<6
Ա Ռ Ա Զ >
՜ըսաւ. Հսլարտ
ժսլէաով
մը.
^^^րէք,
ւչո–
գութեա՚Ն
սւպրաՆք է • • •» :
Ուրսւխ չէ անչուչտ
ամէն
սեղան; Աե ֊
ղաններ կան, ււրոնց
՚էրս՚յ
ներկայ
են ցաւն
ու
ախրութիւնր
, յուսաՀաաութիւՍ
ոս
թչուաո
ութէւնր։
կան ուրախ
սեղաններ
նոյնիսկ, որխռովք
մր կուաան : Փոխա -
րէն
, կան աղքաա
սեղաններ
, որ
աւեԱւ
ներէն
աւելի
մեհ՝ ուրախութիւն
մր կու -
տան
յաճախ
պանիրն ու Հացր , երբ ղա -
նոնք ախորժակով
կ՝ուտենք
, ^ուրի
մր ե–
ղերքըէ
հառի
մր աակ :
Լաւաղոյն
ճաչերր
անոնք են , իՀարկէ
,
ղորս կ՝ ուա
ենք
֊էանղարտ եւ ուրախ
սրբ–
տով։
է լ քիչ տնզամ կր ղտնենք այգ խա–՛
ղաղութիւնր
;
՛Բի
չ անգտմ
նաեւ նուագր
^
պար
ր , երգր , սրամ տութիւններր
, որ
կ^Բէէան սեղանին
^ " ՚ – ^ ^ է
բարձրութիւն
մր
կուաան
ուրաիւութեան
;
ւյ՚եր ժողովուրգր,
.^իւրրնկալ
նկատ -
ուահ , մեհ նշանակութիւն
մր տուահ
է
սեղանին :
Ղ՝ • Վ^արուժան,
նկարադրելէ վեր^ Հո —
յակապ
ճաշկերոյթ
մր Աիւնեաց
ՆաՀա -
պեաին
պալատին
մէ^, խօսելէ ետք մեր
իշիսաններուն
եւ անոնց
ուտելիքներուն
մասին
^ կ՝րսէ .
Փա՜ււք մեծազօր կենցաղին ասպետական
դարերուն
Ուր պարտուեցաւ Գեղեցի -
կն ու Զօրութիւնր արբուն • •
Ուր ւքար–
դիկ հղօր եւ անկեղծ էին նման գինիին :
Ոշ մեր այգ իշխաններր կան այսօր եւ
ոչ ալ ղեղեցկութեան
եւ
Հղօրութեան
պա
շ։
մունքր ; Ջկան մեր նաՀ ՚ա֊ւաաեաա
—1
էլան սեւլաններ
ր այսօր։
Պանգուխտնե
ր ր ,
անւլո րհնե ր ր , չունեւորներր
Լեն գտներ
այսօր
մէկր, որ Հաւաքէ
ղիրենք եւ ճաչ
մր տայ իրենց : Փոխուահ– է Հայր։
Բայց
եւ
ւս յնպէս,
ղղալի է գեռ յաճախ
, թէ սե–
զանր մեհ նշանակութիւն
մր ունի
մեղի
Համար։
Զ՚է՚՚՚էի է ղեռ
Հիլրրնկալութեան
սէրր,
նոյնիսկ
Հոս հնահ՜ ու մեհ-ցահ՜ աղոց
մէչ,
ք^էյ մր, սուրճ
մր կր • Հ րամցնեն
,
յուղիչ վե
Հանձնութեամր
Միշա
մեհութեան
ձգտող րան մր մեր
ժողովոլրգին
մէ^։ ք*ր գժբախտ ճակատա—
ղիրէն,
տխրութենէն
վեր գալու ճիգ մր
միշտ։
Լոր՛ի ե լուրախոլթեան
կարօտ
մ ր՝
միշտ,
՛չէ շ պայմաններու
մէչ է*՚կ\
Է^Լ ~
յգէս րսահ՜ է Դուրե ան
ս ր րա ՛քան , ան մ՛ա -
Հլ^ւ ու աւլհուական
քերթուահով
մր •
Անէծքդ , Հ ա յրյ ղարձուց նաշիհս սեւ
ևացի,— Րայց քանի ռր սեղան մը շուայտ
պէտք էր ինծի ,— էս սեւ հացովն ալ
1ւեշա պատաոըս ծամեցի :
Անէծքդ, Հա՛յր, ճրագս դարձուց ճայ–
•րոտ բոցի,— ք*այց քանի որ հրրայրք մր
տենդ պէտք էր ինծի,— Ես այդ բոցովն
ալ շիլ աչք երըս վառեցի :
՝Բարէն Հաց Հանահ^ է մեր
ժողովուրգր
եւ
՛լէ շ սնունէլ առնելով
գէսլի
լաւր
ձգտահ՝
է միշտ։
Աեղանր
սրբութիւն
մր նկատտհ՜
,
ալանգական
ուտելիքներր
վւնտռահ՛ :
Մեր բարձրացման
միչոցներէն
մէ1^ է
նաե՚. սե՚լանր
% կր խօսինք մեր
եկե՚լեցիին,
մեր
գպրոցներուհ
, մամուլին
,
՚ւ1՚Բքե ~
ճՅԱՌԱՋ>Փ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(71)
ՍԱՌԱն– է ՀՈԳԻՍ - •.
