€ Ց
Ա Ռ Ա Ջ »
I
Ց Ա ն թ Ը Ի ն շ ՚ ո ւ ս ՈՐ եՐ
... ՛Բանի մը
աարի աոաջ,
իր
ուիժսու
֊նամէա
յ
յո րե
լեանը
աօնուեցաւ
Պէյրութի
մ էջ %Աղյւա
չե
ա
՛՛Լ
ը
իւօսք առաւ,
ընելու
Համար
իր ՚էերջին
րանաիօ
-
աոլթիւնը
Հանրութեան
առջեւ;
Առաջին
նաիւա -
դս.ս ութ իւնն
է ր « եօթանասունամ
եայ
մը 1լը
իէՕսի ոլթսուեամ
եա
յի մը
մ աս
ի
Լ»
% . • • Վ^եր
Լուծեց
Հթալթը
իրրել
մարգ
ե լ
իրրել գրագէտ : (իոգո -
Վ"*֊ՐԳԸ
երկար ծափաՀարեց
երկուքն ալ : Շան -
թլւ
նեղուս-ծ
արտայայտութիւն
մը ունէր ,
սիրեր որ իր մասին
թօսին՛ չէր սիրեր չատ
երե -
՚ ֊ ա չ ^ յարգանքի
ե լ
պա շաամ ունքի
ցո
յցե
րու
աեգի
աալ։
ճիչգ է , խօսք
կ՚առնէր
Պէյրութի
Համաղ–
գայինի
\^
Լոլնդի
ել Ջ"""կի
աւանգական
Հանգի -
պումներու%։
Երկար
էւ
մանրամասն
տեղեկագրեր
կը կարգար
ճեմարանի
տարեվերջի
Հանգէսնե -
րուն , րա յց անկէ գուրս՝
որեւէ
ձեւոՎ
էէ Բ
ուղեր
խանգարել
իր աշխատանքի
մամ անակա
ցո
յց ը , իր
գրակաԼ
ա
չիս ա տ անքն ե ր ը ,
ճեմ արանի
առօրեայ
Հոգերն ու տաղաոլկները
մամացոյցի
մը ճշգու -
թեամ
ր
կանոնաւորած
, որեւէ
մէկուն
թ ո յ լ չէր
աար
ղա
Լոնք
տակնոււԼրայ
ընել ։
Ամրան
արձակուրղներոլն
, թերեւս
միակ
շր
ջանը, երբ ինքղինքին
քանի
մը մամուան
Հանգիստ
կը սաՀմանէր
իրիկուան
ճաշէն վերջ,
բարեմիտ
ժպիտով կը Հեաելէր
ասո ր անոր
տունը
Հաւաք -
ուած
քանի
մ ը եր իտասա րգնե
բու տաք վիճաբա -
նութիւններռւն
,
եւ
նոյնիսկ
անոնց
ոգեՀարցական
փորձերուն ։
ճեմարանի
ուսուցչական
ժոգովներուն
, ան
աճ.անճին
առանձին կր զբաղէր
իւրաքանչիւր
ա —
չակերտի
մ տաւո ր եւ բարո յական
վիճա
կով,
եւ
յեաոյ,
զանոնք անՀատապէս
քովը կանչելով
, իր
գնաՀատանքի
կամ քննագատ
ութեան
խօսքը
կ^ը՜
սէր :
^ Հակառակ
իր բաղմաաեսակ
զբաղումներուն
եւ
գրական
աչխատանքնեբուն
ան թողուց
ամէն
ինչ ,
եւ
չվա րանեցաւ
ե րթալ
մինչեւ
Հեռաւոր
Ամ ե • ֊
ըիկա , ամբողջ
աարի
մը մաղելով
Ամերիկայի բո
լոր
ք"–ղաք1երը
, Նիւ Եորքէն
մինչեւ Աան 3>րան -
չիսքօ
, խօսե լով , Համ ողելով
