ԸնԿ–
ՕՈԻԲԷ՚ե
ՏեՐ
ՍՒնՍՍեԱն
ԳԵէԱՐՈՒԵՍՏԱԿԱՆ
աՈԺՈԻՄ
ԼՌՈՒՐԷՆ
ՓԱՇԱ)
Աեր
անմ ոռսւնա
ես անզուգական
վեթերան
րնկեր՝
էի/ւլրէն Տէր Մէնասեան
ոչ եւս է, անցաւ
ան ալ «ողբացե ալ» րե կե րնե րու. կարգէն
, յանձ -
նուած
այս օաար
ւլոլրա
Հոզէւն : իձ •ւ.ւմէս
՛Ս՛Ր
է
էւր կեանքի
եւ գործի
մասին
գրել եւ
ներկայացնել
քհսէ֊րէնր
, թ՛՛՛ւ Հասուն եւ սաՀ ուե գրիչ րոԼ՛. զներ
"I յգ մեծ սլա րաա կանութ
էւէ
նր կււ.
աՍ՛
լեն
,
Է՛՛՛Կ ես
կ՝ուզեմ իր ֆեաայիի
կեանքէն
մէկ երկու
գր՚-ւագ–
ներ
միայն
յիչել
֊.
1 904/՛
Աաս։
ւնի
ասլս աամ րութենէն
՛էե րք ,
905/՚5՛
լնկեր
Ա՛ուրէն Տարօն
Տ"՚֊րուրերանի
բարձ–
րաւանգակր
մտաւ։ Այգ մէ՚քոին
Գէւ.ր։լ
Ջավուշ
մինակ
էր
քանտր
մր թ-կե
րնե
բ ւ. վ։ Ցաւող
կր յէէչե^.
•որ , Համ ե րա շխութ իւն ր կր սլակսէ բ էւրենց ձէք,
լնկեր
/հուրէն
ղբկէււած էբ ք^էււբոյին
կողձ է որ՛
ւղէս Ա՛՛՛՛ղ՛՛ր
՚1"Ր^ՒՀ՝
"Ր՚՚՚֊ն առաքին
գէ։րծր
սլիաի
րլլաբ
րԼկերներու
մէք եւլած
թ իւր իմաց ո
է
թ իւնր
Հարթել
, սեղմ
կա
րգասլաՀութիւ1։ր
վերաՀասաա–
տել լնկե բ՛նե բու
մէք։
Իր
ա
չէս
ա
ա ան քր
ծածուկ
էբ
:
ինք անծանօթ
էւր ան /.
ւնւ
ր միա յն լսած
է է՛նք
« էհուսաստանւց
է։ սլարէն Ա՚ւէւբէն»
, նո յն է՛սկ
չէէ՛նք
տեսած
՚ւէ՚նքր : Ս՛ա կա յն կաբճ
մամ անակէն էէբ
գործունէ ութեան
ար էլի ւնքր ծանօթ
էր րոլււր էն
եւ
էէնքն ալ Հրասլարակ
ւլալէւվ
սկսաւ պտաէւլ
՚էի
՚-՚լե
-
րր , քաէլաքր ել կէս
էլմ
ա կե րսլռ ւթ
իւն
ր ումեւլացնել
,
Ղ՛է
"Ր՛լ
Ջ " " է
՚ – ւ չ ի
Հետ ՀամաէէէոբՀուրգ
:
^
Զէ՛նքր աո աք էւնէ սւնւլամ տեսայ
1905
Գեկտ.ի.\
էէե րքէն օրե րր , մ՛եր
՛լիւ՛լէ՛ ծ անօթ յե ւլա
վէ էէ
էս՛ա կան
\
Ա՛ կր՛՛՛ի չի աունր
, է՛սկ երկէէլ օր վեբք
մ՛եր աւււնէր^
վարէլան վարղաէգեաի
Հեւո : Իր ձ՚եկնւելէն
վեբք
, ՚
չէ էւնք ւլ էււո եր անչէէւչէո էմէ
էէ՞
ւբ
կ^ե րթ ար ՚
Հայրս
բսաւ . • Տ է՚՚լրսն
, Ա՛ ր չալակ
ձ՛ր
էիա
յէո \
սրյ-էէէբասէոէ
, աոսււէւն , ա բ չա լո յս
էէն
Ա "՚֊չ
սլիաի–՛։
ասնիս
, ք^՚՚լէ՛
սլիաի լնկեբանայ
Ակրաիչ
Հօրեէլ
-1
բօրւլ
էէէէլանէ՝
Հրանւղր եւ ուրիչ չալակաւո
բնե ր ,
սակա յն էլւլուչացէ ք , չուկէէէն չկենաք
,
/.
