* 3
ԱՌ ԱԶ *
ԳՐ Ա Կ ԱՆ Դ Ա Տ ՄԸ
Անցհալնձրշ^
Փարիդչ. պատժական
Որգ
- աահանշ
, չափաղանց
Հ. ե աա
քլ, քբա էլան
ղաաավալ,ոսթլս,–Ա
մբ ա,վ,թով, վԼբահ ֊
ուած
էբ . . . .լբւսկան
սալոնի
, ուբ
խօս
ուեցաւ
ղիբի
ո,,լաաութեան
եւ
մանա֊
լանւլ՝ ա չխաբ հածանօթ
Աաաի
մաբքիղին
մ ասին
Հ
Սբ ղաաոլէ
լ, ,ի,սլ,ի,լ1,ան
Հրաաա բա էլչա՜
կան աան մբ անօբէնբ
^ ոբ ի միքի
այլոց
հբաաաբ,ոէւեր
է Ա,ո,ոի մաբքիղին
Հեղի֊
նաէլութիւննԼբէն
չոբո
ղբք՚՚յէլնեբ
- Զալւ–
դայսուցւ, վւիլխսսիսւյոլթիլնը ^
Սււդաքի;
հայփւր քսան օրհրը , ՚Օսր Յուստինէն կամ։
պաււկհշտու-թեաԸ փորձաՈքԸերը . ժիւ֊լիէ-ւ
թ֊ի պատմութ֊ինքւը կամ մոլռւթեան բա.;
ր1ւք(ւ1ւրը :
\
, Համ աչխաբՀա
յին
ղ բա էլան ո ւթե ան
մէք^
՝Աաաի
մարքիւլշ
հանօթ է սեռա
յին աա–
բաէչանոն եւ Հիլանղաւլին
ղղա
յնութեահց
մասին
ւչբահ իբ Հ ե ղին ա կռւթիլննԼ
բո վ.
իբ
անունբ
հ՜ն սւնղ աուահ է նաէէւ
ֆբսւն–
.սեբէն
սատիղմ
Հսաաաէլանոլթիլն)
, սա.
աիք
բառեբուն
, ոբոնք
էլբ նչանաէլԼն
սե~
• ռա
յին
Հ ի լան ղա ւլ ին
մ ոլեղին
վիճակ
,
եւ այղ վփճաէլէն
Հաճոյք
ստացող
անձ ։
Փաբիէլեան
Հրաաարաէլիչր
էլ ամբաս–
տանա է բ Աաաի
մ ա բքիւլին
ղբաէլանութիւ–
֊նբ , Հետեւաբաբ
եւ
անբարոյականութիւն
տաբահէ.լու
յանցանքով
Հ
Պէէէ
շտսլան փասւէւաբանբ
, Ա ոռիս կառ–
–սոն , րնղարձակ
վերլուհում
մբ
կաաարեց
բաբո յաէլանի եւ րարո յաէլան
ըմ բռնում ի
–մասին։
Ւ՛՛՛նչ է րա բո յաէլան բ •
տրուահ
եբկրի
մ ր մէշ, արուահ
մամ ան աէլի
մ ը
• մ էշ
"՚սլրող
մար,լ,,,յ
մ
եհամասնութեան
րմբ
ոնո
ւմն է՝ ւլանաւլան
Հարցերու մա֊
֊սին • ա յս րմբռնոււՌւէ,
բբ
սլաչաւղանող
օ–
րէնքնԼրբ
վեբշնէոէլան
չԼն եւ չեն ալ կրր–
նար
Լ
՚յձ
՚"Լ
•
Օրինաէլ ,
բաղմաէլնութիէնբ
՜ձախապէս
կլւ ւէլատմոլէլ,
մաՀուամր
, ա՜
.պա՝
բէսնաարկութէասւմր
, է"կ
՚ " յ " ՚ ^ Բ ^է՜
ա քն ւլբամ ական
տոլ
,լ անքով
;
Ապօրինի
վիժումին
ոլաա իժն աչ նմանէս ոլէս
կրահ
է մեհ վւոփոխոլթիլննեբ
: Եթէ Ֆր"՚նսա
քի
•մէշ
տակաւին
աբղիլոլահ
է, չաա մր
ե բէք իրնե բու մէշ ոչ միայն պատիժէ
ղեբհ
է,
այլԼլ
սլաշտօնաոլէս
էսբաօնոլահ
:
իԴչ
Հիման
վ ր ՚ " յ ,
ուբեմն
