€ 8
Ա/հԱՋ»
ԱՍՊԱՐԷԶ Տ ԱՆՔ ՆՈՐԵՐՈՒ՝
Երբ
կր
խօս1ւ՚եք
Նոր
ու-մ-երու.
կարՆւո
-
րութեան
մասին,
ինքնին
Հարց
1լր
ծագի
զանոնք
Հրա՚ւզարակ
քքչեչ
եւ
խրախուսե
լու
:
Նորե րու ասպարկզ
աալով
րնգառյսԼա
-
ցած
սլիաի
րԱանք
աղազակսզ
կարգ
մ Ը
սլաՀ անքւ/եր
ոււ
Հիներր,
՚լլչչ՛^^
նոյնիսկ
անիսոցելէ
փոր.
ձառութԼամբ
օժաուած
անՀաաականու
-
թիւններ
, չեն կբնար
ամէն
բանի
Հասնիլ։
Իրենց
զրազումներր,
աարիքր,
մէկէ
աւե
լի սլատասխանաաու
զործեր
ով
ծան
-
րաբեոԿաւած
րԱալու
իրենց
սլաբագան
կ*արզիլէ
՚ յ ի ր ե ն ք նոբ պարաականութիւն
-
ներու
լծուելէ
:
կամենանք
թէ
ոչ,
նսր ումեր
սլիաի
կա~
ագենք
"ւյ՛է
՚լործերուն
;
Ուրիչ
ելք
չկայ
.
Գիտենք
, որ նոբերէն
չաաեբուն
՛լեո
կր
սլակսի
փորձառութիւն
եւ
վճո ականս
լ -
թիւն
:
/I լ ր ի շնեբ
շաա
յանգուգն
են
կամ
խիզախ
ու կ՝բնեն
սլատասխանաաու
ե -
լո յթնե
ր
,
որոնք
կրնան
նսեմացնել
իրենց
յանձնուած
պարաա
կանո ւթի ւններբ
կ՛"՛^՛
գործեբբ
։
ճիշգ
կրնան
րլլալ
ա յս ր" է" ր
առաբկու–
թիւննե
բ բ
Եւ
սակայն
սլէաք
է գարձեալ
վւոբձել
:
Պէաք
է վարժեցնել
զիրենք
,
քաշելով
ասպարէզ
:
Հինե րէն
ո՛՛վ
իր ունեցած
ներկա
յ
փռր–
ձառութիէնբ
կամ
առա
քին
ութի
ւններբ
միասին
բեբալ
յ
՚Բննե ցէք
անոնց
իւրաքան
շիլբին
կեանքր
առանձին
ու պիտի
տեսնէք
, որ
ատենին
բբած
են
ն ո յ ն սխալներբ
, ինշ որ
կ՝լ^են
նորեբբ
Հիմ
III
X
ք՝այց
եթէ
կարելի
չէ
լ ո ՚ լ ա լ
ոորւիիլ
ա
-
ռանց
քուբբ
մանելու
, նմանապէս
կարելի
չէ
Հանբային
կեանքի
մէք
որոշ
վւոլւձա
-
ռութիւն
ձեռք
ձգել
առանց
այգ
առթիւ
վարժ
ութի
էնն եր կաաարելու
յ
Պիաի
քանանք
ասպարէզ
քաշել
,
աւելի
պատբասաուածներբ
եւ րնգունակներբ
:
Եթէ
Հանգէսի
մր Համար
աբտասանոգ
-
ներոլ
սլէաք
կայ,
նա խա
պա
աււ ւո ւթ
ի Լե
էգիտի
տանք
անոնց
էւր ունին
լալ
առոգա
նութիւն
, կբ Հասկնան
իրենց
աբաասանե–
ւփքԱ
)
ու տակաւին
ունին
Համ աբձակու
-
թիւն
եւ էիափաք
այգ
մասին։
Եթէ
էիոխանակ
՛սյս
րոլորր
նկաաի
ու ~
նենա
լէէ լ նա խասլաաււ
լո ւթիւն
աանք
մեբ
բարեկամին
կամ
Հայբենակցին
, մեր
ազ
գականին
կամ
ծանօթին
, առանց
նկաաի
ռւնենալոլ
ձեռաբկին
աաբոզութիւնն
ու
նչան
ա կէէ լ թ
ի լն ր , վնէսսած
էլՐԱանք
սլաբ
-
գապէս
Հանբային
գոբծի
մբ
:
Ոբպէսզի
երիտասարւէներ
եւս
կամաց
կամաց
ղգան
իրենց
ւիբայ
գրուած
պար
-
աականէււթիլններբ
եւ պատրաստուին
ը ն -
կեբութեան
մէք
գեր
մբ
ունենալու
,
պ է ա ք է Հբասլաբակ
քաշել
ղանէւնք
•
Ախալ
