Page 266 - ARM_19-1947_04

ՀԱՒԱՏՈՑ ՀԱՆԳԱՆԱԿԷՍ

ՏԵՍԱԿԷՏՆԵՐ ԱՐՏԱՍԱՀՄԱՆԻ գային դրականութիւն•, առա՛նց այլամերմոլ–
:
իմ եան

ԳՐէԼԳԱՆՈՒԹԵԱՆ Ս՛ԱՍԻՆ 2. – — Հարկ է տալ ազգային կեանքը, ար մա -
տ ա խ ի լ թաղմաւթ իւն՚ն եր ու. անցեարն՛ աւ ներկան

պատմելով է

3.— Տ ա չ Հայրենի յուչեր՛՝ Հ ո / լ զ աքսք օւ. Հ ա ֊

յ ո ւ Հոգին արթու՛ն, պահելու Համար : պատրա՛նքի ծողյշ կր * # " յ զեփիւան՚եըէն–. ես

Խ Ա Բ – Անցեալ Հոկտեմբերին ԳաՀիրէն մա– 4. Տ ա լ յեղափոէսա էլան դ ր ո ւ ա գ ն ե ր Հ ի ն ՛ո՛ւ ինծի Հետ ու ես ինձմ՚ով՝ կը կ ա խ ա ր դ ո ւ ի մ , կըլ­

մագրավայր գյորձաձ֊ էր հայ գաղութներէ հա­ ՛նոր մեր. պատմութե՛նէ՛ն , ուր ամբողԼ սերունդ - լամ գ թ ո վ , բերկրութեան թաըմ ՛նեկտարով, .. ,

ներ արիւ՛ն– թավւեցիև , յանուն ազատութեան : Ներաշխարհէս՝ խթգ Վր ր Ւ հ 4 " 1 ք * * – « " ՚ / ֊

ւ ա ք ո ւ ա ծ մտաւորականնե բու եւ գ ր ա գ է տ ն ե ր ո ւ , տեզ արքայափառ, բազմաժխոր հարս՛նիք մը

Օ գ տ ո ւ ե լ ո վ այս բ ա ց ա ռ ի կ առէ թէ՝ , ^ Հ ա մ ա զ գ ա - 5. Տ ա լ ա զ ա տ ու ա՛֊ կ ա խ Հայր՛ե՛նիքի մը ՛ու

յ ի ՚ ս » ր վարչութիւնը ս ա ր ք ա ծ էր գ ր ա կ ա ն ասուլիս կե ա՛լքի՝ մը խորայոյզ ձդտ.ո ւմ ը՝ Հարազատ մԽր կայ

մը։ ՏաԼորդաբար սլիտի ներկայացնենք սլար– զեաւքին՛ : Ե ս ո՞վ եմ որ...։ Ո՞Կր եմ Հիմա։
գ ո ւ ա ծ տ՛ե սութիւ^սնեբը *
Բայց պայման մը. Հաըկ է տալ գիտնաք Ըզեզս անիսո ն Լ վ Հ ՚ ո ՚ լ կ ի ն պէտ թուղթ կը բա­
:
այս ամէնը, արուեստով, ու գեղեցկութեամբ նա յ , կրէ ծանրա՛նամ խոր Հ ուրգներ՚Է\և՛ ու գ ո յ ն ՚ զ գ ո յ ն

Նոյեմբեր 4ին « Համազգայի՛ն »ի Մչակոլ - Դիտել տ ա ն ք , ոը մեւ՛ք հրսնական գծով մը երազն՛երէն, կ՚այչափոխոլիմ կ ա ր ծ ե ս ա Հ ա , ես ալ

թայրԱ (Հանձնաժողովին կողմէ ինկեր Գ– Ախի - կը տարբերինք ՚ոլվ.իշւերէ • մեղի Համար՛ էա­ ան չեմ ինչ որ էի քիչ մը ա ռ ա Լ ՝ երկրիս վրայ ,

