Ի ՚ ե Ջ Վ-ԻՃՍԿ ԿԸ Ն Ե Ր Կ Ա Յ Ա ՑՆԷ
Ս՛ԵՐ ԳՐ Ա Կ ԱՆ Ա Ծ Ո հՆ
ԳիչելւնԼլւ
էլան,
հ
Լ
։ ր
1լքլ 1ւ,ււււիւ1՛
ղր՚՚յց
1լ՝շն1.մ • . . հ,. ինհէ ՀԼա :
իԴչ
կայ աւելէ
քաղցր քան
զր՚՚յցր։
Ո՛չ
այն
զբոյւյր,
սակայն,
ղլլր
մեր
Հէն
մ ատենաղէրներր
, Հետե
ւււ ղութ եամ
ր
Հել
լէններուս
, կոչեւյէն
տրամաէսօսութէւե
,
էբբեւ
<Տ
.խօսակցութէւն է մէք
երկուց»։
Նման
զրոյցներու
կարղին՝
ոլկտք է յ է չ ե լ
Յորէ կամ Աոկրաաէ
ւլէմաիօո
ո
ւթիւննե–
ԲԲ\
որոնք
բերնէ
բեբան
կ՚երկարեն
իւօս–
քին
կասլբ կամղէմ րնղ
լլ կ մ կր նե տեն
գաղաւիարր,
բսենք՝
վէձի առարկան
,
^էշգ
էնչսլկս պաաանեկան
թաւլէ մր մէք
ձեռքէ
ձեռք կրնետեն
ղնգակր;
Ոչ եւս ա յն
ղրո
յց է
յ
որ աե
ւլթ կ՝ ուե ենա
յ
Հտմաղսւմաբներու
մէք, յաճախ
յէչեցնե–
լուԼ էնչ "բ ոլատաՀահ է
Պենտեկոստէէ
մբ օրով, լ եղուախօսութէւն
( կ լ ա ա լ ա լ ի )
անունով
հանօթ՝ րստ Հաւատա բանա
կան
խնկաՀոտ
մատեաններու
:
Հէմա ղաղավւա
ր մբ մշակելու
, էւնամ ե–
չու , աճե ցնելու
լաւաղո
յն
ձեւն է կաղմ ա–
կերպել
Հանղէպոլմնե
ր , ամ ուսնա ցնե լու
Համաբ ղաղափա
ր մր եւ
լնա անէք
կազ
մելու
Համ ար
նո յն ղաղավւար
էն
շո՚֊րք
ք -՝
վկայ
ֆբանսական
մեհ սլարբե
րականնե–
բոլ
վւս րձբ՝
փո էւա բէնե լու
Համար
է՛նչ
Որ կր արուէ , երբեմն
, առանձէն
Հատոր
ներով
, նմ ան
ղ րական
ու վւէ լէս
ուի ա յա -
կաէւ Հանղ է սլո ւմնե բու
էրրեւ
՝,աբաղաա
եւ
ամբողքական
աբձանաղբռւթէւն
, նոր
աաբաւլի
մբ տակ,
սէ1ւփոգ|ւ11 ւք ,
որ,
մա–
մանակէն
, անունն էր խնքոյքէ
սեղաննե՛
բու
շուբք կատաբուահ
զբօսական խօ–
սակցութեանց
:
էքՍ ոչ խնքւ՚յք
ունիմ՛ , ոչ ալ իւօսակից
:
Ու
ղիշե րս , Խորենացէէ
րառով^
ղձեռա–
ղորհ
՛էի շե /՚»
մ բ չէ բա րե բա խտա
լլա ր : Կր
նստիմ Ա եֆիստոֆէլէսի
կարմիր
արձա–
նին
գէմ , լեցուն
տարիներուս
պատշգա
մէն կբ գէաեմ
նաբգէնաՀոս
գա ւլավ, աբ
նե բուս
Հոսիլբ
մեբ գրականութեան
գե–՜
աակէն
մէք , երբ յանկարհ
կսկիծ՜
մբ ,
ցա՜ւ
մբ, լեղու կ՝առնէ
եւ կր իւօսի
ինհի։
•
ինքնամւիովւումի
իրաւունքկն
ղբկուահ
, ՚
խոկալու
եւ մտահելու
մամանակբ
իրեն
զլացուած՜
, մ ի՛ տքր
աշխատցնելու
սրբա– :
յլան
կոչում
Ա
ուրացուած
ղրաղէան է, որ
խոովիչ
ու սրտախորով
աղաւլսւկ
մբ էլար– ՚
ձակէ
եւ էլր րալլրառի
ւ Տետոյ
բնղվզումն
-.