է աաբին
տասներկու
ամիս
Հինե
լ՛ով
՛՛լ «փորձա
ռուսներ
ով
ղրաւել
մեր
բեմերը
, մեր
Հանգէսներբ
եւ կարղ
մը
մաբմինները
;
Հիներ
ուն
պար
աա
կանսւթիւնն
է
կանգ–
նի՜լ նորերուն
կուլքին
եւ առսւքնւէբգել
զա -
նոնք
;
Եթէ
թագամասի
մը մէք
էլպրոցական
Հոգաբարձութեան
պ է ա ք կայ,
Հարիլբ
ա ռ
Հաբիւր
պայման
1
Որ
գպբււցէ
շՀաս
-
կրցող
բա
յց աարե ց
անձեր
անցնին
ա
յւէ
պա
շտօն
ի ն
գլուխբ
; կարելի
է գպրոց
աե
սած
, լուրք
քաեի
մը ե բիաասա
բւլնե բ
ալ
մացնել
գործին
մէք։
Ընել
այնպէս
էւր
գործնական
փորձառութիւն
ունեցուլ
մէկ
երկու
Հիներւււ
կողքին
մաաւոր
պատբաս–
տոլթեամբ
քանի
մը նորեբ
ալ գտնուինք
,
էւբոնք
կաբճ
ատենէն
պիտի
վարմուին
ու
զաւլնան
օղաակար
իրենց
յանձնուած
գոր–
էէին մէք
:
Օրինակ
մբ
միայն
տուինք
,
ղառնալոլ
Համ աբ
աւելի
Հասկնալփ
:
Ու
քանի
քանի
գոբծեր
կան
ւ1
եր
մէք,
Որ
• կբ սպասեն
ե բ ի ա ա ս ա բ գ
ուժերու
օ -
ժան
ղա կութե
ան , մինշ
ամրօրէն
փակուած
են
շատ
մը ասպարէզներ
անոնց
առքեւ
:
Ամրօրէն,
ղոցելով
շատ
մր ղուռներ
ե ՚
ր ի ա ա ս ա ր էէո լթե ան առքեւ
,
կը
բանանք
պարաՀանղէսներու
եւ
Հաճոյքի
սրաՀնե
-
բու
ղաբ սլա սներ
ը
:
Ամէն
անգամ
որ գանղաաներ
կ՝ունե
-
նանք
ու
կը
մ եղա
ղր ենք
ե ր ի տա
սա րէէնե ր բ
այս
ձեւ ղբաղումներու
Համար
,
Հարց
տանք
մենք
մեզի,
թէ
ի՞՛նչ
ըրինք
անոնց
Հրապարակ
ղալուն
կամ
զար
ղան
ալո ւն
Համաբ
:
իրենց
պաարասաութեամր
մեր
եբիտա–
սաբղնեբը
օաար
երիաասարգոլթենէն
ա. -
մբշնալոլ
պ ա ր ա գ ա ն ե ր
չունին
;
Ամէն
աեգ
ունինք
լ^նգունակ
եւ
շնորՀա–
լի
նոբեբոլ
սերունգ
: Եթէ
՛լիանանք
գը
-
նաՀաաել
ընգունակութիւննեբը
եւ
րաբե–
մասնռլթիլենեբբ
, անկա
ս կած
պիաի
տես
նենք
գործելու
լողունակ
չատեր
անոնց
մէք
:
Մեծերուն
պար
աական
էէ ւթի
ւ ն ն
է առաք–
նոբղել,
բայց
երբեք
խոչրնգոա
չՀանգի
-
սանալ
անոնց
•
Անչուչա
ե ր
ի աա
ս ա
ր
ւլն ե բ
ււ
ւ պարաակա
~
նութիւնն
է նոյնպէս
լոել
աեսակէտբ,
կո՚Ր^իքը
անոնց
, որ
գործին
աւելի
վարժ
կամ
տեղեակ
, կրնան
մաանանչել
գժւււա–
րութիւսներբ
ու ցոյց
աալ
սաաձնուած
պարաականոլթի
էնէն եբէ
յաղթա
կանօրէն
ղուրս
գալու
կերպերը
;
Այս
ղործ
ակց
ութ
իւնր
ներկայ
օրեբուն
կարեւոր
է
, եթէ
կ՝ոլգենք
ամ ա
յացած՜
չաեսնել
ամէն
ասպաբէղ,
եթէ
կը
սիրենք
մեր
ա սլա ւլան , ու մանաւանղ
կը
ւլտնենք
"՚֊գիգ
Հիներբ
օբ մը
նո բե բով
փոխարինե
լու
չատ
տբամաբանական
պաՀանք
մբ
ԱՐՄԵՆԻԱ
Ի՚ՆՋ1ՇՈՒ Տ Ս՚ՈՌՑԱՆ...
