2
6
Ա Ռ Ա
3^
I ս Ր Ց Ե Ր
ԼեԶՈԻԻ ՊՍ.8Ս՜(1Իթե1Ռ ՎեՐԱՐեք եԱ
ԸէւԹԵՐՑՈՂԻ
՚ւ՛
ՅՈԻՇ Ա Տ Ե Տ ՐԸ
Վիէննակասն
դպրոցի1ե
սւեսսւ1լէ ս
՛ով
,
« ոսկեղարլ,
»
... կէո
՛չո՛ր է միայՆ
,
՛Լորս,յր
Բէլդանդս՚ցի
, որ կյ, յարի
Վիէն–
նէսկաե
ղպրոցին,
(ձո
ս կե ղ ս,ր ր»
կր
դնէ
402 ֊ – 462
թուականներուն
ւ/<ք :
ԸնգՀակաոակն
, Վենեաիկձան
դւդրոցր
Հասակ
կուաայ
« ոսկեդարին
»,
Կ՝եր -
կարէ ամրոդք
երեք
՚չար՝
Ե • ՛լարէն
րս -
կրսեալ
( * ) :
կր թուի
թէ Գաչէմքեարեան
վարդա
-
սլեա
կր սիրէ ասելի
եւս կարճեցնել
ՀՀոս՛–
կեդարր՜^ , երբ թանկադին
մեաադր
սլա -
րո ւնա կուլ ժառանգ
ռւթիւնր
կր
դասա
~
կարդ է չորս
թումբերու
մէք .-
քԼ,~–
՛Բե րականութիւն եւ ոճ կանոնաւոր
։
Բ Ո ճ ր
ճոթ եւ դիւանադիտական
:
Գ—֊Ոճր
բանաստեդհական
ե.
հադկեալւ
Ղ՛ •
Ոճր
մեւլմ , քադցրաթսս
եւ
Հան —
էյ ւււր ւո
Ընդ Հակաո ակն , Բադրատոլնի
«
ոսկե֊
դա
րու
»
աէ^իւ մեաադր
կր դ անէ թարդ–~
մանչական
աոաքին
դռրծերկն
սկսեալ
մինչեւ
էիԲ • դարու
ժառանդութեան
՛քէք
Հետեւեալ
դասակաբդումռվ
.——
Ա—
Ադդային
ոճ
«
բուն
յձւաոլկ
Հասարակաց
րնտել
Հայու
^
լեդու
Բ–
Գաւառական
ռճ ,
^ինքձաՀնաբ»
կամ
անձնա յատուկ
, երբեմն
եդեբական
կոչուահ
Գ –– Օաար
ադդեցոլթիլն
Բադրատռւնի
դէմ է մամանակագրա
—
կան
դասակաբգոլթեան
,
ա
յսպէս
ա -
ռա
քին
խումբին
մէք կը դնէ Եղնիկը
եւ . . .
Լաստիվե
բտցին
Ոսկին
եւ՛.՛
աբհաթը
միասին
, նոյն
-
իսկ
սլդին^ը
: Վասնդի
*Լիէննական
դր՚դ ~
րռցԲ
, 460
թուականէն
սկսեալ
,
մինչեւ
700
թ ո ւա կաննե ր ր կ՚անուանէ
^աբհաթի
դաբ^
, աւելի ետքր
ՀՀպղինձի
դաբ^
Հենետիկեան
դսլբոցին
տեսակէտռ
վ
4^
Հին ատենբ
րնտիբ ւդաբդ դրաբաբր
Հա—
սարակաց
ամէնուն
չեդուն
էբՖ
, «
/ " ՛ Հ " / ՛
ադդն
ամէն
աեդ , ամէն ատեն ,
լեդուներ
ու կր բանեցնէ
եդեր»
( Բաւլ բատունի)
։
Վիէննական
դսլբոցին
տեսակէտո,թ
,
աոսկեդարեան՛^
դբտբաբր
վե րնախալա
յին
մառանց
ութիւն
է ,
այդ
ւլրաբարբ
^.ճչ–
դի*– ժողովրդեան
խօսահ՜
լեղուն
*Կր^
1
^ամէն
ղալառի
ժռդովբդեան
յատուկ
չէբՖ , Հբաբձբ
եւ ղիտնական
էլասուն
լե–֊
դուն ԷբՖ , « ղեբադանցասլէս
աւլնռւասլե —
