պա Հակն է ամին մէկ բնակչի, որ ուղիղ սրտով եկած՛ Է երկիրը
վերաշի՛նելո
ե իր քրաինքը
իւ առն ելու ՛նուիրակա՛ն և ազատ
Հողերուն։
Այո՛,
Հալած՜անք
մը կայ, բայս
գիտէ՞ք
որոնց
գէմ, — անո՛նց,
որոիք
գծ՜ուծ
շաՀախնդրու–
թեամր
մը կ՛ուզեն
Հայ աղքատ
ժողովուրդի
թշուառութիւնն
ու
մերկութիւ
նը
ան պատկառ օրին շաՀա գործել։ իսկ ասիկա արդար է։ Ար գար է
տեւ մեր Հողը սուրբ է, ե Հայ ժողովուրդը
շատ ու շատ
Հարս տա
Հար
ու կեղեքուած։
Մեր կառավարութեան
նշանաբա՛նն
է — աւանդական
ստեղծել
այս Հողերուն
վրայ,
x
[ jy
որ վայրենութիւնն
ու
բարբարոսութիւնը
գարերով
դժոխքի
վերածեցին։
( 3 b Շ Ո Ղ-ՈՒԹ հ հՆՆ Ե Ր )
ւ,՝._դւ-"ւԻ
ա \ , ՝ ա
( Շ p "
*՚ն
ա կ n
ւ.
8" ի
ւ.
Ղւ )
Զօրանոցին
բակին
մէք՝ տատանեալ
կեցեր կը նայէինք թէ ո*ւր պի
աի յանգի այս արկածը
որուն
ելքին Հասած՛ ըլլալոա.՝ տպաւորութիւնը
կրեր
էինք ամենքս ալ։ Մութին
մէք՝՝ մեր
ա
լ\Ք°րը
անդադար կը յածնին
չ
ո
րո
կոդմերնիս։
կը կարծէինք. թէ մեր բնակավայրը
պիտի
ըԱ
ա
յ
ա
IԴ
Հս
շէնքը, ե ա մէնքս ալ ան Հա մրեր էինք Հասկնալու
թէ ինչ էր իր °ք*
Րայց
ոչինչ կր տեսնուէր
յստակ։
• Բերնէ բերան՝ խօսքեր կը թռէին։ Ա արգիս Արենց կարծիք կը
յայտնէ
թէ տեղը գէշ չէ ե թէ կաբելի է ժամանակ
մը անցընելէ
Հոն։
քէուարթ էր,
ինչպէս
զուարթ
պիտի սնար աւելի
ետքը, եղերական
օրերու
մէք, միշտ
անձնավստահ
թէ պիաի
կրնայ
"վր^՜իր նախ զգուշութեան
Համար
միայն իր
քիչ որ սայրասուր
անունր
բթացնել կարծեր էր «Գրլրճեան՚նի
փոխելով, ինչ
որ սակայն
ճիշտ ու ճիշտ
Հակառակ
արդիւնք
մը կրնար տալ,
քանի Հ
թրքական
«գրլրճ))ր, այգ օրերուն, –անՀունապէս
աւելի Հատու բան մըն էր
քան Հայկական
«սուրար։
ԴժգոՀներ
չէին պակսեր.
—Հո՞ս
պիտի անցնենք
աքսորը, կը մրմռային,
եր1լննալու,
պառկելու
տեղ մր
փնտռելով։
կ՚երեւայ
կը կարծէին թէ բակին
ս*էք պիաի
պառկինք,
որովՀետեւ,
Հասնելնէս
ի վեր ոչ ոք խորՀեր էր մեղի ցոյց £ տալու տարբեր
տեղ մը
կարենայինք
Հանգչիլ։
(]տքի վրայ հնացեր էինք բոլորս
ալ։
Բայց աՀա՝ դրան
մուտքի
նրբանցքին
մէք1~ն՝ մարդիկ սկսան վեր ել
լել սանդուխէ
մը։ Դէպի այն կողմ
գացինք։
