VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 146

£40 ՎԵՐԱԾՆ Ո Ւ Ն Դ
—pufli մը չէ, Զերագ էֆինտի» բան մը չէ, օդափոխութեան
մըն է որ պիտի բնենք այստեղ*.՛ ամիս մը կը քշէ չի քշեր» նորին Պոլիս ենք
կ՚ըսէին։
Աչուըներր խոշոր խոշոր բա չլած՛ իր շուրքը կը նայէր ե այդ խօ Ա
րուն ականք կու. տար ան Հան գի սա Հանդարտութեամբ մը։ Խօճաս արեա
Հետ գացինք իր մօտ, ե զինքը բաժնեցինք խումբէն։ Պէտք եղաւ զուարթու
թեան ամբողք պոռթկում մը, զինքը իրականութեան վերադարձնելու Հա,
մար։ կատակներով քրքիջներով յաքողեցանք Հանդարտեցնել զինքը։
Մ իfng մը կարծեցինք թէ այլեւս վերքն ական է այգ Հանդարտութի
րայց* յանկարծ նորին վրդովուեցաւ, մտաբերելով եղբայրր։
Ա աքուր, խորապէս ազգասէր մարդու Համբաւ մը ունէր Պոլսոյ մէք,
նոյԽ իսկ Հա միտ եան օրերուն։ Անունը Հմայք մըն էր երիտասարդութեան
Համար։ իր վրայ խորՀելով կը մտաբերէին նաեւ իր եղբայրը, և այլեւս
կուքև ալ կը նոյնանային։ Այդպէս կր խորՀէր նաեւ Համիտեան ո Ա
նութիւնը որ քանի քանի ան գա տներ ձերբակալեց զինքը ե խուզարկութեա
ենթարկեց իր՛ բնակարանը, այն կասկածով թէ յարաբերութեան
Ր °ՐԸ Հետ, և Մինաս Դերաղի կողմէ, էւրոպայի մէք Հայկական
.անունով կատարուած ձեոնար1լներուն կր–, գործակցի Պոլսէն։
Ա/ս աքսորն ալ այգ մտայնութեան արդիւնքն էր։ (ք*էօն-քհուրք
ռավարութիւնը, պատերազմի առաքին օրերուն, իր շու~րքը Համախմբած էր
Հա միտի օրերին հնացած բոլոր լրտեսները, մասնաւորաբար Հաղերը, որոնց
րնղՀ անուրին գործակցութեամբ պատրաստուած էին «կա
ցանկերին շատերը։
ք£երազ գիտէր թէ եղբօրը Համար էր այս Գողգոթան։ Րայց այգ
գեր ա գրգռութիւնը որ ամին բան տաէլն ու վրտյ ըրեր Էր իր մէք,
ցած խաթարել այն խոր "էրը զ ո ր ունէր իր եղբօրը Համար, ու կ
անձնուիրութեան պոռթկումով մր.
— Փա՜ռք քեզ, Աստուա՜ծ, որ գոնէ ան ապա Հովութեան ժէք
է լ այս անձնուիրութիւնը բոլորովին պաշտելի բան մր կը դա
այղ րոպէին՝ ուր ներքնապէս այն Համոգումր ունէր թէ զինքը կախ
Համար ԱՀնատօլրի այգ անկիւնը բերած են։
՚Բէլէկեան մեզի օգնութեան փութաց։ Ուրիշներ նոյնպէս շրքապատե­
ցին ղինքը անուշ ու Հանդարտեցուցիչ խօսքերով, ու տակաւ, $ Զեր
սակ մր ան լոյդ ան տարբերութեան մէք թաղուեցաւ, գրեթէ բոլորովին ան­
գիտակ շու րքր անցած դարձածէն։
Զօրանոցին առքեւ ուր Հասանք, ղուռր բացուեր էր և մերրն
խումբ խումբ ներս կը մտնէին։ Դրան մօտ՝ մութին մէք՝ երկու փայ­
լուն սև աչքեր, որոնք զարմանալի . կերպով մը կը փայլէին, ուշադրու­
թիւնս գրաւեցին։ Զինուորական տարազով մարդ մըն էր, նիՀար, թխորակ,
կեցեր էր անկիւն մը, և զարմանքի շատ մեծ արտայայտութեամր
դիտէր ՀետզՀետէ դոնին ներս մտնող խումբերր։ ՛Բանի մը վայրկեան այդպէս