տութեան
րաբձրացահ
Այբարատեան
գա–
լառաբարբառն
էբ , ոստանիկ
լեդուն
էբ»
ԼԳալէմքե արեան) :
Վ^էճբ
սաստկացա՜լ
,
բոբրոքեցա^լ
,
ա
յնքան
որ լեղու ական
^Հ եբձ՚ււահ
ողու
-
թի՛ն
» վերադրեց
մէկր
միւսին,
(կբ
թր–
՚^է Բէ ք""՛"
յ՚"ՐԳի
է
բաոր,
ոբ ,
ցլամ արտի
յատուկ
կաբմիր
լաթի
դեբ
կատարելէ
ետք խալա րամ տութեան
Հ ին
դարերուն
ինչսլէս
մեր օրերու
աժան
-
կաբասլետ
վարդաւղետնեբռլ
սլայքարնե
՜
րուն
րնթացքին
, կբ հառա
յէ
դիտական
միտքեբն
ալ պդսյոբելռլ)
Հ Եւ
փոխադարձ
վի րաւո րանքնե
ր ,
անուն չտալ
Հքխնա–
յ ե լ ո լ Համար
սլատիւբ
՜» ,
^Հասկնալու
կաբողութիլնբ
՝» գլանալ
իրարու
Այս՚ղկս
է
<տԱւսարիոյ
ոստանին
վանքր»
ոլբացալ
^իտալական
լճակին^
կդզերնակ–
ներուն
դրաբարադիտութիւնը
: Այսսլէս
յ
լճակէն
ոստան
ել ոստանէն
լճակ
՚իոբ
-
Րռւեցան
հաղրանքի
մաբղանքնեբ
Հեգ
—
նեցին «.անտեդի մոգով րգա կանո
լ
թիւն
Հե–
տասլնգելու
» փորձերբ
,
Վղբաբար
բա
-
նաստեղհելռւ
Տ
մաբմաքնեբր
,
մէկ
կոդմ բ
քերթող
(ՀԲտալիու
կլիմայոլ
աղ–
գեց
ութ իւնից
բոլոբն
է լ քերթող
են ՛Լե–
նետկռլմբ
Ա՝ խիթաբեանք՛»)
, միւս կոդմը
գիտնական
Լ^սրանք
էլ ամէնքն
գիտնա
-
կաններ
են՝ Վիէննա
յոլ վարղասլետնե
-
բր^՝)
՚ Եբախա յական
մբցռւմի
ձեւով
մ ր՝
այս
կ՚՚ղմր
Հանճար
, ալն կողմր
բան
-
քար : Ասղ ին ղմ ա յլանք , անղ ին աբՀա
-
մարՀ անք ւ
Բաղբատունի
- ^լեղուական
մոլոբռլ
—
թիւն՛» անուանեց
ոսկեդաբաղիտութեան
ւգրսլտռւմնեբբ
ել ^դիւտերբ^> :
Գալէմ
-
քե արեան
հաղրեց
Բաղ բատո, նիի <ւո ։ ո ո ։ -
ցիկ
բա
քց չատ
անղամ
անՀասկանալի
ո —
տսւնսււորնԼրր
», յայտարարեց
թէ ««/ -
ոանց քերականական
ղիտութեան
» է ղր
ուահ
^Զարղացելռց»
՛Բ եբա կանութիւնր ,
ուր
իբրեւ
Հոլատուական
քարեր»
ներկա
-
յացոլահ
են
ղ աոական
մատենաղբու
-
^հանց
«
ընդօրինակողի
տդիաոլթենէն
սոքր
-՚ոոհ
սխալադիբ
բառեբ, քերականտ
-
կան վրիւգակներ
, միքինղաբեան
ւլբաբա
-
բադիրնեբոլ
յանսլկտս
եւ յանգկսլս
բաբ—
գահ
անկանոն
բառերր
ծ ՚՛
Այս
վէճին
ուղեցին
միւքամտել
հանօթ
դ ր ողներ , ղոբս , սակա
յն ,
ումղնօբէն
ււաստեց Գալէմքեարեան
վաբգասլետ
.
