Ը՛նթրիքէն
յետոյ ա՛նգամ մրն ալ Հանգիսլեցայ
իրե՛ն ՛նաւի ճեմարա՛նիս
վրայ, Հակած՛՝ ՛նաւի ճաղերուն, ԴԼուխր սեղմած՜ երկու ձեռքերու՛ն մէի ծովր
1լը դիտէր։ 1}ւ տյգ վերք թե Հա՛նդիպումս եղաւ* * •
կանզնեցայ
իր մօտ։ Չ՛նկատեց գիսէ
Ա*ռալլ էր ինչպէս ամպոտ
երկինքր, որ իֆած էր ովկիան ո ս
քին, կարծես կր. չափ էր խոբՀութիւնր Ա տլանտեանի։
Հարցուցի
իրե՛ն կատակի շեշտով, թէ արդե՛՛օք ծ՜ովէ չէր բ
կատակեցի՝
ծածկելու Համար կասկածս,
որ այդ րոպէի՛ն ընկճող
թիւնով
մխուեցաւ
ուղեղիս մէի կասկած
մր, որ ձեւ չունէր,
րայց անձկու
թեան ան Հոմն աՀաւորութիւնր
ունէր, որ ո՛չ մէկ ձեւաւոր կասկած՛»
կրն
ունենալէ Ան չշարժեցաւ,
չ լ
ս ռ
ը
։
Կրճոցի
Հարցումս, կրկին
չպատասխանեց։
է)ւ ալդ լռութեան
աՀաւորութիւնր
ըմրռնեցի ժամը 23,135-թև, երր կա՛
մրիսկի
նոյն կէտէքև, խոր գիլ
ռ
Ր
Ոէ
[ պա տան քուած ՝ ստուեր մր ովկէանի
ներուն մէվ
կր նետուէր # • »
՝ *. #
ճնշող
լռութենէ մր յետոյ, որ ալեկոծ ովկէանին վրա/
ծանրացող
շերէ մր աւելի աՀա լի g է, նաւապետ
ր երկիւղած՛ աւան դա պա Հի մր պէս՝
թիթեղէ խողովակաձեւ
ամանէ մր Հանեց խնամքով
ոլորուած
թուղթ մը
խնդրելով
ինձմէ իմանալ, թէ արդեօք կը Հաս1լևա՞մ այն լեզուն, որով դրւած
էր այղ թուղթխն վրայ, որովՀետե. —աւելցուց
ան—
միայն այս ամանը դր՛
տանք ալիքներու
մէվէև
ե.մինչե այսօր ո ՛չ մէկը կրցեր է կարդալ ալս խո
Հրգաւոր
լեզուն, որ անպատճառ
պատմութիւնն է աքն խորՀրգաւոր
ւելքցիին, Պարոն
Mystère- ^ • • ;.
:
*
ւ#: .
«Անունս
թոզ ո՛չ մէկ մարդ գիտնայ, այլ միայն յաւիտենական Համ
րերր, ձուկերը։ Անոնք թող գիտնան
միայն օր մր, երր ովկիանոսր
ցամքի
ու ձուկերը կարղալ սովրին։ ձուկերու
լռութեան
կը վստաՀիմ
միայն, որով–
Հետեւ Հոդիս իր ցաւերով,
ով կէանային
խորքերու
լռութեան
մէվ
թաղեցի։
Հքեսայ թէ ինչ որ մարդերր կը գիտնան կ՚եղծանուի, կը սրրապղծուի
ա
խելագար ծիծ՛աղին
կ՚արժանանայ։
«իմ ցաւս այնքան խոր է, որ ովկիանոսր
միայն կրնայ ծ՜ածկել,
այնքան
սուրբ որ ո՛չ մէկ ծիծաղի կը դիմանայ։ ձուկերն
են միայն, որ ձ
ու ծիծաղ չունենալու
մեծութիւնն
ունին։
«Ա՝ արդերուն Համար չեմ գրեր, թէե. անոնք բոլորր իմ լեզուս
կը խօ
սին, րայց ո՛չ մէկը կը Հասկնաք իմ
լեզուս։
«կ՛երոնում, որ ամենէն մաքուր կեանքն ապրեցայ ողբերգական
դ
լածով մարգ ծնելէս ի վեր, ու ամենէն վատ կերպով
դաւաճանուեցա
«Ո֊֊շ
րմբռնեցի թէ ոճիր մրն էր ծնունդս» ուշ ըմբռնեցի
որովՀետե՜
դիպուածին
ծնունդն էի ու դիպուած թև զերթն, որ Հայրութեան
զգացոււքն է
գրեր երա1լներուս մէվ ու զաւակի մը երազը՝ գանկիս տակ։