ՈւրաիսաԱ,
է սբ ֆրանսաբնակ
Հասպոս–
րականցիներս
չթերացանք
, այս տարի
ալ,
ոգեկոչելոլ
անմաՀ
յիշաաակր
ապրիլեան
մեբ
պաշաեվէ
Հերոսներու
:
Մասնաւոբ
էլնաՀատութեան
արժանի
են
Վիէնի
եւ Տէսինի
մեբ
Հայբենակիցնեբր
,
ղործարանային
բւսն էււո րնե բ , որոնք
թէեւ
սակաւաթիւ,
(Վիէն
միայն
Հինգ
բնտա
-
նիք,
Տէսին
Հազիւ
մէկ
երկու
տասնեակ)
տարիներէ
ի վեր
անիսափան
կր
կատւսբեն
ա
յս
սրբաղէսն
սլարտէսկանէէւթ
ի ւ ն
ը
Ափոփարս՚բ
իրուլութիւն
է
որ ,
թէ
Մ՚սրոէյլի
ե՛– թէ
այս
երկու
վայրերու
,
ինչսլէս
նաեւ
չրքակայ
քաղաքներու
ե լ
գիւղերու
մէք
ցիրուցան
ապրուլ
մեր
Հայ–
րենակիցնեՐը
քերմեռանղ
ոլիսաաւււրնե
-
բու
պէս
, էէէնիւտիլւ
,
ՀանղիսասբաՀնելւը
կը
գիմեն
^ա՚լորղ՚սկի՚ց
ՐԱ"՚լու
պաՀ
մը
մեբ
աննմ ան
Հերոսներու
Հողի
ե
րոլն
Հետ
, թալէէք անա
լււլ , նո բողոլե
լու
անոնց
-
մով
:
ՏաւաԱէ
է աբձաեւսւլրել
էւսւկայն
,
որ
ն ո յ ն ը
չէ պատկեր
բ Փարիղի
մէք՝
լւբ
պ է ա ք
է օրինակ
Հանգիսանաբ
ղաւառին
^որՀիլ
իր բարեկեցիկներւււ
եէ.
. . . մաա–
ւո րականնե
բու
աւելի
ստուաբ
թիւին
Վեցերորղ
աարին
է ոբ
Փարիզի
մէք
կբ
տօնուի
մ եր փառապւսնծ
Հերոսամարաը
,
ու
մինչ
սաէււար
բագմ
ութիւ
^լ
մ բ
մեր
Հալաաալոր
Հա յբենա
կիցնե
բւււ ,
տարեց
թէ
երիտասաբղ,
կր
փութան
լեցնել
մեբ
սրաՀներբ,
անղին
կան կաբգ
մը
մարղիկ,
որոնք
ոչ
մէկ
անղամ
պարաք
սեպած
են
ղալ
ե լ վայրկեան
՛է՛ը խոնաբՀիլ
յիչաաա
կին
առքեւ
անոնց
ոբ ւլիաակցարաբ
ղոՀե–
ցին
իրենց
կեանքը՝
ոբպէսզի
իրենք
ապ~
րին
:
Հ Ուբ
են
սա
ձեր
Վանեցիներբ
,
ամօթ
չէ՞՛»
կր
Հարցնեն
սրացաւ
Հանգիսական
-
նեբ, ա բ գ ա ր վբգովումով
• Եւ
կուտան
անուններ
ղրոց
- բրոցներու
, վաճառա
-
կաններու
, խանոլթսլաննեբոլ
եւայ^ւ
ւ
կարելի
չէ
մոռնալ
այն
էլ՚ւեՀիկ
խաչա–
կրութիւնբ,
զոր
այս ապեբախա
մարգիկ
սկսան,
առաքին
օրէն
^
Հեբոսամարաի
աօնակաաարութեան
ղէմ,
շրքելով
տունէ
աուն
, խանութէ
