€ Ց Ա Ռ Ա Ջ »
ւսքստձէ՛ է եռագոյնէն
աՎեէ. ^ յասէոկապէս
մա-բ -
զօւաձ^ ) <միշա պասւրասսա-ձ
1
Մեր
աղաքը
մէկիկ
մէկիկ կը մօաենան
մ ե ր
պալաեչի
եռագոյնին
, կըրարեէ.են
օւ. յսաակ ,
Հաակնալի
կ՝արաաս^՝նեն
գասսնանքՆ
ռւ. խոս -
սւումը
յ
էլոսառսէէն
վերջ,
խմրա էղեաուՀխները
եւ. ե -
րէցներ
, իրենց գաւակներու,
պսակին
ականաաես
հարաղատ
մայրերու, պէս կըհամբուրեն
, կբ չնռբ.
Հաւոբեն
իրենց
ձագոլկներբ։
Ապա նորընտխլ Ա -
րիներուն կը բաժնուի
աւոլբ պատշաճ
նուէ^երը
:
Գարձեալ
երգեբ
, սկաուաական
բացագանչոլ
-
թիւններ եւ աննման խանգավառութեան
մէջ,
յոգ
նած սեգանապեաին
կը յաջորգէ
Աբենոլ^երու
միութեան
լաւագոյն
բարեկամներէն
Պ– Գ– Շալ–
ճեան , որ ղի"՚է
կրկնապաակեչ
խանգավառոլ
֊
թիւնը :
Հերթը
ծնողներուն
եւբարեկամներուն
է : ՜Ներ
կանե րու առաջարկութեամբ
կբ խօսի Պ–
Ազգին,
պարզելով
ազզապաՀպանման
ճակատին
վրայ կա
տարուած
աշխատանւքներբ եւ բացատրելով
յաջո -
ղութեան
պա
յմ աններբ :
Բանի
մ ը երգե ր է եւ ա րտա սանո լթ իւններ է
եաք՝ խօսք կը արուի
ներկաներէնՊ
–Ակինեանի
.
^ էքոսաովանում
եմ , որ կը կարծէի թէ
Հայութիւ
նը կոբած է, րայց
աեսնում եմորապրում
է :
Հ^աա ուրախ ել եբջանիկ եմ
զգում
ինքզինքս
:
Իյնգրում եմինծի տեզեակ
պաՀել եւ զիս
Լգրկել
այս
աղզօզուտ
ձեռնա րկներից ; իքնզբում եմիմ
կոզմից
ստանալ
3000
ֆրանք
իբբեւ
մի Հնչին
ն բ–
ւէր • Եո միշտ պատրաստ եմայս Միութեան
օ-
ժանգակելու
իմ Համեստ
ուժերով»։
(Ծափէր);
ԻքմբապետոլՀին
կըյա՛յտարարէ թէ ա յս Հա–
ւ֊ա՚քոյթբ
.կա՚գմակերպուած
է ի պատիւ
ծնողներու
եւ բարեկամներու
ելթէ խմբապետական
(""բ ՜
Հուբգբ
որոշած է նուէրներ
շՀաւաքել :
Այո ,
յո կըձայնակցին
միւս խմբապե -
տուՀիները
։
: Ոչ , ոչ կբ գոչեն
բոլոր
սեղաններէն
ե՜լ Հա^
զարնոցներբ
կբ չարուին ; Գումարը՝
1 7
Հազար
ֆրանք,
քանի
մը վա յրկեանի
մէ^։
Խօսքը Պ • Ա– Պետիկեանին
է՛ -
«Հայասաա–
նի Հ՛ան րապետո
ւթե ան ատեն երբհայ
ղօրավար
մբ
կ՚անցնէր
Երեւանի
փողոցէն
, Հայ
մ ամիկ
մ բ
եբեսբ խաչակնքեց եւ աղաղակեց • «.Տէր
Աստուած
Հոգիս առ, ես այս երջանիկ
Օրբ
տեսայ»։
՚Նոքեբ
կբ կբՏլնեմ ես այսօր
Հոս եւ կբ նոլիրեմ
տասբ
Հատ սկաուտական
գօտի
մեր սիրելի
նոբրնծայ ա–
րիներուն
Լծափեր) :
Եբգ
մբ ղայլիկներէն
եւ խօսքբ Պ՛ Ա՛ ՚Բէօսէ -
եանինն
է.