•
Անցան վաղեմի րռլոր հրապուրանք —
Սառած է հոգիս դաժան, վշտահար
Եւ կասկածների մռայլ լծի տակ,
Հաւատս է մարել • • • Հիւանդ եմ ,տկար • • •
Ես չեմ հաւաաում բարութ-եան , բա1սաին ,
՚է(ա|սկին գաղափարս ջարդել եմ, փշրել ,
Եւ– անիծել եմ առանց արցունքի
ւ^նչ որ սիրհլ եմ եւ ինչով տանյուել
- • •
ԵԼ այս իմ ոգին գայ բացած, յոգնած
Մահի սաբսափից արդէն չի ճնշւում • • •
Ենձ միեւնոյն է– - • ճամբորդն ուշացած
Այսպէս նիրհելով, հանգիստ է փնտռում– •
Վ–
ՀԻՒԿՕ
Թարղմ. Ա.
ԳՐԱՍԻԼՆԻԿԵԱՆ
բու,
մեր երգերու
մասին , կր շեշտենք
մեր
աւանգութիւններուն
կառչահ՝
մնալու ան–
Հրաժեշտութիւնր,
այս րոլորին մէչ կր
գտնենք
մեր փրկոլթիւնր։
Պէտք է
յիչենք
նաեւ մեր ուտելէքներր,
փառաւորենք
ղա—
նոնք
, աւանգական
ուտելիքներր :
Մեհ է ասոնց գերր : Ո՛–
ժողովուրգր
գիտէ , թէ այգպէս է : Պատրաստութիւն
—
ներ կր տեսնէ
տօներէն
օրեր առաչ, կր
լեցնէ տունր անոնցմով,
աւանգական
ու -
աե լիդերով
:
Կր ՚լգանք այգ մեհ՜ութիւնր,
երբ Հայ -
բենակցւսկան
մ իութիւն
մր սեղան
մր կու
աայ
իր տեղական
կերակուրներով։
Կր
ւլգանք այգ մեհ՜ութիւնր
մանաւանգ տօ —
նական
օրերուն
, կ ա գանգին
, Հքնունգին ,
Զ՚ստկին
:
Մեր
ուտելիքներուն
վարժութիւնն
ու
կարօտր
ոլնին
մեր
Հողին
ու մարմինր :
կարօտով կրմօտենանք
անոնց - Յիշա
—
տակներ
են անոնք , եւ անոնց Հոտր,
Համր
յիշատակներ
էլ ա ր թն ցնեն
մ եր
մ էչ , կր
յուղեն եւ 1լ ուրախացնեն
մեղ : Մեր սե -
րոլնգէն
ոմանք
ղեղեցիկ
, յուզիչ
տողերով
խօսահ– են այս մասին։ Ե՛֊ այս բոլոր
յու–
ղումներն ու ուրա իսութիւննե
ր ր չատ ա -
՚֊ք՚լի
՚լգալի
են տօնական
օրերուն :
Այգ
օրերուն
, սեղանր կր սրբանայ
՜ եԼ
բանաստեղհ–ական
լոյս
մր կ^իչնէ
անոր
վբայ : Վեբացում
մր, մեծութիւն
մր կր
՚լզանք
մեր մէչ, անցնելով
մեր աւանղա ֊
կան
ուտելիքներուն
առչեւ,
մեզ կապուահ–
կր
Ղ՚1"՚նք
մեր ժողովուրղին
անցեալին
Հետ,
յարութիւն
տուահ՜՝
այղ անցեալին
:
Ե՛՝
Գ՛ոյն ապագային
, գալիք
սերունգնե -
բուն աւանգոզ
առաքեալներու
պէս ենք :
Մեհ^ է սեղանին
գերր
։
Կենգանութիւն
մր կուաւսյ
ազզին :
Մե։^ է իր ղեր
մանաւանգ այս օտա -
րութեան
մէչ։
Ն.