խանութ
, խեղաթիլրե
- ՜։
լով,
բարեմիա
Հայրենակիցներու
միաքե–,
Բը
թ ունա
լււ
րելով
՜՜
Հայաստանի
մէք
շեն աօնեբ
, մենք
ալ
պէ՚"Ք
էէ
մասնակցինք
տօնին։
.—
թ՝ող
թուրքին
Հետ
լեղու
գանէին
,
ոբպէսզի
կռուելու
պ է ա ք
չունենային
:
Ի ՞ ն չ
ըրին
իրենց
քանի
մը Հրացան
-
նեբով
որ
ելեր
են կը տօնեն
յ
ի՛՛նչ
սլիաի
ըսեն
որււնց
քիւլեր
Մինչե
լ
աս
էւա է
ԿԱՐԴԱՑԷ՝^ ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷՔ «ՅԱՌԱ^»Ը
թուրքեր
բ » :
Եւ
էէւրիչ
ցնղաբանութիւններ
,
ւլէմ անա
լու
Համար
պուլպաաեայ
պ է տք
է ո լնեն ալ %
Եւ
է ՚ ո բ Հ է լ
որ այսպէս
ըսււղներր
փըր–
կուած
են թուրքէ
սոլբէն
, շնոբՀէլ
բուռ
մը
քաքերսլ
մ ղած
ղէ ւցաւլնա
կան
պա
յքա–
րէն
որուն
ականաաես
ալ եղած
են
:
Ժէ՛
ղարու
վերքերր,
ՄսԼաէսվայէ
Հա
յերէն
մաս
մը սկսան
ւլաւլթել
ղէպէ
Թը
-
րանսիլվանիա
ե ՀոնՀաստատուեցան
ղէւ–
զաքաղաքներու
եւ
բերգաքազաքներու
մէք
: Աոմեչ
գետի
աք ափին
նորեկ
Հայերը
Աւսաբելհունգաբիոյ
Լէոփոլա
Ա. թւսէլա
-
ւոբէն
արաօնութիւն
ստացան
ԺԳ •
գարէն
մնացէոծ
Կեռլա
բեբղաքաղաքի
կողքին
շի
նելու
«Հայերուն
քաղաքբ»
:
կարճ
ատենէն
Հայերբ
ծախու
առէն
կեռլա
յի
Հողւսմասբ
եւ բաժնեցին
իրենց
լԸէաանիՓ՚եբունէ
միքեւ,
իսկ
վաբշութիւնբ
կր պատկանէր
Հայերէն
կազմուած
վար
-
չական
իսորՀուբղի
մը :
Այժմ
կեռլա
քաէլաքին
մէք
կան
25
Հա
-
յեր
, Հոն Հաստատուած
են
30
աարիէ
է
վեր
: Անոնք
կր պաՀեն
էբենց
մայրենի
լե
զուն
: Ասոնցմէ
էէուրս
կան
հունգսւրացած
Հայերու
մեծ
թէւ
մբ
700
<ոգէ
,
որոնք
ոչ
Հայերէն
էէէաեն
եւ
ււչ ալ պաՀած
են
իրենց
Հա յկակա՛ն
անուններր
:
՚Բագա
քէն
մէք
ւոա կաւէն
կր
մնւսն
Հա
-
յեբոլ
շէնքերբ,
քարով
եւ
կւլմէնւորով
շէնուած–
, եւ ղարղարուած
քարէ
գաբղա
-
քանւէա1լԱեբով,
մէքաեղբ
ղբուած
է շի -
նութեան
թ ուականբ
, տււէնէոիբոք
անոլան
սկղ^ատառեր
ր եւ
նո յնէսկ
ամրոզք
՚" ՜
նոէնէը
եւ երբեմն
