ՀԱՅԿԱԿԱՆ
ՅԱ՚ԼԹԵՐԳՈԻԹԻԻՆ
• ԱՓՐԻԿԷԻ ՄԷՋ (*)
Ա–
«Ժալսվեցէք ցնշլսարեալ կռտորսդ ,
՛լի ՛լ՛ի՛ ինչ կորիցէ» (Յովհ. Զ– 12) =
Տէ
՛՛ւ՛,
եթէ ծովը
ուըղելք
չՀանւէէսէս–
նա^ր
այւ՚օը • • •
Աշթէւո
ձի՛ն, ոը , օըԼըո՚՚վ,
սւււըաւյեր
էը
աւաղի
ամ սլե լաւն
մ է^էն՝
ւլո
ւիե լսվ Ափ ՜
րէ1լեւսն
անէսոլ՚ոտ՛։
ա ր ե ւ֊ե լքկ՚էւ
աըեւ —
մուաք
, աըար
ըանասաե՚լծնԼչ՛ը
1չ՝աւան -
ւլեն թկ ճո՚լ՚իէւն
աալով
մաեչ՛ կլ՛ ծով
ւոասէ՚ւոէոա , կալ՚ծես
, ՚չըոՀ
աալ՚՚ւ
ալիք -
ներուե
ղկմ , ոբոնք կբ նմանէին
յոփա -
աակի
Հուլ՚ք ած ած ան բա
լե
լ՛ ո լ ;
Տէ՜ր
, եթէ ծոփբ
աբ՚լելք
չհանգի–
սանաբ , այոօր
սլիաի անցնէի
ղիմաց
, "լի–
աի ցաակէի
մի՛՛ւս
ցամաքին
վրայ, «Ալ -
լաՀ կք
"ւէր»
կանչելու
Համար
Հոն ուր
կ՝ասլրին գեռ
ք ե ա ֆ ի լ յ ո ւ ք ի ւ ֆ ր ս ւ ն :
Անասչաաներու
յա՚լթականբ
, ղօբա
փար
Օքսլա , այսսլէ՜ս
1լափսոսար
Աալ՚սնաեան
ովկիանոս
ին առչեւ
, "՚
ր ը յառած ա -
բեւմաեան
Հորիւլոնին
Այն որ Հոփի
նմաե
անցեր կր Ա ասրէն ու կարքեգոնկն
, կո -
տորեր
կ չ՛ ի*իււլանղ.աց իներբ եւ Պկրոլէր -
ն ե րը , կործա ն՛եր կ լ՛ Պի ոքբ ույի ե ւ Աւր
էսի
ամրոլթիլններր,
չ ՚ լ թ ա յ ի ղարկեր էբ Ա–
սլու Ալ Ա ուՀաճի
ր բ ել՚Բոսայլան
, ^իմա
ա խ ր ո ւթե ա մ ր կբ նա յկ
լ՛ ե րկնքի
արեւին
եւ
ի՛ ր արեւին
,
աար
իքս
լի ՛ս ց ե լ՛՝ ար -
գէն ծեր , ի՞նչ՚ղէս
յուսար
, ալելի
ուչ ,
անցնիլ
չամրոլչ
ծոփկն , յաճաիս կաաղած
,
միչա
ունփստաՀելի ; Արեւն
անւլամ , երկ––
նա կամ ա բն իփար իանա րՀած
, կբ յիչե -
ցնէր կարծես թկ ոչ ոք կրնա
յ երկաբ
մնալ
յաղթութեան
կամ արին
փրա
յ ; Արն
ունի
առաւօա
, ուեի՛ ե լ՛ե կ",ք : Արգաբեւ
, արաչւ
նո
լն ծերունի
ւլօլ՚ավա
լ՛ ր , որ , սչակ
ւ1 ր ,
մաբաս։Հ րաւէ չ՛ կչ՛ կարգար
ոփկիանոսին
եւ, ^իչգ ինչսչէս Բսերքսէս
, որ թարաղա–
նեց Աիչերկրականբ՝
փրէ՚^՜ր
լ " ՚ – ^ ե լ ո լ Հա
մար
իր անկարողութեան
, ղէսլի Աալան -
աեան կ՝աչտանակէր
ձին , ոլ՚՚գէսղի գո -
փ՚էր ոփկիանոսին
ուլիք1ւերբ
, կարճ մա —
մանակ
մբ անց կր սսլաննուէր
, բմբոսա—
ներուն
գէմ՜
՚յ^՚լած
ճակաաամարաի
ւ / ՚ շ
մէչ :
Մեծ
ղօրավարնե^
ր ենիսա ղացեբ
Ափրի–
Կէի
՛ւ ա լ ո։ ղներ ու թա
