ւսատսԿնեՐՈհ 8հ8ԱտսԿՒՆ
€ (ք Ա Ռ Ա Զ »
նոէ ԱԽուԱդի Օդ
ՍպանգԸ,
գա զա՛ն ո ւթիւն (է ^ ^սրբարոս
ութիս -
գարերու
ընթացքին
, արիւնոաած֊
են մարգ -
կութեան
պաամութիւնը։
ՀԼյսօր ալ քագաքավր -
թութիլԱը
էի կրնար խափանել
այն
Հրէշային ո ֊
ճիրները
ղորս մարգը կը գորհ՜է
իր
նմաններոան
Հանգէպ
։ Աւելին;
՝Բազս՚քակրթոլթեան
ներկայիս
արամագրահ՜
նոր
՚քիքոզները
աւելի կը
գիւբացնեն
մարգկային
բարրարոս
բնազգներու
էիագումը :
Այս գարուկէսին
, երկրագունգի
վրայ
կբ
գո րձ՜ո լին
անթիւ
անա րգա
րութիւննեբ
: կան
շըր–
քաններ
որոնք
ղմոխքի
վերահ՜ուՅած
են եւ ուր
ան
մեղ
մարզիկ ել մոզովուբղնեբ
կը աասապին, կը
զո Հուին աակաւին՛.
Տեսանք
՚իերքին
պատերազմին
գորձ՜ուաձ՜
անասելի
բա ր բա րո սո լ թ իւննե բ բ : Ց՛ամքած՜ են
թղճի
, գութի
, մ աբղասի
րութեան
զղա ց ո ւմնե ր ր :
Ալ սակայն
, երեսոլնրեօթր
տարի
վերքն ալ այն
քստմնե
լի թուականէն
ուր Հ^ա՝յ մոգո վուրգր
,
ան
ղամ
մբ եւս, խաչբ բարձրացաւ
, Հայաքինք Աար -
ստփներր
իրենց
գո բծագբութեան
եղանակով
եւ
խոբ ութեամբ
մամանակակից
պատմոլթեան
ա ֊
մէնէն
զաբՀուբելի
էքբկբ կաղմ են ՚.
1915
Ա"քրիլ
11-24^
աննախբնթաց
տառա ֊
պանքներոլ
, Հաւաքական
մ ա րտի րո սո ւթեան թբ ՜
լական
մբն է, որ նուիրա՛կան
արիւնւաէ
արձանա–
գբոլեցաւ
ստեզծտցորէէ
ու բաղմաչարչա՚բ
ւք-ողո -
վոլբգի
մբ պատմութեան
մէք։ Ւսկ
յաւիտենական
անպատլութիւնր
պիտի
մնայ վա՛յրագ
,
արիւնաբ–
բոլ
գաՀիճներոէն
։
կրկին վչտաբեկ
Հա յութիւնբ
կ՚ոզեկո
չէ յի -
չատակբ
աւելի քան մէկ մի լիոն
մ ա րա իրո սնե -
բուն :
Ան Կ՝"ղրայ
կոբուստբ
իբ մչակոյթի
աբմէքա–
ւոբ գէմքեբուն,
Հա՚յաչունչ
զ.րազ.էտնեբուն, րա -
նաստեզծներուն
, վիպասաններուն
,
Հրապարակա՜
ղիբներուն
, ամբողք
մ տաւո րա՛կանո լթեան
մր,
Ա–
բու ստեղծագո
րծո լթիւննեբ
բ սլա լծառ
փարոսի
մ
բ վերածած
է ինւ մ տ սնաւո
րա
՛պէս
Պոյիս ր :
Անգարմանելի
կսկիծոփ կբ մտաբերէ
եղեր\աւ ֊
կան փախճանբ
րՈ
լոր
տ յն ազզա
յին
գո րծի
չնե -
բուն , ո րոնք
իբրեւ
իտէալ
բնգունա՛ծ
էինւ՝ Հայ
մո
ղոփուրգի
տղատութիւնր
, ինչպէս եւ տարաւ ֊
բախտ
ճա՚կատադիբր
անՀամ ա ր կրօնականներուն
:
կ՚արտասուէ
յի շե լոփ բիւբաւո
բ անանուն
նա–
Հատակնեբոլ
զոզգոթան
է
Հա լաք ինք Ա ա րսափներ
բ յուղումի
,՝ զա յրո
յ
ն.