ՍԱՐԱՖԵԱՆ
ԿՍՐԳահԳ
ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՚ք^ «ՅԱՌԱՋ»Ը
Ս Տ Ե Ղ Ծ Ա Գ Ո Ր Ծ Ա Կ Ա Ն
Ն Ե Ր Շ Ն Ջ Ո Ւ Ս ՚ Ը
Ե հ Յ Ս Ն Դ Գ Ն Ո հ Թ Ի հ Ն Ը
իյՄԲ
ժ֊ամանակին գրած
էինք թ է
աշլսարհահռչակ երաժշտագէտը , Արամ
Խաչատրեան, վերագնահատութեան փորձ
մը կատարած է, քննադատելով գանագան
կաշկանդումներ :
Այժմ աչքի առջեւ ունենալով իր ճառին
բնագիրը կ՚ամփռփենք հիմնական մասե -
րը • (յսորագիրն ալ բնագրէն թարգման -
ուած է) .—
• • • հէորՀբգային
երաժչտագէտներս
կր
նա՛՛՛նք րսել թէ մեր գորհր կր ֊էսւմապա
—
տասխանէ
Աովետներոլ
յաբաճուն
—
՚ոումներուն
, թէ մեր
ստեւլհ՜աւլորհ՜ոլ
—
թիւններր
՝էամ ապատաս խան են այն
մ
եհ՜
պարտականութեան
որ մեր առչեւ կր
՚էբ–
ուի։ Ոչ։ Ջենք կրնար
րսել
" ՛ յ " րանր ;
Պէտք է քաչութեամբ
եւ
պտրկեշաօրէն
՚էիանտնք թէ իսորՀրղային
երզաՀաններու
ստեզհ-աղորհ՜ական
աչխատանքր
,
վերչին
աարիներր,
չի Համապաաասխանեբ
ժո -
Ղ."Վ"՚–Բգին
ցոյց տուահ– բարձր
ձւլտում —
ներուն
է
Օփերա
, Համանուագ
, երզեր
, երա -
ժչտական
թատրոններ
, թեթեւ
ժամանցի
եբաժչտութիւնր
Հակառաէլ
" ՛ յ ս սեռե
—
րուն
անվիճելի
արժէքին
, չենք
յաչռզահ՜
տալ
ղորհ՜եր որ Համապա՚ոասիւանեն
այս
.1
մ եհ՜ պաՀանչին
, ինչպէս եւ ժողովուրղին
\
յաբաճուն
պա՚էանչին
%
յ
Մեծ չափով գոհացում տալ ժողովուր– 1
դին յաբաճուն հոգեկան պէտքերուն:
Այս։
մեհ
սլաՀանչր
, որ րնկերվարութեան
՚ է ր լ – \
իսաւոր
օրէնքին
չինիչ մա"ր կր կա՚լմէ ,\
յաճաիս անՀտսկնալի կր մնայ
կար՚լ. մր ե -^
րաժիչտներէ : ՚ Բ ի ՞ չ ենմերմէչ , ՚լորհ^եր
՚
որոշ
^միչինք^ ճաշակի
մր
վր՚՚՚յ
Հի՚^՚ուահ՜
գռրհեր ուր եբ՚է՚սՀանր
կորսնցնելով
իր
իսկական
ստեւլհ՜ազորհ՜ական
անՀատա -
կանութիւնր
, կր շատանայ
երաժչտական
աղօտ ել սովորական
ճոռոմ ա րա^ւո ւթե ամ բ
մր։ Թէ ինչո՚^ւ
այսպէս
կ*րնէ :
Որ՚՚վՀեաեւ
Համ