, էլարելի է
սաՀմանել
բարո յականի
բմ բռնում ր ; Ա–
մէն պաբաղա
յի մէշ ւլրուահ
օր էնք լ, ան–
րալարար է այսՀարցին
Համար,
ոբով
Հեաեւ
մեհամ ուսնութեան
բմ
բռնումներր
բաբո յաէլանի
մւսոին՝ օրէ օբ
փովախոլ -
թէ.ա% կ՝ ենթա րկո
լին :
՛հ՛ո լո վ
ամ բա ււ՚ոան ո
ււէ
,հ
Հ բա տար աէլ–
չի՛ն
1
ինքղինքբ
արղաբացուց
Հեաեւեալ
յւացատբոլթեամբ
• -
Հրատարակչին
պա
րտ՛էէ
կէէէնո ւթ ի ւ^էն է ՚լէ՚Հ՚սցում
՛ոալ
••ն֊
թե րց՚՚ղ
մ
տալո
բաէլան" ւթեան
պ՚սՀ՚սնշ–
՜ նեբուն
: Աատի
մարքի՚լին
ւլբ աէլան ՛՛ւթ
եան
Համւսբ
մեհ պաՀանշ
կայ. աչխաբՀի
րո֊
Հոր
լեղուներուն
կր թարղմւսնուի
. վերա֊.
–Հբատէէէրա էլութիւններր
կբ յաշո րղեն ի~
՛րաբու։
Ջեմ մխտեր
ղրքին
ան բա բ ո յ ՛ս էլան
աաբբերբ,
բայց
պէտք չէ
միայն այղ
աե՚էնել
, ունի
ուբիչ
առաւե Լութիւննեբ
,
ոբոնք
յաճաիս
էլ՝
ոէն ա
ե " " ւին : Ամէն պա
րա ղա յի
մ էշ
,
Աատի
ղբքեր
ուն
Հ րատա–
բակսլթիէնր
միչտ ալ կբ կատաբուի
սաՀ
մանափաէլ
օրինակնե բով եւ
նչանաէլուահ
ղէնե
ր ր
էլ րլլան չատ բաբձբ
:
Ասլա լսուեցան
վկաներբ
•
Առաշին
վէլան
Նոսվէլ Ռըվիլ Ֆյւանսէզ/՛
իսմ բաւլի
բն է բ , որ աաենօք
Ա
ոբսլոնէ,
Հա֊
մալ՛
թէ՜Հ(
մրն ալ ւլրահ էբ Աատէ, մարքէ–
ղին
մասին
;
հյմրաղրին
Համողումր
" ՛ յ ն
է , թէ
Ասէ
՚ոի
էլորհբ
կարեւոբ
նչ՚սնաէլու֊
.թիւն
ունի.
Պռ՚ոլէռ
եւ Նիցչէ
ուղղակի
կրահ
են Աաաի
աղ՚լեց ո ւթիւնր
։ Այ" վեբ–
շինր
էլ՝ու՚լէ
ւիաստել թէ խորքէ՛ն
մէք
մարղ արաբահբ չար է՛ իլ՛ այս
չարու֊
թիւնբ, ի միշի
՛Այլոց, կ՝աբտայայաէ
իբ
սեռա
յին
յաբաբերութես՚նց
մէշ :
Գեբ՚Րա–
նացէ՛ Հուլեբան
Յէրոյա
իր ղոբհեբուն
մէշ
էլ՚ուոու՚քնասիրէ
ճիշղ
նո յն Հարցբ , բա
յց
ղիտաէլ՚ոնօբէն
: կարելի չէ այս ղորհե ֊
բուն
Հ րատա րաէլո ւթի
ւնր
ար՚լիլել
:
Բա
յց շաա վտանւլ աւո
ր
բան մլն է
"I
յ՛լ
, ՚լէ՚աել
տուաւ գատաւորբ
:
ճիչգ է , րայց ես եբիտասարգ
աղշիկ
մբ ճանչցս՛
յ , ոբ Աաաի
ղիրքեր բ 1լարղա–
լէ ետքբ
՚ւրոշեց
վ՚սնք
մ տնե
լ ,սլաաասխա~՛
նեց
ամսաէէբին
էսմբագէբր
, ապա
աւել–
ց՚՚ւց
• - Վ^երշերս
Հէն Կ՚սակարանր
էլբ
կաբղա
յէ
. չատ աւեչփ սարսա՚իե
լի
բաներ
կր պարունաէլէ
. . .