ալ
ազղանունբ
Աղքէկներոլ
Հա յկական
ււ ր բանււ ց ի
շէ ՛՛
քէն
մէք՝
մէքնակարղ
վարժաբանր
կ՛ոյ
•
կեռլա
յէ
մ իացեալ
Հէւանղանոցը
կը
ղա
-
նուէ
մ էսն շերու
Հա յկական
ո բ բան ո ց է
նախկէն
չէնքէն
մէք,
իսկ
՚Բաբաշիոնի
կա
ճառր
ոբ շինուածէ
1800^5»,
Հայ
ծեբերբ,
անկեալեերբ
խնամելու
Համար
, կ^օղաա
-
ղործուէր
նաեւ
իրրեւ
Հիւանղանոց
• Այ
-
սօբ
Հիւանգանոց
է
յ
Պատմութեան
թանւլարանին
մէք
խնա
-
՛քով
սլաՀած
են
99
ձեռաղիրներ
,
նուրբ
մ անր անկա րնե բոէի^
ժամանակէ
լ^թաց
-
քէն
ղեւլնած
մագազաթէ
թերթէկնեբու
կարելփ՛^
է երեւակա
յ ե լ ա յսքան
ապե
-
բսքիսաոլթէւն
եւ
այս աստիճան
անկում
:
Անղլսսղարձէք
պաՀ
մը–,
պաբոններ
,
թէ
է՛՞նչսլէս
եղաւ
ոբ
ուլք
մնացէք
Զէ՛^
ււբ ձեր
մարմէնն
երբ
ո ր գ ե բու
կեր
եղած
պիտի
բլլա
յին
41
աարէ
աււաք,
եթէ
ձեբ
արՀամ
արՀած
Հեբէւսներբ
իթափէ
էն
էրենց
ար իւնը
;
Որո՞ւ
կը պարտիք
ձեր
՚էիրքՐ)
^եր
մի–
լիոններբ
, ձեր փառաւււ
ր փակարաններ
ը ,
կառքե
բը ,
ծառաները
,
ի շխանա
վա
յ ե լ
կեանքբ
յ
ԱրՀամաբՀեցէք
, անմաՀ
քաքեր
;
Եւ
եղէք ապաՀով,
պիտի
գտնուին
միչա
եբախաապարտ
բաւլմ
ութիւններ
յ ՛ " ՜
ւէա
անթառամ
ւգաՀելու
ձեր
սբբաղան
յիչատակը
:
ՀԱԶԱՐ
ՆԵՐԿԱՐԱՐԵԱՆ
ԽՄՐ
• - ՐՐւսւգիրյւ շսւտ ա.Ա»լի խիստ է բ :
Առնռւազն
երկու
Հազար
տարի
, Աբե
-
ւելքն
ու Արեւմուտքր
պայքարած
են
Հա
յասաանի
մէք,
Եւբոսլւսն
ու Ասիան
միա–
ձոլլուած
են Հայաստանի
մէք • Այ՛է
է
քղաաճառը
, որ մեբ
տեղբ
եզական
է աչ
-
խարՀի
մ չակո
յ թ ի ն մէք
;
Հայերբ
չավւաղանց
կաբեւոբ
՚էեր
մբ
խաղացած
են ճա բաա
րապեաութեան
ղար
ղացման
մէք՛
վկայ
է կոկիկ
ու
չաւէական
գե
էլե ցկո ւթեամ
բ Հայ
եկեղեցէն
՝ իր քս,
-
բ ա
շէն
ւլմբէթով
,
քառակուսի
շէնքի
մբ
Վ բ ՚ ^ յ
–է
Հ ՚ ս յ ե բ ը
Արեւելքէն
,
մասնաւորապէս
^արսկասաանէն
, առին
որոչ
ճ ա ր ա ա ր ա
-
պեաական
օրէնքներ
, կաաաբելաղործե
-
ցին
զանոնք