է , որ
մ աբղէլա
յին ձեւ կ՚առնէ
, գուբս
էլբ Հ
ցատէլէ սլատռելով
կուրծք"
, րղձաղին
կբ \
կանչէ
եբաղէ
ղէցուՀէն,
որսլէսղէ գայ
աղա տաղր է զէնք Հասարակ
ի ր՛ս կան
ութե
նէն
, արղի
օրերու
ռամ կս ւթենէն
, վեբքա
պէս
՚" յն վէճակկն
որ
" չէնչ
ունէ վսեմ ա–
կանւ Եւ այսպէս
սենեակս
էլբ լեցուի
բաղ՛
մութեամբ
ու շառաչաձայն
ղմղոՀներով
:
Ու կլ. սէլսի \կճբ թէ
վերք ղտահ
չէ"
" ՛ յ ն
լբէ՚^նբ,
երբ քնա շրք իկ
մբն էբ ղրա–
գէտր
, նե ր
^ 1
չում կո չո ւահ
ղ եւի մր
(տէ՜–
քմաՀաճււ
յքին
անձնա աս ւբ
:
1Լբգա–
բեւ
, ղբաէլան
Հին գպրոցբ
աբմէքնեբու
գերագո
յն գասակարգութեան
մէք կրտես–
նէր
մի՛ս յն
նո յն
գեւին
չնոբՀաբաշխոլ–
թեան
վէլա յութիւնբ
: Բայց այգ
ղեւբ,
ղոր , երրեմն
, մուսա
կ՚անուանէին
Հինե
բբ՝
գիցանուէր
ակնահանքով
, կամ
նեչւ՝–
չնչում՝
կա խա բղ.ա գիտա էլան
ա
ւանգու
թեանց
յիշա տակով
,
էլամ
էէն թաղի տակ–
ցական
մա՛՛ յթք՝
ւլի աս ս իէլ
եբե ւնա
լւււ
մաբմաքով,
յարղի չէ այսօր։
ծիծաղելի՛՛
պէտէ
բլլար , վերքասլէս
, Ա՛ինու
Տբ՚"–է~
ներու
վերածել
ղրագէաբ
\
Հիմա
կայ տարբեր
պաՀանք
մէ,
՛լ՛՛ր
կբ
բանաձեւէ
ժիա , պատմելով
գիցարանա՛
կան
գրո ւագ
մր , ոբւււ
Հե րոս ր րարձ
րա
ցնե
լու
Համար
աստուահութեան
,
Ողիմ -
սլոսի ամենա
զօբ
բնակի չէ՛ե րէն
մին կբ
րռնկ կրակի
վրայ , էլանց րնէ
ամէնէն
ան՜
էլարե լի տառաոլանքնե
բուն
մէքէն , մաբ ՛է
կա
յին
ղղայնսւթեանց
ել
բնղունաէլու–
թեանց
սա
Հւէ աննե րէն
անղին ; Նմ
անօրէն
ղ րաւլէտր
, որ
հնւսհ կ մարղ , ղառնա
լու
Համար աստուած
,
Ա
՛րարիչ,
բոէք՝ բա՛
նաստե՚լհ
,
վեր քասլէս
՚էրագէտ~մ
արգր
րա բձրանա
լու
Համար
Հասա բաէլ
մարգու
սաՀմս՚ններէն
վեբ,
պայման է օր
գիանայ
հանօթ
ամանբ
լեցնել
Հմտսլթեամբ
, բայց
առասսլելային
ձեւով,
-- ինչպէս
կբ պատ
մուի
Հէքեաթներու
մէք,
երբ
գեւերբ
կ՝ու՚լեն
փորձութեան
ենթարկել
Հեբոսր •
<ձԱմբար մր ցորեան
լեցնել
մէէլ գրո ւան» է
Այս
ձեւով
Հմտւ՚ւթիւն
ամբաբելբ
տառա–
պանք է անպայման,
— աբղարեւ
աչխա–
տանք կբնշանակէ
տառապանք։
Նմ ան տառապանքներէ
խուսափելով՝
աՀա
Հասան
գրա՚էէտներ
, որոնց գբակա–
նոլթիւնշ
ղբս՛ էլան ութ