թի,
յաբղանքի
եւ Հպարտութեան
զզձա՚ցումնեբ
.ւ^աբթնցնեն
Հա՛յութեան
սրաին
մէք :
^
Յուղում
բ կբ պատէ անոբ
.ողին երբ
կ՚եբեւա–
կա՚ւէ Անատոլոլի
անապատն։երու
եւ
կիրճերո՛ւ
մէք, ւանծայրածիր
ճանա՛պաբՀներոլ
փբայ. Տէր
. Զօբի
գմոխքին
մէք կատտըոլած
ան՚ա՚սելի նախ -
^իրբ
> որու սաբսառե/ի
նկաբաղ.բո
ւթի
ւն բՏ ան թէ ի
գրիչն իսկ պիտի
չկբն\աբ
քզանա
լ ։
Հայ
մոզո՛փ ուրգբ
երբեք
պիտի
չմոռնաք
աՀն
ու սարսա՛փ ր մամիկներուն
, մ ան կամ աբգ
կինե -
բուն,
տանքանքնեբր
Հալ ՜տղամաբզո՚ց : քքլ մանա–
ւանղ սրտաճմ
ւիկ ճա՚կաաաղի
ր ր նո.րածին
անմեղ
մանուկներուն
, զորս անխնայ
գլորեցին
ծոփերու
եւ գետերու
մէք
ւ
Զա յրո յթր
կ՚ալեկոծէ
Հայ Հոգին, երբ կը յիշէ
թէ
Աճիրը
մնաց անպատիմ
է Լռեց
մԼւքազգային
իրաւագիտութիւնը
եւ ոչ ո՛ք Համ ա բձա՛կեցա
լ օ -
բէնք
մ բ բտն֊ա՚ձեւել
ց ե զ ա՛ս պան ո լթե ան
մ ասին :
Ա ակա
քն ա՜մէնէն
ծտնր պատ
ի մ բ նպա՛տակ
ին
չՀա՚սնԼ։լն է : *)՚աՀիճ՚նւերբ
չյաքողեցան
իրագործել
իրենց
Հիմնական
ծբագիրբ
,
Հաք
մոզոփռլրգի
ամբող
ք
ակօսն , արմ ատական
բնա
քնքում
բ :
Ջ փո չիա ցաւ
Հա յոլթ-իւն՚բ : Պա՛Հ
մ բ մԼւա լն ւ)լ–
ժաթա՚փ
եղաւ։
13ա չե լո ւթենէն
փերք,
՚ԲբիստՈսի
պէս
, յարութիւն
առաւ : Ապրիլեան
Եղեռնին
\ան
կրցաւ պատասխանել
Աարտարասլտտի
ե լ
Բաշ Ա–
բա՚բանի
յագթակա՛ն
թնգանօթներոլ
որո՚տումոփ :
Ջնքուած չէ մեր Գատր։
կ՚ապրի
մեբ
ժողովոլր
դբ ու կր ծտղկի
մեր
մ շակո լթբ \
կամակատար
, վիղբ ծուռ
ժողովուրդ
Ժը
չենք
երբեք։ Եթէ ա՚յզպիսին
ՐԱայինք,
սէյսօբ
դոյոլ -
թիւն իսկ պիտի
չունենա
լիք :
՛Եո յհ՛ իսկ Հ՛ամատարած
թշո ւառո լթեան
մէք ,
երբ
Հայր
զգաց որ կրնար
գիմագրել
,
կարծես
վեբապբեցալ
իր մէք
Աասունցի
Գա լի Լմներոլ
,
Վաբգաններու
, ՚Լարաբաղի