Ապա
՛րատա բանին
մէշ
էլ
՛ս
բդա
ցուեցաւ
Տ՛ան
Բոքթոյի
մէէլ նամ՚սկբ,
որով
յայտ֊
նի ՚սկագեմականր
կր յայտնէ թէ
ամէն
Օ ր
Հաղաբաւոբ
մարգիկ
էլր էլէէէք՚՚լան ոս–
տիկանաէլան
վէպեր,
էէբոնք չատ աւելի կբ
խաթարէէն
մողովո
ւրւլին
րարո
յ՛ո էլան բ
քան Աաաի
ղբքեբբ
: կԴղրակացնէր
թէ
կարելի չէ աբղիլել
այս
վերշիննեբուն
Հրաաարակութիլնր
;
Կբ սպասուի
՚էաաաէլան
վճռին :
Բանի
մ Ա
՛ո եղե կութ իւնն եր
ու լ
Աատի
մ աս է՛ն .
Աաւո հնահ է
1740/՛՛՛՛՝
աւլնուական
հնող
ներէ • Հա յրր
ղիլանաղէտ
էբ ;
Բսաներեք
տարե էլան ին
էլամ ուսնանա
յ ,
բա յց
քիչ
ժամ ՚սնաէլ
վեբշբ կբ բան
ա
տ
ր
էլո ւի
«Հք ~
լա
յաութեան
Համար՜^ ; Բանտէն
էլաբ–
ձէճէկռւխ,
բա յց կբ շարոլնաէլէ
իր ա յլան–
գա կո ւթ է՛՛նն ե բ բ : Ղ
՛ա
րձեա
լ կբ
ձերբակալ֊
ուէ • այս անգամ՝
Պասթիյի
բանտին
մէշ
կր ,Ռայ
22
տարի : Այաեղ է որ կբ ղբէ
իբ
ղիրքեբբ:
1790/՚5՛
էլազատուի
; 1795/(5՛
կբ Հրատա
րակէ
է՛բ ղորհե բբ • բո
լո
ր
յա յտնի
ղրա֊
ւէաճոէոնե բ ր կր հախեն
իր ղբքեբբ
. ոչ ոք
կբ գայթակղի
անոնց
ընթերցումէն
Բայց
1801^^՛
էլբ գրէ ղ բ ք " յ կ մբ, ուր Նա՚իո -
լէոնը , Տ՚ողէֆինբ
եւ այլ յայանի
ղէմքեբ
էսնղբոյ
առարկայ
կբ ղաբձնէբ ;
\,ռրէն
էլբ րանաւսբկուի՛
այս աղամ՝
Շարան–
թոնի
յիմարանոցին
մէք, ուր էլբ
մեռնի
ւՏՍին:
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷք–
ՅԱՌԱ^.ք
ՄԻ Տ Ք ԵՒ ա^ՈհԵՍՏ
ԴԵՐԵ՚ՍհԿ ԳԵՄԻւ՚ՃԵԱՆԻ ՄԱՍԻՆ
՚ *
(փազռւած Երեւանի «Գ֊րակսւն Թհրթ»է&)
Մեռաւ
Գերենիկ
Գեմիբճեանր,
մեր
՚լրսէէլ՚սնութետն
նշանաւոր
՚էէմքե ր ից
մէ
կբ , բան՚սստեւլհ
, արձակագիր
^ ւլրամա֊.–
աուրղ
Գեմիբձեանբ
, «Բաշ
Նաղար՚^էէ
,
^Եբկիր
Հայրենի֊»ի
,
«՛Լար,լանտնք^ի
,
«Մէւսրոսլ
Մաշ՚ոոց^է՛
բե՚լմնաւոբ
Հե՚լի -
նակբ :
Ա աէէ ՛լհ ս՛՛լո բհ աէլէէէն վե բշալո
յս
չ՛ս պբե ց
Գեբենէ՚էլ
Գէ.միրճեանր
, էր կեանքի
վեր–
շերին նա Հանգէս
եկաւ
այնպիսի
երկե–
բով , որոնք
կ՝ա՚գ՚սՀովեն
նբա առաշնա ֊
կէէէրղ. ՛ոե ւլր մեր ՛լ սլր ութե ան
Հէււր ու՛է՛ո
ան ւլւէէ ստ էէէն ո ւմ
, եթէ նո յնիոէք
մինչ այղ
նա
ոչինչ
՛Ա՛ահ
չլինէբ
:
Տամ առ ա շխատո՚լ
է բ
Գեմիբճե
անբ
,
պրւղտող,
թափանցո՚լ,
սրամիտ եւ է՛նք
նատէ՛պ • Հա յրենասէ ր է ր
Գեմ իրճեանր
,
կրքոա
Հա յբենասէբ
. նա սիրում էր մեբ
՚ւլա՚ոմ ութիւնբ
, մ է, ր
՛լ իրն ու ՛լ բա քլանու––
թիւնբ :
«Մե լ՚սոպ
Մ աշտոց՝^ր
եղաւ րագմ ավաս
տակ
Հեղինակին
քլա րապի
եբգբ •
ք՚՚՚՜ղէէ
է սչա՚ոէլել՚ը՛
յաւեբմ
սւէլան քնով
ննշ՚ււմ է
քանքարաւոր
ւլբողբ , է՛սկ այ՛է
րոպէ
էւն
տ ւղէէէբ՛ոն ո
լ
՛ք
՚ո՚գլում
է նբա վե րքէ՛^
գորհբ...