ոզուահ՜ է թէ ժոզովուրգր
կ^ րնղունի
ինչ որ (^լաւ հ՜անօթ՝^ է , էն է որ ^ընթաց
իկ^
է ••
՚
Արուեոտին
Հանգէպ
նմ ան վերտ
բեր
ում
մր կր նկատեմ
վարձ
մր հ՜ախելու
ժողո —
վուրգին
111յն ձեռքէ
ինկտհ՜ ասլրանքր որ
Հաւաքուտհ՜ ենայն խանութներէն,
որոնք
ապրանք կր ւլնեն
ժողովուրղին
՚էամար ,
եւ կրկին կր վ ե րագա
րձնեն
ան՜որ :
Ա ակա
յն
ժողովուրգր
կր մ երժէ
ձեռքէ
ինկահ՝ ասլրանքրւ Ան մեղմէ կր պաՀանչէ
արուեստ
մր, նոր թաբմ,
զեւլեցիկ
, վայե–
լռ՚~չ
եւ. ներշնչում
ով րտրձր
յ
Վերչին
տարինեբր
քանի
քանի
անւլ ամ–
ներ ականատես
եղանք
նման ձեւապաշ
—
տոլթեան
; ՝Բանի քանի
անզամներ
լսե -
ցինք
Հ֊, ո յա կտ պ՝^ ղորհ՜եր , ՛լ որհ՜ագրոլ -
թեան
լա քն միչոցներով,
որոնք "^ինչ էին
բացի
Հնչե՛լ չատաբանութենէ
արգիական
նիւթի
մ բ
մ ասին , որ կ՝արաա
յա
րոուէր
^իւորաղիր
յա յտա՚լրով^
մ ր : ՚Բանի
քանէ
անգամներ
Համակերպեցանք
գորհէ
մբ
ակներեւ
ան բա ւա ր ա ր ո լ թ ե ան , պարղ ա
յն
պատճառով
որ էր ^կ՚՚՚լքէնֆ
վրայ կ՝եբե -
լար Հայրենէքէ
սէրոյ
մեհ՜ եւ յ՚՚՚-՚լէէ
նիւ–
թր , խաղաղութեան
սլայքարր
,
ժողո -
վուրղներու
բարեկամութիւնր–,
Եւ.
աւելին
քանի
քանի անգամնե
ր ՝\ագուագէսլ կեր —
պով
կրցանք թափանցել
գորհ՜ին
էու –~
թեան
, ինչ գիլրաՀաճ
դիբք
ր՚ւնեցինք
֊էանգէսլ ա յն
մ իչոցնե
բուն որով
ե րգա
Հա
նր կր փորձէր
աբտայայտել
լաւ. գաղտ
—
՛ի
III
ր մր, առանց անգբագաոնալու
թէ ինչ
չափով ա յս <տ.վարձե լու՛^
մ իչոցնե
ր ր կր
Համապաաասխանէին
արուեստագէտին
ւղարտաւորութեան
:
Գեգարուեստական
մշակոյթի
ամէն
պատմութիւն
կր Հաստատէ սա
անվիճելի
ճշմարտոլթիլնր
,
թէ միայն
արուեստի
այն
գորհերր
, որ խորապէս եւ յանգգ - •
նօբէն կր մարմնաւորեն
կեանքի
երեւոյթ–
^
ներր, եւ ուր կր տրոփէ
գողգոչուն
եւ. ,
էւանգավառ
մտահ՜ումր
, Հետքեր կր ձգեն
մարգու
սրտէն
մէչ֊,
հյտնգավառ
•^ամոզման
էն
շ ուժով, ա -
րութեան
