VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 754

662 ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
երիտասարդ բա՛նակը որ այսօր կոէւ կը մղէ րազմաթիկ ճակատ՛ներու
և Հրաշքներ կը գործ՜է։ Վայրկեան մը իսկ պէտք չէ յաճախէ
մէ^ ա յն Բ ա Ր ոյ ա1քիէ երկբայանքր, թէ» ոճրագործներու այս Հերցիս աս
տակութիւնը կարող կը դառնայ մարել այն ՀաՀր՝ որ մեր անկախութիւն
մեր Հանրապետութիւնն է։
Հեռու այդպիսի աիղծ զաղափարներր։ Հայաստան պիտի ապրի
տէրութիւն, որքան ալ ծանր ըլլան իրեն
պարտադրուած ֆիդիքական դո
ղութիւններր։ իր ազատութիւնը ե անկախութիւնը ան սա Հման զո Գողութիւ
նով և իր զաւա1լներուն ծով արիւնովը գնող ազգ մը, ոտքի կոխան
դառնալ ասիական բուռ մը Հորդաներու:
ք/ճրագար Ա*ուսթաֆաները և գինքր շր^ապատող ամբոխը չէ
կրնան ջնջել ազգ մը, որ ապրեցաւ մինչե Հիմա, ե ասկէ վերջն ալ
մութեան ամբողջ շրջանին, դեռ երբէք այնքան զօրաւոր եղած չէ իր
ապրելու կամքը և կորովը։ ինքնագիտակցութիւնովը այն ազգերուն որո
գիտեն ՚ վայրկեանն երո լ լրջութիւնը ե առաւելապէս կ– զիտակ
նալու ե ան մա Հան ա լու արուեստ քէն, Արարատի ստորոտը գերագոյ
յանքով մը, ոտքի կանգնած Է ամբողջ, ամբո՜ղջ ազգը, իր անկախութիւնը
փրկել» և զայն յաւերժացնելու Համար մեր սրբազան Հողին վրայ։
Հոս՝ Հրապարակումր սովորական, թերևս նոյնիսկ ղիտուՏնաւոր դար
ձած մի քանի աննպաստ Հեռադիրներու ազղեցութեան տակ շշմած մե
րենակիցներ ր կը սարսռան, մինչ անդին Հայութիւն ր ամբո դրութեամբ զին­
ուորագրուած իր արիւնը կը թափէ Հայրենիքի փրկութեան Համար։
Պղատոնական Համակրանքներ, ցաւակցութիւնն եր շատ խեղճ
ցուսներ են» այս ծանր րոպէներուն, ամ/Հն Հայ առաւելագոյն չափով պէտ
կատարէ իր պարտականութիւնը։ Երր Կ ա ՐԳԸ Կ ուԳ ա յ խօսելու,
դատափետելու, ձայները կը բարձրանան, կը բազմապատկուին . . .
ժնգակ վայրկեաններուն, պարապ խօսքերու ասպետներ չէ
Երր անդին ցեղին լաւագոյն զաւա!լնեըը կ՚իյնան, կը նա Հա տա կուին, մայր
Հայ բենի քէն Հեռու գտնուող ամէն տեղի, ինչպէս այստեղի մեր Հայրենակից­
ները, եթէ ազգային տարրական զգացում ունին, պէտք է ցուցնեն,
յետինը զոՀոզութիւններուն, իրենց ունեցածէն շատ աննշան մաս մը յատկա–
ցընելով Հայրենիքին։ «Անկախութեան փոխառութիւնդը այղ ուղղութիւնով
փորձաքարն էր, որ դեռ առկախ կը սնայ Փարիզի մէջ* կ՛սպասենք։
Հայրենիքը վտանգէ մէջ է, և պէտք ունի անՀրաժեշտօրհխ
գաւկին գրական օգնութեանը։ Ամէքն Հայ պէտք է կատարէ իր պ
նութիւն ր և Հնարաւոր ղոՀոդութէւնլ։ Յաղթանակի վաղորդայ­
նին է որ կ՚ապրինք, սարսափելու պէտք չկայ, ճակատնիս բարձր
նիս Հրավառ և յուսալից — ինչպէս միշտ ուղղեցինք և չխտրուեցանք —
անգամ ալ կրնանք ուղղել դարաւոր Արարատին, ուրկէ — ապառաժի
խախտ և Հզօր ՐԱայ ձեր Հաւատքը —նորէն պիտի շեփորենք յաղթանա
իրենց Հայրենիքի ազատութեան Համար կռուող ժողովուրդները չեն մեռնիր...
պատմութեան ղասն է ասիկա։
Տր. Մ. Ա.