ՎԵ Ր ԱԾՆ
Ո ՒՆԳ
667
ՎԱՀԱ Ն ՏԷՐԵՈԼՆ
( ԲԱՆԱՍՏծՂԾք)ՒթԻՒննԵՐ--Ա.
Հաաոր,
ՄթՆՇԱՂԻ ԱՆՈՒՐՋՆԵՐ — Գ
I
ԵԻ ՅՈԻՇԵՐ —ՈՍԿԻ ՀԷՔԵԱԹ– ՎԵՐԱԳԱՐՋ)
* %Հ՛
Ա՛
ՎաՀան
Sէրե ան
ռուսաՀայ գրական
պատմութեան
մէֆ 1լը գրաւ
առանձնահատուկ
տեղ մր զոր նախանձելի պիտի գտնեն
արեւմտաՀայ ա
բանաստեղծները
որոնք աւելի կամ պակաս չափով
իրենց անձնական
տերն և յոյսերը տաղերգած,
ե Հետեւաբար
վիպա պաշտ հնացած են
խորքին
մէ$։ Բայց ինչ որ Տէրեանի
քերթուածները
կը յատկանշէ,
անոնց
տալով ինքնատիպ
գր ելա կերպի գեղեցիկ
դրոշմ մը, կարելի չէ գտնել այս
վեր9իննեբուն
մօտ որոնք աւելի արձագանգներու
դաշնալուր կախարդան
քէն տարուած՝
1
կրէլնութիւններով
կամ վերասացութիւններով
փորձած՛
գրական դիւրաբեկ Համբաւ մը շաՀիլ։
ՎյսՀան Տէրեանի ինքնատպութիւնը
սակայն կարգ
մը որոշ տպաւո–
րութիւններ կրած է Վէռլ^նի
քերթողութենէն
որուն եղանակը այնքան տրխ–
րօրօր քաղցրութիւն
մը 1լերզէ։
Պիաի yան ամ այս Համառօտ ուսումնասիրութեան
մէ £
ընթերցողներուս
ներկայացնել
այն բոլոր արժէքը, այն թանկագին մետաղը որ կը Տնայ բովին
կրակեն վերֆ։ Բանաստեղծութիւնը
սակայն պէտք չէ ենթարկել
նիւ
պաշտ
փորձաքարի
մր* Հոգիներու պարտէգին
այս խորՀրդաւոր
ծադ
պէտք չէ թերթատել քննադատի անողոք ձեռքերով, պէտք չէ
խո
այս կախարդական
թիթեռնիկր։
ինծխ չէ տրուած՝
Հոս նկարագրական
դիմագիծ՛ը տալ այս տարօրի
ու վշտագինօբէն
սիրելի բանաստեղծ՛ին
որուն երգերը պիտի
Հնչեն առ յա
ւէտ
ան մա Հա տենչ Արտերուն Համարք
իր երկը ունիմ ձեռքիս տակ, Հետեւաբար իր ամբողֆ Հոգին զոր կ ՛ա
ռաջադրեմ ցուցադրել
ընթերցողներուս։
Ք՛ննադատին
և դիազննող
գիտուն էէն միֆեւ վսեմ տարբերութիւն
մը
կայ միշտէ Առա^ինր
Հոգիին թագուն
երկինքներր կը բանայ ե անոնց ան–
սահմանութեան ր մԷՀ եղած՛ տկար կամ մաշկեղ
թռիչքները
կը տեսնէ։ Երկ
րորդը կապուած է նիւթին
որուն մէֆ կր սաՀմանափակուի,
և որով
ան յեղ
լիօր1քև կը կաղապարէ
իր մտածոււաերբ։
Բայց որքա՜ն խորՀրդաւոր ու ցաւա
տանջ է ՎյսՀան Տէրեանի
Հոգին ուր միօրինակ վիշա մը կայ,
միօրինակ,
ինչպէս անբուժելի
Հիւանդի մը կեանքը։
ՎաՀան Տէրեան չէ ձգտած երբէք ամբոխն երււ խռով ա Հար ալեկոծ ո
մթւ մէչ ՛նետել Հերարձակ
քերթողութեան
մը ծնծդաներբ, ոչ ալ Հայրենա
սիրական զգացումները գգուել իր ցեղին զաւակքներուն։
ինքը նախ ե առաֆ,