ինչ յանալղնութեամբ
,
անցեալէ
մ եհ՜ զասականներր
մ օտեցահ՜ են ստեղ -
հ՜ագորհական
աչխատանքէն
, որ կեան^տ
էսկ կ՝աոաչագրէր
; Պախ ,
Պեթովէն ,
Կլէնքա
, Մռւսորկսքի
, Զայքովսքի
նորու -
թի
ւնն
Լ ր ՝էնա րողնե
ր էին աբուեսաի
մ էչ
X
Մայակովսքին
յանգուգն
նորարար մրն
էր–
Այս
"՚րուեստագէտնեբուն
ուժր, եւ դեռ
ուրի^՚ե
բուն , կր կա յտնա
յ անոր
մ էչ որ
անոնք
ստե՚լհ՜ահ–
են նոր ուղիներ
արուե"–
տի մէչ, հառայելով
ժուլովուրգին
, մեկ ֊
նելով
կեանքի
իրականութեան
պաՀանչ -
ներէն , ոզեւորուահ^
բարձր
ներշնչումով
մր :
ինհ՜ի կրթոլի թէ կարգ մր
եբ՚լաՀաններ
•^իչղ֊ չեն Հասկնար թէ ինչ է նորարար ո–
գին, յառաչապաՀ
արուեստի
դաբղացման
Համար
այնքան
կարեւոր
Հարցր : •
էԼնոնք
կր միացնեն
նորութեան
ողին
^ին^ւատիպ
նորութեան–^
Հեսլտնգումին
Հետ , ինչ որ
յատուկ է արտասաՀմանի
ձեւասլաշտ եր–
գաՀաննեբու
ստեղհ՜աւլ ո րհ՛ական
ճիզին ;
Այգպիսի
Հնորարար
ողի՛»
մր
խորապէս
իւորթ է մեղէ ՛եւ սլէտէ
սլայքարէնք ան -
էւոնչ֊ կորովով
ձեւասլաշտ
ճոռոմ
քօրէն —
ո՚֊ահ՜քէն գէմ :
Նռրութէւնր
էնք էր մէչնպատակ մր
չէ : Ամրօրէն կր սլաՀենք Ա.
ժզանովէ
խօսքերր,
^նորր պէտք է աւելէ լաւ
րլլ՚՚՚յ
քան
Հէնր , այլապէս
ւլոյութէւն
էբ"՛ ՜
ւունք
չունէի
։Ջմոռնանք թէ որքան
ււիւս։լ–
ներ
գորհհւեցան
խորՀրգայէն
երաժշտու–
թեան
՚ ք է չ ձեւաոլաշա
նորութեան
խա —
փանման
շր չանէն :
քսՄԲ
—
՚ւ՚-ԲՒշ հատուած մը՝ յառաջի–
կային:
ՈԻՍՈՒՑԻՋԸ
Ար՚րմ,
երէկ ո\ր կ՝եր~
թայէր
րնկերէգ Հետ •
ԱՐԱՄ
Կո՛պէկ
ղի՚ոելու
։
ՈՒԱՈՒՑԻՋԸ
—
Զի" չտեսա՛՛ր
...:
^
Ո Ղ
Օ Պ Ա Ն Ն Ե Օ
-
Մէնչ այգ մէ վւորձէք
խորացնել
ան—
ցոլգարձր : Շատ րանգէտ մէ երեւաք :
քքլ ժպէ՚ոով
մր աւելցուց •
Ջ,եզէ կ՝էյնայ
վէրակապերր
բռնել
յ
էնհ՛է՝
գռրհ՜ողութէւնր
կատարել ;
ինչպէ ս ալ կր յարմ արէէն ա յս
բառերր
իր
բերնէն
մէչ
...
Յետոյ
յանկաբհ՜
նէւթր
փոխելով.