՛լ աւո
լ։ ութե
ան
,Հ -
մաններուն
մէչ–, Հոովմա
յեց
ինե ր , ք՝իւ -
ղանւլ աց
ինե
չ։ , Արարներ :
Եւ Ն
՛յ՛՛ր
(•*) ճսւլքբորդութիւնղւ այնպէս բերաւ
սր ներս ւքանելք Ասիայէն , դա րս՛ ելլեւք • • •
Ափրիկէէն : էւ եթէ այժմ կր սկսիւք պաա֊
լքել • • • Ափրիկէէն. պատճաոն այն է որ
Ասիայէն բերած տոպրակս շատ ծանր է,
անսպաո. նիւթերով լեցուն , մինչ Ափրի
կէէն բերածս՛ • • մալսաւլ մը միայն հով
ուական, յ ո յ ժ թ ե թ ե ւ ;
Շուա կը պար–
սլուի :
կբ ղարմանա՚^ք
յ
Տարիներ
առաչ , երա–
ժ չա ո ւթե
ան սչաամ ութեան
գրքի
մ բ
մ էք ,
որ ձեռքս
անցեր կր ՚ղաաաՀաբար՝
առանց
կո՚լքի եւ բաղմաթիւ
էչեր
սլակաս ,
ուսաի
չկրցայ
՚ւաու՚լել
Հեղինակը
,
կա լ՛՛էա ցի
ղար մանա
լի ՛էկա յութիւն
մ բ թէ
Մս՚ւ֊րիաանացիները
, անոնք որ ժամաեակ
մ ը գարձած– էին Հռոփմ ՛ս յեց
ինե
բուն սալ՚~–
սափբ
Ափ՛ ր ի կէ ի ՚քկ շ ) ծնունգ են Հայկա -
կան եւ լիբի՚սկան
անկո՚լիններոլ(**՝\
: Ա–
ւելի եաքը, կարղաց
ի
ԶէԱ՚կմանբ,
որ
նոյնսչէս
, ցեղանիչերոլ
Հիման
փրայ , կբ
Հասաաաէր թէ Հա յկական ա րի ւն բ ոռո -
ղած է մինչեւ
Ափ՚րիկէցիներոլ
երակներբ;
թէ Հայս՛., կրունկներ
կոխոտած ենԱփ–
րիկե՚սն աաք Հո՛լը , թկ Հայ քաչեր կբռ -
ուած են Ափ ր ի կե ան
ան ա ւղա ան ե ր ո ւն
մէչ՝
^իչ՚լ
կռնակբ
Հռչակաւոր
եւՀդ^Ր
կարքեգոնի
, որուն մէկ աՀեղ
գէմքր, Ան–
եիբալ
, բսա աւանգոլթեան՝
Հայասաան է
ապաստանած
Ժամ անակ
մը եւ ա յնտեւլ
Հիմնած
բերգաքաղաք
մո, կը Հաւաստեն
երկու
Հ ին
մ աաեն ա՛լ իրն եր :
Առաչ ինն է Աալլոլստիոս
, լատին պաա–
մագիրբ, որ գրած կ
Յուգսւրթայի կեան
քր
եւ
կատիլինայի դաւակցութիւնր,
՝Բր–՝
րիոտոսէ
առաչ
Արկրորղր՝
Պլ՚ոկոպիոս
,
ք՝իււլան՚լացի
պատմաղիրր
(Ե • գար) , որ
իր
.րբեր
՚իւսռւս բանած է
3
ու ս տինիանո
ս բ եւ
ղաբր , բայւլ
ղւչւ՚լտնօբէն
ղրած
տ
պատմութեամբ
՛քբ՝ փրէ^ լուծած
^ ո յ ն
յ
Յուստինիանոսէն
, (Ա • Ժբնբփիեւի
մա - –^
տենաղարանին
՛քէչ կ՛"յ
լունաբէն
Հին ՝•
ւոիոլուտառո՚է
օրինակ
մր,
ղժուա
ր^ւ
— •
թ եռե
լի , որու
կո ՛լքին
փլ՚ա
լ կ՚երեւի
Հայ.Հ
ՆերսէՀ
ղօրափարին
սլ՚ստկերր)
։
;
Լք ախ տանք Ա ա լլ ուստ
ի ոս ի սլաՀ պան
ած
աւանղութիլեր
.