Լ՚՚^ԿԿՔ^
դէթ
Դ՚"–Ք
լ՛զեցէք,
դուք
ի վիճակի
չէք կարհիք
քա քտնելու՝
նմ ան
Հարցերու
մէք։
Աաստր, ամբարտաւան
, ղեւլեցիկ
կբ
սակա
յն :
Աով
որոլթիւն
կ , մեր մէք,
լուսաթիթեռ
• •ուոնալ
ու պարել
առանց
ղիտնալու
•••
լղարել։
Հէճի
մէք, բոցի
դկմ
կր .քաղեն
մարդ իկ , վաո ահ իսարո յկնե բու
չու րք կր
Հալ ա քո լին առանց
Հ րաւէ րի ու կր .դա -
րեն
ցուցադրելով
իրենց • • • մազոտ
սր -
րունքնե
րր : Ոչ սչարել
ղիտեն
սակայն
, ոչ
• • • յսդ ռւահ
ղրել , ա յսուՀ անղ երձ մաս
-
նադէտի
կամ
Համա յնագէտի
Հովեր
ա -
ռահ,
Ծիքխն
Արեւելք
նայեցէք
անդամ
մ ր
լբազիրնե
բուն
է քերր • • • կր
թրքեն
մաային
երաչտի
աքս օրերուն,
խօսելով
դրականութեան
մասին, քադաքականու
-
թեան
մասին,
ե կեդեցադ
իաութեան
մա -
սին , մանաւանգ
սա անսսլա^ռ
Հայաստա–
նասիբոլթեան
մասին։
Այս ամբողք
կիր -
^^1՛
եւ եռքին իմասար
• • • երեւա՜ լ, ցու -
ցագբել
մազոտ
սրունքներ
ու թեբեւս
ա -
սլաՀովել
նաեւ անխռսաովանելի
չաՀեբ
;
Ըստ նուիբագոբհուահ
աւանդութեան
մր
որ յատուկ
է Հա յոց , երբ մեր դիլլլե
րուն
մէք գիւգասչեա
ընտրուելու
Համար
՛գայ
-
ման
էր ունենալ
եօթը
կով
՜ առանց
Հաչ–
ուելոլ
թեկնահուն
ինքը , երբ քադաքնե
-
բ Ո է
մէք ազգին գեկավար
ընտրուելու
•էւս–
մար պայման
էր հոցի քսակին
մէք ունե -
նւոլ րաղում
կոլտ՝
բայց
ոչ իսկ մէկ
կուա
ասեբուն
վբայ
ղրուահ
քսակին
մէք, ին
չո՛^ ւ ընղվղիլ
այլեւս՝
եթէ
բոպիկներբ
,
իբրեւ
լուսաթիթեռ
, պարելու
կբ-պաա —
ր էս IIա ո
I
ի՛է։ վէ ճեբու
բոցաէիառ
խարոյկին
չռւրք
:
Գալէմքետ
րեան վարդապետ
իրաւունք
ււ,
նէբ՝
մ ե բմ ե լուի ւքիճելոլ
իրաւունք
տալ
անոնց,
որոնք
ւլբաբարին
«
ոսկեդաբեան»
յատկանիչեբռւն
մասին
իբենց
հանօթ
ու — .
