Վ Ե/՚ԱԾ
՛ե Ո ԻՆ Դ
Ս՛ազեր՝ ճակատ
ծածկեն ոսկրուտ
կերպարանք*
քՒաւ յօնքերուն տակ զոյգ –խաժաչք
արնախում,
կապիճներուն
մէ£ դարձդարձիկ ու շարժուն,
ճոխ ըեչառքի
մէ^տեզ^ն քիթ մ արծ ո ւե ռունգ
Առնացի մէկ տիպար գծ՛են պարթեւեան,
Որ մոնդոլեան ոչ մէկ նրշան յայտ րերէէ
իր կաշնրուոն
սօթթած
բազուկ պինդ բռնէ
կացին մ ՛ուս քան՝ զէն մա Հա բեր, սուր բերան*
Լայն գօտիին մէ£ դաշոյն մը կեռ*խրած
3առա2 քալէ Հաստատ,
Հուժկու,
վըճռական
ինչպէս առիւծ
1
գէպի իր որսր կարկամած*
• «-
#
իսկ Հոն աՀա Հէք բազմութիւն
Հայերու.
Աղիողորմ լաց ու կոծով
բարձրաձայն
կ՚ողբան
իրենց սե օրն^ մաՀուան
դուռն Հասած,
Զինչ ներոնեան
կրկէսն աՀեղ, լայնարձակ,
Ո՛՜ր քրիստոնեայք կը բերուէին
գունդագունդ
Պատառուելու գա դանն եր էն
ամեՀի։
Բազմութեան
մէֆ* ճիշտ
Հսկային մօտ, գիմս
կեցած մէկ կին՝ սիրուն Հասակ կարապ վիզ»
Ղ՝էմքր կլոր» ճակատը լայն, նուրբ
շրթունք
Ա՝ա Հուան դալուկ իֆած դէմ քքէն իրրե քօղէ.
Ոսկի խոպոպ Հով/էն տարբեր
ծածանուտ
9
Հայեացքը վեր ուղղած դէպ՛ մայրն
կաթոգին
Աղերսարկու Հեծեծանքով
խնդրէ գիրկ • • •
իսկ
մայրն սզռւոր թևերն ետքէն պինդ կապած
Չունի Հնար գիբղԱ առնելու իր զաւակ։
Հքաւի իր մեծ աչքերին յար անդադար
Արցունք գիլ գիլ թափուքէն առատ,
յորդաՀոս
Ա՛ ան չուն դէմքքէն, ճակտին, թըշին
կար մրախ այլ
Արցունքներով
ցօղուած
իր դէմք մանկական
Գեռափըթիթ վարգ
մը կարծես,
ցօղաթարմ։
*
Զազա Նա ՚մօ —այս է անունն Հսկայ քէն—
Արձանացած՝
տեղին վրայ
անմռունչ
կացինն
ուս է՛ն վար Է առեր անգիտակ
Գետ քէն գրած՝ ձեռքր կոթին
կռթըներ։
Թուրք խուժանը ապուշ կտրած կ*սպասէ,
Թէ եր՛բ Նամօն նշան պիտ
տայ կարգելու։