Հցօր աչխարՀ՚սկալ
մբ, ղոր փիւնիկե՚սն \
՛չփ" ան՛ս գիր քերբ
կ՚անուանեն
Հերակլէս
, –|
՚լօբաժուլոփ կբ կատարէ եւ Ասիոյ
բոլոր 1
ցեղերուն
՚լինուորեալ
ե ր իտասա բգութե
— –՚
նէն
բանա1լնե
ր կաղմ ած՝ կբ քա
լէ
գէպի
ւ
ա՛րեւմուտք
,
կարծես
՛Լի թ խ՛՛՛րի՛
Ասի՚՚ոն
Հ
է ոո 1չ ամսչանայ եւ կբ թափի
Ափ՚րիկէԻ
^
վրա
ք ; Աոսլաաա/լնեբ։։
, մարախի
նման
ւ 1
եր ծածկեն
ամբո՚լչ
Հիւս
. Ափրիկէն
, \,ե– .|
ղոսի. բերնէն
մ ինչեւ
կարքեգոն ու մի՛նչեւ
Հոն ուր Ա՚իբիկէ
չրթունք
կ՝երկարկ Եւ - ՚
րոպալի;
ԱչխարՀակալր
կ՚աճապարէ
, \
նաւել՛
չինել կուտայ եւ բանակբ
քլ՚՚՚Ֆ-ցը ~
նէ՚ԵւրոպաՀ՛^՛^՛՛)
, Բայց կը
մեռնի՝^եբբ,դ
(**•) Նման ակնարկ մրն ալ ղտայ Ափ ֊ •
րիկեան ցեղերու նկարադրութեան մը մէջ
(տես
Փարի - Աուար,
1936 Հոկտ. 22) =
(***) Ֆրանսացի ղրող ւքր, վէպի ժ՚ը
մէջ
, կր մաբգարէանա;յ թ է Ասիան դարձ
եալ պիտի արշաւէ Եւրոպայի վրայ : Մա
նաւանդ երբ ղօրանան Չինացիները,։ Այն
ատեն, ո՞վ պիտի ըլլայ դատախաղը , որ
կրկնէ անղլիացի ծանօթ քաղաքադէտին
|Ն
՚օսքերը՝ «եւբոպակտէն համերղր» Խան -
ղա.րռղներուն դէւք
չեմ ղիտեր : Ըստ
ֆրանսացի վիպասա՛նին, աշիւաբհակալու–
թեան Քամբան պիտի հետեւի, այս ան -
ղամ, ոչ թ է Հերակլէսի, այլ Մեծն Մի1ւբ–
դատի գծին:
Ն Ռ Ն Ե Ն
/»1
Նռնենիին
Հասակը կարճ կ , Հաւլիւ թէ
կ՚սբելի
րլլ՚ոբ ծտռ կոչել
՛լ՛ոյն ;
Կրնաք
՚էիւրութեամբ
նուռ
ք՚ողել
, առանց
փրան
բարձրանալու
Բունր առՀասարակ
չիտակ
է, ոսաեբբ խիտ են եւ տարածուն
ւ
Ն
՚՚՚-Ո
-էն
ախորժելի
օչ՚սրակ կր չինու ի :
Նռնենի՛ին
Հ ՛ս յրենիքր
եղած
ե ե
Պ՚"՚լե
ս՛՛՛ին , Աս՛՛բ
իք
ու
Պս՚րսկաստան
Ն՚ւնենի
կոչուած ծաո ը , չատ Հին
՛լ ա -
րերկ ի փերծանօթ կ մարգկութեան
: \ք ի–
րանեէչոյն
, կարմիր
Շաղիկներ կբ բանայ ,
՚լր՚ո՚-իչ
բ՚սն մբ ունին իր
ծա՚լիկները
,
զուարթ եւ Լսնգուն են ,
կաիսաբգական
ո ՛լե ււ՛ր ութ
ե ամ բ մբ տարաւլուտծ :
Ն՚՚ւո֊ր
՚սնձ՚.րի
մր ՛քեծ
ու
թի
ւնր
ունի՛ : կեղեւը ա–
՚֊ելի՛ չատ մաչկի կբ նմանի , ներսբ,
մաչկի
"՚ո՚Կ չարուած
նռնաՀատիկնե
բբ կարմրա -
՛լոյն ենեւ թ ա ՛լան ին ե լ՛՛։ փ իբարմկ
՛րստ—
ուած
Հ
Մ եր ժ-ողոփոլրղ.
