Անյուսօրէն
երդուած
ըմբո ստացումներէ
վերքը
1
յոգնութեան
խալարը
կ՚իքնէ Հոգեվարքի
քաքերուն
վրայ։ Բայց այս անգամ քերթողը
Հաղբիւ
րու պայծառ տղան» է որուն
«Հոգիի՛ն վրայ լուսինը կը ձիւնէ***
Ան կր խօսի ուխտաւորին Հետ*
\(Գիտեմ* սքեմիդ մէշի վանականի իրանդ ոսկիէ
((Շատ ապրուած աստուած
ի մըխոնքէնքն
ունի***))
Ճ > Հ ՛^
((** ,Ո
Լ
ես պիաի մեկնի մ տրտմութեանս ե ստուերիս Հետ
«.tt/i
՚շա՛լոյ՛սի մը ու վերջալոյսի մը արիւններուն ժամուն*.*))
ե այսպէս կր խօսի
Հերոսին*
((Զեոքերդ ինձիերկարէ՛, եւ եկո՚ւ, որպէսգի նայուածք նայուածքի դէմ
((Ես՝ ի քեզ Հերոսն սքանչանամ
Հայրենիքին
նուի րուած.
{(Գւ գուն՝ քնարիս \ մրրկաթեւ
լարերէն թերեւս
ճան չնաս,
((ԱյնՀին օրերու ընկերը, որ ցեղին ե ձեր բոլորին ան չավւ ելի՝ g աւեր էն,
(.(Փորձեց՝ բարկութեան և ընդվզումի
պղինձները
Հնչեցնել***
Դիւցազնական
Հոգիներու
յ աճ ախ անքն ունեցաւ միշտ, անո՛նք
իրենց
վսեմ գաղափարին ու նուիրումի
գեղեցկութեան
մէք կր ներշնչէ
տեղծը, որուն երգերովր
կուզէին
մեռնիլ յսւսաՀատներր
իրենց Հերոսակա՛ն
ճամրուն վրաք*՜ ԱՀալասիկ
ընկեր մր «շքեղօրէն
գեղեցիկ* եղրաքրագէմ
աՀաւոր», գեռ չի մեէլնած կռիւի, եկած է՝ բաղխելու
գուռր
քերթողի
((Հաւատքի և Հրաժեշտի իրիկուն է, ընկեր,
((Ես որբ մընեմ
Ա
ըմբոստ մը.Անաս բա ր ե ա՛
Լ,
((՛Բուերդերէդ երգ
մը տո՛ւր ինձ, երգ մը, ես երգելով կ՛ուզեմ
մ
բանաստեղծներն
ալ ի ՚րենք երգելո վչե՞ն
մեռնիր***
Տատրա1լներր
չի թառեցան
երբեք անոր մաքրաշող
ուռերուն
վր
ո՛չ ալ մրտենիներն
իրենց Հեշտաբոյր
ծաղի1լներն
անձրեւեցին
անոր Հոգիի՛ն
մէք։ Տառապանքի և տխրութեան
ի՚՚եչ խորՀրդաւոր
թրապատուր
Սիամանթօ
որուն քնարը
սիրոյ լար չունեցաւ։ Ան երբոր թամբեց ա
տօրին իր երիվարր, արդինիսկ կր ճան՚չնար նպատակին
խոժոռադէմ
տեսիլքր որ կ՚արՀամարՀԷ
աժին
տկարութիւն»
((* » » կանգ մի՛ առներ,
«.Սրաթռիչ երիվար, նպատակս տկարութիւն չի ճանչնար...»
Բայց ան գիտէր որ ապրելու
Հրճուանքր
լուսազեղ տարափով
Հոսէր
ենութեան
ամին ակերին* ան դիտէր որ արեւր կար, ինչպէ
Հի/էն ժպիտր, ե գինին որ կ՛ա րրեցնէ՝ ինչպէս Հա մրոյրր շրթունք
շրթուն
((Եւ ո՜վ գիտէ, թերեւս, գեղուՀի մը, պուրակի մը եզերքէն,
((Սսկի ողկոյզ ժը և սափորով ումպ մը գինի մատուցանէ, ,
((թ՛երեւս Հոգիս Հասկնաք և քրոԼ մը ՛պէս ինծի ժպտի*** Հ*է
((Բայց չեմ ուզեր ես երագել*.* կանգ մի
1
առներ, երիվա՜ր.*.
Ու փոխանակ
չքնաղ
կոյսերու
իբաժպիտ
աչքերուն,
անոր
Հո
անդունդին
վրայ խոնարՀեցան կտրուած գլուխներ կիսաբաց
նայուած
որոնց մէք անՀունր կր փախչէր
յաւիտեան»**
((Օգնութի՜ւն ինծի, գլխատուած
գլուխներ դէպի գիս կ՛արշաւեն.*»».
՚ (է;աասՖակե
լ
ի )
J
W
