Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո Ի Ն
Դ
et
Միակ միքադէպր
կառքի մը անիւներէ
՛ն
մէկուն խորաակումր
եղաւ։
Նախ
ամբողք կարաւանը սպասեց,
^ յուսալով որ շՆւտով կր կատար
րոգութիւնը,
րայց վերքէն, գինուորներ
ճղուեցան այն կառքին մօտ, և մե
իքանք Գալէճիգ։
j
| |
իյանր՝ որուն առք եւ կեցան կառքերը ե որ մեզ պիտի
պատսպա
այղ գիշերը, Հազիւ թէ քսան Հոգիի ննքարան
կրնար դառնալ։ Բայց ստոր՛
նայարկը,
սրճարանի վերածուած
աՀագին սրաՀ մր կար
ուր ^Թ
ամբողք
բազմութիւն
մր խռնուեր էր մեր Հա սա
լ
ատեն ր։
Յիսուն
՚^Հոգի
կրնայինք տեղա ւոբուիլ այնտեղ, Հոգ
չէ թէ քարեր ւն վրայ։
Ոստիկան
որոնք այս Հաշիւը
ըրեր էին,
մտան .այգ սրաՀէն
ներս, ե
թ
ՈՎ
-ըքնրր
ՎգաՀվէ
սէօՀպէթիձի նստած՝
չէի՛ն ուղեր տեղերնուն
շարժիլ* խա
րազանները
բարձրացնելով մէկ քանի
վայրկեանի
մէք i: մաքրեցխն
սրա
մարղոցմէն անշուշտ, ոչ այն զարՀուրելի աղտոտ
ութ ենէքն որ կը աիըէր ամէ
կողմ։ Ս ի կառ ի ե նարգիլակներու
հ՜ուխր թանձրացեր
Էր այնքան որ կաբե
չէր
շնչել։ Գետինը՝ քիչ մը ամէն կողմ թուք, պտուղի կճեպներ,
կերակուրի
ւքնացորդներ, մանաւանդ
սոխի կանանչ
ծ՜իլեր ե ասոնց ամէնուն Հետ
Հուրելի դարշաՀոտութիւն
մր զոր բոլորովին
անտանելի կր դարձնէին մ
տաւոր ու անտեսանելի՜ ճ է միշէ մը բղխ
ո
դ
զարմանազան
Հոտերր։
Մերխնները, ՀետզՀետէ այդ սրա Հը կը լեցուէին։
Բազմոցի տեղ ծ՜ա
ռայող բարձրաւանդակն
երր բռնուեր էրն վաղուց։
Հասնողը
կիյնար ու
կ՚երկննար,
այնքա՜ն յ՜ոգնած, քախքախուած
էինք բոլորս ալ։
Լսեցինք որ վերր խանին սենեակներր մարգ կը տեղաւոր են
այդ խուցերր
աւելի Հանգստաւէտ
՛են, բայց անգամ մը իյնողը ալ չէր ու
չէր կրնար տեղէն
շարժիլ։
— Տդաք, զգուշացէք, պոռաց,
մէկը, ոքիլներու
ամբողք բանակ մ
գետինը։
Ոքի՜է • • Բ
ա
1ց մեր ընկերներէն
մաս մր կը խռկայի
ուրիշ մաս մը՝ քնանալու
վրայ էր,
՛Ս"/"
ի
ս
կ գետնի
քարերդ
լն
վրայ,
երկայնքը
խումբ խումբ տար ածուեր էխն շատեր, առանց ծածկոցի,
անկողնի պատրանքր
տուող
ձորձի կտորի մը։; ՚Բռլնր սփոփանք մըն է
որմէ չպիտի
կրնային
Հրաժարիլ, եթէ նոյն իսկ իրենց ըսուէր թէ
վե
կրակ թափելու
վրայ է։