(, ա յս
պաու՚լին
Համռ՚բ
ունի ՛ոո խօսքր՛
«Աււտծու
չ։ս -
րած,
մար՚լոլ
քակած»
, այ՛։ինքն՝ Աստ -
ուած– Հատիկ
Հատիկ չարած– կ ու մարգբ
ղայն
ուտելու
Համ աբ պէւո ք է քակէ :
Նոան
կեղեւնեբր
ո՚լոբկ
են :
Հ՛ոյաստսւ–
նի մէչ նռան
Հատիկներր
կ՚ուտեն,
իսկ
կեղեւնեբբ
ձմրան
Համար կր չորցնեն
, կբ
պաՀեն եւ երբ մէ1լր
Հաղէ բռնուի՝
կբ
Ա սլանիոյ
վրա յով, կբ բարձրանար
՚էէպի
Հիւսիս :
Կր
ք՚ոյքույուի
բանակբ
նոյնՀետայն եւ
կբ սկսի նաՀանչբ ;
Մարւլկային
անօրինակ
այգ
Հեւլեղին
մէչէն կբ ղատուին
Հայկական,
մարական
ել պալ՚սկական
բանակնեբր
,
կ՚իչնեն
Ա սլանիոյ
ծովեղերքբ
, նաւ կը նստին ,
կ՚անցնին
Ափբիկէ : ՊաՀ մը կը Հաստատ -
ուին
Հիւս
. Ավ՚րիկէ
, ծսվեղեբեայ
երկար
ժապաւէնի
մը
վբ՚՚՚յ
՚՛ Ժամանակ
մը ետքր,
Պարսիկնեբը
կ՚տնչաաուին
, կը Հեռանան
՚լէպի
արեւմուաք
, գէսլի ոփկիանոս : Ա—
նա պատ
է ր գարձեբ
երկիր
;ւ
( Ասիան էբ
անցեր)
, որեւէ
նիւթ չկար՝
խրճիթ
չինե–
լու,
ուստի
չրշելոփ
իրենց նաւերբ, րեա -
/լեցան
նաւերուն
ներքեւ,
յետոյ
ամուս
—
նացան
Ղ՛ե ա ո ւղա ց ին ե ր ո լն Հետ , եւ ա
յս
՛էի ութեն
էն յառաչ
եկաւ
նոր
ժողոփուրգ
՛քբ, Նում իգիացինե
ր բ :
իսկ
Հայերբ
, Մ՚սրերուն
Հեա , մնա լոփ
Հիւս.
Ափրի/լէի
ծոփեղերեայ
եբկար
ղօ -
՚ոիի՚ն
ւիրայ, Մ իչե բ կրա
1լան
ի ափբ, ա -
մ ուսնոլթիւն
Կ^Ք^ցին
Լիբի՚սցինե
բուն՛
Հետ ; Ծոփուն
եղերքբ
Հաստատուած
՚
նաւե րոփ Ապանիա
յէն
բերին
անՀ
րաժեչա
նիւթե
բլ՛ եւ քաղա քներ
չինե ց ին , քաղա -
քակրիժութիւն,
ս՚ոեղծեցին
• Լիրի՚ոք/ինեբր
,
բարբարոս
ժողովուրղ.
, Հա յել՚ուՅւ ու Մ ա–
րեբուն
ս՛ուին
մաւր (=
^ւ՚օր)
անունբ ,
վաիսանակ
արտ՚ոսանելու
Հայ/լական
Հ ռն -
չումով եւ կոչելու
մար;
&.
