ մողուիուրգր
ղիացաւ
ըմ բռ
նել
Համ ա՛ւ՛լա յինի
փ ալ՛ի չնե
բու
Հետա -
պնղած
նոլւո աակին
բու բձր
արժէքը
եւ
բարո յասլէս եւ նիւթաոլէս
աչակից
Հան -
ղիսացաւ
անոր» •
Ա. ՏԷՐ
ԹՈՎՄԱԱԵԱՆ
«ՅԱՌԱԶ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(8)
« Ա Զ Ա Տ ( 1 Ի Թ Ի Ի Ն ՚ Ն
Ա4^ՍՈՐԱԿԱՆ »
( Հ Ա Տ Ո Ի Ա Ծ ՚ Ն Ե Ր
Վ Է Պ Ի Ե Ր Կ Ր Ո Ր Դ Գ Ր
֊ ք Ի Ց )
•
ՄԵՐԿ
ԻՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ
Ն
՛Ա
լբս՚նգ եանը
ոսւքի տակ տուե ց
ամբողչ
Պ՚՚լիսը : կառք
Համաբեայ
չէր նստում ,
նաիս՝ իսոբգոլբոբգ
փողոցներոփ
անիէնեբի
"՚ն՚յնելը
յոգնեցուցիչ
ու տանչալից
էբ ,^
ւոոլ ա
մ իթէ
կ՚ոո քբ
կ ա ր ո ւլ է ր մտնե Լ ա–
յ
մէ՚ե տե՛լ, ամկն
ունկիէն , ՚ւրտե՚լ
մի
չունչ\
կար,
կեանքի, մի նչոյլ -
Շուկտնեբում
, եկեղեցիների
ու
մզկիթ–
ների մօտ, ւլերե՚լմանատնել՚ում
եւ նաւա
Հանւլ
իս
տ ն եր ում
էԼփս
տում
կ ին ցնցոտիա -
ւոբ
մուրացկաններ
, անօգնական
կոյրել՛
Հան՚լիպու՚ք
էէն բոլորովին
մերկ , ցնոր -
ուած
՛ք ՚ոբ՚էէկ
, որոնց կեղտոտ
մ ա չկբ չո–
բութիւնից
ճաքճքած
կաւաՀուլի
նման էբ :
Նրանք
իրենց
ղւլղւլուած
, ցից - ցից մա -
ղեբոփ,
ոտների ու ձեռքերի
եր/լաբ
ե -
ղռւնգներով
, կարմրած ա չքեբոէԼ ու չուռ
եկած, բորբոքուած
կոպերով.
Հին
փէբքի
ս՛ղ ինե բուի եւ ՚քալւմնի ու
՛էէ՛քքԼ՛
փբ՚՚՚յ
բտցւււած
խոցե՜րոփ
սաբսաւիելի
տպաւո -
րութիւն
կի՛ն թուլնու՚ք ; Գժուաբ էր նրանց
նսլնիսկ
կարե/լցելր
, այնքան
կորցրել
էին
մաբղքլայիւն
կերպարանքը,
այնքան
փա
յ –
բենացե
լ ;
Երեւում է , Ար՛անք միսիթարւում
եե
նբանոփ, որ գոլռանը
թ ո յ լ է տալիս չա -
"լիկր փոխել
մի քանի տարին մէկ անւլամ
,
գառնութեամր
նքլատեց
ՄԼ՚քայէլբ
:
Ավաճե՜անբ, որ ^Լէ լ՚՚էԼ՛ լվ՚ո ս է նման
ուղեկ–
ցում էր Նալբանգեանին
,
գուցէ
աւելի
յաբմ ա բ խօսք չգտնէր
ասելու
, քան ե -
թէ–
Լաւ
նայիր
այժմ,
ւլի
տեսնելու
ես
բաներ
,
Որ իսօսքերիս պիտ Հաւաստիքր
էէնին
. .
Փ ո՛լո ցնե
լ՛ ի՛յ ՛քէ կում եբկաբ
սլ եի՚ւ եր ով ,
կի՚սալուսնի
եւ աստղյւ
նչան կրող
ֆէոերԱ
՚լլ1
"ին թէք գրած,
ցոլլեբի
նմա՚եո՚լ
թ ի ՚ ֊ բ ք
ոստիկաններ
ը , փոչու
մ էչ
թաւալելով
,
քարչ
էին աալիս
մի Թիւրքի, "ՐՐ
ղւ՚ռոլմ
էբ .
Օսմանլին
մեղք
չունի՛՛,
ալչաՀբ վբ–
կայ
, մեղք
չունի
. . .