, բացատրե լով՝
բո–՛
լո Ր Հասկցողներուն
եւ չՀասկցողներուն
, ճեմ ա -
ք՛անի
արժէքն ու կաբեւոբոլթիւնյը
, ապաՀ
ովելով
Դ"1Բ"ց ին նիւթական
ղո յութիւնը
:
Մ ինչեւ
վերջին
վա յրկեանը
, երբ իր
գողացող
ձեռքերը ալ չէին
կրնար
բանել
գրիչը,
յ ՚ ՚ ՚ ^ չ ե ց ի բ
վեբջինւ պատգամներբ,
իր գիտութեան
ու
Հանճա–՛
բին
վերջին
կաթիլները
մեղի՝
նորերուս
փոխաԴէ–
ցելու
Հեռանկարէն
մղուած
•
• • * « Ապրող
ժողովոլբգ
մը երբեք
իրաւունք
Հք^ի
վաղուան
վյ
։այ
յուսաՀատ
բլԼ՚"լ
"ւ՚՛
Անի -
մաստ
ու
ա\օգուտ բան մլ^ է նստիլ
ու
մաածել,
թէ
մաՀ
եւ
ո^չացում
կայ գլխուս
վ յ ՚ ա յ կախ -
ուած
Հ. Միա՚կ իմաստ
ու
օգուտ
ունեցող
բանբմաքա–
1^/5՛
է եղած
սպառնալիքին
գէմ : Մեր նախորգ
եւ
մեր
յաջորգ
սերունգներոլն
Հանգէպ մեբ
միակ
պարաալորոլթիւնն
է տոկալ
ու
մնալ։
Գիմագրել
ամէն
ճնչումի,
օրուան
թելագրած
բ"լ՚՚բ
ղէնքե -
Ր՚՚Վ^
եւ
"լ՚^յքաբիլ
իր ուժերու
լիակաաար
ար -
ծաբծոլմին
Հասնելու
ջանքով։ Աս է ամէն
ապրող
էակի,
ամէն
բոյսի ու կենգանիի
յարատեւութեան
ու
ղարգացման
Հիմնական
օբէնքբ,
աւելի եւս, երբ
Հարցբ
մեղի
նման
Հին
ու
արժէքաւոբ
ժողովոլբ–
դի
մը տեւականութեան
կը վերաբերի
»ւ...
՚ /
••- ճ Ւնչ որ վեր կբ ձգտի, ատիկա
միայն
ք""բիք
կրնայ
բերել
Հայուն
։ Պէաք է
ղիմագբել
ամէն
վարանքի ու ամէն
յոռեաեսութեան
՚.
ի ն չ -
քան
կ՛ուզէ
Համեստ
բլայ մեր թիւն
ու
կրցածը
մենք պէտք է միչտ
ձդտինք
ու
աշվսաաինք
անընգ–֊
Հատ՝ մարդկութեան
ամէնէն
ընտիբ
մասին
Հեա
գէ"լի մարգկա
յին այգ նոբ բարձունքները։
կ՝ապ–
բ ի ն
այն ժ-ոզովուրգները
, որոնք
ապրելու
կամքը
ունին, եւ
ապագան
անոնցն է,
որոնք
ձգաիլ
ու
^քնիլ
գիաեն
դէպի
վեր» ։ . . •
• • • Այս ամառ , երբ Հիւանդանոցէն
փոխա -
գրուեցաւ
տուն, չէի ուղեր
երթալ
ղինքը
տեսնել,
"՛յգ
մարդբ, այգ կեանքով
եփուն
մարգը
ան -
կողնին մէջ, Հիւանդո
ւթենէն
լ^կճուած
, աարի -
քէն
յաղթաՀաբուած
: Բայց երբ մտայ
իր սենեա–
կը^ գբեթէ
չաեսա
յ
անկողինը^
խչմարեցի
իբ
պառկած
ըլլալը,
աչքերը.