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
խաչեն ու պտղ՚սչոլրը
կը իսմցնեն ; Բայց
աւելի չ""" կր ՛լոբծածւ՚ւի
երիղոլ՚ւլնեբը
թ՛ով՛ել
՚ոէսլու ^աւէար ;
Նռնենին եւ նուռը , այսինքն
ծառն ու
պտու՚լր,
քանի
՛քը Աբեւելքցի
Հին ժողո -
վո
լ ր ւլ Կւ ե բու մկչ ւլա ր ձ ա ծ՜ ե ն խ որՀուրլլ ,
յաբ՚լանքի
ու մեծարանքի
աչ՚ժանի
, Հա ֊
լան աբաբ
սլա չ՛ո ուած :
Հ ր կ ա կան քաՀա -
նա յտոսչե անե
բու
Հ՚սքչ ուս անե բուն
փր՛"
յ
նռնաձեւ
ղաբղեր կբ ՚լւոնուկին
։
Ն"նաձեւ
ղտրղե ր ՛լան ուած– են
՛քե՛–։ եան՚եել՚ու ել
տւեճաբներոլ պատե րուն
՚Լք՚այ
իբրեւ
՛լե -
ղեցկութեան
կ՚՚՚մ
ուբուեստի
գրուագ
, ան
չուչտ
նաեւ
իբրեւ
կրօնական
առեւլ–
ծուածքի
մը րւսցա
յա
յտութիւն
կարեչի չէ ստուղսւպկ
ս րոել
իժէ
նռնե
նին
Հայասաանի
բնիկ
ծառերկ՚^ն է, ինչ -
սլկս ծիրանբ,
խնձոր
՛ւ եւ խաւլո՚լր : Նբռ–
նենին
կ՚աճի
ՀայաչիսարՀի
Հոփիաներու եւ
կիրճերու
մկչ, լեռնեբու
արեւաՀայեաց
կււղերուն փրա լ , րայց մեր
րոլ՚՚ր
նաՀանղ^
ներու մէչ Հաւասարապէս
չի ւլտնուի ր ,
ուրեմն՝ մեր երկրին մէչ, նուռր
Հաս՛ո -
բակաց
սլտու՚լ
մբ չէ
յ
թե րեւս ասոր Հա -
մար է որ նուռը
յարւլելի
գարձած է մեր
ժո
՛լո փուր ղին
Համար
, կ՚՚՚մ՝
անոր գուբ -
գուբ անքին արժանացած
:
Երբեմն , Հայկական
պարել՚գնելաւ
մէչ
կբ
Հ անգի
սչ ինք
նուռի եւ նռան
ծաղիկի
յիչաաակոլթեան
, իբբեւ
բաղգատական
աղչկան մբ գէմքի
կարմիրին,
երեսի
փայլին , աչքե բու ղբաւիչ
ւլուարթու -
թեան,
մորթի
ւււլորկութեան
եւ անբծու -
թեան
: Հայկական
՛ղս։բեր՛է
մր ,
ջերմիկ
ու սիրաէԼառ,
յանւլ՚էներ է Հ՚ոյ
նախա։ղա—
չարուած
մի՚չափա
յրէն եւ ամ օթխածու -
թեան պատուարէն
գուրս ցատկել ել ։սլ։ -
տասանել
սիրոյ
ա՛ք էնէն
րաբբ՚սբոս
խօս —
ՔՐ :
Հհբռան
ղինին
քեղ Հետ խըմեմ ,
Սարիոշանամ
քո ծոց սլառկեմ
»
յ
Արղեօք
գարեր առաչ
, կամ որեւէ ՛ս-
աեն մեր երկրի
ան գն ՛լա իս ո լ։
կ ի ր ճ ե ր՛ն ու
ձորերր,
գե։ոաՀուիիտնել։ն
ու լեռնաւլո
—
՚յ^երը կրցա՞ծ
են մեր ժողոէէուչւգին
Հաւքար
արտաղրել
այնքան
նուռ , որ բաւեր թէ
ուտուելու եւ թէ գինիի
փեր ած ուե լ՛ւ լ :
Հաւանական
չէ ;
Նռնենին
մ եր ժւււլովուրղ
ին
մ տքին
մ
էչ
գիւթէոկան
ծառի
մ բ Հա՚ք բաւն
ունի , ի ր–
բեւ
նուի րական ուխ ո ր Հ չ։ ւլա
ւո բ ծառ մ բ ։
Ան՛՛բ
" ՛ յ " Հոչակբ
մեղի
