VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 153

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 147
խորունկ և անսահման զգլխս/նք մր 9 չիկան մեր աչքին առքեւ պարզելու
միսթիք Հոգիի" ամենագեղ ար ա այ այ աո ւ թիւն,
Բայց ա յ » մոռացումը դիտումնաւոր էր անշուշտ, որովՀետեւ Տիկին
tout Արմին դասախօսութեան սկիզբն արդին յայտնեց, որ
միայն Փոքր Ասիոյ մասին, Պարսկաստանի, Հայաստանի և Յուդայի երկ՛
րին շուրք։ jjfe .
Հոգեկան կատարեալ վայելք մը եղաւ ամբողջական լեցուն սրա Հին
Համար, Տիկին ՕՀանեանի դասախօսութիւնո վ որուն մէք, տեսլական ու
Հեռաւոր մթնոլորտով մը իրարու յաքորդեցին դեղեց կութիւններր եբգերու
և պարերու ներդաշնակութեան։ Մենք տեսանք պարսկական գորգե
նկարին ու ծաղկազարդ պարտէզ մր զոր Հիւսեցին տժգոյն աղքիկներ
որոնց Հոգիին ՛մէք անգիտակից վիշար սիրոյ քաղցրութիւն մը եղաւ լոկ։
Աքն սլացիկ ու թափանցաշող մատները որոնք զարդարեցին այս գորգերը
թանկագին, չէին գիտեր թէ ինչ կախարդանք մը կը Հոսէր իրենցմէ, լու­
սեղին սարսուռներով*** ԱՀա՛ պատկերը քերթողութեան զոր Հաք պա բո
ներկայացուց մեզի, աՀա՝ միակ խորՀուրգը, միակ ներշնչումը քերթողնե­
րուն որոնք յաճախ քառեակներու մէք ամբողք երկար քերթուածներու
շունչը կը դնէին։ Տիկին Արմին րնթերցուՏներ ըրաւ անմահական Ֆէր՜
գիւսիին, Ատ ագի ի վարգերը բուրեցին իր անուշ ձայնին մէք*** Ր այ0 P'i.
որ այնքան ուշագրաւ ու կաէ՚արդիչ եղաւ, Հալ Գողթան երգիչներու ոգե­
կոչումն էր անիկա, թմբուկի միօրինակ շեշտերով չտփուած։
Երկն էր երկինք ե երկիր,
Երէլնէր ե ծով ծիրանի.. •
Երգին ամբողք եզանակր թմբուկին վրայ լսեցի ես։ Արտասանու­
թիւնը երգ մըն էր։
Տիկքն Արմին ՕՀանեանի պարերր ՝ որոնք Պարսիկ պարուՀիի Հռչակ
մը ստեղծած են իրեն Համար Փարիզի մէք$ արժանաւոր պսակն եզան
դարձեալ իր արուեստքն։
Ասիոյ մէք, կը պարեն, ինչպէս ըսաւ ազնուագեզ դասախօսը,
միայն պարելո՛ւ Համար, կ՛երգեն միայն երգելո՛ւ Համար։ Պարը ե երգը
Հոգիի ճաշակ մըն է, անգիտակից Հաճոյք մը, իր վիշար ե սէրը կախար­
դելու մի քոց մը թերեւս*** Տիկքն ՕՀանեան կր պարէ ալն քա՛ն արուես–
տօրին։ իր մարտկին իւրաքանչիւր շարժումին ժէք նուագքն շեշտը կ՚օ–
րօրուի, կ՚արտասուէ, կր Հեծկլտայ։ ֆ Պարսկական անարուեստ ու պար
նուագախումբն է ս կ> որ պարերուն Համար ստեղծեց ալն մթնոլորտը որուն
մէք Հարճերու Հոգքն կր քնանայ արծաթահոս աղբիւրն եր ու | կարկաչին
օրօրուած։
Հայ դաշտային պարին յետոյ Տիկքն Արմին յաքորղարար տուաւ
մեգի պարսկական, թաթարական, և եբրայական պարեր։ ՊարոլՀիին
տայայտութիւնը եղանակին Հետ կը վշտագնի, կը զուարթանայ, կը ծա­
մածռի խելայեղ տան քան քով։ Պարր, Տիկին ՕՀանեանին Համար արուեստօ.
րին կր մարմնաւորուի կեանքին և իր խորՀուրգին մէք։