թավ.եան ը ա ց ա ւ հաւաքոյլժը, ներկայացուց Խ՛եր - կան՛ պայմաններ ե՛ն գ ր ա կ ա ՛ ն ու մշակութային ՛ո՛ւ ես թեթեւ, ո՛ւ ես խնգոմե՛, կը յ ս ձ ե ՚ ձ ն ո լ ի մ զիս

կայ մտաւոր ականները լՀնդՀաեուր ծ ա փ ե ր ո ւ մ ԷԼ ստեղծագործութեան , ի՚֊շպէս գործի մը գնա– կ ա խ ա ր դ ո ղ ՛երազն՛եր ուն • • • տ ;
եւ ոգին : գէպէ
Հատման Համար , տաղա֊գը 0» ո ղ է ո յ ս անմեղու-թիձն 3 իմ արով–

եւ ապա պաըղեց օրուան ք\ենութեա\ն՛ նիւթը : քեՂ.»

Առանց այս երկուքին ըան մը չեն արժեը ոչ թ ե ան ւ բ ա ր ձունքներէԱ՝ կԳրթտմ աԱ–ա\ճՒՀոլ -
ձեւը, ոչ ալ ոճը կ. յ մ
Ուրախութիւն յայտ՚նեց՝ որ ե գ ր պ տ ա Հ ա յ գա­

ղութը բացառիկ պատեհութիւնը կ՚ունե՛ն՛այ ող - նիւթը, ՛ո՛չ ոչ տեսակէտը, թիւն

Լուսելու այսքան՛ ավւժէքաւոր մտաւոըակաԱներ ու գրելու ճարտարութիւներ

Ուրիշներու Համար ա յ գ պայմանները չկան՛– Տեսիլքի մը քնքուշ Հ ո մնէն՛,- ՛ո՛ւր պերճանք
ասաի
գործիչներ•• , որոնք մտաՀոգոլած են. մեր մողո - սյ եւ գեղարուեստ՝ բան ո լա ծ վարպե կ՚ուիս֊.
կ
վո՚լրդի ճակ,ստագրով եւ մ՚ասնաւո րապէս մ՛եր անանց համար էականը՝ գրողէ» Կամ ա ը ո ւ ե ս տ ա – ուածներէ՛ն

գ է տ ի ն քաղաքակա՛ն՛ ղէրք– է ։ Սղա՛՜ր իշխան՛ու­ , ես՝ ինծի հետ, ու ես ինձմով

մչաՕլոյթր յյսչագայով : տաւռրուիմ, Ար՛եւելքին ես կ՚արբենամ մ՛ոգու­

ինչպէս ծանօթ է, սճեցնող ամիսներու ըն– թեան հետ (բոլո՛ր աս բողչա ալար ա կ ա ն ու բռնա­

կ ա լ ա կ ա ն երկիրներու մւչ ֊.ասայևավար , նա - թիւնով, իր ծա՚նրածս/նր Հանգոյցներով. .. , ձ՚Ա–

թացքիև , մեր մամուլը զբաղեցաւ գրական Հա­ րաչխարՀԷս ե ր գ կՀ տեղայ, կարծես ա յ-1 տէ
շողը կր
մագումարի մը Հարցով, առհասարակ նպաստա­ ցիստ կամ ֆաշիստ) ուր՚եմ-ն՛՝ արժէքաւոր ես ու վրայ :

տ ա ղ ա ն դ ա ւ ո ր , թէ իսկ շոլւենաս : Տաղա՛նդը երկ– խնԼոյք մը կայ , աւանդութեա՛ն՛

ւոր կարծ՛րն՛՛երով : Աեո1ւարկը կրնայ իըագոբ - մանկանամ Հրաշքէ մը յանկարծ , ու կը լքեմ Հաչ–