ԳՈՒՐԳԷՆ
ՄԱՀԱՐԻ
Բսէմու– րեբա՛ւ,
լ^՚էլահ
թ՚լթէ մէ էլտոբ
,
"Րէ Վտ՛" յ ՛լբ "ւահ
լէնեն
եբէլու-երեք տող
թէկու՚լ
" ՚ ֊ ր ի չ է
ձեռքով
. եթէ
նրանք
սլ "է՛ոէք անո
ւմ ենԳեմիբճեանի
ղբչին,
ու–
չ ա ՛էի բ
ք-ն թերցո ՛լբ
էլբ ճանա
չի
Գեմ
իր
ճեանի
ոճն ու լեղուն,
այնքան
ին^աաիպ
է
նա։
Ե%ՒՇԷ
ԶԱՐԵՆՑ
Գեմ էւրճէէանէ
ւլրական
օրրանէ։
մ օա
|
կանւլնահ
են եղել
Պռօչեանն ու
Ա՚լայեա–\
նբ , Տ՚՚վՀաննէսետնն
ու
Հք ատուրեանբ
:
1
Նա ՛էբական
Հասո ւնութ
էւն է ձեռք բերել–՛^
Մ ուբացանի
ու
ի բ վանւլագէ
ի , թ՛ուման–
^
եանէ, է.ւ Նաբ-Գոսէ՛
, Տաէլոր
Յտկոբէւանի
\
եւ
կոլբղէ՚նեանի
, Տէրեանի եւ ՒսաՀակ
- ^
ե՚սնէ
մէ՚շավայրոլմ
Հ Եսկ
սովետական
չր շան
ում
Գեմիրճե
անն իր գրաէլան
ուղին
անցել է իսաՀակեանէ,
,
Զարե\ցի
,
Զօբ–
եանէ՛ , Բակունցի
, Արա՚լու
, Տ^աբեանի
,
Վշտունոլ
, Աարեանի եւ աասնեակ
"ւրիչ՜
նեբի
ՀեէՈ :
Նա
՛լ րսւ էլան
ա՚էոլարէղ է մտել
է՛բբեւ
բանա ստեգհ
. նրա բանա սա եղհո
ւթի
ւննե–
բ ի առ աշին
ղրքո յէէր է" յս
տեսաւ
1899
թուաէքանինէ
Հեղինաէքէ՛
գբական
Հ՚սսու–
նութիւնր
սակայն
աեղի
ունեցաւ
2ՏՏրղ
ղա բ է՛ \^)ոէքքան
թ ու "՚ էլաննե բ ին :
Վե
ք՚շէ՚ն
"լ՛էէ՛ոե ր՛էէ ւլմ է՛ տար
է՛ն եր է, չէ՛ էլա
ցահ
մ թնո
լո ր տո
ւմ
ստեւլհուեց
«Վարղա–
նանք՝^ մոնումենտալ
վէպբ ,
վիւէքասանի
չի կ՛ս ցահ
Հոգու
ամենամ
եհ
հնունւլ ր •.