թիւնր
պիտի Հաստատէին
ղսյղ
տալով
միայն
• • • մազոտ
սրունքներ
: Բայց
եւ
ս։ քնպէս
... սխալ վարեց
.իէճը
Ուդեց խորտակել
Հ • Արսէն
Բադ բա
-
տոլնիի
գբաբարէսգ
իտութեան
Համբաւը
եւ փչրել
այն պատոլանղանբ
, ղոբ
Արսէն
կր բարձրացնէր
Ար ս էն ին Հաւքար՝ ,ոստ–
ուահա
յին փառաբանութեան
քատուքլ
բա–
ռամթեբքով
մբ ել <ձքե
բ
թողաքլան
մռլուց–
քով»
( ֆ ի օ ւ է օ ր փ ռ է թի ք )
«սքանչելի,
րնտիբ , Հբաչափառ
, քնքուչ
,
կ"Ր"՚քի
1
Հիանալի
, ^աշիւարՀիքլ
, վսեմ ,
պերճ ,
ղղլխիչ
, մոզիչ
, Հ բա չաՀ իւս , Հնչուն
, ան֊
զոլգական
, ոսկեփողփող
, չքնադաղիւ
.ռ ,
անղ
իւտ
, վսեմափառ
, ադամանդ
,
ղո -
Հաբ,
երկնային,
Հրեչտակային
, զմայլե–
՝
լի,
կայհակոա
,
գերաՀրաչ,
անմաՀ,
Հինղերորգ
գարէն
,
աստուահայնապէս
Հբաչալի
ու ղեղեցիկ,
քերռբէնեբոլ
լե -
դու՛» եւ դեո չաբոլնակելի
( Հ .
Արսէն ՛Լա–
գիկեան)
:
Այսքան
րան կը տրուի՞
մէկ
Հոգիի
։
Գուն
րլյաս՝
չե՞ս կոտրեր րամակր
:
Գա–
լէմքեաբեան
աչ
ուզեց
ընել
ճիշգ
ա յգ
-
՚ՎԷՍ
՚– Առաւ
Բաղբւսաոլնիի
ել Գարագաշ–
եանի
թարդմանութիւննեբր
, դրաւ
գէմ
աո գկմ
ել րսաւ,
ի՞նչ
րսաւ–
« Անլուր–» բառբ,
« չլսուահ
՝» իմաս
տով
, ոսէլեգաբեան
չէ : <տԲախտ»
բաոր
,
ոսկեգաբռլ
մէք,
՚^ինչք»
չի նչանակեբ
:
« ԱնՀաա
» բառբ, ^մչտնքենա,
որ »
իմաս–
՚սս՚ք
, ոսկե՜գարեան
չէ :
Եւ ինկա՜ւ
փշրուեցաւ
Բաղրատունին
,
Հաստատուեցաւ
թէ
«Հայքլ
Գիւցաղն»ի
Հեղինակր
դրարար
... շի դիտեր։
Մ՛ս -
նաւանգ
պարզսլեցալ
թէ թնչ բան է • • .
« ոսկեգարեան
ղբաբարր
» , որ կր
մնայ
միշտ
... իբրեւ
մ ի թ :
X
Հէճր
խոր,
վիճելու
ձեւը
...
ղպրոցա–
ԵՐԳԵՐ Բ Ա Ն Տ ԷՆ "
ԱՐՍԷ1 ՍեհԱՆՒ
(ՊՈԻԷ՚օՈււ ԱՅՐԷՍ, ,1959)
Արդէն
Մարա
սււք.,է
,.ո,ն
մկք մեդի
Հա -
սան բանաստեղհ
ական
չորս Հատորնե
բ ,
որակով
ռ. բո
,ի
անղ աքլո. թեամ
բ աար
բեր
,
արձակ
,լրականոէթեան
Հվէպ^
Հատորի
մբ վ,ոիւաբկ՝հ : Զեմ էլրնա ր սլնղել
թէ
աքս
Հ ամ ե մ ա ,ռ
,1 լ
թ ի ւն ր
սլիտի
շաբո. նակ,։, ի
մինչեւ
աաբոլտն
՚իերքբ :
ք^յԴ
լ
՛՛ք՛"
դիր քերկն
Արմկն
Աեւանի
« Ե բ՛լ եր Բանտէն
»
իու։ բաղ բով
Հւստռբր
մեբ
այսօբւււան
յո, շաաետրին
խորՀբղա–
հ ութեան
նիլթբ
պիտի
կաղմ է \
Ուբիչ
ան.լամներ ալ րսահ ենք .ո
քս
սի։֊
ն.սէ^էէրոէն մկք, թկ
,լժուալ։
կ
՝>,,, ^ո։ւււ
ի
լ
բանաս աե դհո ւթե ան անու նով
Հ բա պա
ր ա քլ
եկահ կարդ
մբ Հւստորներոլ
եւ
Հատորէ
դուրււ
լ ՛ ՛ յ ս աեսահ
քերթռւահնե
բու
րո —
վանդակութեան
՝էեա։
Եւ դաբմանալ
քլա—
րելի
կ միայն
թէ ինչ ւքտայնութեամլ՛
ու
յանդ
.լնու թեամր
, նի. թական
ի՛ն
չ
ղոՀո
-
ւլութ իւննե բս.^ ղ ինուի անոնք
էլր նե ք՛կա -
յացու ին բնթեբցռդնեբու
;
Արմէն
Աեւանի
՝էաւոորբ բսւբեբախաա
—
բաբ
մեր րացասակսւն
ւքե բա րե ր ու ։է ին ա —
ռաբկա
ք չի կրնար
դւսոնալ,
քանի
մբ
սլատճտոներով
:
՚Լ՚սիս
նիւթին
այլաղանութիւնբ
, ւէւր
կլ.
