ժեշւո առնելով կր փութ՜աւք գրաւել տեղս* քիչ Հ^րք ^
ա Ա է Ա
է ՛ն
վարը։ իլ դէպի
Եոյրս։ Արդէն օրը տարաժամած
էր, այնքան տարուած
խօսակցութէւնով
որ }գգ
ա
ցինք թէ P't'H^" ա՛նցաւ ժամանակը, ժա
Հանցեր էին իրարու ետեւէ, կէս գիշերը մօտ էր երր կանգ՝
լբերդաքաղաքին
առք եւ։ կառքերը կր սլարպոլէին,
եռուզեռ մը աՀա
րանին
մէք։ կծու ցուրտ մը կասղնտէր ականթներն ուս
ծայրերը։
Հրաժեշտ
ւկառնեմ յարգելի
զօրաւարէն, ե ոստիկան կեցած
զինւորի մը առաք ն
յթեամր
կ՚ուղղուիմ
Գ*բղ Պրիկատիայի
Հրամանատարին
տունը, ուր կը ե
^tbl^HH դքքս՚֊որոերու
մօտ։
Աոիթ^ն
օ գա ո լելով կուզեմ տեսնել կարսի
ամրութիւնները։
կը տ
նեմ քաղաքապետին՝
Պ* ՆոբՀատեանին որ կը բարեՀաճի մեզ ամէ
թիւն տալ որպէսզի
կարենանք
տեսնել
զօր» Փիրումեանը ե անկէ
ման առնել այցելելու
Համար
բերդերր։
կէս ժամ յետոյ կը Հասն ինք բերդերուն
ստորոտը, սրընթաց
գ
հդերքը ծառազարդ եւ շքեղ տան մը առքեւ կանգ կառնէ մեր
Արդէն Հասած ենք սպայակոյտի
դրասենեակը. կը ներկայանան
րերգապետ
եւ Ալեքսանդր ո պոլի շրքանի ղօրա գունդերուն
րնղՀանուր
Հ
մանատար գ ° ր* Փիրումեանին որ սիրայիր
ընդունելութիւն
մը կ՚ընէ
մ
Պարզ բայց կոկիկ սռնակի մը մէք,Հ. կր բացատրեմ
այցելութեանս
պատակր. ե աՀա ՀայուՀիթն
քնքշիկ
մատներու
Հարուածներո՜ւն տ
սկսին գրատիպ
մեքենային
տաոաշարքերը
ելեւէքել քրխքըխկ
ա
է
ո
վ* Ար
սահմանի
Հայութեան,
մանգայի
ելնի մասին եղած
Հարցումներուն պատաս
խանելէ ետք, դարձեալ կը Հետաքրքրուիմ
զինւորներու
վիճակով։
Նոյն տխուր պատմութիւնը,
զինւորներու,
կտրիճներու
մասին
նոյն
ան վերք թւուՏե –մաս անցը... չունին...չունին...Հագուստ
չունին, տրեխ չոկ»
նխն, Հաց չունխն, սակայն զոՀող ոգի ե ա՛ննկուն սիրտ
ունին։
<^Կը զարմանամ ես Պարոն, կրսէր պարթեւՀասակ
ղօրավարը,
զօրքերը դասալիք չեն ըլլար, կը զարմանամ, ի՞նչպէս կապրին, ի*նչպէս
տոկան ե ինչպէ՜ս
սիրով պատրաստ
են ամէն րոպէ ռազմաճակատ
Մեր զինւորներու
կեանքը կեանք չէ, աք լ պարզապէս
նաՀատակութիւն..
էս Հիացած եմ մեր զինւորներու
ազգասիրութեան,
աշխարՀի վբ
այսպէս
Հերոս ղինւոր
չկայ։
(շարունակելի )
ՏԱՒե-
Գիշերն ասաղերու պարաէղ մ առկախված
Ոսկի կամուրԼով՝ քաղաքի՛ս վըյւայ,
Գիշեր՛ս Հէքեաթ՛» է մեղմիկ երգրւաէ,
Արիքով *Ա իորոմ՚կ.
երաղաՀրմայ։