կուգայ
անկաս -
կ։սծ
ղաբեբկ
ւիոխան ցուած
կրօնական
Հ ուլե բան ութեն է
մ ը ւլղեցած
խոբՀրգաւոր
աա բաղ եւ օծուն
պա չտամ ունքի
սբբաղ–
նոլթե՚ս՚քբ
;
Ն՚ւ՚՚ենի
ի
ծ աղփ կիներու քաղցր տպաւո -
րութիլնբ
միացած
իր ււլաուղին
Հատիկնե–
լ՛ուն
ներւլ։ս չնակ
չարուածքին՝
՚լինքբ
կ.բ
գ։։ւէ։են
Հա յեր
ու
կո՚լ՚ք
կ պո։ չտուած
ծ Ա՛ռե
րու
կաբւլին
Հաւան։սբ։սր
նռնենին նբ -
՚ իբուած է Հռչակաււ։ր
"՛լիի
մբ՝
իբբեւ
օթեւ՚ոն կամ բնակարան
, կսւմ՝
ձօնուած է
մեղի
։սնծանօթ
գիցուՀիի
մր %
Իբբեւ
պտոլւլ՝
նուռր բաբգ է ,
իբբեւ
կառո լցուածք՝
արուեստ
ի, Հմա
յք
ունի :
Նռնենիին եւ իր սլտոլղին
բացառիկ
Հ։ոն~
«ՅԱՈԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
կ7)
« ԱԶԱՏՈԻԹԻԻՆՆ
ԱՔՍՈՐԱԿԱՆ »
(ՀԱՏՈԻԱ\քՆԵՐ ՎԷՊԻ ԵՐԿՐՈՐԴ ԳՐ՝թԻ9)
ՄԵՐԿ
ԻՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ
|
Ե բեկս յեան
Ա
՚Լ
՚սճեանն
։։ւ Նալչւանգեա -
նբ
նոբից
Հանգի
սլ ե ցին ;
Այսօր
տեսն ուե՛՞ լ ես օրիորգ
Կիւմ -
ր՚ււքճեանի
Հետ ,
խորՀրգաւոբութեամբ
Հաբցրեց
ն։ւ։ ;
Այո : ինչպէ՛^։։
իմացար •
Օր ի՛՛՛բ ՛լ Փս։։իս։ղե
։ոնբ
յա
յ։ոնեց
Ն՛Ալբանլլեանո
նււր
՚լլխի
բնկաւ, որ
յյ վաճե անն անտա րբեր չէբ գէ"լի
"րիորԳ
Աղաւնին
, ղոլցէ եւ աւելին :
հքեւլճր չատ յուսաՀատ
վիճ՚ոկի մէչ
էբ , ինձնից
խորՀուբգ
էչւ
Հարցնում
,
էսսաց
Մ ի ք ՚ " յ է լ ը :
Հանելոլկային
ա՚լ^իկ
մը • • • Զի " լ -
ղե ր ղիս
ի՚֊Բ
1չե–։սնքի ւիստաՀե
լի
նեցուկը
տեսնել
• ՚ ՚ ինչո՛^ լ , ին չո՞ ւ ՛՛՛Մի՛թէ՛՛ ՛լո -
յութիւն
ունի անձ ։քը , որ ինձւքէ
։։։ւելի կբ
"իրէ
ղայն • • • Ա ւիաճեանն
ինքն
է լ //"/՜
դաց
, թէ ինչպէս
առաչին
անգամ
իր "ՐՐ՜
տի
գաղանիքբ
բ՛ոց արեց , եւ
այսպէս
յանկարծ
, անսպասելի ;
իսկ
ինքս
՛ւ Լ
՛ուէ՛^ "՛յ՛է
մասին ,
Հարցբեց
Միքայէլր
; Աւիաճեանր բացա -
սաբար
՚լլ՚"–Լ"բ
չ՚որ՚ք՜եց,—
ՈւբեւՌւ
ինչ -
պէ՞ ս ես մեղա գլ՛ ու՛ք նրան %
—- ԵԼ
չոլի՚ոի
կրն
՛սմ այգ մասին բան մր
իսկ թոիժովել,
այգ Հարցում
իր անղօ ~
լ։ ոլթե։։։ն Հետ Հա չտուած
ասաց Ա վաճեա–
նը։
Գոնէ որեւէ ակնարկ
անկիր : Ես
կարծոււք եմ՝ նրա վիճակն ա յնպէս
ծանր
է , որ քե՚լ
նման
նե ցուկ
ունենա
չբ կա —
տարեաչ
վւբկութիլն
պիտի
լինի իրՀա ՜
մար , ասաց Նալբանգե։ւ։նր
Հ
— Աիրա
լի րութենէն
աւելի
ի՚՚նՀ^ ակ -
նարկ
կրնւսմ
րեել
...