«Զարագուշակ
թռչուններու
նման
\աո.–^ի.կ
Ա
՛յ (լան, որոնք
օր՛ս իբուն,
^
•ւայլսըտ,
՚յբէէրաև կր Հոլովեն՝
«Հայբ
չապրիլդ։
Ես ալ
զալակնեբ
ունիմ այս Միութեան
մէջ, կբ Հետե -
ւիմ
իրենց աշխատանքներուն
, կր տեսնեմ
խմբա–՛
պետոլՀինե
բ , ոբոնւք կարե լին ելանկա րե լին կր
փորձեն
Հայը Լայ պաՀելու
Համար : կ՝ուզէի ոբ
Արենոյչներբ
քիչ մբ
յոյս
ներշնչէին
ւուսաՀատ
—
ներուն : կր մաղթեմ
աւելի
ուժ ել եռանգ^ :
(\քւԱ–
փ եր)։
Ալիս
Տ՚սրութիւնեան
ջոլթակաՀարի
մբ
նման
ձեւեր
կ՝բնէ
կ ոլչտ ու կուռ խնւգացնելով
ներկա -
նեբբ։
իյօսքբ Պ– Հյ • Փիրանեանին
է
«Արենոյշ–
ներ , թեւիկներ եւ ղայլիկներ
: կբ նախ-անւձիմ
Հայրենիքր
տեսնողներուն։
Կբ մաղթեմ
որ գուք
ալ ինծի պէս, այս երկրի
մէջ չլսէք
Աա-սիսի եւ.
Ս իփանի
մ ասին , որոնց
ան ո ւննե բ ը կբ կբէք
՝•
^Բ
մաղթեմ որ անձամբ
տեսնէք ել անոնց
սաորոաբ
կամ
լանջերուն
վրա
յ ծլիք
եւ. ծաղկիք » : (՝Ծ90~
փեր) :
Ապա՛ Արենոյշ
Ն"՚գաշեանի
եւ
Ե զ ի ՚ ՚ " ՚ բ ե թ ի
կենգանի պատկերբ, Պ՛ Գ՛ Շալճեանի
"լարը. Տխ
կին Վ . Բէօսէետնի
, Տիկին
Փիրանեանի եւ ուբիք
տիկիններու
երգերբ,
տիկին
Փափաղեա՛նի կաաա–
կախօսութիւն
բ , Աբենո յշներոլ
խմ բ՛ա՛կան
պարերը
ել վե րջապէս
Արենո յշներու եւ իրենց
ծնողներու.
րնգՀան
ուր
«Բոյրիկձ
խմբապետուՀի
Մ •
Հ/ամիր
եանի երգր :
Մեկնումէն
առաջ
ներկանեբբ
իրենց փափա —
Ք ՚ ՚ վ Արենո յշներու
Միութեան
օժանգա
կ
յանձնա–
խումր
մը կազմեր
է թն :
Ապա կարգացուեցալ
նուէրներու
ցանկր : Յե–
"՚"
յ , Արենո յշներն ալ բոլո ր
Հանգի սա կաննե
բուն
նոլիրեցին
իրենց Հրապարակ
Հան ած նկա րները
,
"Բ
Կբ խ՚՚բՀրդ՚անշեն
Հա յաստան եւ մեր
գատով
պաՀ անջուած
Հ ոզամասերբ
:
Բ վերջո
յ յո անկայս
ե րգուեցաւ
Արենո
յշներ՛ու
շատ
սիր՚ած
մ էկ երգբ , որուն
իւրաքանչիւր
աոզբ
կը վերջանայ
<ձՀայը վե՜ր,
վե՜ր,
վե՜ ր» բառե ր ո վ :
Ա– ՄԱՐԱԼ
ժ՛ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
-
Շ.
^ ք Հ ^ ա
կռփամ արտի Ֆրանսա
յի
ախո
յե՛ան
Ր11"՚՝ւէն
վերջ, Ժաք Հայրապետեան
կըմրցի
այսօր.
Հինգ—
շաբթի Աալ Վակրամի
մէջ իտալացի
Շ.
