ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
տկարութիւններ
մեզ արգելք կրԱ
ա<ս
յարատեւ կերպով
այդքա՛ն
ա՛
ոլորտներու
մէք մնալու։ Իր անսպառ ներողամտութեանս
շն որ Հիլ
անշու՛շտ
մ
չ
նչեւ
վ °րքը բաղդը
ունեցայ
վայելելու իր Համակրումը
ինչ որ իմ նե
քին ամենամեծ՛ գանձերէս
մէկը կը Համարեմ։
P ագո լի կռիւներուն
նախօր
եակին Հա սա
լ այնտեղ եւ îfi/ աց մինչեւ վերքը»
մինչեւ
թուրքերուն
քաղաք
մտնելը։
իր կեցուածքը» իր վարմունքը ոչ միայն աՀա գին նշանակութիւն
նեցան, այլ եւ ինքն էր որ փրկեց մեր ազգա/ին պատիւը, իր Հ եղա
խօսքով, իր ցասումովը վերք գնելով բոլոր վարանումներուն, եւ մտավաի։
թի ւններուն
։ իր կեանքին այգ
դրուագը, իր կենսագրութեան
ամեն
ղեցիկ էք եր էքն մէէլն Է որուն պատ մութիւն ր կարող Է սերունդներ դաստիա
րակել եւ ազնուացնել։
քՒԷեւ իմ գրութեանս
շրքանէն դուրս է իր կե
գրութիւնը՝
բայց չեմ կարող այստեղ չի յիշել իր խօսքը որ վճռական ա
դեց ութիւն
ունեցաւ եւ որուն առաք բոլոր կուսակցութեան g ներկայացու–
ցիչ^երը
խոնարՀեցան։
Երբ առարկութիւն
եղաւ որ թուրքերու Հետ
կռուի
մտնելէ ա
պէտք է Հաշուի
առնենք մեր ուժերը եւ կշռենք թէ Հաւանակա
յաղթող
դուրս պիտի գանք եւ թէ Հա[լ առակ պարագայքն պէտք
տակութիւն
յայտնենք
կենանքերնիս
փրկելու
Համար։
քիոստո մ ընդոստ
դարձաւ
դէպի ժողովը եւ ցասմնալից
աչքե
գոռաց*
ա
«Երբ Թուրքը
քաղաքին
առաքքն է, այլեւս ընտրութիւն
չի կայ
մեզի
մեռնելու եւ ապրելու մէք, այլ մեռնելու
եղանակին
մէք։
# • . #
Վերքին
անգամ
քիոստոմին
Հանղիպեցայ Պարսկաստանի
մէք։ ք
րանէն Վագւին եկեր էի քքիքագետքի
վրայ ով էւրոպա գալու Համար։
}նզէլիէին եկեր Էր քՒեՀրան երթալու
Համար։ Տարբեր ճամբաներով
նոյնօրը
Հասեր Էի՛նք Վագւին. ինձ Հեռագրեր Էր նախապէս որ առանց գին
նելու չի մեէլնիմ, բայց
ինձմէ
բոլորովին անկախ պատճառներով
Հ
դրուած էի ճամբայ
ելնել։ Մեծ եղաւ ուրախութիւնս
երբ իմացայ ո
քապէս պիտի տեսնեմ դխնքը մեէլնելէ առաք։ (]ւշ ատ են Հասեր էի ՛Լ
ու դեռ ճամբու
փոշին չի թօթսւած
փութացի
իր մօտ։ Սիրտս ճնշուած
է
շատ
գառնութիւններով
ե մտաՀոգ էի մասնաւորաբար
այն պատճառով
ինքր կարող էր մոլորուած
րԱ
ա
լ կարգ
մը թիւր
տեղեկութիւններէ. առա
իսկ Հանդիպումին
իր սիրելի ժպիտը զիս Հանգստացոլց։
՝ կարծելով թէ
տեւեալ առաւօտը կանուխ պիտի
մեէլնիմ, շատ երկար ատեն մնացի
սին ե խօսեցանք, բոլոր թիւրիմացութիւկներր
Հարթուեցան
որովՀետեւ իր
մտքի խորքին
մէք Հարթուած
էին արդէն» զիս քաքալերեց ու ոգեւորեց
զգացումը
ունեցայ որ իր ամուր ձեռքովը
ձեռքէս բռնած ղի
Ա
դուրս
Հանէր մանուածապատ
ե մթքան ճամբէ մր։ Խօսեցաւ
ինձ գորովանքո