եւ փոխանցեցին
Բիւղանղիռ
-
^նի ու Արեւմուտքի
:
Իւրաքանչիւր
երկու
Հայէն
մէկը
բա
-
նաստեղծ
է ։ Ոմանք
ալ
կ՚ըսեն
«ղորղա
-
վաճառ
է» : Արեւելեան
էլորղեբուն
մէք
,
սակայկ
, բան՛աստեղծութիւն
կայ
:
՛Բնա բերւէոլթիւնը
արտա
յայա
ո լ թ ի ւ ն ն
է
մ-ողովոլրգի
մբ ամենախոբ
ղղացՈւմնե
-
բուն
յ
իսկ
մեբ
^աբերէլութիւնբ
ց"յց
կուաայ
Համագրութիլնը
Արեւելքի
եւ Ա -
րեւմէքւտքի
: Միեւնոյն
ատեն,
թէ
եւրո
֊
աղական
ե լ թէ
արեւելեան
յ
կամ
,
թերեւս
"էէաք
է ըսեմ՝
ոչ մէկն
է ե լ ոչ ալ
միւսը,
այլ
աւելփ
արուեստ
մբն է,
որ յատուկ
է
Հայասաանի
եւ խոբապէս
Հայկական
է
Մ ասնաւոբապէս
ի մաի
ւււնիմ
էէեր միք -
եաէլաբեան
եւ սկղէ^ւական
քնարերէլւււ
-
թիւն՚եերը,
որոնք
ունին
պա
յծա
ռււ
ւթի
ւ ն ն
ու
ւլո
յնը
պա
ր ս էլա կան
քե րթ ուլութեան
՚
Մեր
բսէնաստեէլծ
ութ
իւնբ
, սակայն
, ա
՚
ւե լփ
ղուսպ
է • կի՛րքը
Հակակչռէ
տաէլ
է •
՜՛այ բանասաե
ւլծ
ի ն ը կանանււցի
երղը
չէ :
Ա եր բանասաեէլծութեան
մէք
սէւիւաէլր
կ՚երղէ
եւ
վէթը
էր
ղեղեցկութիւնր
կը
ցոլցաէէբէ
; Այս
չնորՀները
, սակայն
^ կը
պատ
էլան ի ն բանաստեղծին
սիրած
աւլքը
-
կան,
որ չ ի բնակէր
կսւնանսցի
մը մէք
եւ
ոչ
սւչ սլարղ
առարկայ
մբն է
Հեչտասիրւ՚ւ–
թեան
Հայ
բանասաեւլծէն
սէրած
աղքէկը
չա
փազանց
Համեսա
է ։
Ամո
ւսն
էէ ւթեն՛է
ա
֊
ռաք
, կ*ակնկալուէ
որ
ան անարատ
կո
յս
մը
րլլա
յ , եւ վերքն
ալ
բացարձակապէս
Հաւատարիմ
կի՛ն
մը
;
Ալ՚՚լաբեւ,
մինչել
վեբքին
տաբէներբ
,
անՀաւատարմութէւնն
ու
ամուսնալուծու
մը
անծանօթ
էէն
Հ՚*՚յոց
մէք
: Մենք
տա
քարիւն
եւ բարւէյախնղէր
ցեւչ
մրն
ենք։
Մեր
աւլղա
յ է ն
նկարաղբին
մէք
մաքրա
-
կրօն
բան
մը կա
յ - իսկ
մ եր բանաստեղ
-
ծ՜ոլթիւնը
լեցուն
է ցաւով,
ժամանակի
եւ
մաՀեբոլ
ախրութեամբ
, կորսուած
փառ
քի
վիշտով
եւ
ա յս
կամ
ա
յն օաաբ
թըշ–
•
նամիի
կողմ է– Հա յասաանի
նուաճում
ով
է\
Նմանապէս
, մեբ
երաժշտութիւնն
ալ^.