^ՇՈձոի
գէմ :
Ֆէռառի
24
տարեկան է եւ վստաՀ
ենք թէ իր
բմբիշի
մ արմինբ
(1.85
մ
. 81
քի լօ) պիտի չվախ -
ցնէ
Ֆրանւսայի ախո քեանր
0.78
մ.
78.5
քիլօ)։
Ռուտի գէմ իբ կռփամարտի
մբցումէն
(10
3 ուն ուա
ր) եւ իր վ է րքր
գա
րմ անո ւե քէն
վե րջ ,
Ժաք
վեբսկսալ
մարզանքի
փոբձեբյլ
քՀ. ՕշզսւոՁ -
16ՈՈ6^
սրաՀին մէջ եւ պիաի
մբցի
իտալացիին
գէմ , կազմ ու պատրաստ :
Ներկայիս
օրական
8 10
բաունտով
կը մար
զուի ,
սեւամորթ
Հվըտէթ
»՛ « յւտայ՛ ճ^ւոտ » ,
«6ՁՈՏ 8ՅՈ§ ^օաեշք»^
Հետ :
իր Հակաււակոբգբ
տարած է
30
յաղթան՛ակ -
ներ եւ վերջերս ալ
մէ՜չ նւլւ՚֊լ
ԲԲ"՛^
է իտալիո
յ
լա
ւագոյն
կռվ^ամա րաիկբ :
Ֆեռաոիի
առաջին
մբցումն է Փարիզի մէջ եւ
կբ կարծեմ թէ մեծ է իր փառասիրութիւնը
երբ
կ^ուզէ
մ էկէն
մբցի
լ մեր ախո
յետնին գէմ :
Ժ՛աք Հիմա
բաղմա-թիլ
՚աաջար կներ
ունի,
ինչ ֊
պէս
86Ո0221,
ք՚ՅՇւու,
փոխ վքէԺի
մրցում
մբ
^օսձ&ի
գէմ
Լիոնի
մ էջ (Ֆրանսա
քի ախոյեանի
տիաղոսբ
խնգրո
յ աո ա րկա
յ չէ ) եւ ծանրութեան
Ֆրանսա
յի
՛ախոյեան
ՏէՇթհ&Ո 016^/՛
գէմ :
Փետրուար
^ ին ժաք ցուց՚ագրութեան
մ րցում
մը ունի Վալանսի
մէջ՛, իր այցելութեան
նպատա—
կբն է մօաէն
ճ՚անչնալ
Հայ գաղութի
իր
բարեկամ–
ՏԻԳՐԱՆ
ՏԷՐՈՅԵԱՆ
Տիգրանն ալ թաղեցինք
օտաբ
հ"ղի
Վ բ ՚ ^ յ •
Հայրենիքի
կարօաը
սբաին :
կաղանդի
առթիւ կբ զրէբ
վՅաբէթ,
էն
անաչէն
, եկուր անդամ
մբ քեզ աեսնեմ ,շաա եմ
կարօացեբ» : կնռջււ Հեա անմիջապէս
գացինք
ղի^^
քը տեսնելու : ^աա աւբախացալ
:
կաղանդի
առթիւ կբ զբէբ
€Ց՚"բէթ,
է՚>
շաաոնց կբ սպասէի
, գիտե՛լս , երբ քեղ կբ աեա -
նեմ , Հանգուցեալ
Հայբգ տեսած
կ՝բլամ :
Եւ. վերջապէս
ես կաբօան
ռւնիմ ք^Լ"Ր
Հայրենակիցներուս
, Հայրենակից
մբ տեսնել
ին
ծի Համար
Տ ա րօնի
լա յն ա տա րած գաչաբ
աեսնե
լն
է : Յաբէթ
, երբեք
լսա"
ծ էիը սբ Տարօնցի
մբ
սբք֊
աի ցաւ ունենա
յ : Այս բժիչկբ
կ՝բսէ ոբ սրտի ցաւ
ունիմ : Բայց ես անոնց չեմՀաւաաալ։
,
ինքգինքս
չաա
լալ կը զղամ եւ այս ամառ եթէ տէրը
կամե
նա յ , Ազն իլին Հետ քեղի կուգանք