ծուիլ օր մը–. Ս՛եր այս Հաւաքոյթը կրնայ ՛ն՛երա - վ.,, ր դ ա զան է ։ կարեւոր ը քու ք ա ղ ա ք ա կ ա ն վերա­ սուն մարդու կ ա ղ ա պ ա ր ս յամառ ու պա՛րծ , կր

ծութ իմն մը ըլլալ միայն ֊, ո՛րոշ Հարցի մը յ ա տ ­ բերում գէI դ ա ռ ն ա մ ետ, իմ երէ կին ՚, իմ անցեալին սըբազնա–

կացուած : ֊ Երկր՛որդ պարագայ մ ը ։ մած, կը Հագնիմ ես մ ե տ ա ք ս զըպունս (էնթէըի) ,

Մեր նիւթը Հետեւեալն է• Երբ ազգային, կ՚ըսենք, ս ո վ ո ր ա կ ա ն , ընթա - ո տ ք ս կ՛անցնեմ բուրդէ գ ո ւ լ պ ա ս եւ տր՛եխս Հին

1) / / ՛ ի I ՛ ՚ "քի գրականութեան ո լղի՚ն (առհա­ ցիկ րմբռ\.ումով աւլգայր՚֊ը չէ, այլ ցեղային ու մաշած • • • կուրծքիս սեղմած Հայոց լեզուի

ս ա ր ա կ մշակոյթի՚ն) : լ ա յ ՚ - ՚ ք ո վ արժէք՚ւերու ստսղծումե է ։ ինչպէս Հայ այբնեն՚արան լուսապատում՝ կ՚երթամ գէաի Հայ

2) իՂնչպէս ընել, որ Հայ մշակոյթը ժողովր­ ժողովրդական երաժչտոլլժրւնը , ազգային ըլլա­ ԳպրատռւձնՀ –,,Հ

դ ա կ ա ն ա ն ա լ եւ ժ ո զո վըգա՛կա՛ն լայ՛ն՛ խաւերը աւե— լով Հա՚լղեբձ , միԼաղդային արժէք դարձաւ, ին՛չ– Անցքիս վրայ՝ Արեւ ու ծառ, ու մեր գի՚֊զի

լ ի ՀետաքրքբոլիՀն՛ անով : պէս հայ է\արտա\րապետութվ>ւ֊~՝ը, առօրեային բ ա զ մ ՛ ա տ ա ր ա զ ապրումը վառ, նախ -

Առա՛նց յալա կն ո ւթ իմն գն՛ելու, մեր բաղձանքն ազգային (ցեն­ րորգի կանչ, նախրի բառաչ, մեր՛ Հարսերուն

է պ ա ր զ ա պ է ս կարծիքներու փոխանակութիմն՛ մը , զային) ոգին արտայայտելով, մրԼագդային՛ գ ն ա – խինդը վարար, մեր լաճերու ծիծաղն ու պ ա ր :

որ կրնա յ լուսաբա՛նել ա յ ս Հ րաւիրեա լ բազմաւ - Շատութեան Հասաւ. մեր Աչակոյթը նոյնը պէտքէ Եգիքներէն. ծուխ կը Հասի, թո՛ն՛րին՛ կրակը լեզուՏհ

թիւնը եւ Հետաքրքրութիւն՛ ստեղծել արտասաՀ - ըլլայ : առած՝ Հաց - թ"֊–խ Հարսին Հ՛ետ կլ* խօսի «

մա՛նի մէԼ : Գրա կանո ւիժիւձւ ը այղ իսորքով պէտք է մ շա կ– Լաւաշ Հացին բոյրը չքնաղ՝ կակաչ այտեր՛ը

Ա Հ ա ի՛՛ չ ոբ կը մ տ ա ծ ե մ , քանի մը գի՚ծերու ուի, Հասնելու Համար ՝>այ հոգիի գերագոյն՛ ար– Հայ ազԼկան կը Համ՛բուրէ ցօղն ի վրան։