իէն՛
չէ երբեք։
Հր"–՛–
պարակաղիր է մեր րանասաեղհր,
Հրա–
սչ "> բ ա կ ա ղիր է մեր
վի պ ա սանբ , Հրապս՛–
րաէչաղի բ է մե ր թաաե բաւլի
լլ բ , Հրապա–
բակաղիբ է մեր՛–՛
ամէն
բանր։
Բցվաիկ
ղէ պքե
րոլ
արձ անա
ղրո
ւթիւն
մեո
նո–
բավէպր,
օրաղիրբ,
քրոնիկբ։
Վեբքապէս
Հբա պար աէլա գրա կան մոլախոտր
աՀարաբ–
ձրացեր
կր ի՚եղգէ
աղնիւ
բանին
մշակու–
թխն՚բ
:
Տարեկան
տեսութեան
մ ք
մէք , գրսբ
էի , անցեալ
կաղանղին
, թէ ^էլբ
Հին–
նա՜նք
արաղօբէն»։
Գրական
ժամանակէն
ան քատ ուած
գո յութիւն է
՛լա
րձե
ր
մ եր
էլեանքր : Տ ի շաաա էլնե ր ով
, կամ
առնուաւ^
շրքուն
լ՛՛ ւս ան էլա ր ի չի վաստակով
բեոնա–
ւոր՝
օրուան գրագէտր
:
Աեհ-մայրիկին
պատ
րաս տահ
տյ&լմա(ւ
կա րօտց.ոգ
աղու
աղագաէլ
մր էլամ վւողոց
ի
ածխավաճառին
պաաէլեր
ր Հանող
մէկու
մ բ ուրա
խութիւն
նր՝
մեբ ՚էրո՚կանութիւնբ
• Զէ" որ
րսոլահ
է , գրուահ է ,
ձանձրացուցի
չ
կերպով
յե՚լյեղուած
է թէ ղրա կանութի
ւն բ
Հա՛
յելին է մողովոլր՚էի
մր րարքերուն
, սո—
վո բ ռ ւթ ի ւննե րո
ւն ու կեանքին
, -•- կեցցէ՛
կաէլին : Այսպէս է որ տարբերութիւն
մր
չկ՚սյ
Ֆիլոո
Հանբմին
պւ1Նտւււ,աո.^
չէնո–
ղէն
ւււ նկաբաղրողէն
մէքեւ;
ԱյսոլՀան՚էերձ
գմգոՀ
են մեր գրագէտ—
նեբր , ու կր տրտնքան
ոբ • ՚ •
ղնաՀաաող
չկա
լ
ղէրենք
: ԳնաՀաաութէ՛՛
ւն
ու • • •
՛լր՛ա կ՛սն ո լթ ի ւն : Տէ՜ր
Աստուահ,
լաէա;–
1ւա՚°
կր հախսւի
: Տարբերութիւն
մր
չէլա՛՛յ
միթէ
ղրականութեան
ու
լա1ւանա^/5*
մի
քեւ–
ԼահանաՏ,
որ չհախուի
այսօր՝ կբ
վւճանա
յ վ՚ողբ , րնգՀա էլառաէլն կր փճա
նա՜ յ ղրա էլանո ւթէ
ւնբ ոբ էլբ հախուի
այս
օբ՝
լա1ւան.ա^^
պէ" ՝՛ Յ՚ամանա՜քլն է գրա՚~
կանութեան
գեբաղոյն
ւլնաՀատիչբ
:
^աիսող աեոակէա
մր,
ուբեմն,
ղրա՛
էլանոլթէւնբ
տարահ է չուէլայ
: Մեր
ղբա–
Բ ԱՆԱ Ս Տ Ե ՚ԼԾԻՆ ԳԻՐ՝թԸ
Ի՛՛նչ վսեմ եւ խորՀրղալիր է
ՀայրուՒ–
թէւնր
: Օրօրոցբ՝
Ո ր
էլբ չաբմէ տան մբ
լուսաւկտ
լռութեան
մէք, մէկն է աչխաբ՛
Հէ անպատում
ղանձելւէն
:
հք
ոստումներ
էլր մրրկէն
անոր
շ՚՚՚֊բքլ՛
տ
Ասլ՚՚՚՚լ
ան
լայնօ–
բկն
բացահ
էր թեւերն
անո ր ւէերեւ՝
երէչ–
ն՚սյէն
կամար
մբ կր յօրէնէ ;
Բայց