-
ինչ էնքն ատէպ մարգ է սա Հայր Լա–
վէնյէն։
՜ ՚
՚Լանական
մր որ
՚էնագէտութեամբ
կր զբաղէ, տարօրէնակ
րան, պատասխա—
նեցյ. :
•
. ԱՀ
, ա յո , մ ոռզա
յ որբողոքական
էք
; 1
Ես բարեսլաշտ
կաթոլփկ
մլն եմեւ լալ կր
ճանչնամ
քաՀանաներր
եւ վանականնե
ր ր :
Յօնքերր պռստեց
, վայրկեան
մր վարա–
նեցաւ
, յետոյ
յայտարարեց
•
Գէ՚ոցէք "Բ վարպետ է ձեր
բերնէն
խօսք առնելու
Համար , եթէ ոււլէ
%
Եթէ ատով
Հասկցնել
1լուղէր
էնհ՜է քժ-է
պէտք է ղւլուչանտմ
շատախօսութենէ
, ա-
ւելորգ էր :
^տեսութէւն
րսելէ
վերչ
կառքր
մտաւ
ու Հեռացաւ։
կամաց կամաց
տուն վերտ -
դարձայ
, էսորՀբգահ՚ելով
օրուան
բոլոր
պատաՀահ՜նեբուն
վրայ :
Մէտքս
էնկան
մորթայէն
ներարկոլմնե–
բու
Հետքեր
ր Պ • Մ երքատռ
յէ
րաղուկէն
՚Լրայ , էնքս
էնհ՛է Հարցնելով թէ էնչ
թմ–
րեցուցէչ կր գորհ^ահ^էր
,
յետոյ
յէչեցէ սա
քստմնելէ
գեղյւն գէմակր ,
ամրողչովէն
« փլաստէսէտ՚^ով
հ՜ահ-կուահ՜
;
Ի՚^նչպէս
բացատրել որՓուարօ եւՕր • ճոնսլ^
էէԼ՛՝^
լոահ՜ ճէ չս Հասարակաց
սրաՀէն
մ էչ , երբ
բոլորս
ճաչասրաՀէն
մէչ լսահ՜ էինք ոս —
տէկանէն
ձայնր
Հ
է լ սակայն
Հայր
Լավին–
յէէ եւ Տիկէն
Լէյտնրրէ
սենեակներր
Հա -
ւասարապէս
Հեռու էէն ՃաչասրաՀէն
եւ
Հասարակաց
սբաՀէն :
ԳԼՈՒԵ
ԻԳ–
Յուղարկալորոլթէւնր
չատ
յուզէչ էր :
Ար շտւա խում րէն
րոլոր
անղամներր,
էնչ
պէս եւ Հասանէէէ
անգլէական
ամբողչ
ղաղութր
ներկայ էէն; Շայլա
Րէյլէն ալ
մութ
գոյն Հագուստով
Հետեւեցաւ
մեռե—
լական
թափօրէն
-, Անչուշտ կր խզճաՀա
—
րէբ
Հանգուցեալէն
մասէն
այգքան
գէձ
լեղու
մր զ.որհ–ահ–ահ՜ րլլա լուն Համար ;
Տուն վերագարձէս
Տոքթ–
Լէյտնրրէ
գրասենեակր
մտայ եւրսէ թէ պէտէ մեկ—
նէմ։
Շ"""
"էբալէր
եղաւ եւ շնորՀակալոլ
—
թէւն
յայտնեց
բոլոր
հ՜առայութեանս
Հա—
մար
Լէնչ հ^առայութէւն
, ո շէն
չէն ալ պա
կաս՝) եւ յ՚սմաո
օրէն պնգեց որ մէկ չա -
բաթ ական
աւելէ
լ^ւդունէմ ;
Բուլոքեցէ,
որովՀետեւ
արժանէ
ՀԷ
է
այղ. առատաձեռն՛ութեան
:
Ես պէտէ նախլ^տրկէ
բնաւ բան մր
չստանալ
բացէ
ճամ բո րգութեան
հ՜ս՚խքե
—
բէս :
Բա
յւլ չուղեց
մտէկ
րնել :
Տ ՚ ՚ ք թ .