Ա եքիքնեբոլ
ող ին ու
Վանե , Շ՚ապին
ԳաոաՀիսարի
, Աասոլնի,
Աոլշք, ,
Ուրֆա
յի եւ Աուսա
Տաղի
Հե բոսամա րտնե բ բ
մեր
պատմութիւնր
ճոխտցուցին
ղիւցաղնե րգա
կան
նոբ գրուաղներով
: Հայկական
բազւէլկբ
յաճախ
փշրած է չատ
աւելի
Հղօյւ ել
կաղմակերպոլտծ
Ուժեր,
Աւարտ
յրէն
մինչեւ
Աբարատեան
գաշտբ։
ԱՀա
փառերն ու պատիւր
տ յդ Հեբոսամ
աբտնեբու
ըէւթաոքին
առնաբար
կռուող
Հայուն
%
Հ անգի սաւո ր յա՚րդանրի
տ րտա
յա յտռ ւթի լԱ բ
մեբ նաՀտտակներոլն
Հանղ էպ , \ամէն տարի , նը -
ւքւրականաարտակ՚ս
նութիւն
մ րն է ,ղո ր կբ կատա՛
բենք
երախտադԼ։տռւթեա՚մ
բ եւ Հ սլա րտո
ւ թեա՚.մբ : .
Մաբսիլիա
,
12
Ապրիլդ
Գարունն
իբ
աննման
պերճանքոփ
փոխագրուած
կբ թոլէբ
ԱլՀ՛ամպբա
յի
ՍբաՀէն
նեբս։
ԱրաՀբ կբ ժպտէր՝՛
զոյնղղոյն
լոյսեբոլ
ել ծաղիկնեբռլ
ծոփփ մր մէք, իսկ եռա–
գոյնր
, մայրական
սիբոփ կբ պարուրէբ
իբ
սի -
րասուն
գալկբներբ։
Տ՚պիա կայ Հոգիներուն
եւ
աէքեբու
խոբբ :
ԳոՀունակութեամբ
կբ լեցուի
Հոգիդ երբ կբ
նչմարես թէ ինչպէս
շուրքգ
ամէնր ոք, աղքիկ ու
տզայ
, լծուած է մեղուաքան
աչխա՛տանքի՝
լ"ւրք
կաբղ՚ապտՀոլթեամբ
։ Յոյսիդ
ծագիկներբ
կը
բացոլին
,
ինչպէս
սրաՀին
ծաղիկներբ
եւ
Հաւատքդ
թել կ՚առնէ
..- Օրն է Նոր
1)եբունզի,
օբ՝
խնզութեան
, նռր իւոստռւմնեբու
ել նոր տ -
ռաքագբոլթեանց
:
կ^առա^ռ բգուիմ
սեզան մբ որուն
փբա
յ կա
յ
գմայլելի
Համ՚ագրութիւն
մբ, բուրումնաւէտ
, ա ֊
նանուն
ծագիկներու։
թոպէ
մբ առանձԼն եմել կբ
մտածեմ
• ալս սիրուն
ծաղիկներուն
մէք Լակ չէ՛^
բն՛ութե՛ան
ստեղծագործ
ուժին
ԼսոբՀո՚լրգբ
;
իլ
չուրք ս
չէ՛"
նաեւ
ուրիշ
Համադրոլ
թիւն
մ բ բանա^
լոր ծաղիկնեբու
, շէնշող
, աշխո յժ ու կենսախա
յտ
ստեղծաղ
ո րծ
ուժբ
արու
ժողոփուրղի
մ ր :
Նոր Աեբունգ.