Ա՚լշկս՛յ
"Լ՚րո՚Ը ոա–
որն է ինձ Հանգէպ , նեցուկ
բլլտլս
բնաւ
պ։սլ՚՚ոաւորութիւն
մբ չէ . . .
Ո ՚-ղո՛՛ ւմ ես թարւլմ ան գառնամ
ք"
՚լ՚լ,աց։ք ունքնեբին :
; ^՚;
Կ՚աւլաչեմ
, Աիքայէլ
, ղիս
մօւստիկ
փիր՚ուորւսծ
կ^ԸԱ՚ո" , եթկ ա1ր։արկ
մր ի
՛՛՛ւ
լ՛նես , • կտրուկ
ասաց Ափաճեանբ
եւ
այնպէս
յուղուեց
, որ այլեւս
մնալ չկ"՛ ՜՜
րողւս՚րսւ
* **
I,։"լրանգեան
Ա՛յցելեց
Պ՚՚լ՚՚ի
Հ՚"յ ՝՝՛" ՜
մ ա յեքի
լուս։։ււո րական եւ կրթական
Հիմ
նարկները : Ե՛լաւ
Օբթ։"քկօյի
փեր։"ծնու -
թե։ոն
թանէէաբւսնում
, Մեսբոպեան
Հբա -
տարակչականը
, Գում
Գաւիուի
չէնթեր -
ցասէրների
միութիւնում
,
ԱիւՀէն՚ոիսեա.–,
նի տ-ւլարանում
, ոբտեղ
Հրատարակւում
էր « Մ եղուն»
, ե՛լաւ
նաեւ
Աղգային
Հի -
ւ։սնղ անո ցում : Այստեղ
Ն՛" լբան ՛էե ։"ն բ
Հանղիպեց
Բա բ ե ՛լ՛ւ բծա
կան
ււնկեբ՚ււ
թեան
խնամակալ
աիկիններին
, որոնք
կարուած
ս։։լ ի։սա կեղէն
էին բերել
Հ իւանգնե
րին եւ
իբեեց
ձեռքով
կլ Հաւլցնում
էին : Երի՛"՛" —
սաբգ բմ՜իչքէեերից
մէկբ, որ իչ։ ՚սբտաքի -
ն ւ։վ ան յո յս
Հի։ ։։ւնգնե
րից
՛՛չին
չ՚՚վ
չէ Ր
Աէա ր բե բւո
ւմ , գանգատուեց
Նա լբանղե ա–
նի ն , որ Հաչւուստներբ
աբՀամաբՀում
են
իրենց
Հիւանղւոնոցը
ել ։չ ե լ։։ս՚չասում
են
բռւժւււել
ֆ բանս իա կ՛սն ե ւ
անղ լի ։ս կան
Հիւանգանո
ցնե բում :
Բացի
Պ " լս ո
Լ
՛ք , Զմիւռնիւսյում
եւ Վե -
նե տիկում
՛է
լ՛ ։ս։ո ՛է՛բ՛ս
ելո Լուծ ՛քի քանի Հա
յերէն
՚լրքերի
ց
1
քօ աչա տուր
էլմա
ս ե անի
ւլ բավաճառանոցում
Նալր։։։նղ
ե "՛նր
։լնեց
Հեւլելի
, Ո՚ուսոյի
, Օ՚՚ւկնի
,
՝Լե ր թ կ բ ի ,
Ֆի խթէ
ի նոբ
Հ լ՛ատա
լ՛ս։ էլ՚ււթ
ի ւէւն ե լ՛ ր
՛լ ե ր–
մ։։ւներէն
"1– ֆրանսերէն : Գնեց
ն։։։ել
Շիլ–
լկրի
«ՎիլՀելմ
ՏեԱբ» եւ Գկօթկի
«Յէա -
ու ՛լար» :
Նալբո՚նղե
ան
ու յցելեց
նաեւ արւսկան
" ւ
ի։լ։սկ։սն