՛՛լ՛լ՛՛՛կէ՛
Րաէե՚ա՚լ
Ա՚է՚սաքէէ տունր կ՝երթաք
, ով որ
ուէլէ
ղնել ձեր փայտր
կ՝ր՚՚էք
«ծաէսուած է» ՝• Ու այւլ -
պէո ալ րրինքւ
Երբ թաէեանի
տունր Հասանք
մեր
չալակնէերր ՛էաբ աււէնք , է՛՛՛կ միւս չալակալորր
որ
ձ
՛ե
էլէ։ կ՛՛բնկե րան՛ա ր , րսաւ որ
իր
չ՛" Լ՛" էր ՚Լ՚լ՚՚՚-չ՛"–՜
թե աւքբ ՛է՛սր
առնէե նւք
, երր չալա կր վա ր
աո է՛նք ,
՛ւ ա ւլան իքր
սլա
րզւէ
ւեցաւ
,
ա յգ փա յտ
չա լկ" ՛ԱԼ
Ո՚ուբէնն
էր ել էէր բեռր իր
ղէնքերր;
Ես էէե րաղա րձա յ ՛լիւղ,
Հարցուցին
անմ ի քւր
է1^
թէ
սէնււթէէսս
տեզերնէէԱ
Հասա՚^նք :
Աւ.կէ վերք յաճախ
կր տեսնէ ի ւլէնքր մեր գիւ–
ւլր
ե լ
մ
էււս
ղէ՚՚-՚լե
ր ր , երրեմն
Հետր առած
ե
րկոլ
ա՚նէէէ. Հե
ր
քաքեր Աէսօնէ
եւ
Ա ան ռւկր ։ իբ
երթեւեկր
Աւ՛րղէէ ւնա
ւոր
է
ր եւ սուեւչծւէ–ծ
կաէլմ
ակե
րէէլ"
ւ թ
իւն։
ր
լա
լ վէէճակի
մ՛էք : Ա ասուն ր առաքուան
Արծ՚՚ւե
—
/"՛յ՛՛՛՛՛ էր նորէն:
\907ին Մայիսի
առաք^։ն
կիրակին Պ–
Ո՚ուբէն
եւ
Կ՛է՛.. րւլ Ջաէէոլչ
լքեր ՛լէ՛՛՛ք ր եկան
Մկբս՚է՚չէ՛
տու՛
նր ։
Հէ
.ն եկալ նաեւ
Ղ՚եզամ Տէր կարապետեան
եւ
խոբ
֊է
բւլաւոր
մռ՚լէւէէվւ նսէոան : Մեր
գի՚֊՚ԷՐ
ծ
՜/սւճճ/
-
խոտի
մ չակո
լ
թեամ
ր եւ աււեւտուրով կր ՛Ա՛ա ՛լէր
եւ
ա յւլ ւղէստճաււււվ ալ Ձե րքէ
՛լ
)
՛Ի
իւր՚ո
,
թուրք
անպակաս
էէ՛ն : Մ եղ , էէիւէլի էոզս՚քս պաՀակ
նչա–
նէսկեցին,
Հեբթէէէէ կր սսլասէ ինք
տ
՛ան
գրան առ -
քել
է
Յսնկարծ
տեսանք Գէ
-է,
րգ Ջավոլչր ոբ պո -
ռալով
ւոան րակր ելաւ
եւ
Հրամայեց
թամբել
իր
արյլբ
ձէէն : իրիկււն
էր , մեր րնկերներէն
երէցր
Խաչէէկ որ կոձ՝էւտէի անււլէսւ1՛ էր , թաձ՛ րեց ձէ՛ն եւ
Ջաէէէէւշէէնէ յանձնե ց ,
որ
նա էս ՛էէ՛ւ զր
վ
ե բէն
՚Է՚*՚Ր
չրքեցսէւ։
Ո՚էււբէնէէն
տոլէւնէք
ձ
՛եր
ձէէն, է՚"կ
Ն
՛ու
-
լո՚֊է՚՚ցի
Ա՚եսրո պ որուն
ւլ իւղինէ ծա յրր
՛Լ ա ւլա ր ի
տունն
րլլալէն
աե՚լեււյկ
չէէ՛նք, տեսանք
ւէ
ր իր
ձէէով միէէէցալ
միւս երկուքին եւ երեքր