՜Հանղ իւղ ինք
է քեր
ու , որոնք
որքան
ալ
հանօթ
րլլան
իրենց
բովանղակու
թեամ բ
եւ առարկա
լ գաբձահ
ներչնչռւմի
,
կբ
պաՀեն
իբենց
թարմութիւնբ
,
պեբճռւթիէ—
նր , կենսունակութիլ
նր , ք ստա
կ ո լ
թիւնր
,
նե րգա
ւնակութ
իլ
^ւն
ու ե բաժ շւոակտնու
• ֊
թիւնր
, եւ որոնք ՜ ճշւքաբիտ
, չբսելու
Հա—
մար քաճաիս կրկնուսւհ
,։.
ր ի չ
ր։,։ոով
մբ,
իրաւ տարբերն
են քերթողական
ալ, -
ւււեստին :
Երկբոբղ
յատ քլան իշբ
Արմկն
Աեւանի
քե լ։ թուահնե
բուն
րնդ՜աւսնրապկս
,
անոնք
չեն մ՚ատեեր
տաղնաւղր
տառաէղ,։,լ
, տա—
բաղբուահ
, ու ւլա,ոա,ւլաբտուահ
բանտի
մր չորս սլատերուն
մկք
առ
անձն։։ւթեան
ոստաքնր
Հ ի լ ս ո
, լ մարդուն,
ոբ
յաճաքս
լալաաեսութեսւմբ
եւ֊
քոքսի
ճառւուլայթ
—
նեբով^ ուդդռւթիւն
էլու ։ոա
ք
իր
նէ, լ։չրն
-
չումնեբոլն։
Ե՛֊ ա։ո։.։ի ի՛սէլ էլա րւլա բանա
յ
ւլրքին
ի՚՚՚րաղիբբ
, « Երդեր Բանակն»
եւ
ոչ թէ « Բանտաբէլեսւլի
երդ եր » , որոնք
աւելի
չո,,ո
քոոէ
,։ոէ,։ւ
է,լի.ոի
ք.լլ.Աքին։
8ո
—
ռետեսութեան
։ք..։քր1լե
..։ններլ։
քիչ
ե ն
Տ |
Ամբալք
֊էւոտոբին
.քէք , ՚1 " ՚ ֊ ք ՀԿՔ դաեբ \
բռ։լ,։քի
, կամ
ւլմ
։լոՀ
։։ ւ թ
ե
ան աղաղակ
մը, \
Հեոաւոբ
աքսորաւթ,
/ բ ի ն
.քէք, ուր մեո–
,
նե.