• մեՏ .. է է ^. տ ա յ ա յ տ ո ւ թ ե ա ւ , ղաոՏ֊՚ալով սրԼաղգայր\ն արժէք, Ջազցենց թաղի Լուսիկ մաման, թն՚կաՀոտոճն

սփրլոքր զայ ս ս Հւոս ք–. " " ՛ ՛ ՜ ՛ ՛ յ Լ՜ ՜ – Հ , . . ՛նման երաժշտութեան ու ճա՛ր տարա պե տա ւթեան– գւխուն վրայ պ ս ա կ գ ր ա ծ խոր ծերութեան իր
աղօ -
Հայ բ ա ղմ ուիժ ի ւ ն ն եր Հ ի ն ու նոր. սերոմնդէ , աղ - ՚ ՛Ո <՝ւ Ւ*՛ &եաձ^ , տան՝ առԼել, սեմին բերա՛ն , գէմ՚քը ՛ուղղած յու չափ

գայիս կազմակերպութիւններ , կրթակաւ^ կձաԱք, Աւ վ ե ր Լ ա պ է ս ,-֊արկ է լկատի ու՛ն՛ենալ լսղսլր իժ ար՛ան , կ ՚ ա ր տ ա ս ա ն է իր Հայը մերը, Հա

՚1շակ"յթ եւ մ՛շակութայի՛ն. Հաստատս ւթ իմեներ : իս՚նդիրը, լեզուն նկատբ ունենալով իբր գրական– Հին՝ ո լ սրբազան՛ •••:

Կայ գրականութիւն , մաս՚Լ՚ալոբարաբ , ար - ՛֊ ութիւն եւ ա ր.ո ւս ս տ (ոճ) : Ա ս ալ էՕաչո՚նց Ա ւ ե տ պապիկ, ուժը Հատեր,

ժանավայել Հայութեան ե լ Հայ Հոգի՛ին : Շ ա տ ե ր ո լ Համար մեծ նշան՛ակութիւնն մր լխկեր մարմին, արեւակից ինչպէս լոլիկ, իրենց

ք ա ռ ո ր դ գ ա լ ո ւ գրականութիւն մշակուած է, չունի լեզուն : «Գործիք» մ ը ն է ան կ՚ըսե՛ն եւ թ ե – պ ա տ ի ն շուքը նստած մտիկ 1լինէ , խոր ու լռիկ՝

"Ր Վ կու ե ր ե ս ո վ կլլ ՛ւե ր կա յաւա յ . ինքն իր մ էք թեւօրէն կա՚ցԱ-իւ՛։ Ա յ դ պ է ս չէ սակայն իրակա\– սաՀն իր կեանքին որ փ ա խ կուտայ , ու կը ցաահ

իբրեւ., արժէք , եւ իրը ա զ դ ա կ ա զ գ ա պա Հ պ ա ն մ ան : ՚ ս ո լ թ ի ւ ն ը ։ Գոբծվ.ք մ ը ն ^ , այո , բայց բարձվւա - Վէ Գ-ԻՐՔԷ է ԳԷ՛ՐՔ՝ երակն՛երէն մինչ ոսկրոտ իք. • :

Ունեցանք ք ա ռ ո ր դ գավ. ո լ ժամ՛ա՛ն ա կա շրԼա ֊ Գո՝յե յ ո ւ զ ո ւ մ ն ն ր , ամ ե՛լա՛ –\լ.բր\ւ. զգացում՛ն՛եր ա՛ր–

աայայտող գործիք մը : Ե ր ա ժ չ տ տ կ ա ն գործիքներ՛ Ս ե ր փողոցները շիտակ կամ ծուռ, բայց ա~

նին , աըժէ^չաւոր դէմքեր ու գ ո ր ծ ե ր , Հիները ւ-ելի Հմա յալից , պալաաներէ՚ն մա՛րմարակուռ, ա–

ս տ ե ղ & ա գ ո բծեցի՛ն. աբտասաՀմանր խառնելով ի- են քէս ա՚ւԼէս՛ , լաիմեր՚ւա՛֊՛, ղաչւակը ե լ Լոլթակը. նոնց վրայ մեղր կը թ ա փ է Հայոց երկրի երկին՛քը