Ն
՛Ա
ի՛րեն գետին կր գլորում
ոստիկան -
ների
ձեռքից
աղատուելու
Համար,
բայց
սբանք
անո՚լոքարաբ
ոանաՀաբելով^
չա -
բունակում
էին վւալասի
նման քարշ տալ ,
իրենց վա յլ՛ ենո ւթի՛ ւնբ
Համ
եմ ելով
թունդ
ՀայՀոլանքնեբով
^;
ի՛՞նչ է ՚սյգ
մարգու
մեղքր,
Հե -
տա քբքբ ուեց Նա լրանգեանբ ;
Ավաճեանի
կաբծիքոէԼ
ա յգ
թչուառը
մեղք չպէտք է ունենար ; Հաւանական
է ,
ոբ այս Օսմանլին
մի ուբիչ,
յանցապաբա
Օսմանլիի Հետ են չփոթել; Գա թուրք ոս–
տիկանոլթեան
Հե՜տ յաճախ է պաւուսՀում
է
իսկ
ի՚^նչ
է
լինում
Հե՜տեւանքբ ;
Հե տքո կոր ՛յնե լու
Համ ար գատ
ու
դատաստան
չպիտի
ընեն ; Բանտին
մէչ
իսեղգամ աՀ
րնե
լէ ետքր կը յա յտաըաբեն
,
•թէ , թուլամորթ
գան
ս ւե ցա
լ
եւ ին ք՛լ
ինքը
ււսլանեց ,
պալ՚ղաբսւնեց
Ափաճե՜անը :
Բաւլմա
թ ի լ
փակուած
ա բՀ ե ստանոցնե
բ
ի
առչեւ,
մռայլ,
տրա՚լիկական
•անւոաբբե —
րութքւԱէմբ
՚եստած
կին աբՀեստաւո
րնե
ր ,
որոնք սագաֆի
երկար
Համ բիժերը
քա -
չելոփ
ե րեւի
որո չում
կ ին իրե՜նց ճակա -
ւոԽղիբ բ :
՝Լտղ
թէ
ուշ
կսնաֆութիւնբ
մու -
րացկաննեբու
գասին
պիտի
խտոնուի
Հ
Ա՛ւ՛լա յին
փա ճառա կան
ութ
իւնն ալ մխի՛ -
թարական
փձ
՚ճակի մկչչէ • Ամրո՚լչ
Թիւբ–
քիա՚ե
1
։ւրոսլակտն
՚ասլբան^ւերով
կբ Հե -
՚ւեգուի
,
ասաց Ավաճեանր :
Բայց
՛լո յութիւն
ունէր եւ մի
"ւբիչ
ՊոլԼ"՛
Եւ֊ր"՛՛լ՚"կ՛ոն
կաֆկն/ւլ՛ում
, ու պանղոկ—
ներում
, Ասիա
յի ե ւ Եւբ "՛ղա
յի
Բաւլցր
^
չրեբ
ւլրօ՚ւաւիայրեբւ՚ւմ
, իչխանա՚յ
քլղղի - ^
ներում
, Պէյ"ւք
Տէրէ յում , Թէրապիա - ^
յ՚ււմ եւ Փերա
յի
կե՜գրոնում
տ
ի
լ՛ ո ւմ \
է
բ ան Հող ու թի
ւնն ու
ղուարճու
թի
ւնբ ,
իս լ՛ ա
իլ
ճ անքն ո ւ
՛լեփ" ՛՛ւթի
ւն բ ,
կեանքր
չամպանյի
վ՚ր՚իուրի
նման գուբս էր ցայ
տում , արբեցնռւմ
, յօղս
ցնգում
՛ու թող -
նում ծանբ
էէա
բչելէ նստուածք
մտքերի
ու
Հուլէներէ
վրայ :
Եւրոպական
քաղաքականոլթէլնբ
բե -^
րել էբ էր ր՚ոբքերր
, նորաճեւութիւննե
-
լ՛բ, իր գս;ւանանքը։
Ֆրա՚ես իա ց ինե
լ՛ն ու
Ան ՛լ լիաց ինե
լ՛ն ա յնսլէս
է էն է րենց պա՛տում
,
կարծես
էրենք էէն Պ՚՚լոէ
"՚էրերը
յ՛" ~
ւա.կնուո ել էնքնավստաՀ
,
ամբարտաւան
ու սեթեւեթ
:
Հաւլուստնեբէ
՚եորաձեւութէւններէն
ա–
յ/
էնէց առաչ
արձա՚լանւլ
ում է բ Պ"էէ՛՛ը ՚
Մօտայասէր
3) ըանսուՀ էնե բ է Հետ
մ ր ց ՚ ՚ ւ մ
էէն
նո յնիսկ
Հա յ Հ ա բ ռ ւս ան ե բ ի , աղգա
յէն
էէոբծէ չօլերէ կանա
յք ; « Մեւլուն »
ծա՚լբա–
նկտրնեբով
յաճախ էբ ձաղկում
Հայ ՛ոէ -
քլէններէ
կապկումլչ
այլաւլզէներէն
: Նալ՜
րանղեանչ,
չկարողացաւ
ծէծաւլբ
ղսպել >
երբ աղգա
յէն
ՀԼ՚ւանղանոցում
, խնամա -
կ՛ոլ Հայ տիկիննեբի
մի քանիսի
՚ / / / " / ՛ ^
տեսաւ
^կալ՚իրալղիէսկան»
կոչւող
՛Լերչին
ւէոտայի
ւչլխաբ1լներբ :
Յառաչ՚էիմել
են Հայ կանայք,
ւսւեէ
ւ՛ն
ղլխնել՚ին
կսլցնում,
Աէէաճեանի ա -
կանչի՛,, ասաց
Միք՚սյէլր
:
Պ՚սՀ սլան ս՛էա կան էին տղամարղ
իկ : հր -
րանք
ի բենց
ե լրոպական
Հա՛լ
ուոտներ՚՚վ^
անղամ
չէին
Հրաժարւում
սւբսւէլից
իոն
ֆէսից :
Եբեք օբ ան ոնգՀաա
շր^ելուց
յետոյ
ւ
Միքայէլբ
չավւաղանց
յուլնեց : Վերչփն
՚ * ՜
րբ
բա՚լմաթիւ
տպաւոբութէ՚էնւնել՛ից
է\րն -
շուած
վե րաղ
ու րձաւ
Հիւրանոց
ե՜ւ
ի՛սկոյն
պառկեց
Հանղստ
անա
լու :
(Շար. )
Ա–
ԱՐԱԲԱՄԱՆԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