ու
էէ ա ւո էո ո։ ա րտ,։,
,,։
դ ա ր տ , ։ լ ա հ
կ ր
:
Եբբոբ՚թ
իրենց
լեղուուէ
ու ոճռ։ք , այգ
քե բ թուուհնե
բ բ , մեր անցեալ
աւանլլու
-
թիւննե
բ,։ւն
իրենց
Հ,ուատաբմ
ութեանը
Հետ,
էսրւլի աշիսար՝,աբ.սբին
բ,,լոր ղրա —
քլան յատկանիշներով
կր
նե րկա յանան
:
Ոչ մկկ մեղանչում
կամ
տ էլա բութ
իւն
քե րթ ուահնե
բու
էլազմ՚ութեան
եւ աբտա —
լայաութեան
մ՛կք :
Արմկն
Աեւան
րանաստեւլհ
՝ կբ
Է
՛՛Ր"
տա
սնե աէլ
մ բ
տար
ինե բ
առաք
եւ
բանաստեղհ
կ իր նոբ Հատորով
ալ , ա -
ւելի
Հասռւնցահ
, աւելի
մտրղկայնա
-
էլան , աւելի ւոբուեստադկտ
:
ոբսորղին
, որուն
Հրացանր
կր
ւղա
յ թ ի
. . .
նչան
ա ռ ն ե լկ առաք
Լւ կբ
փախշի
կ ե ն դ ա
նին
: Միաքս
կոււլայ
նաեւ
այն
որ
կբ
թավւկ
իբ
թո
յ ն բ
մ ամ սւնակկն
առաք
, բ
բ–
նաիւօստկան
խանւլա
բ ո ւ մ ի
մր
Հեաեւ
ան
-
քով։
ԱՀա,
թկ
ինչո՛ւ,
՚քէճէ
մ ը ե տ ք ր
որ
տէ,ւԼէյ
եբէլար
, բան
մլ։ չսոբվԼցանք
մեր
տ
ի տ ա ն ն ե բւէւն
ոսէլԼւլ
աբաէլ
իա
ութ
Լնկ
ն ,
րայղ
շ ա ա
բան
իմացանք
մ՚Լհեբու
պբլլ
—
աիէլութԼանց
մասին
:
Փ
՚՚քբերկն
իմանալու
Հաւքար
ինշ որ
ս,ր֊
դի էնք
կ
մեհերու
ստեւլհահ
ՀԼաաքրքբոլ—
թ ե ա ն , ւիէ,րձԼնք
էլաւլաւիէԱէր
մ՛ր
էլէէէէլէքԼլ
III
յ ն
լ Լ ւլո լ ի ն
մ ասին
, ո ր
ւլ նա֊, ատ,,
ւթ
Լ ան
էլամ
ս տ ո ւ դ մ ա ն
Հ՚սփ"^
կր
նեբկայացու
ի
ռւղղաղբական
քլամ
ք ե բ ա է լ ա ն ա կ ա ն
ւքկճԼ֊
րու
մ ա մ ա ն ա կ
:
Շ– ՆԱՐԳԱՒՆհ
քլան
Բաղրատունի
չկ կբցահ բացատրել
ինք–
ղինք , Լւ բնդՀաէլառակն
սխա՜լ ,
"ղր՚՚՚քԻ
ձեւով
սխալ ներկա
յաց
ու ցահ
կ իր տեսա—
քլկար : Գալկմքեաբեան
յաքոգահ
է պար
զ ե լ իր տԼօակէտր
,
որքան
Հրա չալի
նոյնքան
Համոզկեր
, բայց
կր նմանի
այն
(*1Այս
երկու հա կ ա դիր էւակատքւերււլԱ
էքիջեւ.՝ պէաք է յիշատակել աեսակէտ մր
եւս
, որու կը յ ա րին Հայաս տ անի թանա–
սէբները . րնդ որս՝ Ե • Տ էր - Մինասեան ,
որոնք «ոսկ ե դ ար» կ ՚ ըն դ ո ւ նին Ե • դա^ՐԸ
ալքթոզջ . րայց՛ մի ա յն Ե. դարը :
Հատորը
բամնուսւհ
է ղանաղան
գլուք՛՛
նե բու
քատ կան չւս էլան
Ի " " Ր ՚ " Ղ իք՚նե ր"՚ք
« Հալահական
» , « Հայբենի
տեսիլ1
՚եբ»
,
« ԱնմաՀնեբ
» , « Առասպելի
աչխարՀէն»
,
« Հեթանոս
Աստուահներ
» , վԱսէւլետա
-
էլան^ : Ասււնց էլր յա քորղեն
քնէսբաէւոէն
կ–
քեր , « Տաբաէլոյսի
եւ ւռլւտմու թԼան
ատ–
՛լեր»
^ «Ա^՚բքանքի
Լլ.