րենց Հ ի ն ու Հայրեն՛ի յոլշերուն : Նորերը, որոնք տարբերութիւնը անՀուն չէ՛" առաԼին երկուքին ել լազուր , մին՛չ զեփիւռը ղանոնք կ՚օ-ծէ լեոՏնէն՛ բե\~
օտար մեծցաքն ու կը մեծնան,
միԼավայբի մէԼ վերԼիԱ՛ երկուքին միԼեւ։ Մարդկային՛ բար ձրա­ ր ա ծ Հոտերով բիւր ,կ՝՚աստուածանայ գ է ֊ ֊ ղ ը կար–

կ՝ ա ն դ ր ա դ ա ռ ՛ –.՛ա՛ն՛ Հայրենի կեանքին ու Հողին : ՛ւ". 1՚՛՝ զգացումները վերԼիւներով միայն կարելի ծես , երբ կը Հոսի գռն՚է ի գուռ՝ քերականի*
Առա ւե լո լ թ ի լ՛ն մը ուձնինք ներկայիս, զոր չենք
է արտայայտել : շու՛ն՛չը մաքուր, ...:

ունեցած Հայոց պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն մէԼ՛ շփման մէԼ Ա ռ ա ն ց լեզուի , մանաւա՛նդ ա ռ ա ն ց ոճր , գըր
Հետ է Կքէ
րագէտ մը ան՚ըմբռսելի է : Գ ր ա գ է տ ի մը կամ գը– Հարթ տանիքներ, ու երգիքներ , աչուկն՚երՒ–

ե ք եւրոպական մտքին ու մշակոյթին նին նոր են բ ա ց ե ր , ափ ափ կ՛ըմպեն արեւը Լեր֊ք,

մնայ .որ. օգտոկէնք այս պատս ֊, ոլրէե֊ Էն , Րայց վ/ական գործի մը է ա կ ա ւ , առաԼին յատկանիշը՝ այգին՛երու մէԼԷ՚ն՛ Հաղիլ Հ

մշակելով Հայ Հոգին՛ ու անոր Համապատասխան ոճ՛ն՝ է , որ միացած Հ՚ոգէիւ՝ ու տ ա ղ ա ն դ ի ն ՝ դոըծ ե ռ ա ց ա ծ ե՛ն չե ո ՛ահ էով՛–

մշակոյթը օ տ ա ր լոյսեչոլ տակ, առաւելագոյն մը կը դարձնէ վեվ.Լ֊՚ական ՛ու յաւէրժական : Այս սեր , ա ր տ ե ր ո ւ մ ԷԼ՝ Ա ս տ ո ւ ա ծ ն իԼեր ՚, ոբ Հոտոտէ
արդիւ՛նքի Հաս՛նելու Համար։
ե ր ե ք տարրերէն՛ ոձլէ մէկուն պակասը գործը ցոընի ծովեր՛ եւ մշակեն) քրտինքը՛ ծեր . . .

կը սարսէ եւ կը դարձնէ թերը տ Ծիրան ծառը գ ե տ ի ն ա փ է ն կ՚ողԼուձնէ Լուին,

Մեր ժոզովոլր գը ընդունակ , տաղանդով ՛ո՛ւ Ամփոփելու համար ըսենք, որ՛ մեր՛ գրակաՒ֊

ստեղծագործ թ ա փ ո վ օժտուած ժողովուրդ Է •.Ող­ "Ր Վ" ՚ԲՐթԻ Ի " ՚ Ր ձոըերէն : Ընկուզենին ՛ու կազ–՛

՚ ն ո լ ի ժ ի լ ձ ն ը հաւատքի գ ր ա կ ա ն ս լ թ ի լ ձ ն մը պիտի ըլ– Խիներ իրԽնց /մառէն Հողը կ՚օրՀնեն, մինչ կը տ ի –