Հայ բան ս՛ ս ՛ո ե ղհ էն
Հտյբութէլնր
ո՚լբեբղաէլան է մէշտ։
Անոբ արէւնէն
կաղ
մուահ
եւ անոր արցունքէն
՛էէք
մկրտու՚սհ
էաէլբ ոլբաէսսւթեան
ճաճանշ
մք է՛սէլ չի
րե բէէ բ իր
՝. էէա : Մ՛" ր՛լ է՛կ անոր կբ նա
յէ՛ն
ցոլբտ անտա
ր րե լ։ ո ւթեամբ
յ
Կարծես
էլր
՛էա էսնան սր անիէլա բան մր էլբ է՛լէ
էբենց–
մէ. կամ ս՚ռնսւս՚ւլն
էլբ վբգովէ
էրենց
Հանղէստբ
:
Այսպկս կ որ լ՛՛յս էլր տեսնէ
րանաստեղ–
^թ"
•լէէ՚Քւ՛
•• Եւ է՛՛նչ կ անէկա
:
Արտէն
ւէւրցոլած
"՚րէւնս՚վառ
շոլչս՚ն
մբ ոբ
թեբէււս
պէւտէւ ղաբղ արէբ ,
լաւէաենաէլա–
նութեան
մէք,
մաբղոց
աչէսաբՀր։ Որ
թ էւ բ էւս է բ էսււրՀ ուր
ւլ բ պէաէ
հս՚՚լէլեւյնէ
ր
Հ բ ա սլո
ւբ ե լո
լ
Համա
ր
մեր վէշտեբ
ր : Ո՛–
թերեւս պէաէ
Հնչեցնէր
ուրախութեան
եւ
ւ՛էրո
յ ամ էնէն
քտ
՛լց ր ա Հն չէւ ւն
մ ե ւլե ղէն
մ եբ օրերուն
անձկութեանբ
մ էք :
Մաբղէկ
չէէն սէւրեբ ոբ բանաստեւլհբ
էւ
րենց
մ օաեն՛" յ ձեռքբ
՚ լ է բ ք
մ ր
րռնահ :
Մ էնչեւ
է՛սէլ բաբեէլ՚սմերր
, սբտակէց
լ ^ – ,
էլե բնե
բբ
էլր խրաչէն
անո ր " ՛ յ ս էլե ց ո ւահ
–յ|
քկ ն : ՈբովՀեաեւ
մ աւո եանբ
ն՛՛ւէւ բում
էլբ;
նշանակէ
եւ րանասաեղհր
կլ. սսլասկ "բ\
մասամբ
մր
ւէո էսաղա բձոլէ
՛ո յ՛է
նոլէբու–
մբ։
ի փոէսարէն
էլ լ,
"՛րի
ւ^՚է ն եւ
արցուն
քէ՛ն , առ՚ոնձնութեան
\բա րորբսք
քաՀ էէ -
բուն
տաէլ տաբամ ամ ուահ
էսռււվակոհ
Հսէլումնեբուն
, մաբղէէլ
եղբայբութեան
շողէկ
մր ղոնէ
չզլանան
իբեն :
Համա
յն աշէսարՀէւ
ե րէլնքէւն տաէլ
լո
յս
աե սնող
բէււրսյւոր
՛լիրքերուն
մկք
ամէնէն
ցաւս՚ղինն է Հա յ գէ՚բքէ
՚– Ա էկր չէ մօտե
նար անոր
յւ՚ւգումնա
չէց
սէ՚բով։
Բարե —
կամէ մբ,
ե՚լբօր
մր ձեռ^
Է"Կ էէ կաբ
էլա ո.է։ բ անոր :
Զաւ
՚" էլնե բն
էւ ս է լ էսո
է
լ
էլ ր
մնան
իրենց
Հօրբ
Հո՚լիէն
բխահ
այգ
լու–
սաՀոս
բայց
Հեկեկուն
աղբէււբէն։
Ե՛– Հ*^յ
բանաստեւլհ ր մուբա՚լէլան
էլբ
Համարուէ,
եթէ
իքբ անձամբ
՚էէ՚բքր
ձեռքին
,
ղէ՚մէ
իբ
հւ՚՚նօթնեբուն
: Մուրացկա՜ն
,
է՛նքբ՝
"բ ե ր էլնքէւն Հրեւլկն
ա յ՛լե ս ս՛անն ե րէն
մ
եղի
Համար
քաղահ է րերկրանքի
յաւեբմա -
Համ
ու քաղցրւսհոր
"լտու՚լներ
:
1
*նքբ՝ ՛ւր
էլ՛" սլո յտ
եւ.