մտէսհման
հաղիկ
՜
ներ։», « Իմաստռւ
թեան
Լւ ՚իչաի
քառեակ
ներ՛», « Սիրոյ
մեղեգինԼր–»
Լ ւ
Հ՚կաէո
-
բանք
» վԼբնաղիբնԼբոէք
:
« ԱնմաՀնեբ»էն
Լաք,
էլր մտնէ
«Առաս~
ոլելներուն
աչխարՀբ»
։Աոասսլել
եւ ւդասի–
մութիւն,
րնդ ելոլղռւահ
են Հոս , ուր
կը
թափէ
բէոնաստեղհր
լեէլուաէլան
իր ղան -
ձԼբբ , միչա
վԼՀւսչուք
, մ՛իչտ
ոդեչունչ
I
Կբ յայանուին
ՄՀԼբի,
Աասւււնցի
Գաւի
-
թի Լւ Ալւտալաւլդի
ողինԼբր
իրԼնց
արր
-
՚ոունք
^ւԼ
բ
,,էք
ու բողոքներով
: Այս
չ՚"Րքթ^
՛քե բք՚սւոլւոլթեանր
ունինք
աւանդ
սւվէպ
՛քբ,
« Մատուռին
Հկքեաթր
»
խոբաղրռվէ
""
ալ մանկութԼան
օր1,բբ
էլ ողԼէլոչ
-
ուին։ Գեդքկտկան
պարր Լբբ կբ թնդայ
,
Լլ
՚ո՚լքիէլ
ռւ մանչ,
դէմ
ղկմի
սիրոյ
աա–
՚ք.երՐ էլեբւլեն
, Ակնայ
անտուն
ին էէրո ւ
ար–
ձաղ անդ ր կ՝աոնենք
։ ՀեադՀետէ
կբ
Հեաե–
՚^ք՚նք
՚^՚՚՚քին
Հով իկին ու Հարուստ
Տօղի
~
էլին սիբո
յ
ուլ բերղ ութեան
.
որովՀետեւ
շինա քլաննե րկն
կր Հալահ
ուին
. մաբգկա–
յին բնա կութ իւնն
Լ բկն
էլը Հեռանան
եւ օբ
մր կր դառնան
դոյդ
մբ աղաւնի
. . . :
^Հեթանոս
ԱսւոռւահնԼբ–»ուն
մէք
կը
քնաբաՀաբէ
Ումի , Լոյսի,
ԳԼդեցկռւ
-
թեան
ՀայրԼնի
ասաուտհնեբր
, եբկարա
-
շունչ
քեբթոլահնեբռվ
, Լւ ուր
կ՝ողեկոչ–
ուին
ՎաՀաղնր
, Ասաւլիկր , ԱնաՀ իտբ
,
Հայ
Ակութի
եւ
Հողքւն
ղիցուՀիներր
,
Մի՝՚րր
, Տիրբ ել ՚իերքապէս
Հայբենի
Հո–
դը՛
Հայբենի
ք^ութիւնր
,
պաամակահ
գբուազներով
« Հեթանոս
Աստուտհնե
բ»էն եաք՝
Աս–
պԼտականբ
, ուր
կ՚՚երղուի
միայն
Ա իւն
-
եաց նաՀապետր
, Անդովկ
, ղ րուահ՝
Երե–
լանի
բանտին
մկք :
Վէեբքին
չարքերր
իրական
ու
Հարաղատ
քնա րե րղութ
իլննե
ր են : « Տարակոյսի
եւ.
տրտմութեան
տաղեր»
,
ք
^Անբքանքի
եւ.
