ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
ե՝Տ8
# #
— Դո՛ւ, վատոգի*
ազգուրաց և անօրէն*
այն մր ներսէն խօսի Նամօի Ք
ա
Ր սրախնյ)
Հերիք չեղա՞ւ այսքան
արիւն ու ոճիր,
Որ կր գործես տասնեակ
տարի շարունակ*
Ղքայէ՝ ասոնց ՝ քու արիւնն են ազգակից*
՛Անմեղ զոՀեր մոլի ե խում
իսլամին*
ի*նչպէս ձեռքդ պիտի վերն այ
զարնելու
Այս ման՛ուկը, կի՚ե գեղանի* դժբախտ
՛մայր
1 * »
յՈւրացող մր էիր միայն դու» Զա ՛դա,
Եղբայրասպան
կայթն մըն ես ա՛սկէ վերֆ*
Մի՛ մոռնար, որ կայ դատաստան աՀաւոր–*
Զի ՛ք թողութիւն
եղբայրաս՛պան
գազանին * * * —
Նամօն յանկարծ՝ ցնցուի կեցած իր տեղէքն,
Երազանքին, կարծ՜ես ՛ընդոստ արթնցած
՛՛է
Դառնայ դէպ խ ° լ ամբոխն կանգովն քարացած
ի՛նծ՛ Հետևին ձենէ Հնգեակ մը մեծեր
յ^որՀուրդ
մ՛ ունիմ անոնց գաղտնի
յ այտնելու * • * $
Քալէ դէպ տուն կէս քայքայուն
քարաշեն,
պԼնՀետանալ փլատակին ծերպերում
<*• <•
(ուրիշ դարձեալ քանի մը Հնգեակ Հոն կան չուին.
Որոնք
զոՀոլին իր կացինէն Հատու, սուր*
Յետոյ
ուսին գրած բոսոր ներկուած
զէնք
Արեան շիթեր կաթկըթելէն
դուրս կուդայ ՚
Նման վագրի մը արիւնազանգ երախով,
§]ր նո՛ր լափած, յ° շ յ
9
շ կըլած իր նախճիր
Եղէդնուտ^ն
դուրս խոյանայ
թանձրախիտ–*
Արիւնըռու՛շտ
իր Հայեացքէն
սարսափած
յ&ուժանն
իսկոյն ետ րեկրրկի
գարՀուրածէ
ձԴԷ՜Հ լսեցէք, վատ իսլաւաերգ ցածոգի,,
Հայ եմ ես ալ, մէէլն ասոնցմէ, որ աՀա
կապուած, կեցած ձեր սուրն բուն կըսպասեն*
1)ւրացայ ես ա՛ղդ ու Հաւատքս,
Հայրենիք*
Դարձայ գործիք
ձե՜րձեռքին մէ £ ոճրապարտ»
Այսօրւընէ սակայն Հայ մ՚եմ քրիրտոնեայ • • •
Ես կ ազատեմ եղբայր,
քոյրեըս Համարձակ՛*
Օվ որ չուզեր, յառաֆ թոզ գայ որ չափեմ,
Ինչպէս անոնց Հասակներր չափեցի*
Զո՜Հ քաւութեանս, Աստուած
թող դարձս բնդունէ»
իր ձայնը գոռ՝ զինչ խփլոըոտն
ամպրոպի
