VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 59

ՎԵՐԱԾՆ fl ՒՆԳ ՏՅ
սեղա՛նի՛ն շ ու Ր$Ը ռլ - ^ 4 ա Ք էր շատ խորաթափանց ու.խորամանկ րլլալկարե­
նալ գուշակելու. Համար թէ էր իր անձնական արա Սա գրութիւնը այդ–
տեղ յուզւող ի/նդիրներու ւէասին, այնքա ն իր դէմքը կր սնար անթափանցելի։
ւՀաշէքս յետոյ կրկին կը մե!լնէր եւ կը վերադառնար կէս գիշ°րր անց
յաճախ շատ ուշ, ես եւ իր սիրելի^ ա յրէԿր Ս կ*սպ աս էինք իրեն Ր^թրիքի»
ու շատ ուշ ՚գիշերուան մէջ, ընթրիքէն յետոյ քիոստո մ կ՛ այլափոխուէր կը
վերադառնար իր ես ին ու եթէ լաւ տրա մա դրուած էր՝ երկարօրէին կը պատմէ
իր մանկութեան յիշողութիւններր, իր առածին երիտասարդութեան ոգեւո­
րութիւնն երր, իր ներքին զգացոււաերր, գնաՀատութիւններր եւ յուզոլՏեերը։
Օ՚Հ ա յԴ գիշերները* կը տեսնեմ իր սիրելի մայրիկին վտիտ սիլուէթը
որ Հակառակ իր յառաջացած տարիքին լիքն էր կորովոՈ եւ ոգեւո
թեամր* անիկա Հակառակ օրուան յոգնութիւսներուն չէր երթար Հանգչե­
լու ֊մինչեւ որ իր Ատեփանր չի քնէր. ու յաճախ իր վառ աչքերով որոնց
մէ9 երիտասարդական ցոլք մըյամեցած էր, կը Հետեւէը իր սիրական ղալ
եին վերյիշուսներուն, խօսքով մը, րառով մր կ՛ արծարծէր զանոնք, վերըս–
տին կը յուզուէր ե թարմ կեանքի ալիք մր կարծես կը բարձրանար սեն­
եակին մթնոլորտին մէ^յ
ինչպէս՜ լաւ կը պատմէր քիոստոմ, եւ ինչպէս իր Հոգին կը յայտ–
նուէր Հարուստ ու ծանրաբեռն յուզուս%երով, $- տպաւորութիւններով եւ ըզ–
գացողութիւններով* —երբեեն, շատ քիչ անգամ, կը խօսէր իր ունեցած
յուսախաբութիւններուն եւ գառնութեան մասին այս կամ աքն ] անձին
կամ այս կամ այն դէպքին վերաբերմամբ* բայց րնգՀանրապէս իր պատմու­
թիւնն երր ոսկեզօծուած էխն ուրախութիւնով, յաղթանակով, լաւատեսու­
թեամբ։ կարծես նորօրինակ արեւ մը կր ծագէր, կարծես լոյ սի մէջ կ՚ողողէ
մեզ, կարծես թեւեր կուտար մեր Հոգիներուն եւ իրականութենէ վեր կր
սաւառնէինք գաղափարի եւ իտէալի աշխարՀի մը մէ £, Հաղորդակցութեան
մէ9մտնելով տիեզերական յուզուսներու։
Ընդլայնուած Հոգիով, խաղաղած ու պայծառացած Հրաժեշտ կառն
եւ կր քաշուէի իմ սենեակս* Հոգեկան ճ Հազուադէպ վիճակներ կան որո
միջոցին մարդուս, ներքին Հայեցողութեան ս ա Հմանն երր ու չափեր ր կր վեր­
նան ուր ամեն էն վերացական մտածումներու եւ երագներու աննիւթական
սիլուէթն իսկ կ՝ ան Հետ ի, որովՀետեւ մարդուս Հոգին անամպ եր1լնակա մար
մը կը դառնայ լիացած իր լոյսով, իր անսաՀմանութիւնով։
*
Այն ժամանակ Անդրկովկասի Հայերու կեանքը եռուզեռ վիճակի մէջ
էր» քհոստսմ գնաց դէպի նոր գրաւուած Հա ք կական գաւառն երր, ես
մինչեւ Բեդրոկրատ եւ վերադարձիս ենացի Բագու։ Ընդմիջաբար կը Հա
՚էԴե ^^Ւ ^Ք իրարու եւ ամէն անգամուն ղինքր նոյնը կը գտնէի, ՛նոյն բար­
ձրութեան վրայ, պէտք էր աչքերը շա՜տ վեր բարձրացնել իրեն մակարդա­
կին Օծսնելու Համար եւ ինչքա՜ն տխրութիւնով կը մտածեմ որ մարդկայքն