ն՛ի՛նք ա յ գ մասին վկայութիւն՝ թէ ազգային. թէ Լայ, հաստատուած մեր՛ ցեղի՛ն՛ ազատատենչ ել

միԼազգայիՀն գետ՛ն ի վրայ : Ազգ . գեանի վրա յ , քայ ա՛նոր ա ր գ ա ն դ ը ծանր, թուխսէն՝ գիՆյն կըթ֊*–

ինքն՛ուրոյն կեանքի մր ձզտումի՚ն վրայ, ընդդր - ղայ արքայօրէն։

քանի մը անուն յ ի շ ե լ ո ւ Համար միայն, թուենք կելով անցեալը .ել ապագան՝, յեզափոէսական ո՛­

Րաֆֆիս, Ա Հաըոնեա ՚ ը , ԶօՀրապը, Վարուժանը Ի ն չ բան՛ որ կայ անւցքիս վրայ՝ խորՀաբգ ու­

գիէ մը մզուած . ն ի ՛ու ծանրութիւն , Հրաչքի մը իբրեւ վկայ, ու

եւ\ն., որոնք ազգային Սահմանէն դուրս ալ ար - Կը մ՛ն՛ալ եբկր՚որգ մասը. .

ժէք եՏն : Ա՝իԼւ/ղգա յի՛ն՛ կեանքի մէԼ՝ կրնանք յիշե լ ես կ՚երթամ բոցեղ մտքի Հազար ճաճանչ ուսիս
երր
Ի՞նչսլէս տ ո գ ո ր ե լ Հայ ժողովուրդը մչակոո– վրայ : Արտիս զարկին՛ *ունկնդրած քերականս

Աարոյեաը, է ՚ ՚ ա յ ք ը ր ԱրլԷնը, Ա իլրմէլեանը ելն, թով : կը խոկայ անոր, մէԼէն. լ ո յ ս կը՝ ծ ոբայ * **է

որոնք կը վկայեն՛ դարձեալ Հա յ ո ւ լայնաշունք Այո պ ա ր ա գ ա ն արդէն գործնական նշանակու­

տ ա ղ ա ն դ ի մ ա յ ին՛ Հ թիւնն ուձնի : Գուռը կը բանամ գպրատունին ,

Ն ո յ ն ։ է պ ա ր ա գ ա ն մշակոյթի այլ մարզերուն Ժողովուրդով կը զարգանայ Հայ գրականոլյ– 0՛ , Լռութիւն . Ներս կը մանեմ, կը զգամ

վրայ : թ ի ւ ՚ ն ը , .աւելի լայնօըէն առնուած՝ հայ մշակոյի– չունչը մեծ ուսուցչին. Եսս կ՚ելլէ ընդդէմ գրքթ*

Ան,ոլ շտ այս բոլորին՝ Հիմքը՝ տ ա ղ ա ն դ ն է ՈԼ թը : Այս պատճառով ժողովոլվւղը հետաքրքրելու ղա/ն. կը գովէ կրկին , կրկին, Հարիւր բուռով
խոլնկ փառքին՝
Հոդին։ Բայց մշակումի ե՛ն իմա կայ երկուքն ալ։ Համար հարկ է՝ մինչ ու կնդր՛ուկ նուէր կուտայ գիրի <մՕ"Ր^՜
Հուրղ
Չի՛ բ ա ւ ե ր աաղաէնգը, եթէ չմշակենք զ ա յ ն ։ Ի՛ն շ– 1. Տ ա լ հայ կեանքը, այսինքն Հայ ժ ողո­ ,ե,ս կ՛երգեմ պատարագի անզուգական

պ է ս ձաղիկը օդի, Լուրի ու ա ր ե գ ա կ ի կ ա ր օ տ է, վ՛" վ՛ ՛Լ ի ժ ա մ ա ն ա կ ա կ ի ց կեա՛նքը : Հ. Հ ր ա ա ա ր աս իսորին» ... յ

