VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 187

Լ Ո Ի Ր ԵՐ Հ Ա Օ Ա Ս Տ Ա Ն Է ՚Ս
Անցեալ շաբթու Փարիզ Հասաւ Երեւանի թէմէն առաջնորդ Խորէն Եպիսկ.
Մուրաաբէղեան, որ Կաթուղիկոսի կողմէ իբր սլաաղամաւոր Ամերիկա/ կ՚երթայ
Փարի դէն ո ԼԼոնաօնէն անցնելով։
Խորէն Եպիսկ. Կ. Պոլսոյ մէԼ խիսա շահեկան ա ես ակս ութի ւն մր ունեցահ է
«ձակաա ամարա)) ի թղթակցի՛ն Հեա ու նորանոր աեղեկութիւններ աուաՆ է Հայաս–
m աս ի ներկայ վիճակի մասին։
Այգ յայաարարութիւնները մեր ըն՛թերցողներուն կր ներկայացնենք իրենց
շաՀեկանութեանր Համար։
Յարուցեալ Հայաստա՛նի կորսվի մ՛էկ ներկայացուցիչն է իյորին
եսլիսկոսլոս, Երեւանի առաքնոբդր, որ Հայրենի պա տգաւքն երր շրթներուն ՚
\որ ԱշխարՀր կր դիմէ՝ անոր Հասցնելու Հայաստանի ողքոյսն ու ա1լն կա լու­
թի ւնն երր։ ինքը սան է Ներսէսեան Հռչակաւոր դպրոցին, ուրկէ առած՜ տոՀ–
միկ կրթութիւնը ճոխացուցած և Հիմնաւորած է արեմուտքի Համալսարաննե­
րով* • Նո՛ր է թողած մեր Հայրենի աշխարՀը։ իր առաքելութեան մասին Հար՛
ցապնդելէ առաք անդիմադրելի ծարաւով մը կ*ուզենք իմանալ մեր ռ
կացութեան մասին։ Ո՛– ան կը պատասխանէ Հրապուրիչ ձեւով մը։ |s| p
—Հայաստանի կացութիւնը լաւ է ե խաղաղ։ Ստեղծագործական ա
խատանքը րուռն կերպով ու անխառն ոգեւորութեամր վերսկսած՛ է ։
լսարանի բացումին զատ, աՀա Երեւանի մէք Հիմը կը֊ գրուի երաժշտական
բարձրագոյն վարժարանին — ՝fi օն ս է ր վ ա թ ո ւ ա ր ի ն։ Ա յգ նպատակով
եղած առաքին երեկոյթէն գոյացաւ 100,000 րուպլի։ Գործ՜ը գլուխ պիտի
Հանուի կամաւոր նուէրներով։ Վարչապետին կողմէ զանազան քաղաքներ
Հրաւէրներներ են ուղղուած մասնակցելու նուիրատւութեան։
– Ի ՞ նչ վիճակի մէք է ցանքը։
— կառավարութիւնը գերագոյն ճիգեյըով յաքողած է գտնել բաւարաբ
սերմնցու։ Վերքին օրերս Պաթումէն Հինգ միլիոն րուպլի արժոդութեամբ գը–
նած է շուէտացիներին։ քԻրանգիթի փոխադրութեան գործով զբաղած է
կառավարութեան ներկայացուցիչ Պ* Արշակ թաղկս սեան ր, և Հաւանական
է որ արդին սերմնցուն Երեւան Հասած է։ Աակայն այս քան ր բաւարաբ չը
նկատուելով, կառավարութիւնը Ամերիկա քէն ստացած ալիւրի ե ուրիշ պ
րէններու փոխանակութեամբ՝ աւելի սերմնցու ունեցող Հայ գիւղացիներէն
կ՚առնէ պէտք եդածը ու կը տրամագրէ չունեցողներուն։ ԱպաՀով ե
սովորական տարիներու բերքը պիտի ս տացուի և պարեն աւորման գործ
բոլորովին բնականոն վիճակ մը պիտի ստանայ յառաք իկայ Հունձքին։
—Նոր 1լնճիռներ չկա՞ն։
—Այ ս ստեղծագործական աշխատանքներում Համընթաց, դարձեալ
երդուեալ Ատրբէքանն է, որ այսօր դաւեր կը սարքէ, կարծես քաքալե
ւ ած Ագուլ իսի խաղաղ աղգաբնակչութեան բնաքնքումին։ Խեղճերը միա–