Պա՛ուք ութէււնր
Գէէմէւրճե՜անի
Հ ՛էէմէէէ
ր
ի–
մ ՛էէ ս՛ո ութ էէան մի ո՛՛էլ է գիբք էէ
որտեղից
նա իր ժ ամանա էլ՛՛է էլ ի ցնե բ ի
Համար քա–
(•քէաւդսւած Երեւանի թ-երյւ-երէէ)
ԱՐՏԱՇԱՏՒ
չլ՚շանի
չատ մբ
ղիւղե–
բուն
մէշ լա յն հալալ ստացաւ
անՀատա֊
էլան
բնա էլա բաննե
ր " լ
չինւ՛ ւթիւնր
: Կր
կառո
լցո
լին
ե րէլու—երեք
սեն եաէլէ բաղ -
էլացահ
էլ՛էմ է՛ն ՛որ ահ ահ էլ
քա լ՛ա
չէն
տու֊
նեբ։
Մէւայն
Մէ՚՚չեան եւ Հքա՚էէլաշէն
գիւ
ղերուն
մէշ այս տարի կառուցուահ
են
52
նոբ
տուներ
:
ԵՐԵՒԱՆԻ
մետաքսա
րանին այս տաբ֊
ուան արտագբութիլնբ
չատ աւելի
եղահ է
քան
նա իսո բղ աարուանբ
;
ՀԱՏ
ՊԵՏՀՐԱՏԸ
վերշեբս
Հբատաբտ -
կահ է Հէ։ ՚ոեւեա
լ գե գա բ ո ւե ս ՛ո ՛ո էլան գբբ՜
քերբ.
Վարղ՚լէս
Բարաեանէ՛
«Բողբոշ–
նեբ
՜Ֆ
րանաստե՚լհէււթիւններու
մողովա ֊
հուն,
Անոլչաւան
Շէւբոյեանէւ
«Հանելոլ1լ–
նեբ, Ա ռաէչնեբ)^
՚լրքոյկբ
ւ Շ՛ •
Թորոսեանի
«Աիրո
յ Թեւերով»
բանա սաեղհո
ւթի
էննե֊
բու
ժողովահուն
; Լոյս
տեսս՚հ է
նաէէւ
ա չատ
ուր Աբովե անի
ել՛ քչէէբու
լէ՛ակա -
տար
Ժողովահ
ուէ՛ն նաէսա վերքին
Հատորբ
Լ1բղ)
••
ղում է կեանքէ՛
իմասաութեան
՚լասեր
,
Հա յրենասի՚րոլթե՚սն
, Հե րո սականութեան
,
էէէ ռաքին
ութ եան
բա
րձր
օր էն աէլնե բ :
«Վ^աբ,էանանք՝^ վէպր
բա՚լմաՀաղար
լ ^ –
թե բ ց ո ղնե բ է՛ կուլմ ից
լ^ղունուէ։
ց բացա -
ռիկ
շերմութեամբք
եւ ղա Հասէլանալվ, էւ
Աբովեանի
, Ր՚սֆֆու
, Ա ուբացանի
, ե–
րենց ի
բոցա չուն
չ
Հա յ լ՚ենտս է՛բութ եամ բ
՚ոուլոբ՚ււահ
ոլա՚սմտէլան
՚է^՚՚/երէ՚ց
յեաոյ
,
վաղուց
էբ , որ Հայ ւէրա էլէէէն ութի
ւնր
չէր
ստե՚լհել
պատմ աէլան
անցեալէ՛
Հ եբո
սա
էլան ութ
իւնր վեր Հանող
՛ք
ոնումենտալ
մէէհ վէպ ՚. Հէնց
՚սյ՚լպիոին
Հանղիսացաւ
«Վտբղանանք»
վէպր, որ մի նոբ
ղարա–
ղլուխ բացեց
Հայ
սլատմավիպաւէրոլթեան
մէք։
ՀՐ.