մՏոահման
հադիկնԼբ՛»
, «
Բմաստութեան
Լլ
էքչտի՝»
Հէսբիլր
քառեաէլնեբ
, «
Աիբռյ
մ եէլեւլ ինԼր»
եւ <^Պա
էո
ր ,,,ն
վե րքին
եբ
էլուքր՝
ս,րձա
քլ :
Անկարելի
կ կարդալ
,սյս կքերր ել
չբղ–
՚1 ալ որ Հեղինա կր տտ րակո յսի
եւ էոբա —
մ ութեան
ա յս քե րթուահնԼ
րր
ւչ բ իէ առահ
կ ամկնէն
գժ՚նղակ
սլաՀերու,
բանտի
մր
իսուլ
չււբս
սլատեբու1ւ
մկ9,
մի չւո երաղե—
լով
վադուան
,սրչալռքսր,
իր էլարօտա —
բաւլձ
՚>ւէ,չին ձէ,բրազատուահ
, եւ
մանուկ-
ներուն
ե րղին
կա րօտովր
տոչոր ուն՝
ա —
ւլատագբուահ
ւոչխարՀի
մր մկք. . - :
Այս
չա լ՛քին
մ կ ք քերթոլահներ
կան «
ռբոնք
ղրուահ
են այչաբանօրկն
.
օրինակ՝
« Աղ աւոր
բո յն»ը , ուր երեք թո չուն , ե—
րեք
Հողի
, որբ ու լքուահ
, կր
սպասեն
անոր որ օր մր դնաց : թ՛է մեհերուն
ալ
ւլութ
չունիս՝
ձագուկներուն
զթա , Աստ–
է,ւահ
կր
զ ոչէ :
Բաբեբախտաբար
քերթողյ,
յոյսին
Հեա–
քերէն
կր քալէ. Հետքեր,
որոնք
օր
մը
՚լինքր
պիտի
առա^սբգեն
իբեններուն
քով : Այգ սփոփանքով
է որ
մենութեան
ցալր
ել Հուլիին
տրտմութիւնր
կը մեղ ֊
մ անան
:
« իմաստութեան
եւ ՚քչաի քառեաէլնե
-
ՐՐ» Խայեամական
չոլնք
ու դոյն,
ունին
,
առանց
անոր
գինին
ու բամա
կը եբգե —
լու
:
« Աիրռյ
մեգեդիներբ
» Հին օբԼրոլ
եւ
սէրերու
լէերապրումնեբ
Լն , բնական
տե–
ստրաններու
նկաբաւլրութիւննԼբով^
\ ս —
բոնք
կրնային
չլնկեբանալ
« Երդեր
բան–
ւոէն»ին
, իսանւլարելով
նաիսորղ
էքԼրու
նեբգաշնաքլութիւնբ
է
ք^նութԼան
մէկ
եբեւռյթր,
օբինաէլ
հի -
րանի հառր , սարղր , հաղիկնԼբլ։
,
թի -
թեոնիէլնեբր
, անաաոներր
, արհիւնեբը
եւ.
աւսւորաէլնէբր
մէկ մէէք պատբոլաէլներ
են ^
որոլկսղի
արուեստին
աէլեբր
յորղին։
Այգ
պա բաւլա
յին էսնա բ,լ,ս
ր կ իբ անձի1է ՚–,՝ան -
գէպ
, երր Հկք , ակար
էլուս,սն
մր է լ՝ ան -
ոլանէ
ինքղինքր
:
իրասլա ••տ նկաբադրոլթ
իւննե ր
ւււնի ,
ինչպէս՝
« Հունձքբ»
, « կալր՛» ,
•ճկալէն
•քերք»,
« Եբաչտ»,
«ՕրՀնութիւն»
, ՀՀԱը -
չակբ» , <^Հունձքէն
յեաոյ»,
որոնց
րնթեբ–
ցռւմը
Գ . Վճարում
անի
^Հացին
երդ»ին
արձադանղներբ
էլբ բերէ
մԼւլի ;
Ասոնք
ղրուահ
են ա,լարակի
մբ ՛քէք, եւ
րնէէՀա–
նուր
վերնա,լիբ
անին
ՀՀա
լ,սհ ա էլան»
եւ
« Հա յրենի
տԼսի^ել։
» : Մ ի չա
լաւատես
են եւ
մ աբգկա
յնա կան
չուն չ մր ունին
,
եւ ուր կր գիմալոբԼնք
մչաէ^եբուն
Հա —
Fonds A.R.A.M