,
մշեցիական
լաւ
ուրախութիւն
մբ կ^^ենք՝^։ Եւ ՚" ^քե ր ը փայ-
լեց ան ոլբախո
ւթենէն :
Ութ
օր վեբջբ,
մեր
սիրելի
«Յաոաջ»ի
մէջ
իբ
մաՀուան
գոյժբ
կարգտցի
աբաաբեկ • • •
Այ" է "իրելի
Տիդբանւ,
Տարօնցիի
սրտի մէջ
չէր
մտներ այգ սեւ ախաբ, եթէ ՛ա՛յգ սիրաբ Տա–
րօնի բաբձրաւանգակի
վբայ
ապրէր
, անոր կեն-
սատու
օգօվ ու ջրօվ
աւնանէր։ Գժբախաաբար
զբ—
կուած
մեր
սիրելի
Հայրենիքէն
, ինկած
ենք օտաբ
երկիրներ
որոնց օգբ ել ջսւբբ
խսբթ
են մեզի Հա
մար : Մ անաւանգ քու պաշտած
Հա յրենիքիգ կա -
րօտը մաշեցուց քու աղնիւ սիրտր որ ազգին Հա -
մար կը բաբախէ
ր : Ուրեմն
դուն՛ ալ զացիր
մ ի՚ա֊–
նալ
մեբ
ան մաՀ
Հեբոսնեբուն՝
Հբ՚՚՚յբԻ
> Գ ՚ Ջա -
վուշի,
կորիւնի,
Մջոյի,
Գալէի
եւ
Ջնաոյի ,
բոլոր
յա յտնի եւ անյայտ
Հերոսնւեբուն :
Ընդունէ
՛այս ե րկտողս
իբրեւ
փունջ
մ ր ծաւլիկ
,
քաղուած
Աերկուայ եւ Իննակեան
սարէն
:
ԱՈՐԳԱՐՑԻ
ԼՐԱՏՈՒ
ԱՐՈՒԵՍՏԻ
նե
ՐԲ
ՋՈՒԹԱԿԱՀԱՐ
ՈՒ Հի ՕՐ . ՄԱՌԻ
Յակորեան
նա խ քան պատե բազմ
ը ե բաժ չտաղէ տնե բ կբ Հ րաւի–
րէբ
եկեղեցիներէն
եւ սրճարաններէն
,
որպէսղի
իր բարեկամներուն
Համ ար
նուազէին
իբ բնակա -
բանին
մէջ :
Պ" տերազմին
Անղլիա
զացած
միջոցին
՝0ր •
Յակոբե՚ա՚ն
կորսնցուց
ջութակը եւ սկս՛աւ
թուղթէ
անձեոոցիկներ
եւ
քրէյքրբ
չինել
Հիւանդանոցնե
-
րոլ
Համար։
Տիկին։
Ջլ՚րչիլ
Հիացողնեբէն
մէկը ե ֊
1քաւ անոնց վրա ք եւ
1944^5(
^։ո ր Հա կյւ^ լո լթեան։ նա՛
մակ
մր գրկեց
վՀ իանա
լի նկա բուած
անձեռոցիկ -
ներուն
Համար » :
Ներկայիս
նուագախոլմ
բ մբ կա՛զմ ած է ,բա
յց
այս անգամ
խումբը կբ բաղկանւա
ք ղեղեցիկ
պուպ
րիկներէ
չինուած
զունաւոր
մաքառոնիով
: Յուն -
ուարի
սկիզբէն
իվեր
ցուցաաՀնւդէս
մբ
"է1ք//4Ր1.<16
1Ձ IV1^(^^1^Iո^,
կբ զրէ
էՏէյլի
Մէքթ :
Ա– ՆԵՐՍԷՍԵԱՆ
11ՏԱՑԱ1ւ՝^
ՀՆԱԳԷՏԸ
Այ" ԳԲ"՚մբ չատ աբմէքաւոբ է,
ւառնուազն
2000
աարուան
Հնոլթիւն
ունի :
ԳԻՒէԱՑԻՆ
2000
աարուա՛՛ն,
ուրեմն
Հի -
մա բնաւ
չանցնիբ
ՆԻԿՈԼ ԱղԲԱԼԵԱՆԻ
ԲԱՆԱՍԻՐԱԿԱՆ
ՎԱՍ -
ՏԱԿԸ ԵՒ ՄԱՏԵՆԱԳԻՏՈՒԹԻՒՆԸ
։
Գրեց՝ Հ.