Լէյանրր ,ե" այն
՚>ամոզումր
ունէմ , թէ թերացահ՜ եմսլարտականու
—
թեանս
մէչ^ իմ ներկայութէւնս
այստեղ՛
մաՀէն
չ՚էբկեց
Տէկէն
Լէյտնրրր :
Այգ դաղափարր
Հանեցէք
ձեր ղլոլ -
խէն
, Օբէորգ
, րսաւ
անկեզի
չեչտով
մր։
Ես ^եզ էբրեւ
ղաղտնէ ոստէկան
չվարձե–
ցի : Երբեք մտքէս չէէ անցներ թէ
կնոչ»
կեանքր
վտանզուահ
է , ղէտնալով
Հան —
գեբձ , որ կր տառասլէր
չէգեբու
տկա -
րութենէ եւ ուղեղային
հանր ճնշումէ
մր :
Գուք ոչ մէկ մեղք
ունիք։
Ան կբ սիրէբ
ձեո եւ վստաՀութիւն
ունէր
ձեր վրայ։
Ե՛–
111յս վերչին
օրերր
աւելի
Հանգարտ
էր ,
աւելի
երչանիկ,
շ^ւոր––աիւ ձեր ներկայոլ ՝–՛
թեան : Գուք
լիովին
կատարեցիք
ձեր
պա րտա կանութ
ի ւ^ւ ր իբրեւ ՝^իւանդասլա
—
ՀուՀի :
Ջ,այնր կր գողգզաբ եւ միտքր
Հասկցայ
:
Միս՚յն
ինքղինքշ,
քանցաւոր կր զանէր որ
թեթեւօրէն
վարուահ՜ էր կնոչր ա՝։ուգո -
ղէն
Հանգէպ -
Տոքթ.
Լէյանբր
, Հաբցոլցէ,
կրցա՛՛ք
ղադս/փար
մր կազմել այգ
անստորագէր
նամակներուն
մասէն ;
-
իրաւ որ չեմ ղէտեր
էնչպէս
րա -
ցաարեմ
, Հառաչեց
է
Ի՛՛նչ կ՝րսէ Պ՛ Փուտ—
րօն : Թարթափելով
ճշմարտութեան
եւա–
ռասպե ւէն մէչեւ
, ոլատաս իսանե ց է .
Եբէկ աակաւէն
եզրակացութեան
մ ր
չէր
յանւլահ՝,
ղ ոնէ մէնչեւ
"՛յն ատեն երբ
Օր–
ճ՚՚նսրնէ
մասէն
իսօսեցայ
էրեն :
կ՝ուզէի
տեսնել թէ է՛՛՛նչ
տպաւորութէւն
պէտէ ունենա
յ Տ ՚ ՚ ք թ –
Լէք"՚նրրր։
Առչէ օր
Հաճութեամր
Հաստատելով
Տոքթ՚՚րէն
եւ.
էր
քա բտուղարուՀ
է էն ^փոխագարձ
խա՚Տ։ —
գազատանքր
, բոլորովէն
մոռցեր էէ նա -
մա1լներու
է՚ն՚լէրր։
Տակաւէն
այժմ ալ կր
՝ կարհ-էէ թէ դձուձ բան պէտէ
բլլ՚՚՚ր
խօսէլ
անոնց
մասէն
յ
Ենթագրելով
էսկ թէ էնք
գտահ– էբ ղանոնք , Օր •
ճոնսրն
արգէն
պատժուահ– էրէր
խղճա՝,արութէւններովւ
Սակայն
կ՝ուղէէ
ղէտնալ թէ Տ"քթ՛
Լէյա–
նրրէ մտքէն
անցա՞հ– էր այդպէսէ
կասկահ՛
մր։
Ուստէ
՚լէտել
տոլէ.
ԸնգՀանրապէս
, անստորազիր
նա -
մակներր
կիներու
կողմէ կր ղրուէն :
Ես ալ այդպէս կր կարհեմ : • Բայ^
է՚նդրոյ
առարկայ
նամակներր
կրնան է -
րապէս
Յէբետերի։կ
Պոսնրրէ
գորհեր րԱալ
է
Այ՛՛
1
՚"յ՚ւ Հաւանակտնութէւնր
չեւէ՛
անտեսեր, րա քց չեմ կրնար Հաւատալ :
Ես, կր Հաւատամ
: Տէ՚մարութէւն
կ
արշաւտէալմրէն
՚էէկ անդամէն
վերա —
՚ է ր ե լ ..
Fonds A.R.A.M
