60
ՎԵ
Ր ԱԾՆ ՈԻՆԳ
Մերիններէն
չատեր գացեր չոր խոտ ճարեր էի՛ն, կառքերուն
կը փռէին՝ ճամբուն յոաժանքր
մեղմելու յոյսով։
Ամէնէն ոգեւորուած՜ը՝
այգ
աշխատութեա՛ն
մէ^՝ Մէք
ա
յէէ, t/ամտանճեանն էր, քանի
մը
ՍկիւտարցիՂւ
Հետ որոնք խուրձ խուրձի
վր
ա
յ
գնելով աղուոր մըկահաւորեցին
իրենց կառ՛
քը։ Գացեր էին նոր էն խոտ գնելու, երր ոստիկան մր եկաւ, դիս
ծ՜առին տակէշն ուր երէլնցեր էի, և. ուրկէ շարժելու փափա՞ք թէ
թիւն
չունէի, լաւ չեժ յիշեր
Հիմայ։
Ո ս աի կանին Հրաւէրը այնքան ստիպողական էր որ ստիպուեցայ
ելլել։ Ւնծի
միացան
նաեւ քԱօճասարեան և S* Վյսրդան քաՀանայ,
մեր կառքր կր փնտռէին։
I—
Բայ ս ի*նչ կեցեր կը տնտնաք, ատեն չկայ* պոռաց ոստ
—կառքերնիս կր փնտռենք, ըսաւ Տ» Վարգան։
• — կառքերը մասնաւոր չես» ելէք այգ
կառքին
ժէք։
Հ
էւ մեգի ցոյց տուաւ
այն կառքր , զոր էթամտանճեան ու
ը
կա Հաւորեր էին այնքան Հանգստաւէտ
կերպով
մը։ Հրամանը
կրկնել
լինք, Լ երեքս մէկ կառք ցատքելով
երէլնցանք խոտի գէզերուն
վ
Վերքեն՝ ՝ տեսնել պէտք էր Աամտանճեանի
՝դէմքը։
իրենց
րաժին
կեր էր աքն աղտոտ
ու անպիտան կառքը որով
մինչեւ
Ըավլի ի
Ամիսներ ետք գեռ չէր մոռցած
ա
յս պարագան ու երբեք չուզեց
թէ ատոր մէֆ յանցանք
մը չունէինք, թէ այգ Հյավւշտակումրյ», —
կ՚ըսէր, — բռնադատուած
էինք կատարել ոստիկանին
Հրամայողական
ման տակ։
՜ճամրան՝ նշանակելի րան մը չունեցաւ
մինչեւ Գալէճիգ։
Ոսկորներո
ցաւր
միայն կր տեւէր նոյնքան
անողոք կերպով
մր, որովՀետեւ
կառքեր
ցնցումը խորտ ու րորտ կառուղիին, վրայ կը շարունակուէր
միշտ նոյն սաստ՛՛
կութեամր։
Բայց երբեւա
Հանգիստի պա Հեր կ՚ունենայինք,
երր կառուղի
ձգելով կառքերր կը սկսէին. յառաջանալ
մարգագետիններու
վրայ!ք
քանի աննշան
գիւղերու,
մէ^էքն անցանք այգպէսով։
Լոկ յլիներ ու պզտիկ
աղաք անոնց
մէֆյ էրիկմարդիկ,
նոյնիսկ տարեցները, դրօշի տակ էին
ղուց։ Տեղ տեղ, ցանքը
լքնաg եր էր անվթար,
որովՀետեւ
Հնձող
ձեռքեր կ
պակսէին։
Գիւղի Ար մօտ ^Հ. կսւռքերր կանգ
առին և թ
ո
[
ո
Ր Հեծեալ
ները,
զին ոլորներն ու կառա պանն երր աւարի տուին յարդի* ^ife է
ս
^_ Դ
աՀագին գէզեր, առանց
կարեւորութիւն
ընծ՜այելու
կիներու
բողոքին և
անէծքներուն։
Մէկ
քանի
զինուորն եր իրենց Հետ բերեր էթն նաեւ չոր
տի դէզեր, կը ծախ էին մեր իններուն։
Լուսնակ
անուշ գիշեր մըն էր, Ա նոր1քն մեր աչուըները
անբաժան
էիս լուսնան որուն կը նայէինք
այն մտածմամբ թէ Հեռաւոր
"իր^էՒ՚^^
աչքերն ալ թերեւս այգ
պա Հուն անոր կը նայէին։
կարծես կր
լուսն քէն միջոցաւ անոնց Հետ Հաղորդակցելու։
ԱրգԷքն տակաւ,
նայելով
լով, լուսինը աքն սիրական
դէմքերէն
մէկուն ու ժիւսին
նմանութիւնը
կ
ստանար յա հորդաբար։