ՄՈՒՐԱԳԵԱՆ
Հա յբեն՚՚՚էլո՚ն
պա ա եր ա՛լ՛ք է։ չաա
աՀեղ
ղէնքե բ էէ պէո
"՚՛ ՚֊չ ստացան
«Վաբգա -
նանք-^ր
այղ աՀեղագոյն
՚էէնքր
ռաղ֊
մաճակսէէոո՚մ
էչռուո՚լ
մեր
ղէւնուո
րնե
րբ :
«Վա
բ ղանան
ք՚ֆր
լո յս տեսաւ էղատե բաղմ
էւ
եբկրոբղ
տաբ
էն , սակայն այգ վէպբ
մի
քանի
էլօրա րամն
ի չափ ւլոբհ
"՚րեց
ռաղ–
մ աճակա ա
՛՛լ
՛ք
մեր յա՚լթանա
էլ բ ֆաչի՚լմ
ի
ղէմ
ար՚սղացնելու
Համար։
Հք ե րէէ ւնա էլա բէէ վէսրպետր
մ աՀի՜ ց
աւելի
վախենում էր այն բանից , ոբ
յանկաբհ
մտՀ-բ կբ խանղաբի
նրան
աւէսրտելու
իր
«Մեսրոպ
Մաշտոց՝»
վէպբ
1
Աւ՛"՛՛՛է ,
այղ
պէո
էլ էէէլէու :
16
^ի՚է ղաբե՛՛ր էր սպասեէ
Մեսրոսլ
Մաշտոցր
մինչեւ
Հէսնղիպէր Գե
րենիէլ
՚իէէմիրճեքնի՝
էւր էլեաքն
՛ււ
ղորհբ
ղբականութեան
մէք յաւերմացնողի
Հեա
I
Աեբ
միշ^ւաղարեան
դրիչներլ։՝
մագաղաթ֊
եաք
ձեոսէէէրեբ աբտաէք րողնեքէքէ
իմաստուն
մէէ էսօսք
ունէին
«Ջեոս
էքնէս"
,
ղիրս
մնա^՛» : Են չքա՛՛ն
ճշմարէւտ է
էո
քղ մեբ սի–
բեչէէ վար՚՚լէէ՚ռի՝
Գեմէբճեաէ՛
մասին,
. .
գ. ԷՄԻՆ \
վք՛
I ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՎԷՊ, 364 - 400)
Գ– ԳՒՐԲ
3
ԶնԻԻԹԱՅ
Թէ
ռ՛"բքան
ո ւղէ՛՛է էին
նբանց
աստ՚լագիաաքլան
նէչա ա ւ՛՛լութ իւննե լ՛ բ , —
ւլա ա յլ Հարց է , մ է՛ա յն Ա ա՛ք ուէ լի Համ ար
յիչեալ
ե բեք
օրեբր շատ եւ շատ Հարկա
ւոր
էէ՛ն
։ Այղ էր պատճառբ
, ոբ նրա
յոխոլր
ղէ ՚քքբ
սէլսէ,ց
վււ՚քր առ
փոքր
փայլել
:
Բա
յց յանէլաբհ
մ է աղմուէլ
Հիւրե
րի
ու
շա էլր " լթ է՛ ւն շ
ղաբձրեց
՛լ է պի
վբ՚սնի՝.
մ ուէոքբ :
/• սէ՛՛ր Ասաուհոյ,
թ՚՚յէ
աուեցէ՚ք
թ շէէւա ոէէ"
նէ՛ բէլա յան
ււէլ
Մ ե լ։ ուժ ան էն
^
վչաալի
ճա յնէէվ ա՛լա չում էր մէկբ , րայց
հաո անե րր
քո՛ չքչում
է է՛ն նբան , ե ւ թո
յլ
չէին
՚ոալէ՚ս
, որ մօտեց՛այ
:
քսսելով
աւլս՚՚լ՚ոկբ
, Ա եր ում ււէնբ Հրսէ՚ք ա–
յեց
սպասաւորնել՚ից
մէ կէ՛ն , որ
չարւլիլեն
եէչուորին
: Տայտնուեցաւ
մի
սլատկաոելի
•ալեւոր
, քլրօնէսւէէբի
էլւքեսաուէ , որ խոեաբ.
