« 0՛
շատ
ուշ զգացի այգ, որովհետեւ ես ալ իմ կարգիս ստեղհ՜ագո
ծել ու ոճիրն էի գործեր ու Հայրութեա՛ն կսկծաՀիլ_ս խաչր կը տա՛նիմ ովկ
անի
խորքերը։
«Մ
ա
րդ
էի*
ս
էր
ռ
Տե*
ղիսլուածի՚ն
գերի՛ն էի։
«Զաւակի
սէրը միակ մաքուր զգա g ուսս էր որ կարծեր էի գանել մա
գերուն
մէֆ։ Ա՛ն ալ եղծուած
է ա՛նոնց մէֆ։
«Ամին բան, որ մար գեր ր կր գիտ՛նան ու պիտի գիտ՛նա՛ն
կ՛եղծա՛նո
ու կր
պզծուի։
«Ա՚արգեր ա՛նկողի՛ն կը մտ՛նեն ինչպէս
ի։ ոզերր
աղբանոց։
«էս ալ մարգ էի ու կը մտնէի անկողին զաւակի
երազով։
ա
,#*
#
«Օր մր շատ տխուր էր ան, որ կինս կր կոչէի։ Տխրեր է եղեր որո
Հետեւ կողերուն մէֆ մայրութիւնն
է զգացեր։
«Ո՛֊ օր մր ինձ ներկայացուցին
պզտիկ դիակ մր սեւցած,
թունա
ուած. .
•
0 » այղ իմ գաւակն էր, գեռ նոր՛ ձեւաւորուած։
Ան ինձ ըսաւ
գերու ու մայրերու
ոճիրները և ես զգացի թէ գաւակի երազով քրտնած՝
քքնչո՚ւ եմ վատներ իմ գերագոյն
ա պրուսները Հայրութեան
անկողնիս
մէշ։
*
kV :
* M-
«էս վառեցի իմ անկողինր,
ուր իմ
զաւա1լն
էի երէլներ.
փոշիացուցի
ամին բան, որ կապուած
էր այգ երկունքիս Հետ. ՝ ու ՛գիշեր մր տատ
տեզրը, տուի փոշին
Հովերուն։
«էս ուխտեցի
անկոդին
չմտնել, ո՛չ մէկ անկողին, կը վախնայի
անոր վրայ կին Հայեացք մը կրնար գամուած
ՐԱ
ա
լ։
«Պա Հեցի ուխտրս. որովՀետեւ մարգ ձեւիս մէ £ Հայրութեան
սէրն
իմ միակ մխիթարանքս,
ու չէի ուզեր անգամ մրն ալ վատնել
Հայրութ
մարսնեղին աղբանոցի
մր մէֆ։
«Ու այն օրին ես ապրեցաք կին մր պատմելու
Համար։
;
*
#
#
«0՜» որքան միամիտ եմ եղեր կարծելով որ կրնաք ի կին մը պատմ
կինը էակ
մըն է անպատժելի1 վեր տղամարդի բոլոր
ուժերին։
«ք)ւ մայրը անոր, որ իմ թունաւորուած
դա լակիս
մայրն էր,
ըսաւ
երեսիս էգերու յատուկ
սպառնալիքով.
— Ի՞նչ պիտի ընէ իմ ազբիկս, որ քեղի կին տուի։
— էս կին եմ . . . արձագանգեց
ադ^իկր։
«Ու ան իմ ուխտիս դէմ՝ գրկեց
ընկերս։
«էգ էր» արու կը փնտէր։
*
# ա ՚՛
«Ու֊ աՀա ես կը փախիմ ցամաքին
ու մարգերին դէպի լռութեան
ան՛