միասին
՛էի՛՜՛ս՛ ձրքեցան սարսաւի
ձւլելով
ամբոէլք
՚էէ՚՚֊զէ՚ն
՚^էքէ
"Ր
այգ միք՛ոցին
լեցուն
էր
՛Բիւբտերոէէ
եւ
Ջէրքեէլներով,
ա՚Լոնք
իրենց վախէն
Հայեր
;.լ
տու
ներր ասլաստանեցան
, իսկ մ՛եր երեք
ֆեէոայինւերր
ռււլւլէէւեցան
չրքակայ
միւս
ղ ի
՚ ֊ ղ ե բ ր
ել
անյէսյաա–
ց
՚սն
։
Բիւբտե
րր
, Ջէրքեղնէեբբ ,
անոնց
մեկն
՛ելէն
վե բք
երբ գո
լրս
եկան
Հէս
յերու տունե
բէ
ն , էւրա–
ր
՚։ւ
կր սլաէոմէին
թէ
թէեւ
իրենք
ալ
էլի՜Լոլած
էէէն
Բ՚՚՚յւյ ֆ֊-էոայէէներոլ
քաքութիւնր
այնպիսի սար -
սափ
ձղած էր իրենց
Հոգիին
մէք որ ծակէ ծակ
մտած
էէ՛ն. Հակառակ
որ թուրք
ղէ՛ն ո լոբնէե
բու
ղօրա
նո ցնե րր չատ ալ Հեռու
չէին,
10
ւիայբկեան
մէւոք–։
Այո, մեծ էր ֆեէոայիինւ
Հմայքր եւ իբ
սլաաճաէւած վախր,
սաբսսէփ
էր գարձած։
Անէոնց
ղեկաէէարր «Փաչա»
անուանեցին :
Սիր^՚չԻ վւաչա, ձեր յիչատակին
այս քանի մր
տողերուս Հետ մ իաս
էէ I;
Ա ասնո յ քո սիրած
րարձր
լեռներո
ւղ սլէէէպիսուն
ծ
ա
էլէւ
կնէե
ր ով
փուն
քով
մբ
ծն
։ր–ւ.դիր կր խոնարՀիմ
չիրէ՚միգ
առքել
եւ
կ՝աղօ–
իմեմ որ Հողիգ Աաւառնի
Մչոյ Աաչքի
Գուրանէն
էք
ինւչեւ Արարատ : Հանւլէւսէո ոսկո րնե րուէր
սիրելի
ԿաԱաչևաԱի
ԽՎեպիԱ
աոթիւ
ՀԵԳԻՆԱԿԻՆ
ԳԵՎԱՀԻԻԱ
ԽՄԲԵՐԳՆԵՐՈՒՆ
ՊԱՏԿԵՐԱՑՈՒՄԸ
ԻՐ ԿՈԳՄԷ
ա ։ւ տ ա Կ ա ւռ
Կ՛
՛Ր
՛՛ՐԳ՛
^ն եւ
խմ րավա ր
Պ •
Րաբսեղ
կանաչեան
տուաւ
Պոլսոյ
մէք
այն -
քան սպասուած
Համ երղր
՚՛ ւր կ"^յին ր" -
լորոէէփն
նռր եւ պատկերալից
կտռրներ իր
Հեզինակութիւններէն
, ինչպէս
«Մաբալօ»
,
« ^ ա –
լիլօ»
, «Օրօր»,
«Հո յ Նաբ»,
եւն.։
Գիմեցինք
Հե–
էլինւսկին
, որ Հետեւեալ
ծանօ թ^> ւթ ի ւննւեր ր տուաւ
իր եբեք
ւլեզաՀէէւս
խմ րե ր՚լեե բուն
, «Տալիլիլօ»ի
,
<էքԿրօր»ի ել «Հոյ
Նար»ի
մասին*
ՏԱԼԻԼՕ
Տօնական
օբ մր, Վարազայ
լե -
բան ստոբոտր,
ղի՚֊ղի
մր մօտ, գեղքկուՀինեբ
եւ
գե ղքո ւկնեբ կ՝ երգեն
ու կբ պարեն՝
Եղս՛ յին գով–
քը
րնելով.