մթին
"՚նգ"
ւնւլնեբէն
Հանահ է ան ՛լո ւշա
էլե լփ
մ ա բ ՛լա
ր ի տնե
ր
մ լ, ր սիրո
յ սլսա կնե լ՛ ր ղաբղ ա րելու Հա–
մ ալւ : Մ ուր՛՛՛ց կո՛՜ն , ինքր՝
որ պաղատա–֊
՛էին
մ՚՚ւբացէւբ է ա ս ՛ո լլ լածն էա ր ո ւն
ղութբ
մ եր մէւղքե բուն եւոճիրներուն
Համ
արէ
ինքբ՝
՛ւբ րառե բուն կաէսաբգանքն է րս–
՚ոեւլհէէբ , որպէսղի
երղեն
անոնք
է։ ւ սվւո–.
՛է՛են մեր վշտաՀաբ
սիրտեբբ։
Եւ Հէ՛մա
էլուղայ
մեղփ
՚լէ՚րքր
ձեռքին
^
ս՚չքերլ
միշա
երազին տե սի լքնէ, բսվյլ
լե–
ց՚՚ւն
, Հո՛լէն
միշա
նուիրում
է՛ն
անս՚սՀմ՚սն
ԷսորՀ լ՛ ւբղովբ
ւլգլէսած : Անկրղ՛էա յ էս"~
րապէս , էլբ Հաւաւոայ
որ
է՚նքր
միշա
աչ-ա
խաբՀի
մբ թաւլալսբն
է, բայց
ներս՚շէսար-ա
Հի
մ ր՝ որուն
էէիաէլ մաբ՚չէչայէն
բնս՚էչէւ^\
է ան , է.
լ
ուր է՛րեն րնակա
էլից են ան է՛ բա՛֊
կան
էաէլներ , թեւաւոր
ե ւ աստո ւո՛ծ ս՛ չ է՛ն ւ
Բայց այգ աշվսաբՀբ
թո՚լս՚հ
ան մ՛եղի
էչր գիմէ,
ոբովՀեաեւ
էչաբօա է է,ւչրալ–
բութեան
: \ք ՛սրսււէւ կ սիրոյ ; Անօթէ՛ է րն–
էչէէբոք ա՛լ ու Հացին :
Կրն՚սք
ամուր
՚լոցէ,լ
ձեբ ղռնեբն
անոր
ա
՛լ քեւ.
էոցել ձեր ա էչ անքնե չ՛չւ ՚ոնոբ կան
չէ՛ն - քաբսէբտ
րԱալ։ Ան մէշտ
պէտի
՛է՛՛՛յ է՛՛՛՛է՛^լ
^^՚Բ
ղո՚որ։
Անոր
եր՚լբ
լոյսին
էսորՀուրւլն
ունի.
էլլ՛ Հնչէ
ւսմենուրեք
ել
ձեբ
սիրաեբբ
էլր մօտեցնէ
աէւեղեբքի
րա
ր՛ււ խ ո ււէն էէր ս ւէւ
. . է
ԱԲՍԷՆ
ԵՐԿԱԹ
ՀԱՑԱՍՏԱ՚Ս
ՄԱՆԿԱՎԱՐԺԱԿԱՆ
էլաճա՚ւի
ոլսանո՚լ–
նեբբ կաղմաէլերսլահ
է է՛ն տասնօրեակ
մր :
Այս
առթիւ
տեղի
ունեցան
Հ անգիս տէւ եւ
Հանղիսլմ ան
ե րե կոներ ,
էսմրակտն
պբ–
1 յտներ , վէ՛ճա բանա էլան
ւլիսեր
մ ա րղաէլան խաղեր , ՚ՏչնորՀքէ՛
եբեկոնեբ՝^ :
Մ ասնակցեցան
աւելի
քան
800
ուսանող–
ներ
• Տասնօրեսւէլբ
փակուեցալ
չքեղ փա–
ռհւտօնո՚է
մր, մասնակցութեամր
327
Հո–
՚էինոց
էէբգչախումրի
, նուագախումբի
եւ
թատե բա խում
բի ;
՛լէ տնե
ր ր էլբ իւորՀ ին թէ
<Տ
.հա խ ո ւե լո
ւ»
Համար , մողովոլրղին
մ օտենա
լու
Համ
ար
՛էիակ
մէ՛ք ոցն է ամ ուսնանա
լ
Հ րապարա–
էլաղբութեան
Հետ : Այսպէս է որ
անոնք
էլ ուղեն
Հրապարակաղբոլթիւն
էսառ -
նել
ղրա էլան ութե ան , եւոչ թէ ւլր ա կա
էւ ո ւթ է՛ ւն էս առն
է։ լ
Հ րապարա
էլա ՛լր ութ
եան
ինչպէս
էլլնեն
ամ էնէն
աւլէււ
նեբէլա
յա–
ցուցի^երր
;
Իրենց