Հութեամ
բ էլլոլխ տալով,
յենուեցալ էւբ
՜Հ
՛է
վո լական
ցուպի
՛էբա յ ,
1
,ւ կանւլ
առեց
նի մուտքի
առքեւ
; ՎչտաՀաբ
գէմքբ
արաայայտէէւմ
էբ իսորին
էլա ռն ո ւիժ ի լ՛ե :
Աչքե բի մէշ
վ ա է ւ ւ է է
ւմ էր ւէբամ
տութէ
^էսն
էլբաէլբ , որ էսառն
է ր անմ էսիթ՚սլ,
յէէլո
՚ո–
Հատութէ՚ան
Հետ • Օա ներկայանում
էբ ,
ո բոլէս
մի
Աէէա
ւոբ
, "լ՛ից
յաւէ՛ շտա
կքէ
՚ էէ՛ն
իւր
ամենասէրելին
, էւր
ամենաթանէլւււ–
՚լէնբ։
Եբրայական
երկճղի
ւլանղբամաւլ
՛յ օր
՛է
ւքը , որ
իէ
շնւււմ է բ մ էն չե ւ նբա մաչ–
էլեէէէն գօտին,
ցոյց էր տալիս, որ այ՛է
բարեշուք
էլրօնալո
լ՛ բ
Հ՛ո յ կա էլանհ
ա
՛լէ՛ ւմ է։ ց
չէբ ; կանէսաՀաս
հերսւթիւհէր
Բ"էոբ՚՚՚էին
արհաթացրել
էբ ղլխէ երկաբ
ղիսաէլնե -
րբ, բայց սեւ մօրուքի
մէք
ւլեռ նոր
էէ՛ն
նշմ արւում
ճէէ բմա
քլէ
Հ
էէ
տքե
րբ : ԱռՀ
՛ս սա
րակ
ամբ՚էէլշ
կերպարանքի
մէշ
էիայլում
էէէ
մի առանձին
վսեմութիւն
, որ էսէ՛ստ
ա՛լէք
" լ
ա
,ւլ
,1էէ.էւ
բուէյ
էէն
է բ
էչ
ո րհում ;
Աբաա շատ է՛ց մէ՛նչեւ
այստեղ,
երեսս
՚լետնին
ք ս ե լ
՚ ՚ է է
, ք՛, սպասին
եմ ե էլէ,լ ,
Մերուման,
ասաց նա ո՚լ՚ւքաւոբ
, բայց
էսէւէէւէե՚սլ ձայնով,
Ե էչէէէ եմ էէմ աղեէէսր
է՛մ ա՛լս։չսէնքր
թալէէելու
ք է է
՚լթութեան
շեւ։
Մէւ ամբուլշ
շ՛ս րա թ
՚լ՚ոնւէէւմ
էիք՚ւ
նէսէքէէ
է
>էշ, բայց
սէբէէելում էէն իմ
յնր
ք
՛է
բսէրի
է
^ւնէլնղրութեանր
Հւսս -
• լու : Այմմ
/սի՛ լ՛
ւո
ա է ւ ա
սլե
ւււլ
հեբ
"ւ–
նոլս
,
ո ՛ վ
քաշ,լ
Մեբուժան
;
Ա
՚^վ
ես ղու,
Հարցքւեց
Մերուժա
նր , ուշա
՛լ լ
՛՛լ
լթե ամբ
նա յե լսվ
հե լ՛ ո լնու
վրայ,
"Ր
աբձսէնացահ
էբ նր՛ս
"էռշեւ,
ո
բ
՛էք
էս մի
մ ՚սքւմ
էէէ
ցահ , սպ՚ոո ն,էէէլան բո–
ե
առ
Բ
ձ
սնե,
ղոք։
֊ – - Ես Աբտա չատէ՛
Հրե՚սնեբի
երէցն
եմ ՚
ինձ
կոշւււմ են ^սւիթայ.
կարղո
րնգու–
նել
եմ Ներսէս
մեհից ; է՛մ Հօաբ , Հա յաս–
՚ոանի
միւս
Հրեաների
Հեա , Տի՚էբան Բ ՛ի
օլւեբում
, էէեբի բերուեցաւ
Հրէաստանից
:
Հա յոց
Հ է՚ւր՚սսէ
բ
աշէսաբՀբ
ա
յսպիսէ
մ արղաս է՚րական ա ս ս^շա էլանո ւթ էւ ւն
ցո
յց
տուեց
մեղ, որ մոռացանք
մեբ
ուէստեալ
Հա յրեն էւքր որ այնք՚սն
սուրբ է եւ այնքան
նուէրական
է իւրաքանչիւր
Հրեայի Հա
մաբ ,
մոռացանք եւ մեբ ասաուահա ֊
ւանղ
կրօնր, որ ամէն
մէւ Հրէայի
կեանքի
եւ վ՛ր էլո ւթե ան ամ ենա բա
բձբ
ԷսորՀ ուր
՛էե
է : Մէ՚ռացանք եւ մեր
լեղուն
, որով
Մո՚էյ՜
սէսբ
ւլբեււ ԵՀովայէ
ոուբ բ կտ՚սկաբանբ
:
Տբ՚էաուէէ
օրէէբում , Լուսաւոբչէ
ճեռքով
,
քբ էէ ս տ էէն է ո լթ է, լ^է
լնղո ւնեց էւնք , եւ մ է՛ա
ցանք
Հ՛ս յերի Հետ : Այնօբէ՚ց
մենք ապ–
բէէւմ
էին ք
Հա յոց ա չխարՀում
, որ պէս
բնիէլ երէքրացիներ
, էէէէէյե լէէւմ էինք
Հաւ՚ո֊
սար
էէրաւունքներ
, տէրո՚֊մ
էինք
այս
եր–
կիրբ։ Եւ բաւ չէէ՛նք
՚լ՚լում,
թէ
մենք
այստե՚լ
օտար
ներ
ենք • Ուրաի,
էինք
լի
նում նրա ուրախութեան
Հետ, եւ մաս -
նակէ՚ց
էինք
լինում
նրա վչտերին
, . .
