VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 65

Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո հ Ն Գ
«9
՛՛Բեղի պիտ՛ չլսեմ Հէքեաթը
բոլոր
Իր Խաղիկներուն որ կր պրսպըղան ,
Եկո՛ւր» իմ աա%շ_անքս, եկո՛ւր, իմ աղո՛
ւոր,
Որ վ>եգ
օրօրեմ
երգի մը նըման. • .
՜Մովիւն ս*է £ ինկան
աս աղերը
ոսկի*
Uf/էոիս անդունդին
վերել.
խոնարՀած՝
- Օ/չո՛ ւր, իմ Հքնաղ
երազ
աան^անքի,
Ու մեծ աԷվւերուդ կախարդանքը
լա՛ ո։
է/արա Ալներն աՀա՛ լիճերուն
արծաթ
Կը սաՀին ափերն իմ
երազանքին,
Եւ լուսն կա շող ակեր
լուսացայա
Նայ ուռիներու կ՛արա ա un ւեն
Հոգին է
Գ*եզի սլիա*ըսեմ
Հէքեաթ՜ն
երգելով
՚Րր Խաղիկներուն և սրա ի ս մեռած,
ւ՚իշերն ասա ղեր ու սլարաէղ
մ* է ձգուած
ԱնՀուն
է
ոսկեվառ երկնակամարով*
s *։
Փարի զ
Ս.ՐՍէՆ-եՐԿԱ
£
1ւ._ԴէՊԻ ԶԱՂւՂԸՐ
( Շ
«AI
ր n
ս
՛Կ
ա կ ո
t. D- ի
ս՛և )
Շատեր ինկած՜ էին մեռելներու, պէս» նոյնիսկ առանց պատառ
ծամած ԸԱ
ա
է
Ոէ
->
ս
այլեւս
չէի՚ե
ուզեր
շարժիլ*
էլր փափաքէին
գէւ°ՐԷՀ
ա
մԳ՜
տեղ
անցընել,
քիչ մր ոյժ ամբարել
այն նոր յոգնութեանդ
եւ.նոր ցաւե­
րուն Համար որոնց պիտի ենթարկուէինք
ճամրան
շարունակելով։
ք)րովՀե՛
տեւ
կառուղին չ ինչպէս կառապանները
կ՚ըսէին,
միշտ գէշ էր ատկէ
ա
Այս մտքով* գիմում
եղաւ մեր վրայ
Հսկող ոստիկաններու և զինուո
ներու պետերուն,
թ
ա
յց դիմումը
անաց ապար գիւն է Գիշերը
անպատճառ
ԳալԷճիգ պիտի
անցընէինք։
էյւ, տակաւին
երեք չորս ժամուան
ճամբայ
մը
ոմն Էինք մինչեւ այգ
գիւ֊ղր։
Նոյնիսկ
Հրաման
տուին որ
պատրաստուինք
ան մի£ա պէս
կառք նստելու
Համար,
որպէս զի մութէն
առաք
կարենան
Հասն եւ։
1...,55,56,57,58,59,60,61,62,63,64 66,67,68,69,70,71,72,73,74,75,...884
Powered by FlippingBook