ֆ Լ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո հ Ն Գ
ï
1 7
Աս վերք ի՛ն՛ներու մասին որոշ կա ր դա ղրո ւթի
ւններ կը շատցնեն առա
քիչներուն
թիւը։
Եթէ փա րի զա Հայ գա զութ ր չուզեր անարգանքի
սիւնթն չլամււիլ
պէաք
է կատարէ
իր պարտքը։
ԼԵՐւ.ՈԻԾԱԿԱՆ |ֆՈՐՕ
\ՏԷ
ՍԻԱՄԱՆԹՕԻ
-'.՝• քԵՐԹՕ՚ԼՕԻԹԵԱՆ ՎՐԱ 8
Սէրը, զայն երգած– էին ուրիշներ
լա լա Հառաք քնարներու
տխրութեան
ու քաղցրութեան
մէք...Բայց մի՝ խորՀիք
երբեք որ Աիամանթօի
ինքնատպու–
թիւնր րան մր պիտի կորսնցնէր իր գեղեցկութենէն,
եթէ
բանաստեղծր
րոյ երգիչ
մ՚ըլլար։
Փնտռուած
ոչինչ
ունին այն քերթուածներ
ր որոնք
ծնած
և ազնուացած
են ի՛ր իսկ Հոգիին, ի՛ր իսկ էութեան,
ի՝ր իսկ
տառապան
մէք... Զգայախաբ
fhalluciné. J
մըն էր ան թերեւս,
բառին
ամենալայն
իմաստով,
խորՀրղապաշտ
ու ցաւագին
տեսանող մր որուն
Հոգիին առքեւ >? կեանքն
աշխարՀը
մեր՝տեսածէն
բոլորովին տարբեր
եըեւոյթեեր կը Հագնէին։
ի՛նքն
իսկ .իր Հոգիին ծիրանեվառ
ու միաստուեր
տեսիլներին
սարսափաՀար՝
փնտռէր մեծ լռութիւնը
որ իր կարգին տառապանքի
մը չափ գեղե
դառնակսկիծ
կը թուէր...
Փակելէ առաք ալս Հատորր,
թոյլ տուէք
ինձ կարդալ անոր
առ
քերթուած
ր։ Ա յս
րնթերցուեներր
թերեւս
աւելի %րնդարձակ ու բովանդակ
վերլուծ՜ումի
մը կը կարօտին;
ինչ որ ես մտադրած էի արդին,
բայց
ներողամիտ
պիտի
ըլլաք ինծի, ե պիտի Համարէք զիս
ա
յ ն Հոգին
որուն ցո
լա g ուսն երր աղօտ մէկ ուրուագիծր
կուտան
միայն Աիամանթօի
լուսապայ
ծ՛առ ողբերգական ե անդնդախոր
էութեան...
iU*ա Հուան տեսիլք»
Sf
e
(Դասախօսը
կարդաց այս
քերթուածր)
ա
«.կոտորա՛ծ,
- կոտորա՜ծ, կոտորա՜ծ...»
Ու դարձեալ կոտորած,
դարձեալ
արիւն, այս անգամ
կիլիկեան
վիտներուն
մէք... կարծես
արիւնով
երդուած
երգերր՝
միա՝քն
արիւնին մէք
պիտի լսուէին, ու վերքապէս
անոր
ալիքներուն
տակ
պիտի ֆ
խեղդուէ
fաւիտեան
շեշտերն անոնց...
«կարմիր
լուրեր բարեկամէս, » աՀա՛ գիրքր
զոր Սիամանթօ
Հ տուաւ
մեզի
Կիլիկիոյ
քարդին յետոյ։
Հո՛ս ալ արիւնին սարսափր
.գինովութիւնը,
Հո՛ս ալ վերքապէս
արիւնին անպարտելի
ոյժը որ իրեն քանդակել
տուաւ
նոր
մեՀեանին
դրան
վերել
Լէօն
Տիէրքսի սա
խօսքր։
<լէւ րմպենք
այսպէս դեռ տաք
աբիոնը մեր վէրքերսրն.*. »