ՅովՀ ՚ Վ՛ Մ բորեան
,
1948,
ապ՛ Հայ
ճեմարանի,
Պէյրութ :
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(8)
ԿՐԱԿԷ ԳԻԾԵՐհԻ ՎՐԱ6
« • • • Ա՜ , եղբայր
,
սկսաւ
խոսաովանիմ ,
մարդ
կո չո լած
էակին
ամ էնէն ակա բ կողմ ը սիրո
յ
մասին
իր ունեցած
տարտամ
գաղափարն է
;
Երբ
մէկբ
սիրել կբ սկսի , իրեն այնպէս կբ թոլի ոբ
Հաճելի խաղ մլ^ է որ կրնայ
միչտ ալ
այգպէս՝
մնալ,
բայց,
յետոյ է ոբ անոր դաոնո
ւթիւննե
բն
ու
Հիասթափոլթիլններբ
կբ զգայ
կբ
զգանք
մենք
բռլորս
ղ րե թէ
առանց
բացառութեան
:
Աէրբ, կամ սիրելը
մէկուն
Համար իտէալ
մբն է
ապագա
յի կաղղ ուրիչ
Հեռանկա
ր մ ր , ծր՛ագիր
մ բ,
՛Որոչ
նպատակ
մր վե րջապէս
, ուրիչի
մբ
Համար
միա
յն ժամ անց
մը, Հեչաանքի պաՀ մ ը ու ա յդ -
քան : Ս իրելր
մ է կուն
Համ ար , ծագող ել
մաբբ
մ տնող արե լին Հափ կեանք
ունի , միւսին
Համ
աբ
անվերջ, աոաւօա
, ել անվերջ
երեկոյ է յաւիտե -
նական է , իր ապրած
օրերուն
մ էջ անոր
ղ ո յ ո ւ -
թիւնբ
միշտ
ներկայ է։
Տարաբախտաբար
, ես ա յս վերջինէն
եզա
յ : Ե"
ալ Հսէ ր»
կ՛ո չուածին
կենդանի
նոխազբ
դարձա
յ է
Հքաբք մբ դեռ մանկական
միամիտ ու
անհիմն
ակնաբկ»նեբէ
վերջ,
իմ սիրո
յ Հայեացքս
առա
ջին անդամ
բլլալով
կանզ. առաւ այդ տզուն
վրայ։
Ես
սիրեցի
զայն սբտանց : Կբ հաւատայի։
Ու Հա
ւատացած թէ նոյնն է եւ գէմս կանգնած
աղան է
Ջէ" որ օրն ի բուն,
իւրաքանչիւր
քայլափոխի «կբ
սիբեմ» , Հկր սիբեմ–^ կբ յանկերդէբ։
Ափսոս,
իմ
մէբս
եղաւ
ողբերգական
,կաբճ ,րայց
սարսռազդե
ցիկ •• • ԱյնուՀետեւ
ես մեծ վիշտս
անթեղած
մ ո–
խ իրնե րոլ աակ՝
սրտիս
գոնեբբ
ամ՚ոլբ
փակեցի
սէր
կոչուածին
առջեւ
դբե ր։
տաժ՜ա ժ ան
քին
գէմ ճակատելու
Համ աբ իբբ վահան
լղարեցի
հ ը–
նՀայր
պտուզբ՛
•
յլ ա էս ա
պարտ, յամառ
կամվ
0, բարեկամ
, մօր մը, ան ալ «ազջիկ
մօր»
մը
զգացումները
իր զաւակին
Հանգէպ
:
Ու խոստո -
վանիմ , ա յն ապրումները
ել յ ի շա տ ա կնե ր ը
՛Ո
րոնք
մնացին
ինծի ա յգ
տղամարդէն
, ա
յնքան
խոր եւ Հաստատ
դրոշմ ուած են սրտիս
մ էջ , որ
ես պատ ա՛Հա կան
մ իջոցնեբով
չեմ կրնար
ւէա՚նել
զանոնք։
ինչ որ ալ կ՝ րկւեմ , չեմ կրնար
թօթափել
զանոնք ; Միզարմ անաք , եթէ րսեմ , անոնք , իմ