Տալիլօ տւսլիլօ Եղսօ յա|ւ1՛
Մալիա միւ ա իւր ք է ղսւրպւսԶ:
Գրացէ, ղիլղէն երիտասաբգ
մր ՀՄ կ**) որ նէեբ
կա յ է ր , իր ակնա րկո ւթի ւննե բով
ուշա ղրո
լթիւն
կբ ղրաւէ .
կուՆտ|ւկ ւք՚ւո֊1ւ|ւ դեղին ա
ճամբաւյ տւււէք թ ՚ ւ ղ աուո գ ա յ
իմ ե ս րր ձեր գեղՍ^ււ ա
ճ ա մր ա յ աւ։ւէք թ ո ղ տուն գ այ :
Լեաէսքբքիրնւեբու
էսսւմր մր Լկինւեր) ,
էէ
ւղ ե -
լով
ւաւ ելինէ լսել
, կր ձայնեն •
Տ՚ալիլօ լօլօ աա|իլօ լօ :
Բաքա լե բուս– ծ՝
Մ կօն
աւելէ։
Հ ամ արձսմլ 1լէէ։ր–
տա յա յտուի
.
կանաչ
|ւլ
՚րտր ման եկ՛այ
Եար-11 նւս֊ւ^ւ՚իւն հե տ տեսայ :
Բէո
ւց Հրապարսէկւսւ
աղքկան մր մասինւ
Մկօին
"՛յս էճեւով ՛ա րտա
յա յտուիլր
կր ղարմ ացնէ
նե րկտ–
ներր , ոբէէնւցմէ երկու կիներ , առաքինր
պաՀպանո՛
ղական
(բարձր
^1էօ) ,
եբկբռբղր՝
ւտւ՚ղաաախոՀ
(կէս զիլ
ա Շ շ շ Օ ՏՕՕէՏՈօ)
կր վիճաբանին այս
նիւթինէ
շ՚"–րք՛
«էոալիլօ
ւու-ւլիլօ»։
Երկրորգին
պաշտ պան ռղա կան՛ր կր էւ՛րա խուսէ
Ե՚լսոն
(
ղէ՛ է
Տ0բ^ՅՈ0)
ել Մկօն (սոսկ
էՏՈՕք) :
Ասոնք
իրենց
Հրճուանքր
ցոյց կէււտան՝ խաշաձեւելով ազատա—
էսոՀ կնոք եղէւնւա 1լներր :
Մկօն կր շարունակէ .
Ասի աղջի դ արդ մ ՚ ա | յ է , —
՚ ^ է ջանս ղոլրբ ան
եմ անէ : , . ....
Կ Ր շարունէսկուի
վէճր
նո յն էւմ աստով ;
Երբ
ր՛ոլորն ա՛լ կբ Համոզուին ոբ Եղսօն՛ եւ
Մկօն էէբ.արլ Հանղէպ
սէբ ռւնին, կ՝որոշեն
երթալ
Ե՚լսոյէ՛
նանին
(մօրր)
ձ՚օտ եւ խնգէ-րր
կարւլաղրել,
է՛սկ Հակառակ
պար աւլա յին վւախ ցնե լ աւլքէւկր :
Րարտի ծաււր բարօր է , ֊ 11իր4–ւ։;ծ եարը քաղ -
ցրր է
. Երթանք ւնանին հւսրցնեւնք.
Թէ ււթ
չտայ փաւխցնենք :
Եղս՚՚ն
Լլ՝բնւղղէէմանա
լ փախցնելու
որոշումին։
Մ՝երթաք
նանիս :
Երբ կր ՛ք տածէին
էէւբիշ
մ իքոց մբ դտնել
, կբ
տեսնւեն ո ր Հեռուէն
Եղ""
յին ն\անբ իրենց
կո ղմ ր
կու՚չայ
.
