ՕՏՕ
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
մեզի
*ամար կ՛ուզեն
զայն դարձնել, Հսկայ, անանուն դամբարան մրէ
Ս՛եր թշնամիները
ե մեր բարեկամները. •
մեր քաղաքական
ազգայի
կեանքի այս ծանր վայրկեաններուն,
Հանգիտութեան
այնպիսի եզր մը կ
այս երկուքին
մէֆ, որ տարրեր տեսակ ղասաւորում
մը, աւելորդ փափկա
կա տ ութ իւն և ակնյայտ
շեղում մըպիտի ըլլար իրականութեան
ճանապարհէն։
Մէկը մեր դարաւոր թշնամին
է, վիժմունքը
ոճրած՛ին
սեռունգի մը,
որ գարշելի մակաբոյծ՜ի մը յամառութիւնով,
ուխտած
է մնիլ մեր արիւնովը,
բայց գոնէ գրգիռն է ցեղին մէ £ ինքնապաշտպանութեան
Հո դիքէն, ե. Հերոսու
թեան սրբազան կրակի վերա րծա րծումին» իսկ միւսը նոյնքան վատ,
և թեըես
աւելի բացասական
ե թունաւորիչ
իր վայրապար կերպով
շռայլած՛»
ցնող և անօգուտ խոստում ու
Համակրութիւններովր։
Մինչդռ Հայաստան
այս պա Հուն կը տքայ, ե իր գոյութեան
խնդրին
իրեն ներշնչած՛ գերագոյն
դիւցազնութիւնս
վր, մէկ մարդու պէս կը ծ՜առան այ
արեւմուտքէն
ե արեւելքէն իր վրայ խուժող ֆարգարար թշնամիներու
վրայ,
մեր Հզօր բարեկամները,
որոնք ՀամաշխարՀային
արդարութեան
ե
ճնշուած
ադգերու անունով, ամենէ մեծ խեղկատակութիւնը
խաղացին այնքան
ղօրէքն, Հիմա մոռցած կը թուին
ըլլալ, իրենց
Հազար անգամ
բարձրագոչ
աղաղակած
արդարութեան
և ազատութեան
դաւանանքը,
և Հրա
ըրած
խոստուսները։
Հայ ժողովուրդը ե իր գիտակից մասը շատոնց դա դրած Է պատրան
ներ տածելէ, ե դաշնակիցներու
կողքին իր թափած
արիւնի
Հաշիւը և փ
խարինութիւնը
պաՀանշելէ։
Մեծերը, իրենց երկրին մեծ գործերովը
միակ
տարուած, ժամանակ
չունին
զբաղելու Համար երէկուան դաշնակից փո
աղքատ երկրի մր մեծ
ցաւերովը։
Այլևս այդ չէ որ կը պա Հանվենք, Հայ ազգը իր էութեան
խ
ո
ՐՐ
Ր
ա
լական կորով և ինքնավստահութիւն
կ*դգայ,
չտարուելու
Համար այդ
րալից ինքնախաբէութիւններէ,
բայց գոնէ կը յուսար որ իրենց կողմէ, առանց
մեծ զոՀողութեան, քիչ մր բ ա ր ե ա g ա կ ա մ ո
լ
թ ի ւ ն ո վ օգնէին մեր վե
րականգնումի
գործին, ե եթէ իրենք չեն ըներ, ձեռքերը չկապէին
ուրիշնե
րու, որոնք տրամագիր կը թուէին
ըլլալ պատմելու վատ
թուրքը՝ որուն բա
րեկամութիւն ր այսօր
վերաշաՀելու Համար, աճուրդի Հանած են արդարու
թիւնը։
էւ մեր Հայրենիքի
ճիշդ այս ք ր ի թ ի ք վայրկեաններուն,
երր Հայ
ժողովուրդը
իր գոյութեան
արիւնոտ պայքարը կը մղէ» կարծես թէ Հատած
ըլլար
ամ^ն բան»
Հեգնական
պաղարիւնութիւնով
մը
v
Պրիլքսէլի
մէֆ
(< ադգերու ընկերակցութիւնդ
կոչուած ակադեմական կաճառի
վիճին «Հայաստանի Հոգատարութեանդ
մասին, անկէ ալ ալդ
չարչա
խնդիրը գրկելու Համար ժըեէվի
Հաւաքոյթին։
Տէր տիրական
ելլողֆկայ, ե ինչու պիտի ելլան որ • « • * Երր կան
քարիւղի շտեմարա՛ններ, և նարնջենիներով
բուրաւէտ ուա ծ Հողամասեր, խըն–
ԴէՍԸ. k.P
փոխ ո ւի, քանի որ դարաւոր
(séculaire^
քաղաքակրթութեան
առա