մէջս
այսօր ալ այնքան
զօրաւոր ենորքան
էին ե–
բէկ
մեր «եբջանիկ»
կարծուած
օրերուն։
Իր
ձայնբ
, որբաւական
բարձր էբ , մեղմա -
ցաւ,
իջաւ, ելյանկարծ
սկսաւ
բոլորովին
մա՛ -
բիլ՛
Օր– Ֆրիաան կըՀեկեկար
:
ինչ ազնաւական
Հոգի , ինչ բաբձբ
ներողա -
մաոլթիլն
մէկու
մը Հանգէպ՝ որ, չարաչար խա
բեր էբ ղխնքը, ոբ լքեր էր զինքբ,
ծանր բեռ մըն
ալ
զաւակը
դնելով
անոր շալակը ։ Հազա
բ–
ներ կան մեր բնկերութեան
մէջ , որ այս նկարա
գրով
կին մբ կբ փնտռեն եւ չեն գտներ։
Մէկբ
բախտաւոր
մբ գտեր, ել սակայն
Լքեր է
Նեբեցէք
Համարձակութեանս
Ը"Ի իրեն
ցաւակցօբէն
նեբեցէք,
քոյր Ֆրիաա,
դուք չէ
՚ " Բ
պիտի
ցաւիք
«մեկնոզ»ին
ւիբայ ։ Թ"ղ ողբայ
յ
ԸնգՀակաո
.ա1րւ
դուք պէաք է աբգաՀատիք
անսբ ,
" 1 է
՚ »
Ք է ատէք
զինքը
։
0՜
յ
ատեմ թէ աբդաՀ՚ատիմ
, եղածէն
բան
չի փոխուիր : Լք"ղ եւ Հեռացռղներբ
թերեւս օբ
մբ կ՝անդբագառնան
իրենց
սխալին
, բայց , ատի
կա կբ պատաՀի ուչ, չատ
ուչ։ Ատիկա,
սիրելի
բարեկամս
, մ եր արդի
Հիւանդկախ
բնկերութեան
ցցուն
երեւոյթներէն
մէկն է։ Այսօբ
, ինչպէս
կ՝բ~
սեն
«մոլոբեցնռղ»նեբու
ել « մ ո լո րեա
լնե բ»ո
լ ,
« աղջիկ
մայրեր»ոլ
, եւ «մանչ
Հայրեբ»ու
ան -
Համ աբ
բազմ ոլթիլններ
կան , իրենց
Հռգեբօվն ու
սրտառուչ
պատմ
ութ իւննե րովյբ , իրենց սրտաճմ -
լիկ
մերթ
եղերական
պատկերներովր
• . .
Ջեր
բաժանումէն
յետոյ , բնաւ
չի փբն -
տըռեցի՚՚՚ք ։
իմ նակարագրիս
մէջ ամէնէն
շեշտուած գի^բ
Հպարտութիւնն
է : Հպարտութիւնս
ծանրօբէն վի
րալորուած
էբ , ինծի Համար
այլեւս
արժէք
չոլ -
նէր էՐնացածը
։ Նոյն
Հպարտութիւնս
էբ դտրձեաֆ
ոբ
թ ո յ լ չտուաւ
ինծի
Հ՛աչտուիլ
ծնողքիս
Հետ ,
թէեւ
յանցաւո
ր բ ես էի , ես լքեր էի
Հօրենական
տռլնբ,
արատաւոբելով
իրենց պատիւր :
Ես կբ տառապէ
ի ... Ես ջերմ
ունեցող
Հիլան–
գի մբ պէս տիւեւպ իշեր շարունակ կբ տառապէի
:
Եւ֊ օր մ բ , 0՜ , շատ դառն է յԻ շե է՜փո քբիկս
նեաե–
ցի շալակս ու Հօբենական
աունէս
Հեռացաք :
Օր՛ Ֆրիաան ալ չկրցաւ
շարոլնակել։
իր աչ–
քերբ ուռած,
կարմրած ել լեցուած
էին արդէն :
Ջայնբ կըխեղդուէր : Հյթբթնեբբ
սաստիկ կբ գո -
ղա յին
։
ՄԻՍԱԲ
ՄԻՐԶԷ
Fonds A.R.A.M