Վ արա գ այ սաբր ծաղկել — Ծաււ ո ւ ծաղիկ
կ՚երեւս^յ ,— Եղսօի նանն հռս կ ո ւ դ այ ,— Ասենք
էստեղ հարԼ|.ւիք կայ :
Ուր՛" էս էւրա րանց ում՛ մ՛ր (Տ ա լի լօնե ր՛ւ վ) իսոլմ–
բէ էսՐ.լմր կ՚՚անցն, էէ . Բ"է"ՐՐ ող եււ։րուած
են :
Տ՚սնկաբծական
լռութիւնէ
Նանր մէքերնին է
ւ
Ն՛՛՛իս Եղսօն կր
մ օտենա յ
( «տալիլօ»ներ
) ,
մայրր
ւիաղաքշելով։
Րոլորր շարաճճէւօրէն կր Հե–
տեւէ՛ն աւլքկան ել մօրր ա ր տա յւս լտ
էււթ
ե անէց , միա
մամանակ
կր պա՛տրաստուին
իրենց
որոշումր կեր
սլուի մր յա
յտնէելու;
Տալիլօ աալիլօ սրնջանէ,—
Օյստն օր գ իշե բ
հ ա ր սյիք է,— էստեղ գօրի բան չ կ այ ,— Սավտէն՛
իրա կամով է.
Տալիլօ սւալիլօ սընջա է,— 0|ւ)տն օբ դիշե բ
հարսնիք է ,— Տրհօլ դււսւնա կր բ ե ր ե ն ք ,— Օխտն
օր դիշեր կը պ արենք :
,Նանր կր Հ աւքակերպի ; Վեր քէւն
«աալիլօ»ն՝
Նա՜ւին՛ Համաձայնութիւնն
է :
X
« տ ա լի լօ»ն , յաճախ գործածուած
՛այս
երգին
մէք, արտա յայտ
ութ
իլն
մ լն է , կբ նշանէակէ
.սի -
րելէ՛, ա՚լուոբ,
ան՛ուշ, եւ կր ծառայէ
զզ.ացում -
նեբբ միա լն եր
-յ.
մ շտոլքմեամ
ր Հասկցնե
լու : Այն -
պէս ռբ կր ն՛շան՚ակէ
Հաւանւոլթիլն
, մ երմում
, քա–
քալերանք,
իրաբւսնցՈւմ
, Համաձայն
պարագային
։
« Տալի՛լօ
»ինյ բառե ր ր քաղած
եմ մողովբզւէւ -
կանէ ւլ
–յ.
նէ
էէ,
ւլան ե րւլե րոլ
տո՛լերէն
( առանց
անոնց
եղս– նակնւերէն
օւլ֊տուել՛; ւ) , որպէէէղփ կարենամ
ր֊֊
նել կաոոլցռւմր
զոր մտածած
եմ • ա լս ին քն .ուղած
եմ
ղայն վեբւէէծե լ տեսւէ.կ մր ղ ործո ղութ ե
–յ
.ն կամ
սլատկե ւփ , որուն
Համս,ր Հարկ
եւլած է իմ կռղ–
մէս
ա՚ելցնել
եւ փոխել տողեր կամրաէէեբ :
իսկ
եբամ շտութ իէնր գրուած է
ւքիաձ՛ա
յնէն
մինչեւ
վեց աձայն
, երկսեռ
խում րի Համար
;
ԼԼ -
Թա^^իա ի6չպես ա հ
Վերքին անգամ ամփուի կեբպով
տուինք
Պոլսռյ
Համայնավարական
ելոյթնեբ՚.ւ
առթիլ
ծագած
միքաղէէղեբր,
ձերրակալռւթիւններր
ել ,իոխա
֊.
ղարձ
մ եղագրանքնե
րր,
ոբ՚նցմով
լեցուն
են Պոչ.