գմգոՀութիւնր
ղարէ–
մ անելու. ձեւ մք
Համ արուե
ցալ
Հ րապա–
բաէլաղրութեան
Հեա
ամուսնութիէնբ
, —
կարղւսցուելոլ
, ղովուե
լու
եղանաէլ
: Բա
յց
խոտս բում
՛էբէւ է ասիէլա , Հ ողեվե
ր լո ւհա–
էլան ո լս ոււէնաս
ի րո ւթեան
արմանի
-
Ֆրոյաի
աչակերտնեբբ,
արղարեւ, կբ
վ կա
յեն
թէ ղգա ց ո ւմնե ր ր էսոա՚ւբում
մր
կբ կրեն՝
երբ եբախայ
մ բ, առաքին
մ ան
կութեան
շրքանին
, կր զրկուի
մ ա
յբական
սիրո
յ ել ղղուանքի
որեւէ արտա
յա
յտու–
թենէ,
— կաթին չափ՝
՚լգուանքի
անօթու
թիւն մբ կբ Գ՚էայ
եբախան
, ել
եթէ
չտրուի
գգուանք–
սն ուն գբ ,
աաբօրինակ
անօթութեան
այգ ցաւր
կք կուտակուի
եւ
ի վերքոյ
գգացաէլան
խոտորումի
մբ
էլեն–
թարէլւ՚ւի
- Երկաբ է նկարաղրել
Հեաէէ–
ւանքէ՚եբբ
%
Նմ անօրէն՝
երաէսայ
մ ւն է Հա յ
ղրա–
գ\տր,
— գգուանքի
անօթութիւն կբ զգայ
ա յնքան՝
որքան
էլաթ ; Բա
յց
էլր մ ոռհ՚ա
յ
թէ , գրականութեան
մէք,
գրագէտին
պաբաքն է Հա յթա
յթե
լ կաթր , աճելու
եւ
ղօբանալոլ
, ե՛ աքբ
միա
յն
սլաՀս՚նքելու
Համաբ
գգուանքի
իբ անօթութեան
գար–
մ
՛սնբ ։
Ֆրոյա
^ ա րգա րա ցներ ղգացական
ամ
էն
ծռութիւն
, - կրբացատրէ
, էլր պաբզա–
բանէ
մ էւա յն :
Շ–
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
ՆԱՐՆՋԵՆԻՆԵ ՐՈՒ^ ԱՈ-ՋհԿԸ
Այլեւս
ի՚^նչ
էլրնար րսել
է՚չխանր
; Բայց
չէր
կրնար բացատրել
թէ
ի՛նչսլէս ան–
ղեղեա
յ ա յս ա բ ա րահ
է՛ն
էլե բպա ր անքն
է ր
սաացե
ր իբ պաչաելէէ , իր գեղանի
, իր
աննմ ա՜ն
սի լ՛ա էլաէ՛ր :
Բախաէւն
խո՛՛թ՛ է, բսաւ մտոէէվւ, եւ Հա
մակե
լ՛ սլե ցաւ
. Հրամա յե ց վար
Իք^Յ՚^^է
հառկ ն ,
Ա լ
փաս քով–շո
լքո փ
առաքնորղեց
պալատ
, ներկայացսւց
Հօրբ
իրբէ՚ւ
իր
ապաղայ
կողակէցբ։
Ժամանաէլ
անցաւ, առաու
մբ
պալատին
լոլացարա
րուՀ
էւն եկաւ
ղե տակէն
եղե
րքբ
ճերմ աէլե ղէն լու՛ո
լու : Իր ՛լ լէսուն
վերեւ
ոսկենման
հաղէւէլներով
ծառք
Հովանի
:
ԼուացարաբուՀին
ապշութեամբ
կր
գի
տէր
գե՚լեցիէլ
ծառբ , որու
նմանբ էէբ
աեսահ
երբեք։
Ի վ ե ր ք ՚ ՚ յ ""ա մբ փրցուց
,
տանելու
ղա բ գա բե լո ւ
Համ ար
իր սեն -
եակբ •
Երեկո
յէն , երբ վերագարձաւ
տուն
,
սստբ
ղրաւ
քոլրէլ
փարչի
մր մէք :
Առյա–
ւօտուն
, սովորական
մամ ուն , ղնաց
աշ–
խաաելո
լ
: Մե՜հ
ե ղաւ
՚լարմանքբ
, երբ ե–
րեկոյին
, աուն