. . Ի՜նչ փճիտ
•ազբիւր
յ ո յ ս ի
, )
ներչն՛չման ել կեանքի
, ան է որ կոչուած
է փ<առ\^
պաՀելու
մեր քաՀբ եւ զայն փոխանցելու
Ղ՚"ւՒք\
սերունգներուն
:
^
թեւ
առէք եռանգաբոբբ՝
«Մչակ
բանուոր , ՚
բէնչպէբ
աղբէր...^։ Աւ սբաՀր,
յաբղտլից,
ոտ –՛
քի է։ Տիգրան
թագոյեան
, յանուն
Հ. 3՛
9*–
Ծբք–
կոմիտէի
, քանի մբխօսքոփ
Հրաւիրեց
նոր սե ֊
բունգբ
պինղ. կապուիլ
Հայրենասիրութեան
ղա -
ղափաբին եւ զո ւրղո ւբա լ՝ ցեղային
արժէքներուն
ել մայբենի
լեղուին
վբայ։
Նոբ Աեբունդի
ԼաԱիո–
թ"՚յԻ
ադքիկնեբու
պարաԼսումբինւ
ղեղքկական պա
րերբ մեծ ողեւո րութիւն
ստեղծեցին
՚
Յե աո՛յ բեմ
Հրաւիրուեցաւ
օրու՛ան բանա Լսօ -
սր,
որդի օրական
յանուն
Նոբ
Աերունղի
կեգբ,
վտբչութեան
, քերմ ծափերու
մէք։
ՎաՀԷ
0 չակտն
Լւնքնոլբո
լն ոճ ել դատում
ունի
իր
տազանգաւոբ
Հ՚այրիկին պէս ոբ չէբ դիտեր
խնայել։
ինչ
փոյթ
թէ Լւր իմ ա՛ս տաս
իրա կան։ խոկումնեբր
կբ կապտեն
բանախօսի՛)։
թոԼւչրբ որ
՛անՀ բաժե^տ
տիբելու
Հա։Բ։սբ դանղոէ ածներոլ
Հողիին : ԱնՀրաժեշտ չէ
սակայն
, պղտիկ
ե ր եւո յ թ^։ե բո
լ չուրք
իբ
բուոն
կեցռւածքբ
, մ աքուբ. գաղափա՛րական
ի իր խո
յտն–
քբ թող բնթանտյ
անշեղ
նպատակին։
Բայց իբ
անկեղծոլթքււնր
, խոնտ
բՀ ո լ թքէէնն ու դաւքաէիա -
բա՛կան
բարձ
բու թիւնբ
քաքողութեան
մեծադո
յն
երաշխիքն
են
:
ՎաՀԷ Օշական
մէկն է անտարա ֊
կոյս , Նո ր Ս երունգի
ամէնէն
խոստմ^ւալից
.ումե
րէն , ել իր մեծաատղան՚զ.
Հայրիկն
արգէն
կիսոփ
չա։ի Հա՛րթած է ճամբան :
Բանա խօս բ յա յտնեց
յո։ զում ոփ
մ ր թէ «Մ ՛՛ս ր–
սիլԼւոյ
Նոբ Աերունդբ
ՀետղՀետէ
կբ
դառնաք
ծան ր ո լ թ ե ան կեգրոն
մ բ՝. Արգար
գբ ուա
տիքի
սւբժանի է Նոբ Աեբռւնւլբ »: Եւ թիդախ
շեշտոփ
մբ
յարեց
• « Մ ենք կանք մեբ բո լո՛ր աբժ՚անԼւքնե -
բուին ու թե րռլթիլննեբոփ
բ ,
մ իշա
պատրաս
։ո
ասպարէդ
նետուելու
: Արգաբ է մեբ Գաաբ
,ւԼասն
^ի Գատն է տառապող
մոզռփուբդի
մբ։
Հքօր
է բարոյական
ուժին
սբժէքբ եւ մեն,բ
ունւինք
ւլտյն :
Ն՛՛ր սե րունդբ պէտք է ճանչնւայ
Հայ ժո՚–
դռփ ուրդն
.ու անոր
Հոգին
: Մ ենյ։ ի րաւունք
^ու -
նինք եբքանկոլթեան
ձդտելու՝
քանի չէ
լուծուած
Հայ
ժոզփոլբղի
արգաբ գաաբ, ՛անոր
փերքնական
աղատաղրոլթեան
ՀտբցբՖ
: (
Բուոն
ծափեր՝) :
X
Մեր տղա՛քբ շատ մբ Հնարամիտ
.անակբն -
կալներոլ
աո քել
գրին
Հանգիսականներր։
*
Գեդեցիկ
անակնկալ
մր եղաւ
նոյնպէո նեբ -
կէՍք ութիւնբ
Հ.