Այսօր
ուրիչ ղրուագ
մր եւս : ՖալիՀ
Ռրֆքիի
«Նոր Ո՚ուսիան», եթէ կրթական
նախաբար Թէվ
ֆիք
Իլէրիի
չանթերէն
ճողոպրած
էր,
որովՀե
տեւ
թհւբք
մամուլի
րնկե րակցո ւթիւնր
ձեււք
քա
չած
էր էէոբծէն
,
այմմ
ուրիշ տեղերէ
կարկուտի
կր րռնո լի : Պատբուակր
«Ուլուս»ի
մէք Հրատա -
րակած
իր մէկ յօգուածն է, որ կր կրէ «Հրոսակ»
խ՚էրա՚լիրր
: Ասոր Համար
, սլէտք է Հաշիւ
տայ
Պոլոոյ
րնւշՀ • էլէուոախա՚լո՛ թե՚սնէ , է՛սկ ՚՚՚֊բէ՚չ
յՕգ -
ուածի
մր Հռմար
Անոլաբայի
ւլի՚հոլորական ատ -
եանին։
Բայց,
թուրքերր
էքիայն Խ– Միութենէ՛՛ն գմ-
էէոՀ են կաւք կր կասկածինւ
, ալ ուրիչ էոեւլերէ վախ
չունի՞ն
: էՀ ուրեւքն
, ես ձեւլի ցոյց պիտէ։ էոամ թէ
մեբ
Հարեւան
ԱԷՀմէտճիկներր
• . . ճերմակ
Ո՝ոլ -
սերէն ալ նոյնքան կր սարսավւին : ԱՀաւասիկ
այս
աեղ կր գնեէք Անաէոո լուի
ղռ րծ ա կա լո լթ ե ան մէկ
Հեո աւլէէբ ր Մ իւնիխէն
, որ Հոկտ
• 6/՛
թուականր
կր կրէ .
« Աւքե րիկեան
Օգնութեան
Մ՛ս բ՛ք է՛նր ւք^. բ նւպա–
էէէԱ.
կ ունէէ Օ՚ուսէւ-այէն
փախչույ քաղաքական
վւա -
էս ս տ
էէէ
կանն եր ր ի
էքէ։
Հաւալւել"՚է
րո
լչեւէէ1լնեբուն
՛լէ՛ք պայք։։ րի ւքէ/ելէէւ , ւէե րքե բււ էոենգ։ տ
ւլո րծոլ–
էոա՚ւլձր կր կաղւք ե
Լ
մողո վրղ
էե կան։ երկու
վ՚ոքբ
եր՛
զեր
.
Ա.—
Տալիլօ տալիլօ սընջանէ
Բ
Կոռտիկ մնւ|Լի դեղին
.՚տ։
Մնացածր
սէւքբոզքոլթեաէքբ
րնղլայնուած
է
(յ6761օբբօա6Ոէ)
ել Հեղէ։ն։ակութիւն
ԷՀ
« Տալիլօ»ն
վեր։։ւծուած է ՛նաեւ գաշնա՛կի
(4
ձեռք.
4
Ո՝,3ատ)
Հէսմար։
Բոլորնէ ալ անտիպ են
է
«ՕՐՕՐ» -
Մայրր
կ՝օբօրէ երախան
.ու մի
այն
օբօբելր
անբաւական
նկատե լոէթ
էլոբովագիՆ
կ՝եբղէ
.
•Ր՝ռւ1յ եղիր բալաս , ա չ երդ իյ։ո|ւփ Ա՜րա
՚լ^աշիաւն ա չ երու դ քո,ւէ՛ թտ՚ղ գւսյ վրրայ
Օրօր իմ բւսլսա , օրօր ու նանի
իմ անռւշիկիս քունը կը տտնի :
Երս՚խանէ կր ճէնշնւայ
ղի՚ք
քնացնող եղանա -
հւ՛ 1 արթէէւնէ ՛՛լ լռիկ կբ Հեաեւի
, եւ երբ կր
ղղայ
որ էղիտի վերքանէայ
, աՀաւլ է։ն աղէք ուկ կր րարձրա*
^Հ/^նէ •• Աայնւր էքինչեւ
Հե։է։ււնեբր
արձագանղ
կու
՚քոայ : Մայրր
կր՝ ստէւպուէլ
չար/էւնւակել.
Դ՛ուն ալ ք ւ ւն եղիր ինծի ալ քուն տ ուր
Սուրբ Աստռւս-ծամայր, անուշիռ քու՛ն տ ո ւ թ ՚ ՚ է
Օրօր իմ բալ|.ւ;ս, օրօր ո ւ
111
\սնի
իմ անոլշիկիս քունր կր տանի :
Ե ր աէս ան։
Հ րա։։լուրուած՝
կամաց կամա՛ց •՝ կբ
փւսկէ .•.,։չոլկ\երր։
Մայրր
մեղմիկ կր
վերքացնէ
օրօրր, ղգոլչանալով
արթնցնե
լէ երախան :
«Օրօր»բ
իմ աոաքին
ղոբծերէս է Հ Գտած
եմ
ծ։. ւթի ւնէներէն
մէկն է։ Նիւթր՜ յայանի եւ *ատ
պարղ– րայց էլարգա՚րած
եմ ՛լալն՝
բազմաձայնի
Հա՛մար օղտաղոբհելռվ
Հետեւեալ
առիթնեբր.