. . Աչքերը
նոյնն էին,
նոյն ա րտա
յա
յտոլթիւնբ
ունէ ին •
եւ անոնց
մ
էջ
ես
վերապրեցայ
«Հին Աստուածներրֆ
է
Ալ անկէ վերջ,
սրբազան
ուխտագնացութիւն
մբ կատա րռղի
նմ ան , անվախ
կ^երթա
յի
գինքբ
աեսնելոլ
յ
Երկաբ կը պատմէ ր իր ուսանողութեան
յ ո ւ -
չերէն
, Փարիղ,
էիբնեւ , Լօղան , կովկաս
, Պոլիս ,
դարձեալ
<իբնեւ, Լօզան : կբ Հաբցուփորձէր
Փա -
բիգի
հ"՜
յ ուս ան ոզոլթեան
եւ
ընգՀ
ան
րապէս՝ ե -
բ հաա սա րգո լթեան
մասին :
Եթէ
միայն
ա
/ս
Հ իւա՛։
դո
լթենէս
ազատ
իմ
,
^նգամ
մբ
եւս պիտի
երթամ ա յգ
քաղաքնեբը ,
վերապքելսլ
ե ր իաա
Ձսւ
բղ^լթի
լ%ս
ԻԱչպես &սաՈքււևցաՆ
կոյրԱէՈՆ
այթոէթեեը
ՀՊՐԱՅԼԻ
ՀԱՐԻՒՐԱՄԵԱԿԸ)
1852
6ու–ն՚"֊աբ
6ին Փարիզի
կո յրե
րոլ
Հիմ -
նարկութեան
ապաքինարանիւ
մէջ կը
մեռնէր
Պրա
յլ : Իր շրջա պա տ ը , ուր ա՛նց ուցած
էրիրկեան–
քին մեծ մասը,
միայն
տեղեկութիւն
ունեցաւ
այս
կո բուստին
• ժամ անա
կին
թերթերը
ոչ մէկ
աող
նոլիրեցին
իրեն։
Ի՚^նչ պատաՀած
է,
ուբեմն,
որ դար մբ վերջ, կառավարութիւնը
որոշած է ա–
ռաջարկել
խոբՀ ր դարանին որ ա յն աաեն ուան այս
անծանօթին
աճիւններբ
Պ"–նթէօն
փոխագրուին
։
Եթէ
մօաէն
գիտելու
ըլլանք,
Լուի
Պրայլի
կեանքը
զերծ չէ չաՀեկահութենէ
, որովՀետեւ
ա–
նիկա կապուած է կոյբերու
տեսողութեան
եւ ա -
նոնց Հակաղդեցութեան
Հեա :
Պրայլ ծնած էբ Մ"յի
շբէ"՚նբ, փ"ՔԲ ԳԻ՚-՚Ժ ^Ը.
մէջ,
\&09ի Յունուար
4ին : Յօաոցի
Հարուած մբ
երեք տարի վերջ պատճաւլ կբ դառւ.ար իր
կուբռւ–
թեան։
|ծ19/ւէ
կբ մտնէր եբիտասաբգ
կոյրեբու
արքայական
Հիմնա րկոլթ
իւնը, ուր մինչեւ
իր
վախճանը կը բաժնէ բ անբա խաներու
կեանքը
։
\ախ
եղած է աշակերտ
, յեաոյ դասախօս
,
1835^^
բե րնի
առաջին ա րիւնաՀոսում
մ ը երեւան կբ Հա–
նէր
Հիւծախտի
ախտան
շան
ը , որ շաա
չանցած
զինքբ
գերեզման
պիաի տանէր ,
43
տարեկանին ։
Պրա
յլի
մ ասին
վե ր ի վե
րո
յ ա յսքան բան դի -
տէին, եթէ
1821//5,
կոյրեբու
Հ իմնա րկութիւն
բ
չմտնէր
նախկին
Հարիւրապետ
Հ/արլ - Մ "՛բի -
Պարպիէ աբ լա Աեռ։
Ամբուլ^
15
տարի
թաքուն
գրո ւթիւննե
րո
լ գրութիւն
ը ուսումնասիրելէ
եւ
վւորձելէ ետք, ան յայտարարեց
թէ կ ՚ ՚ յ ր ե ր ն ալ ի
վիճա՛կի են կարդալու եւ գրելու
մութին մէջ :
Պարպիէ
ցո
յց տուաւ
ձա յնական
՝նչաններու
կարկառուն