նոյնպէս տ ա ղ ա ն դ ը կը կ ա ր օ տ ի մշակումի, ազդ ա– կել լաւագոյն գործեր՛ը, շքեղ ու դիւրամատչելի : Մելանի Հոտ, գրչի տ ք ո ց ,

յ ի ն մթնոլորտի , տեսակ մը կլիմայի, որ. տ ա ղ ա ն – 3. Տալ Հ ամաժողո վր ղա կան՝ դասախօսութիւն - Թուզթթ վրայ կը՝ կամ ար ան այ իմաստու­

ԳԸ. ԿՐ շր Լա պա տ՛է եւ զայ՛ն կրնայ ծաղկեցնել։ Ագ– ներ Հայ մչակոյթի շուվԼ, բայց մնայոլ\՚ն՝ արժէ– թեան ոսկեղէն՛ բոց, սեղանի մը շուրԼ հաւաք -

գայի։. շունչը, ր՛՛ գՀանոլր քաջալերանքը, մթնո­ քով։ 4.– .ւսււյյ ւո քը– վաու սլաՀել մ ո ղո վո ւտ,քգէ ուած ուսման ծ ա ր ա ւ մեր Հայ տզոց՝ գաս կ՛ա–
մ՝է^ճ Հա ք արժ֊էքներու. ա^Ն
լորտը եւն • կրնւան– նսլաստել Հայ Հոգիի մշակմա՛ն Հա՚եղէւղ , ներչնչեչով ւանղէ Ա ե ս ր ո պ Ա ա շ տ ո ց : Տեղ կը բռնեմ ես անոնց

ու զարգացման : յ. րակա\1, ւլւլաո ո ւմր թէ Հա յ գ ր ա կան ու֊ ա րուես– քով՝ ք ե ր ա կ ա ն ս սեղանին եզրը զետեղելով, յե -

ափ արաագրու֊թիւ֊Լ՚ւ երրւ ոչ մէկ բանով պակաս են տոյ՝ անոր է ի առաԼին մասունքի պէս ես կի

Ա հ ա այս «կլիման» ստեղծելու ազդակ՛ներէն միջազգային արմէ ք*. եվ. է ֊ւ Հ 5. Գպրոցեերբ յանձ֊~ բանամ , ա/ն՛ տ ե ղ գ ծ ո ւ ա ծ խաչն Հաւատքով կը

մէկ քանին . նե Լ Հաւ ա ա ա ւո ր ո ւս ո ւս ի չ ֊ եր ու : 6. • Հանգի– Համբուրեմ, ո լ ձայն կուտամ :

I. Իբր ընդՀանոլ^ր՛ սկզբունք, Հարկ է գրա– պումկւեր Հաւաքսյթ ֊եր կազմակել պել , գրական՝ Գաս տուր ինծի, ով մեծ վարպետ, Հայ
մշակել դաս
կանո լիքի ւնը (եւ ա ռ Հ ա ս ա ր ա կ մշակոյթը) ու մ շա կո ւթ ա յ է ն մ է ո ւթ էււ Լ եր կազմ ե լ , գրական ՛էիր եր ու իմաս ա՛ն՛աս ո ւձն ճարտարապետ,
լայէնօրէն մբ
ազգային դ ե տ ն ի վրայ, պա տ ո ւՀ աննւ եր ը Ազ­ մրսումւե\ր Հասասւաել Լ ւ ն * . բ^-գ^ • Հետաքբքչ. ու–֊ տուր ինծի, ծար՛աւ եմ ես ա բ ե ւէն– թանւ^է ա բտի աբե–՛

բ ա ց սակայն միԼազգայէ՚ն դ ա շ տ ե ր ու վրայ։ թիւն ստեղծելու Համար է պ է ս , ես ա ն յ ա տ ա կ . տ գ է տ ու կ"Լ"*՝ մեր

Fonds A.R.A.M