Ներսէս
Ակինեանի - Մխիթար -
եան վաստակաւոր
մշակԼւն
որ սիրայօժար
բեէէ
բաբձբացալ
, եւ իր քանի
մբ խօսքե
րրաւ
երիտա
սարդական
աւիւնւով •
« Որպիսի
ողեւոբոլթիւն
կբ ներշնչէ
ինծի
նոր
սերունդբ...
Հ։սյուն
ւիառաւոբ
անցեալբ
Հպաբ -
19քՏի Հաքկակաճ
չադեոքււ
իյՄԲ
- Մեբ փյւս։|նււացի բաբեկսւմււ՚ւհինւ, .ըն..
կերույւի Օւոէբ– Միքայէլեան, այււ գըւււթիւնը հը–
րւսւտայրաւկած է
Կըկնււպլ|ւ Լ6 1)&սււհւււ6 Լւհ6ք6
օրա1թ–երթ|ւն մէջ (21 Ապրիլ)
Բանի
մբ օրէ ի վեր Փարիղի մեծ
օբաթեբթբ^
«Յառաք^ կըյայտարարէ
3)րան։սայի մեծ քաղաք~
ներուն
մէք Հայ ժողովուրղի
ամէն՛էն մեծ
սոլգին
յիչա՛տ՛ակի
տօնակատա
րութ իւնբ :
37
տարիներ
անցեր են , եւ տ՛ա՛կաւին
այսօր
յուղումոփ կբ յի^
շեն
Հայերբ
աՀաւոբ
.ո ղբե րգութիւն՛բ
ոբ ապրեցան
1915/5»
ել ի մտսնալոբի
նոյն տարուան
Ա՚քրիր
11-24/5՛։
Մէկ միլիոնէ
աւելի
կորուստ
ունեցան ,
եւ մեծ մասբ
իրենց
ւՐտալռբակ՚աններէն
,
որոնց
մէք
էին Գանիէլ
Վարուժան
, Գրիգոր
Զ^Հրապ,
անդամ
օսէքանեան
խռբՀ րգա րանփւ , տա ղանղա
լո բ
Հռետոր եւ գրագէտ
։ Վռամեանբ
, Հրապարակա -
դիր,
յեդաւիոխական
շաբժման
կաղմակերպիչբ
^
ան՛գա՛մ ՝Օս։Րանեան
խորՀբգա՚բանի
:
Հայ
ժողովոլրդբ,
որուն
Համար կը
սկսէր
բացուիլ
լուսատու
Հոբիղոն
մբ,
վ Լ՛րա ւո բո
ւեցաւ
մաբմնէն եւ ղաբնռլեց
՛ալ մտքէն՝ : Մարզիկ
չեն
ղղւսր թէ ո բքա^ն
ծանր եւ ճա՛կա տաղ. ր։սկան
եղաւ
Հա ք ժողով
ուրգինւ
Համ աբ , կոբուստբ
անոնց
,ո -
րոն՛ք կբ նեբկ՛ա։ քացնէին
դիտ՚ա կցո ւթիւն՛բ եւ ապ -
րելու
կամ
քր
Հայ ժողով
ուբղ ին
:
III
։ո ե բկա ր
պի–
"՚հ
ՐII "՛՛Բ թուել
մէկիկ
մէ կիկ
բ" քո ր ղբազ.էտնե -
րբ , զ.իտ ուննե րբ , աբո ւեստա գէտներ
բ
ռ րոնք
| 914
1918/՛
պատեբադմի
նախօրեակին
անն՛ախբնթաց
թոի
չք էքբ կուտ՛ա.քին Հաք
մ շակութա
յ քէն չարժոլ
^
