1S8
Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո հ Ն Գ
ոմնի զէ՛նքի և ուտեստի, քանի որ 1918 Մայիս 28էն ի վեր գոյութիւն
ունի
Հ ա յկ ա կ ան յ&կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ թ ի ւ ն մր, որ իրականա սուսն է մեր եր
կար տարիներէ ի վեր երագած
անկախութեան։
I
ՎեՐԼՈհԾԱԿԱՆ|փՈՐՑ|§ ՕԻԱՄԱՆԹՕԻ^ |
Սիամանթօի երկրորդ երկը կր կազմեն «Հոգեվ՛արքի
և Յոյսի $աՀերյ>ր
գրուած 1897—1907,
ժըեէվի, Փարիզի, Լէյզէնի, Լօզանի ե Ուշիի մէք։
Ու
շագրութիւն
լնենք այս թուականին, 1897, որ աւելի մօտիկ վաղորդայ՛նն է
առաֆին
1
շաբդերուն։ իսկ աքն Հինգ քաղաքներր
զորս թուեցի քիչ առաք,
ոոյց
կո ււոան դարձեալ բանաստեղծին թափառական
վիճակր։
Անոնցմ
նէվը՝ ա՛ շատ
մեծ ֆ ազղեցութիւն
ունեցած է պարմանիին
վրայ։ Ատեն
քհուսոյի Հայրենիքը Հաւաքուած
էքն գրեթէ
բոլոր մտաւորականներր
մե
ցեղին։ Հոն կր խմբագրուէր
«.Գրօշակծր, Հոն էր %արիպր, ազատութեա
ճանապարՀին, Հոն էին մեր բոլոր Հսկան երր որոնք Հերոսներր սրտազինե՛
ցին, ու փառաբանեցին
անոնց գեղեցիկ մա Հերր։
տ||
Այսօրինակ բոցավառ,
ե Հայրենաբաղձ մթնոլորտի մր մէք ծաղկեցա
ամենաբոսոր Հ–՛ե ամենամռայլ է ծաղիէլներր
Սիամանթօի
ներշնչումներու
Արիւնքն երգիչն եղաւ ան։ Արի՛ւնն Է որ Հոսած Է անոր քնարին
լարերին,
մեր զոՀերուն ու մարտնչողներուն
արիւնը՝ որուն գերագոյն
ոյժինՀաւա՝.
տացեալն Էր ինքր, ե ա սլար գիւն օրէն չէր քանդակած
իր Հատորին– ճ
տքն վրայ, (որովՀետեւ ամին գեղեցիկ Հատոր մեՀեան մրն է իեծի Համար
էոքիէէոի սա խօսքր*
((Արիւնը և եղբայրակցութիւնը ամենամեծ
ոյժերն են))։
ինչ Հոգեվարք ե ինչ Յոյս երգեց ան, երբ արդին ՀաՀերր կը մարէին
մեր մայրերուն Հեծկլտանքին, երբ բանաստեղծ ր ուզած էր քաղցբաՀոս
սր
բին գով մը երգել.
՚ա&Հ
((Աղա ման դե ա ք ասուակներն ե թռչուններն
Հայրենագեղ))
ե աՀա՛ անոր
•
((Շունչը յիշաա ակներ ու զարթնումէն յանկարծօրէն մեռաւ»
եւ երգին
տեգ,
((Շիթ աո շիթէ շիթ առ շիթ$ արցունքներն
են որ ինկան վար***
«.Այսպէս քանի՜ քանի՜ արեգակներ մեռան,
((Բայց քնարիս լարերը դեռ թա՜ց են, եղբայրներ, դեռ իր լարերը թաց են,
((Ա՜Հ» ԳԸթացիք մաաուըներուս, ե թո՝՛դ երգերս մրրկին***))
Ան վաղը շատ
աւելի
Հզօր շեշտ եր ու մէի շատ
աւելի
բարձրացած