Ն՛" Վ՛՛՛ՔԲ ինչ չո՚-նչ առեց , եւ ապա չա
ր
՛է
ւնա էլեց .
Բախէոբ եւ բա րօբոլթիւն
ր
մ իչ՛"
ժէէլ
՚ոուէք
էր մէէէլ , եւ մեբ
չտեմարուններբ
լցէէւահ
է է՛ն
՚ոչիսարՀի
բոէո ր բարէւ քնե -
բով։
Մք՛բ ձեռքումն
էբ երկրէւ
էէտճառու–
կանութէւնբ
, մեր
ձեռքումն էբ
արՀեստի
ե լ
ճարտարէէւթեան
բարղտւաճո
ւմ ը • Բայց
գո
՛լ,
Մեբուժան
անխնայ
ձեռքով
քան–
ղեցէէր մեր նոբ բոյնբ
, ոբ այնքան
գաբեր
մեհ
էսնամքով
կաւլմել
էէնք, որ մեղ
Հա
մար
այնքան
անւլորբ էր եւ
ապաՀով։
Գ՛էլ
աւեբ՚սկ
՚էարձրիբ
այն
մեհա՚իաբթամ
քաղա
^եբբ
, որ ամբո՚էշ
աշիսաբՀի
առքեւ
սլա բհեն
ում
էին
իր անց
ան
բ ա լ
Հ արստու–
թեա՚քբ։
Գոլ
մէնչեւ
անէլամ
չխղճացար
քո սեփական Վան քաղաքին
, ուր
իսրա
յէլէ՛
տ ա
բ ա էէբ ե ա լ
ո ր
էէիներբ ,
ք ո
նա
խա–
Հարց
օրերու
,
վէս
քելում
էէ՛ն
էլատարեալ
երքանէչութիլն
• Այս
ան
՚էթոլթեան
ղէմ
կ բ
բոէէոքեն քո ա րժանա
յէ՛ շատակ
նաէսնեաց
՛է եՀ
Հոէք
իներբ ,
բո
՛լո
քում է եւ հերու
նի
երէցր,
ո ր
աքժմ էէւբ ւլառն
աբտասուքե
է՛է.
վչտեբլ՛
թա
՚էւում է քո էսստասրտու -
թեան
առքեւ
, ոբսլէս
՛քի
ա1՚ղւք
.այ
ա պ ա -
ռ՚սժէ։
վ յ " " յ ^ "՚Վ.
Ք
՛՛՛ք՛է
Մեբուժան։
Նա
գ ա
րձեա
լ էչանւլ առեց : Ա ամուէ
լբ
ա ն
Հ
Աէն
ւլ.է
ս Ոէ
էլերոլով
քսու
.մ էր, եւ
՚ ՝ " " / / " ՜
էլա ր ո էլան ո ււք է
ր
է
՛ւր
ղւլացմ ոէնքեեբր
՚ լ ր ս –
՛գել : Մ
իէ.էէնե
րր
բարքլութեամբ
նայում
էէէն Հաէքաբձէոքք հերունու
վրաք, եւ էոէլ–
նարէքոււք
էէ՛ն
Մեբուժանին,
էէր
լռեցնէ
նրա
յ՚սնգ՚քնոլթէէւն
ք։
;
Բէււ յց
Մ
եբուժանր
թո
յլ էոուեց
չա
ր ո ւնա էքել :
Այո՛,
մեր
նախնիքր
գերի
բեբուե–
՚յէսն
Հայոց
աշխէո րՀ ր , բա
յց
բա
իէէոալո–
րութիւն
ւլաան :
Fonds A.R.A.M