մին, ոբ կբ զէսբդանաբ մէկ դարէ
ի վեր :
Երիաասարդ
սերունդբ չի կրնար երեւակա
քել
թէ քարսէտել
աշիսատանքի ել զոՀողութետն
ինչ
կեանք
մբ եղաւ
անոնց բ , ա՛մբոդքռվ
ին
նո ւի ր ո՛ւած
Հտ քկական
դա տին : Ամ էնէնւ եղ եբա կան՛բ ա քն բա^րս
բարռսոլթիէնբ
չէ որով
անՀեէոացւսն
սնոնք,
ա՛յլ
աքն։՛ իրոզութիւնր
որ ՛անոնք կոտռրուեցան
նտքս -
քան իրականացնե
լր
ին ք ռբ Հաք ժողո էի ուրգբ կբ
սսլասէբ
իրենցմէ
, իրենց պատւք ութեսն
գերա -
դոյն մէկ պտՀուն : Ալս ւքաբդիկր որ ՚տարին-եբէ
ի
՛Լեր կբ պայք։ս
բէ ին զանւազտն
ձեւերով
Լւրենց
ժո–
ղոէԼուբզ..քւն ազա՛տագրո
ւթեան
Համ ա՛ո ,
կ՚անՀետա՛
նա յին։ երբ կ՛ իրականանար
ա քս ազատտդրութիլ
-
նբ–. Կբ թուէբ թէ քէրենց գործբ
պիտի
մեռնէր
ի–
րենց Հետ : Եւ իրենց
զոՀողո՚լթիլնբ
պիտի
էԻւէսբ
առանց
աբգիլնքի
: Գէսժան
պիտի
րլլար
տնռնղ
այս ճակաաադիրր
- Անոնց
յաքո բղնե բուն
գործբ
պիտի
բլլար
փրկել
ղտնոնք
այս երկրորգ
մաՀէն
չարուն՛ակե
լոփ ՛ան՛ոնց կիսատ
մնացած
գոբծբ ,
օդտէս՚դ ո րծե լո փ անոնց
փռ րձառո։
թիլնւբ , ղօրա–՛ -
նալով
անոնց
օրինա1լով։
Այնքան
ւքա րտի
ր՛ո սնե
րու
զոՀոզոլթիւնւբ
պաբա։զ
պիտի
չանցնի
, ռրովՀե -
տեւ
մասն-ւաւոբ
շնորՀ
մը չէ ո՛ր կ՛ուզէ
ձեզմէ
Հայ
ժողոէքուբգբ
, այլ իր ՚աղատութեան
Հա՛մար թափ
ուա՛ծ արեան
Հեղեւ^եբռփ
նուիրագռբծուած
իրա -
տութեաւք
ր. պէտք է լեցնէ
ղձեղ , պաՀեցէք
անոր
Հմայքր
ձեր սրտին եւ ղ զ.տց ո ւմ^ւ ե րո ւն մէք եւ
գուբղ ուրացէքՀայուն
ա ւանգո
ւթի
ւնն ե բո ւն
փրայՀ
Հայրենիքէն
Հեռու, աքս կլանող
միք ա՛փա յրին
մ^ք
Ոքէաք է ւզաՀել
Հայ Ոգին : իւրացուցէք
եւրո -
պական
նորաղոյն
ղ րականութիւնր
, ղիտո
ւթիւն
ու աբուես՛տբ ել անոփ պա՛ քծառա՚ղռւղէք
մեր
մ շա–
կոյթր՝
օր մր միտսին
Հաքրենիք
տանելու
Համար՛,
« Մի՛ եաղքուզւււ|ւք թ ֊ է աիաի ծյււււեք.
