Վ Ե Ր Ա Ծ Ն 0|1 ՝1 Դ
ԳՐԱԿԱՆ. ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ Եհ -ԲԱԴ.Ա-ԲԱԿԱՆ
\
• ՓԱՐԻԶ»
ք՛՛
ՏԱՐԻ
ԹԻԻ
2Տ
26
ՅՈՒՆԻՍ
էէ Մ Բ ԱԳ Ր ԱԿ ԱՆ
Մ t? P Կ Ա Յ Է Ն Ն Ե ՐԸ ;
՝•••'
՝• • «՚
Այսօր %
ա
յ կ
ո
ձ
ու
-
ո
Դ
n
i_ ս\Հ անՀատի գաղտնիք Է, թէ
/
,
^ ' £
l i
ï /
r
*
,
/
,
Հուր ելի պայմաններու
մէ£ կազմուեցաւ,
կ ո վկա սի զՀայկակա՛ն կառա վար ու՛
թիւնր, թէ ինչ յուսահատական,
միեւնոյն ատե՛ն Հերոսական
մարտնչուՏ
րով» երկու դժ՛նդակ եւ երկար տարի՛ներու ընթացքին* անիկա կրցաւ
իր գոյութիւն ր։ Միեւնոյ՛ն պայմաններու տակ, ա՛ն այսօր կեանքի ու մաՀու
գերագոյն պայքարը կր մզէ, Հայ ժողովուրդին
բազմաՀազար
զաւակներուն
արիւնովը գնուած
ազատութիւնը եւ անկախութիւնը
տեւական
դար ձ
համար։
Այս չափազանց ծ՛անօթ ճշմարտութիւնը,
ըմբռնելի
չեղաւ
որոշ դա
սակարգի մարգոց* որոնք աժէքն Հանք թափեցին եւ կը ՛Հթափեն դեռ,
երեւութապէս
չըմբռնելու եւ այդ թերահաւատութիւնը
իրենց
Հետեւողներու
մէշ ալ վարակիչ դարձնելու
Համար։
Չուզեցին
ըմբռնել թէ»
Հոն Հայաստա
նի լեռներուն
վրայ մղուած՜ գերագոյն պայքարը անոնցմէ չէր» Դ
Ո
Ր
՚^՚Րգք՚կ
օր մը մզեցին Փա րի ղի մայթերուն
վրայ, Հիմակուան
իրենց աստուածացու
ցած վսեմ կուռքը փշրելու Համար։
Չըմբռնեցին, աւելի իրենց գործ՛ին չեկաւ
ըմբռնել, ե այսօր նոյն ս*
ա
րդիկր
իր
ը
նց խայտաբղէտ
արբանեակներու. Հետ
սրտառուչ
Հա ժա դաշնակցութիւն
ով մր զուգորդուած,
ուրիշ կողժ կը շարժեն
իրենց թուղթէ Հյիօակներո. ուրիշներ
կ*ուզեն արատաւորել և ըստ մեզ այս
անգամ ալ իրենց ղիքրղ* Հոգեւարք գոյութեան
«գերագոյն պայքարով կը մղեն։
Ուրիշ զգացում չէինք կրնար ունենալ, Փարիզի
Հայ Ազգային Աղա*
տա կան անուանական կուսակցութեան
—իմա Ազգային
պատուիրակութեան
4՛