վերագաբձին
, տեսաւ
ոբ
սենեաէլբ
աւլո
ւահ
,
մ աքբ ուահ
ու
շբ՚ո՚–
կուահ է, ապուրն ալ պատբաստոլահ
:
Զկրցալ
էսելքբ
պառկեցնել
թէ
է՛՛նչպէս
էլ րլլա
յ որ սենեակբ
էլ^ աւլուի
, կբ մ աք–
բուէ , կբշաէլո
լի
, ապ՚լլբն
ալ
սլատրասա
կ՝ բլլ՛ո
յ իր վերագաբձին
պտՀռլն
, երբ
ոչ
ոք ունէր
տունբ։
Օր մբ միտքբ
գրաւ՝
գոբհ է չերթալ
ու սլաՀուբտէւլ
՛լր ան ե–
տին, տեսնե
լու
Համ ար թէ
ււ՛ վ է ա յն որ
յանձն է առեր
այղքան
նեղութիւն
, օգ–
նելոլ
Համւսր
իրեն : Շատ չսպասեց
,
Ա
՛պ–
շութեամբ
լրտեսեց
որ փարչին
՛էէք
գրահ
հաւլկեա
լ ոստբ
կերպա րանա փո խո ւե ցաւ
ա՛լքի
էլ մ բ ւրա րձաւ , աւլքիէլ
մ ր՝ է՛բ
գեւլեց–
կոլթեամ
բ
աննմ ան , - այս աղ^իէչն
էբ
որ սկսաւ
մ աքրե
լ սենեակր
եւ պատրաս–
տել
եբեէլոյեան
լ^թբիքբ–
Այն
պաՀուն,
երբ աղքիկր
պիտի
էլե բպա րանա փ ս էսո ւէ ր
հաղկահ ոստ պիաի ղառնար
,
լոլտցաբա–
րուՀին
՛լուրս ցատկեց
էւր թաքստոցէն
,
րոնեց
աղքկ՚սն
ձեռքէն
եւ բսաւ .
^
Աննմա՜ն
, ՚ է ո ւ
Հ բա շանմ ա՜ն
աղքիկ ,
բսէ՛ ինձ , ո"՛վ ես գուն
I
: Ես նարնքենիին
աղքիկն
եմ ,
րսալ
անհանօթ
գեգոլՀին
:
Ե՛–
"կ էգբէն պատմ եց էնչ որ
պատաՀեր
էր - Բայց
էսնգրեց
ոբ մարգու
րւււն չրսէ
,
գաղտնէ
պաՀԷ , թողլով
ոբ չարո
լնա
էլէ էր
գորհբ
այսպէս
,
աւելցուց թէ ղէտէ
նաեւ մարղրէտ
Հէււսել,
եւ
ասւլնաղործել։
Արգարեւ
, օրեր ետքբ
նարնքենիին
աղքի–
էլբ
Հիւսեց
պատմուճան
մբ , ոբ
Հլ՚աչքէ
պէս
բան
մլն էր , ալւեւէւ
ճառաւլա
յթէւ
նմ ան թափանց
էւկ բա յց
՛լ սւնա ղե՛լ : Լուա -
ցարար
սւՀ
էն աաբաւ
շուէլա
յ
հա էսե լու :
Պատմուճանէն
ւլե ղեց կութեան
լՐ՚֊ԲԲ
Հա—
սալ
է՛լ ա՛ի չէւ էլ էթ՚ոք ա էլ՛՛՛ն քր : Բա
բձրաւլա–
՚լաէլ սլաՀանքեց
ատանկ
աւլուոբ
պա՚ոմու–
ճան մլն ալ շէ՛նել
իրեն
Համար :
Իշէսանբ
Հրաման
բբաւ
ոբ քաղաքին
բոլոր
ասրղ–
նա՚չ." բհ
աղքփէլներ
ր Հաւաքեն
բերեն պա՛
լաա,
որպէս՚լէւ
մաբղաբտայե՚ւ
պատմու~
ճաննե բ եւ
Հ
րս՚շազան
պճղնաղղեստնեբ
կտրեն
սեւամ
"րթ
իշխանուՀ
իին
Համ աբ :
Նարնքենիին
աւլքէէլն ալ, այս
ձեւուէ,
առէն
ու տարէն պալատ
:
Հաւաքուեր
էէն բոլոր
աս ղնա
ղոր
հնե -
բլ՛,
որոնք
մարղրէտ
էլբ բանէէն
, ապրբ–
շում էլր Հէւսէէն
, աչք խտ՚լտացնող պատ–
մուճաններ կբ կարէէն
սեւամորթ
է՚շխա–
նուՀէէն
Համար։
.