քա րետախտակ
մը,
զ" բ դի՚-րին
էբ
միտք պաՀել եւ վե րա րտագրել
Հերունի
միջոցով
։
Ասոնք ոչ մ էկ կապ
ունէին
սովորական
տառերուն
Հետ,
որոնց
ցայտուն
երեւոյթ
մը աուած
էի^ )
խա բխավաւմ
ով
լնթեռնե
լի գա րձնե լու
Համ աբ :
՜քյ"^ խկին
սպա
յին այս նախաձեռնութիւնը
Հ բաչա–
դործ
ազդեցոլթիէն
մը ունեցաւ։
Կ՚՚յրերբ,
որո՛նք
գժուարալ
կը կարդա
յին սովորական
կա
րկառուն
՚էիբերբ ել չէին կրնար
գրել, սկսան Պարպիէի
յա֊
րինած
աառերը
կարդալ ել գրել Հաւաս-ար դիւ -
րոլթեամբ
: Անոնք կբ բաղկանային
՛՛նուաղազո
յն
երկու ել առալելագոյն
\
2
կէաեբէ :
Պրա
յլի կատարածբ
եղաւ ոչ թէ գիպուածա
-
կան , այլ Համ բե րատ՛ա ր գործ
մ բ ,
Հ իմն՚ուե
լով
Պարպիէի
ձայնագրական
սկզբունքներուն
վրայ
յ
Այս
վերջին
ին յօրինածբ
աեսակ
մ բ սղագիր էբ ,
Կ"յբերը
պարզապէս
ուղղագրութիւն
էլլ^էին
։
Մ անաւանգ ոբ մատնաՀպմ
ան Համ՛ար իբ նշանա -
՚էէԲ^^ԲԸ
շ"՚ա մեծ ըլլալու
անպաաեՀ
ութ
իւն
ը կը
՛ներկա յացնւէին եւ կարելի
չէ բ ամբողջական
բն -
թերցում
մբ կատարել,
ինչպէս
տեսնոզնեբու
մօտ
1լԲ պատաՀի։
Պէաք էր կոյր
րլլալ
ըմբռնելու Հա–
մ ա ր դպչելու
ի րական
պաՀանջբ :
Պրա
յլ գոՀացալ
առաւե լագո
յն
6
կէաերով
, ՛այ
սինքն
երկու
շարքի
վրայ
3
կէաերով։
Այս կեր -
պով
, .ան կը յ"՚^"գէբ
64
տեսակ
բաղակցութիւն
-
ներ
յօրինել,
մէջն
Հաշուելով
կէտագրութիւննե
-
ՐԲ : Տասը
ն շանագի
բնե
բու
առա
ջին
շարքին
վքայ
Լհէն
մինչեւ
յ ) ,
Պրայլ
յօբինեց
երկրորգ
շարքբ
(\ճէն
մինչեւ
X ) ,
պարզապէս
առաջին
շարքի
իւ
րաքանչիւր
նշանադրի
յատակին
ձախակողմ
բ զե
՛տեղելով կէա մբ։ իսկ երրորգ
մասը կազմեց
Հիմ–
ՏՆՏԵՍԱԿԱՆ
ԱԱՈՒԼՒԱ
49Տկ
կը ^Կ^Ի գաՕԽփԱ
Վարկի
խնգիրը
ներկ
՛ս
յիս
առաջ/,ն
մտաՀո ֊
գոլթիւնը
կը կազմէ
դրամատուններուն
, դործա -
աէբեբուն
եւ ընգՀանրապէս
բոլոր
անոնց
Որոնք
տնտեսական
,լոբծունէութեան
կբ մասնակցին
իբ
րեւ արտադրող,
առեւտրական
եւ կամ միջնորդ
.
Այս
Հարցեբբ
աաբիներէ ի վեր կբ ծեծուին,
բայց
առաԼց
լուծումի
մը յանգելու
, որովՀետեւ
իւրա–
քանչիւրբ կը մնայ
իր գիրքերուն
՚Լբայ
։
Իրամական
Հեղինաւո
րութիւննե
բ ը ել հանբա–
յին
իշխանութիւնները
այն տեսակէտը
կը պաչա–
պանեն թէ վարկը
(քււէէոի)
պէտք է
սաՀմանափա–
կել
դրամը
պաշտպանելոլ
Համար։
իսկ
՚Լ՚"րԿը