Հ՛՛՛յ
։Լսւ րժ ա չ։։ոննե ր ր , լսեց մայ -
րենի
լեզուի
գասերբ,
գժւլոՀ
մնաց ան -
կենգան
գասաւանգումից
: Այգ օբ ս նա
ել։ կ ս։ ք՛ ի" " ք՛ Հ եց
կ եանքի
վւ ս։ ււ ։ո ել՛ ո ։ք
յա
ւչ ե–
ցած
ձեռարկնեբ եւ ա չի։։ս բՀ՚ո
ր՛ս բ ի քե լ"՛՛–
կան ո ւթ ե ան ։լ.ա։։ա։լիրք
։չ րելու
մասին
Ընթե րցասէ բների
մ իու
թե։ոն
բակ ում
մի պատանի
Նալբանգեանին
ղի։քելո։1՝
բ։ւտ
երեւոյթին
մեծերԼ։
գլ։գմա։քբ
արտա
սանեց
«Օչս՚կո՚՚՚բ»
, ՛՛չ՛ նոր է բ
տպո
ւեէ
« Մեղու»ում :
Ն՛ոլչք։։։նգեանը
՚քբկեց
։ւլատանւ։ւն
,
Հ։սմ–
բուրեց նրա ճակատ բ եւ յու՚լոււսծ
աս։ոց •
-— Ն՛՛ր սերունղ
, մեր
յ ՛ ՛ յ " " ւ ւոոչ։ուկն
՚ •
Ն՛"
" ՛ յ ղ խօ"քեբն
։։՚յնք։է։ն
ր։սլ՚ձչ։
աս։սց,
ոբ չէէոկում
Հաււոքուածնեչ։բ
լսեցին։
Հե -
չեց
կոչի
նմ ան , ռւյաակապէ
ս
պատ՚սնի–
ների
ւււ եչւիտասարղների
միչով
է
։։ս։ք
Հ"––
ո։սնք անցաւ : Նր՚սնցից
մէկր
ղուււոց
կեցցէ^ պարոն
Նալբանղետնը
. ՚ . Ու նլ։ւ։։ն
մի։սց։։ւն
տասնեւոկ
ղնւլոէն , թալ։։ք
ձ։ո լ -
՛՛՛Կ՛՝
կեց՚յէ՜.
կեցցկ՜ •••
Հայկական ա^գ օչաիսներբ
չր2ելուց
յե–
" ՛ ՛ ՛ յ , Ն՛՛՛քբանղեանի
՚քէ^
։։։"1
։ո։
ոի
/ •
է
I
բղկանւլ
լուռ , բ։սյց
ո։լ"ոա
ր։։յ։ոիչ
^Ը -
տավ ախու թիւնբ
.
Ա ս։Հմ ան ա։լ բութ
եան
ուժ։։։1
թ
։։ լ լա ։ռ բ ո ։ ւ։։ծ լու ։ւ։սւո լ՛՛ս կան ա
յս
Հիմնաբկնեբ
ւ։ ։քի օր չատ
Հեչտութե։։։մր
կաբո՚լ
կին էլաւլտրել
։լ ւ։ յութիւն
ունեն։ս -
լուց : Այղ Հեռանկարր
չ։ւ։տ
ղ ործի
չնե
լ՛ի
ղւոբձբել
կլ։ ել։կչո։ո
ել. ստիսլուէք էր քծնիէ
ո։. ան բնղ Հաւո
՛ւի՛լ՛ա շաՀ իլ
թիլբք
ի չի՛ս՛ ՜
ն ՚ ՚ ՚ - թ ե ա ն
ում ենաստւ։
րին
պ։ւ։ չւոօնեա
յին
։։՚նղա։ք : Ջե։։։։կ՚սն
ի ր։։ււ." ւնքնե ր ի
աղէս -
՛ո ո ւթե։ս
ն
՛իբ
։ո յ
կ ։ս իս ո ւ ՛ո ծ՛ էր մի
աՀաւոր
ս ւղ ուոնալ
իք ։
Ա.
ԱՐԱԲԱՄԱՆԵԱՆ
(Շար. )
Fonds A.R.A.M