Մաէէլ
րրէք
, բնկեբուՀէնեբ
,
մ աէկ
բրէք
ինձ , ձեւլի
պատմութիւն
մբ
սլ՚ստ–
մեմ
,
Հաճելէ՛ է աշխատիլ
ականք
՛լնե–
չով պւստմութեան
:
Եւ նարնքենիին
աղքէկր
պատմեց էր
էլեանքր -. հէափշէէլ
կէնն
ալ լսեր
էր , սա
կայն
ւ Տեսաւ ու ճանչյլաւ
նաբնքեեէին
""Լք-ԷԿէԼ ՚ "՚՜ չկարենալով
՚լսսլել իբ էչա–
տա՚լութէ՚ւնբ՝
ւէաւսւ՚լանբ
առած՜ եէչաւ
սր
ւլարնէ
ս պանէ՛ է : Բայց էաւճապ
մբ սէլսաւ^
ա ՛լմ ս ւէլբ
բ ՛սր
ձբ ացաւ
մինչեւ
իչի՚անէն
յար էլա բամ է՛նբ ; Երբ
ւլա
Հ ա մ ա ՛ւան գր
եէլաւ
Հասաւ
աչէսատտնոց
,
ասւլնաղոբծնէէ
ր ր
ոաքր
է՚նէչան՝
էսնղրելուէ
որ ՚լէբենք
պՍ՛
չս՚–
պանէ
մե՚էեբային
կ՚՚՚տաղոլթեան
գէ՛է ՚
ինչո՛՞ւ
ա յս
ա՛լմ ՛՛ւկր , էէնչո՛՛ւ այո
էլո էւբ,
Հաբցուց
իչէսանբ։
Տէ՚տո
յ էսնղրե ց ա ս լլն ա ւլո բծ ո ւՀ ին ե ր Ս էն
մէք
ամէնէն
ղեղեցիէլէն
, որ պաամէ
էէղե–
լո ւթէ՛ ւնր , բայց նաէս էւր կեանքբ։
Ո՞՛է
կր,
ո՞՚լսէլից
էլու՛լտր.
Վել՚քացսւցած^
չկ բ տակաւին
իր պատ–
մուէժիւնբ,
նարնքենիին
հա՛լէ՜
էլն էր , էբ
է՚սէլաէլան
նշանածբ
,
Հէսսէլցս
՚՜լ
իչխա–
նբ
՝• ՚Իրկեց
՛լ՛"յն
ու էոարաւ
էէ
շէէւանաէլան
էբ յարկս՛ բ՚սմէնրւ Բէչ մաէէ անակ
ե՚ոքր
ամուսնացաւ
նաբնքէ՚նիին
աւլքէլան
Հետ։
Գալով
էոա՚է շէէլ
ւլ է, բէէւՀ էէ՛ն , Հ բամ ա
յեց
կապել
էսեռ ու վայրի
քոբէէէ մբ
պոչէն
,
ո բ քառա տրուէ, փախաւ
ւլնաց անապատ
:
ԱյնուՀետեւ
խ՚^փէչիէլ
ւլերուՀիին
ոչ ղո–
յութիւնր
Հաստատուեցաւ
, ոչ աք ւսնո
ւնբ
լսուեցալ
:
(Վերջ)
Թարգլք.
Շ–
ՆԱՐԳՈԻՆԻ\
Fonds A.R.A.M