օգտագոբծողներբ
կը յայտարարեն
թէ
վաբկային
սեղմ
ո
ւմն
ե ր բ , ինչպէս
դեղչի
սաՀմանավւակոլ
-
մ ով
,
ա
բդելք կը Հանդիսանան
՛ա րտադբոլթեան
եւ
տագնապի կը մ
ատնեն
վաճառականութիւն
բ :
Բա
յց
՛ա
յս
վիճա
բանո
ւթ իւննե
բ ը ,
որոնցմէ
ցա րգ
կարե
լի չէ
եզած
վճռա կան
եզրակացութիւն
Ը
հ " ՚ ն ե լ ,
կրնան
Հարթուիլ,
եթէ կարդ
մը տՎսբ–
րական
պա
յմ
ան1 եր ստեղծոլթն
:
Ն՛՛ի՛, եթէ գիներու
բաբձրացումբ
իրապէս
սանձոլի ել եթէ ապրանքներուն
,
աբտաղրոլթիլե–
ներուն եւ աշխատանքին
փոխարժէքբ
յաբաբերա–
բաբ
կայոԼն
վիճակի
մը Հաս^^ի, վարկի
սլ՚աՀանջ–
քբ պիտի
նուաղի
զգալապէս
։ Այս
դիաողոլթիլնը
շատ
պարզ
կ՝
երեւի,
բայց
չմոռնանք ոբ այգ չէ
կարծիքը
բոլոր
անոնց
որոնք
իրենց դրամատուն
-
ներուն
ղիմած են վարկ
խնդբելով,
իբբ
Հետե -
լա՛նք
ղիներոլ
բարձրացման
, ել իրենց պատաս -
նական
չարքին
իւրաքանչիւր
նչանագբին
էոակը
դնելով
երկու կէա :
Պրայլ
յօբինեց
Լ՚՚րր՚՚ԲԳ
է^ԲՔ մը,
օգաագոբ–
ծելով
վարի կէտը, այս անգամ աջա կոզմէն
։Վեբ–
ջապէս
, Հինղերոբգ
շարքը,
առաջինին
կարդը փո՛
խելով,
կէտագրութիւննե
րը
կազմելու
Հ^ւմաբ ;
Օ՚֊բիշ
16
նշա՚նագրեբ
,
եբեւոլթապէս
շարքէն
գուբս
, տարբեր
զո բծածութիւննե
բու
սաՀման -
ուած
էին։
Պրայլի
64
նշանագրերուն
մէջ, ամէ -
նէն
Հրաշալին
այն էր, ոբ ոչ միայն
կոյրերոաՅւ
՛ա յբոլբենը
կուտար
, ա յլ ել թուաբանական
, ձա
յ –
նագրական
եւ սգադրական
ձայնանիշեր ,
պաբզ քան Պարպիէի
յօրին\ածբ
։
Պրա
յլի ձա յնադրակա՚ն
դրութիւնը
մ իա յն խադ
մ ը եղաւ
Համ բա կնե բուն Համար
յ
Աչքէն
չզրկուած
ոեւէ մէկը պիտի կարենար
դիւր ո ւթե
ամ բ
օ"
բվիէ
ւ
պարզապէս
ուսումնասիրելով
գիւաա բաբին բա -
ռա բան բ : կո յրե
րոլ
նախկին
նչանադրերբ
դագ -
րեցան
խորՀ րդա Լ իչ տառեր
ԸԱալէ ; Հարիւր
տա
րիէ ի վե ր կբ ճգնին բարեփոխել
Պրա
յլի
յօրինած
նշանազրերը
, բայց
միչտ ալ այն
եզբակացոլ
-
թեան
յանղած ենթէ
Հանճարեղ
աչազուրկին
զրոլթիւնբ
լաւազոյնն
է :
Այոօր , ամէն ուր ոբ կոյրերր կբ
կարդան
,
Պրս՚յլի
նշանաղիրներոլն
կբ Հետեւին։
1952
Յուն
ուար
ամիսէն
սկսեալ
աշխս՚րՀի
բոլոր
երկիրներբ
պիաի
տօնեն
Պրայլի
մաՀուան
Հաբիւբամեակբ
;
Մամոլլբ եւ ձսւյնասվյիլռր
պիտի ջատադովեն
Ֆը–
րանսա
յի քաղաք՚սկրթիչ
գերը : Յունիսին
արդա–֊.