այլ՛
ե ա մ ո է ք ո Ն է ց է ՚ ք 1>Է
պիաի ասւրինք »:
(Բուռն
ծա -
փեր)
Հ
Աիրելի տդտք , թող
ձերն
բլլան՛
քսնգութիւնն
•Ու տղնոլական
փայելքր,րտյց
սյռէսւեքառոյն
ձերն
բլլան
մեր ՛աստուածաշունչ
բարբառին
դի՚տռլթիւ–
նր , ղաղափարական
բտ
րձ էէութիւն։ բ եւ
անիւառն
նուիրռւէքր
որոնց պէտք
ունիք
ձեր
էոա՚ժանագին
եւ ւի^Ոէո ՚ււոտքեքոլթեան
մէք՝ Հայ
ժո ղով ո ւրոիփր՛
1լութեան
Համաբ ;
ՎԱՀՐԱՄ
ՄՒՈԹՒԲ
Գիտենք ոբ անոնք
մերժեցին
ուրանալ
ազգութիւն
ու Հաւատք ել նախբնտբեցին
ղոՀուիլ,
աբՀամար–
Հե՜լռւԼ մաՀբ :
Անոնք սլա,ոգ.ամ մբ ձղեցին
մեզի.
Մոռնալ
առօրեայ
փէճերբ եւ անՀատա
կան
շաՀերէն փեբ
դասել մեբժողոփուրղի
յարատեւութեան
պա ֊
Հանքբ ;
Պւստդէսմ
մը ձդեց
1915/՛
նաՀատակ
եբիտա -
ոաբղոլթիլնբ
իրմէ վերք
եկող եբիտասաբգ
ոե -
բունէլնեբունք
,
ունենալ
աւլղէսյինւ բարձբ
ղքւտակ–
ցոլթիլն
ել Հպարտութիւն,
ծառայել
մեբ ժողո -
Վ ՚ ՚ ՚ - ր դ ի ն , անոր Հաբաղատ
շ՚ւսՀեբուն
Լ։րսպործ
֊-
մ ա^ւ՛ ;
Երբ
լսենք այգ ոլատղամբ,
այն ժամանտկ
մի՛
այն կբ Հան,լչին
նաՀատակնեբու
ոզինեբբ։
Այէ՛"՝–
պէս,
երկբ
Որդ ակձդամ , ու էքեր ձեռքով
, նաՀա -
տակուած
պքւ։ոի բլլան
անոնք
՚,
ԱնՀամաբ
մեռելներբ
չունին ոչ շիրիմ , ոչ •ալ
յուշարձան
մ ր Հա յրենի
Հողերուն
վրայ ,
ոբպէսղի
սզաւո բ Հա քոլթիւնբ
ծն րագիբ
խոնաբՀ է ր
անանց
առքեւ : Աակա
յն
մ ենք Հ՛աւատքբ
ունւին։ք
խորունկ
•ու անսասան
, թէ օր մը, այն վայրեբռւն
մէք
ուր
անոնք
մ ա բտ ի բ ո ս ա ց տն՛ , պիտի
բա րձրանա՛ յ
իրենց
նուիրուած
քքէշա տա կա ր ան մբ, ղո
ր
ամէն տաբԼէ ,
Հաք սե րունդնէե ր պիտԼ։
ղա բգա
բեն
Հա
յասաան
եբէքրի
բո ւբո ւմ՚էւալէտ
էԼարղերով ու մեր գաշտե
րէն
քաղուա՛ծ
–անթառամ
ծաղիկնւեբուԼ
;
Յի*ենք
միշտ, երԼւտաստրղ
րնկեբներ,
<Հ Որ շէն ւււ քաղաք . որ սար ՈՆ հովիտ, ծռ .
ւ)ից, մինչեւ. ծով ,
<Հ 1քււ՜ըած են , լքեսած, փըռուոււծ ու ղրոՆսւծ
հատսր հաղւսրով »:
Ե– Ա– ՅՈՎՒԿ
Fonds A.R.A.M
