Նութիւններուն—
կր խօսի՛ն է ՛նա ասա
Հայաստանի։
IH
էւ այս բ
ռ
լ
ո
րը
ստեղծ՜եք ու֊ Համար՝ դարձեալ ու դարձեալ
ան Հրաժ
է մեր ներքին
ոյժը։Թ
ո
ղ Հ
ա
ք ժողովուրդը խորապէս գիտակցի այս
տութիւնը,
որի փորձառական
աբտայայտութիւնները
մենք տեսանք շ
I աճաիյ։
Աքդ ներքին
ոյժը— մեր Հանրապետութիւնն
է, մեր ժողովրդական բա՛
նաէլն է, մեր բնաշխարՀի
չարքաշ ու աշխատող
ժողովուրդի
ան սա
անձկնա զոՀութիւնն է։
Այդ ներքքէն ոյժով պետութիւններր
մեզ ճանաչեցին, Հակառակ
ալն
քան դաւադրութիւններուն,
որ մի օր կր բացուին
անշուշտ։
Մեր սաՀմաններու
Հարցը — կախուած է մեր ներքին
ոյժ^ն։ Թոզ բոլոր
Հայ ժողովուրդը
խմբուի այդ ոյժի
2
_
ու
Ր^Ը»
n
P
ա
յս°ր
մ ի ա կն է
Ո
Ղ±\ ու
խարՀի առք եւ, իբրեւ
մեր դատի, մեր նուիրական
իրաւունքի պաշտ
պա
Այսպէս
մենք կը յաղթենք» • .
ԴՐԱԽՏԻ ԵՐԿԻՐ
Պիաի ճաճանչէ, խաւարի՛ն
մէչ\էն, Այգը
լուսածին,
Ո Լ սլիա ի դարձեալ
սոխակներ
երգեն
Հայրենի
երկրին։
Ակութը մարած, նորէն սլիա՝ վառի կըրակով
ոսկի,
Տաճարներն
Համբուն. սլիա* կըկէն
լեցուին,
րոքրով
կն ար ո լկի :
Հ/*ղին խոր երէն սերմերը
յուռթի
Հունձքերուն
վաղուան,
Պիտի
ընձիւղին,
զմրուխա
ներկելով
դաշտերը
գարնան։
Վըրէժի
շունչով պիաի դաշներգէ
քնարն
Հայրենի,
ՄաՀերն ու սուգերը, անծայրածիր
ծովերն
արիւնի։
Ու մոխիրներուն,
աւերակներուն,
շիրմաստաններուն,
Վրայ սլիա ծա թէ Արեւին
ոսկի շառափը
ան
Հուն։
ԵԼ բոյրով
օծուն, շողերով
Լոյս ի ու ճառագայթի,
Նորէն սլիա* ժսլաի, արեան ծովերէն,
Երկիրն
դրախտի։
Վ-ԱՈ-ԻՆԱ Կ ՊՒՔԵԱՐԵԱ
Ն