րեւ
, մհծ
Հ անգի
ս ութի ւննե բ տեղի պիտի
ունենան )
Փարիզի մէջ եւ Հանճարեղ
մարդուն
աճիւննեբբ\
Պանթէոն
պիտի
փ ո խա գր ո լին :
ԵԼ՝ մեբ
վերջին
տեսակցութիւն
բ՛
Արդէն
զինքբ
Հալեցնող
Հ
իւանդութեան
արտաքին
ն շան -
նեբբ բացայայաօրէն
կ՚երեւային։
Բժիշկներբ Հա
՛լի ւ քանի
մը
շաբա
թ կուտա
յին
իրեն • ինքբ
Հ"*–/՛
չունէր,
յոյս
ունէր որ կրնայ լաւանալ,
բ ՚ " յ ց
չեմ
կրնար
մոռնալ
իր
սոլր
նայուածքը,
երբ
ամբողջ
կ՚՚րովս
Հաւաքած
, մնաք - բարովի
փոխարէն
ցտեսութիւն
, պարոն
Հ^անթ,
մրմնջեցի։
Վայրկեան
մբ լուռ կեցաւ, ապա՛
Յամենայն
գէպս , մի մոռնար այս խօսքե–
բըս։ Մէկ ճիգ եւ նպատակ
ունեցիր։
Միչա
առաջ,
"՚էրերգ
միշտ ապագային։
կանգ
մի առներ,
եա
մի
նայիր–
Հինը
մոռցիր,
ի՛՛նչ կը ՜. երկայացնէ
անցեալը
ապագային
Հետ բաղդատած
, ի նչ ար–
՚ ^ է ք ունի ծերբ, երբ երիտասարգբ
կայ :
—• ^է^Ը էր Բամբով,
նորը
իր
ճամբով
փոբձեցի
կատակել,
ժայթքելու
պատրաստ
յ ո ւ -
զումս
ծածկելու
Համար։
Այո, եւ
մանաւանդ
մի փորձեր իսկ մտա -
ծել
վայրկեան
մ ը ,
թէ
նորբ
չի կրնար
մեծնալ ու
բարձրանալ
առանց
Հ
ին ին
։ Բու ճամբագ
գուն
պիաի
եզունգներովդ
բանաս :
• •• Շանթը
մեղի կաակեց կորով, կամք,
ո ւ ժ ֊
եւ Հաւատք
:
կաակեց
աշխատանքի
"էրբ
Իբբեւ
ամենօրեա
յ
ս
՚՚ուՆդ,
պատգամեց
թէ աշխատիլ
սիրել կը նշա
նակէ կեանքը
ոիբել
։
Ան
մեղի
սոբվեցուց
չբնկճուիլ
հրշաԱկւ1Նթ–իւ,ն
ել
ւլլւշսւ
կոչուած
երկու ա ի տաննե ր էն , մ եղի
ցո
յց
տուաւ
, թէ ո լր ա խ ո ւթ
ի ւն ը
գիմ ակազերծ
եղած
վ ի շտն է, թէ ամենամեծ
վի շա պատճառող
բանը
մեղի կը շնորՀԷ
մեր կեանքին
ամենաոլբախ
վայբ–
կեաննեբբ
։ Այդ երկուքը
անբաժանելի
են իրաբ -
մէ ։ Եւ. միշտ պէաք է պատրաստ
գտնուինք
Հաւա
սար անգո րրութեամ
բ բեդունե
լու
երկուքն ալ :
Ան
մ եզի
ներ շնչեց ազատութեան
սէրր՝
իբրեւ
մ ա բդկա
յին
ամ ենավեՀ
ձգտո ւմ , փոյթ չէ թէ ա–
նոր
իլրաքանչիւր
օղակբ շողարձակէ
արեւին աակ
եւ մեր
"՚չքերը
շլացնէ :
Ան մեղի սոբվեցուց
սիրել,
բնդունիլ
զայն
ի՜բ–՛
րեւ
սրտի
սնունդ։
իր բոլոր
վէպերուն
էջերէն
կը–
աակեց Հաւատալ
սիրոյ
, երբ մեղի
խօսի , Հոգ չէ
թէ իր ձայնբ
աակնոլվրայ
բ՚նէ
մեղ։
Ըսաւ,
բսաւ,
որ սէրը
մեղի կր պարգեւէ
արքայութիւն
,
ինչպէս
նաեւ՝
խաչելութիւն
: Սոբվեցուց,
որ սէրը էի աի–
բանար, չիաիբացոլիբ
, այլ ինքնաբաւ է։
Ան
մեղի տուաւ
Երազն
ոլ Պ՚"արանքը
,
իրրեւ
մաքի պաշար , պն.զեց , որ Հաւատանք
երազին
, ե–
թէ
կ՝ո լզենք
անՀ ուն ութե ան գա ղտՆ ի
գ ո ՚ ֊ ՚ ^ Ը գա–
նե
Ան մեզի բացատրեց թէ մեր Հոգին
յաճախ կռ
ուի դաշտ
մբն է, ուր մեր տրամաբանութիւնն
ոլ
դաաոզոլթիլնը
կը մենամարտին՝
մեբ զգացում -
նեբաւն ալ աԽնչան^եբաւն
գկմ:
ՇԱԲ);
Fonds A.R.A.M
