VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 148

*4i Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո հ Ն Գ
նակցութեան ներկայացուցիչ Պ» Կ* Բասմաքեանի։
Պ» Բաս if աք եան խաղաղութեան շրքանին մէք և ազատարար
թեան մր գրօշին տակ կատարուող այս նոր ոճիրներու մասին իր
ցաւը՛ յայտնելէ վերք, առաքարկեց կարելի եղած րոլոր միքոցներր ձեռք առ
նել, որսլէսզի ա յ ս; յ քարդեր ր չվերսկսին և կամ սկսելու պարագային ժողո­
վուրգր կարենայ քք^քղյք^քր պաշտպանել։
Բ. Բանախօսն էր Ռ՛ամկավար կուսակցութեան կողմէ Պ*
զուն Արամեան, որ իր զարմանքը յա քանեց թէ՝ Թուրքին, Դ՛ուսին, Գերմա­
նին խժդժութիւններուն դէմ միայն բողոքելու^ վարժուաՆ Հայերս, կը Հա
ւաքուինք այսօր բողոքելու մեր իսկ բարեկամներու, մեր մեծ՛ դաշնակի
ներու ան տարբեր ութ եան ու ան Հոգութ եան ղէմ, որուն ուղղակի արդիւնքն
է այս վերքին քարդը։ jrf |
Պ* Գ* Թ ա Հմա զեան խօսք առաւ յանուն Ա* Գ* Հնչակ եան կուսակցու
թեան՝ յայտնելով իր զայրոյթը խաղաղութեան շրքանի մը մէք կատարուող
ալս նոր եղեռններուն Համար։ Պէաքը ցուց տուաւ ան Հրաժեշտ միքոցներու
որոնցմով կարելի ըԱ ա ք պա չտպան ուի լ։
Վերքին բանախօսը եղաւ Տ °քթ* S* Ս տեփ ան եան յանուն Ազգ. Ազա­
տական կուսակցութեան։ Համաձայն գտնուելով նախկին բանախօսներու
գաղափարներուն՝ աւելցուց թէ այս նոր եղեռն ր ղաս մր պէտք է ըԱայ
մեր մինչեւ Հիմայ ընդգրկած քաղաքականութիւնը փոխելու Համար։
Յետոյ, միաձայնութեամբ րնդունուեցաւ Հետեւեալ բանաձեւը, որ
իսկոյն Հեռա գրուեցաւ Լոնաօն, Դաշնակիցներու խ ո րՀ ուրդին, ինչպէս նաև
դաշնակից ու չէզոք պետութեանց խորՀրգարաններուն ու մամուլքն։
«Փարիզի– Հայ գաղութը, բոլոր Հայ կազմակերպութեանց և միո
թեանց նախաձեռնութիւնովը Հաւաքւած Հաք եկեղեցիին մէք, ԼԱելէ վե
օրուան բանախօսներր միաձայնութեամբ քուէարկեց Հետեւեալ որոշումը*
(լֆարիղի Հայերը, յուղուած և զայրացած նորանոր քարդերու % գոյու­
թենէն որոնց զո Հ գնացին Մարաշի, Զ է յ ^ ՚ ^ է* Ֆոնուզի իրենց բա դմա Հա­
զար Հայրենակիցները, և որ տակաւին կ՛սպառնայ տարածուիլ Կիէ
միւս մասերուն մէք, իրենց ամեն աբուռն բողոքը կը բարձրացնեն, թուրք
կառավարութեան գիտակցութեամբ և Մ ուսթաֆա ՚Բէմալի աւազակախ
րերու կողմէ գործադրուած զազանութիւններու ղէմ։
dէէ)որ վիշտով կր Հաստատեն, որ Հայ ազգին դէմ կատարուած
ներու ա/ս յանդուգն վերսկսումը, Հետեւանքն է կայսրութիւններու ամենին
արիւնարբուին Հանդէպ դաշնակիցներու զինադադարէն ի վեր ցոյց տուա
ծայրայեղ ներողամտութեան, և միաժամանակ ցաւ ի սիրտ կը տես
սարսափելի տեղաՀանութիւններէ վերապրող դժբաղգ Հայեըը, որոնք վերա­
դարձած էին իրենց Հայրենի տուները, չունէին իրենց անՀբաժեշտ միքոցնե-
րը ինքնապաշտ պան ութ եան Համար, Հակառակ որ թուրքերը գինաթափ
եղած և յաճախ վտանգաւոր շարժո ւձսեր ցոյց կուտային։
<լկը խնղրուի Գերագսյն ԽորՀուրգէն ստիպողական և ազդու միքոցներ
ձեռք առնել արգիլելու աըիւնաՀեդութիւնր և ղադրեցնհլու Համար նորանոր