օրօբոցին
շաբմում
ր , երախա
յին թաիսանձանքր ,
ասոր արձաէբէւնէլբ է լ ի վերքոյ
մանկիկին
մրաէիր։
Այ"
Բ"լ՛՛րր երկսեռ
եբգչէսխոլմրր
կր կատարէ
ղոց բերնով,
որ նոլաղախումբի
րամինն է։ Նուա
գ՛՛ վ եւլած սլարաղայինէ
, •աչխատանքր
ի Հարկէ
չաա կր գիլրէսնայ
. բայց մարգկային
ձայնբ բո -
լոր գործիքնէեբոլ
ձէսյնւերէն
ղերիվեր
նկատելով^
Հ<։.կառա կ իր գմ ոլէս բութ իւնւնե րոէնւ .ուղած եմ աղ–
նուա,լ։
յնր ցոյց ւռալ :
•տՕբօբ»բ իտ առաքին
ղոբծերէս է : Գրած
եմ
այն թուակա՛
ներ֊։լն
, երր տակաւին
չէի
ճանչցած
մեր
այնւքյ.ն է/.եղեցէ։կ ու է։նքնատի։ւլ
ղեղքուկ երա
մշտութիւնր։
Հէ։/սւբտ
եմ րսելու
ոբ սիրելի վար -
սլետիս
միք։,ցաւ
մէքս արթնւցալ ճաշակբ Հայ ղեղ
քուկ ե բ։սմ շ։ո
ւթ եան եւ աոտաքին օրէն սիբեցի
Հայ
երղր։
Բայց
սւ յսքան ռ ։է չէէե րքացաւ
յ
Տ՛ամ անակ մբ
վեբք, երր Եէրէէսլէս կր գ։ոն։ուէ ի , ֆրանսացի
ու -
սոէ-ց է։ չս ինծէ՛ պա՛ք, աակքսն ութ էււն։ տուաւ
.որ քու–
թէոկի Համռր կաոր մր ձայն։ա։լրե։ք :
«
^ՅV^է
^Ո6 »
Բ ԴՐ^ՅԻ
•
Բննեց եւ րսաւ • «ասիկա
եւրոպական
ե րամշէոո։
թ իւ՛ն է , ղուն
Հայ ես , քեղմ է Հայկա -
կէէէն էէճ էէ էլ րոււ՚,ծք
մ բ կր սպասեմ » :
Աւքչ՛յա յ . . . :
րաղներս
։ի լան։ : Գիտցածնէե բուէս
է՛նչ գ՚լեէսէթե
բ շին։ե լու պա տ ր ա ս ա ո ւած
էի • բո
լո
րր
։։ւնօզ ուտ
եոեւց՚սն
ինծի
, նոր ն,սէմբայ
պէտք
էր
։լ.։ոնել;
Եւբ՚՜՚՚ւացի
ուսուց ի չնւեբ ր մեղ մեբ Համ–
րուն
մ էք ՛լնե լ կ՝ ուղեն
, բառին։
րոլիանղ ակ առու–
մ ով . իսկ
մ ենւք մ եր ճամ րուն։ ուր ՐԼԼալբ չենք գի
տե բ : Շատ սլարղ է : Հազարաւորներու
անցած
ճամբան
յա րգա
ր ո ւած
է • ոեւէ կե րպով մէկր կրր–
նայ «եօլա»
երթալ,
բայց ւքեր լեոնւեբու
, ձորերռւ
,
արէոերու
, գետեբ էւ ճւյւմբով
ռնէւ/նք. ղ չկա / , գբմ–
ուաբ է րսքոէլիլ։
Մ ի՛–՛ յն կւ։էքէ։աաս էէարգապետն է
ոբ ճակատբ
բաբձր,
ուղիղ կեցուածք
ունւի այգ
ճամդաներուն
վրայ :
Ր • ԿԱՆԱԶԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