արեւմտեան
եւ արեւելեան
է : Անէկա
ներ-ւ^
ղաշնակ
Համաէէբութէլեն
է ներՀակ
ւււ ֊
ժերու
Հաւյսնէսբաբ
, լսած
էք Արամ
Խաշա
-
աուրեանէ
ղործեբը։
ա՛ոբ
Սւււբի Պաբբ
ժողոէԼչէէէական
մեծ
յաքոզութիւն
մբն
է
:
իսէլ
Արեւելքի
Հուրը
եւ
ղ ո յ ն ը
էլան
անոր
ճԳայիանէ»
թաաեբապաբիէե
,
«.^ռնչէրթո–
ներուն
, «քանթաթա՚^ներուն
եւ
«թոքա
-
թացներուն
մէք։
Անոր
ղոբծերուն
նման
սւրէշ
երաժշաէէւթէւն
մբն ալ չկայ
Եւրո
-
պայէ
կամ
Ասէոյ
մէք։
Անոր
ղործ
եբը
ղուտ
Հա յկական
են , ւււժեէլ
, թ ա ա ե ր ա
-
կան,
երաղուն
ու մեէէսմաղձոա
:
հյաչաաուրեան
կը իսօսէ
Հայւււ
Հուլէէն
ե
մէեւնո
յն աաեն
կը թարէէմանէ
Հա
յ ո ւ ն
ներկայ
ապբումները
; Ան
էր
ներքնչման
մ եծ
մաս
լլ էլը սաանա
յ Հա
յ
ժէ՚էլւււէրղա,
֊
կան
եր ղեր
էն , էւր աբե
ւոա
երւէե բ էէն էլաբ–
կաչուն
քուբերոլ
եւ ձէէնապատ
լեոնա
-
կատէսբներոլ
մասէն
^
որււնք
պատեանէ
գուբս
Հանէէւած
սուրերոլ
նման
էլը
չո՚լչո–
ղան
Հայասաանի
էլապոյա
երէլնա/լամա
–|
րին
վրայ
:
Այգ
երէէերուն
մէք,
բառերը
ներւէաչ
-
նաէլուած
են թրթռուն
մեզեգինեբու
Հետ,
որ
Հայու
սրաէն
կբ
բխին
: Այ՛է
երւլերուն^
մէք
են՝, նաեւ,
ծառերն
ււլ
ծաղիէլնելւը
մեր՝
գաչտէէբոլն
, Հա յբենա
բագձ
աա բագի
բէն
կարօտի
Լ՚"ցՐ
եւ մաճկալին
թախծոա
Հբճուանքբ
, երբ
ան
իր եւ^եբը
կը քչէ
։
Հայ
վաճառականը
ալ
աւելի
իրաբու
մօտեցուցած
է Արեւելքն
ու
Աբեւմուաքբ;^
Ան եղած
է >քէք^ոբղբ
Եւրոսլայէ
եւ
Ասիոյ
մէքեւ
:
Մ5՛ Հնղկասաանէն
ու Ջէնաստա
-
նէն
Պարսէլաստան
առտքնէւբղած
է աշ
-
խարՀԷ
կարաւաններբ։
իսէլ
Պարսկաստա–
նէն
ալ՝
թուրքիա
եւ քիուսիա
:
Հա
յ վաճառականբ
ղնած
ծախած
է
կալկաթայի
եւ թաւր
իգի
մէք,
Հալէպի
եւ
Տրապիղոնի
մէք,
Մոսկուայի
եւ Վենետի
-
Կէ
՛քէք
է
Համսլոլրէլէ
եւ
Ամսթեբտամի
մէք
: Ան
արեւելքի
եւ արեւմուտքի
լեղու
-
ները
էլը խօսէր
Հաւասար
սաՀոլնու
-
թեամբ,
էնշ
որ
շէէն
կրնար
ընել
" ՚ ֊ ր է է
որեւ
է
աւլւլի
մը վաճառակաԿ/ներր
:
Նոյն
սաՀոէնութեամբ
շէ ի՛ն՛ կրնար
խօսիլ
ն ո յ ն
իսէլ
յ ո յ ն
ու
Հրեայ
վաճա՚ւա
կաններ
ր , ՛՛
րոնք
մինչեւ
այսօր
ալ
էլբ յարգեն
Հայ
ա–
ռեւտբականին
ճարպիկութիւնբ
:
Հա
յ վաճա
ո֊ա կան բ տակաւին
նէլթն
է
մեր
Հէքէաթնեբունէ
: Կար
ու չէլաբ
,
կար
վաճառակս/ն
մը,
որ Պաղաաա
^ Կ""ք
-
լիս
, կամ
Ա պաՀան
գնաց
գործով
եւ
իր
վիզը
ղաՀիճի
կաց
ինէն աղատեց՝
խազի
բերելով
չալւաղործներբ
, կամ
լէ՚ւծ-ելռվ
Հանելուկ
մբ,
եւ կամ
տալով
շփաակ
պա
֊
աասխանբ
իրեն
եղած
Հարցումի
մը ;
Արգէն
, մէէնք
կը Հիանանք
պատրաս
-
սհաբանութեան
: Ուստի
, վերքին
էգաՀոլն
,
Հերոս
վաճառաէլանբ
կատաէլով
մը
կամ
սբախօսութեամբ
իր ազաաութիլնը
կը
վե~
րագյոնէ՝
ծ՜ուղակի
ձգելով
իր
թշնամի
.
ները
։
ԼԵԻՔՆ
Զ–
ՍԻՒՐՄԷԼԵԱՆ
ԼՇ
՚սբ՛)
(9)
Fonds A.R.A.M
