-
է.3 Ա 1Ւ Ա *
Յ Ո Ի Շ ե Ր Ո Ի
Դ Ր Ա Կ Ա ն Ո Ի թ Ի Ի 1 Ը
Մ շ ա կ ո է թ ա փ ճ
ըճկևոքւՆթիւՍը
Հ ա մ ա զ գ ա փ Ա ի
ՓաւաԱճեաԱ
ճ և Ս ա ո ս Ա ը
Տ"1–շերու
դրէէւ կանքււթէւ
նր դրեթէ նոր սեռ
մ է
, որսկսալ, սւռաջին
սւշխարՀամարակն
ետք
եւ "Բ , է՛բ կարեւորոէ-թեամբ
ու հաւսէէուէ
,
առյռշ––
՚Կւակարդ տեգ մր կբ գրաւէ
Հիմա։
Գրական այս նոր սեռր
մշակուեցաւ
առալե -,
չաբա ր ^Լա
յ րենիք՛^
ամ սաղ րի՚1ւ մ : Ամ սա
գրէ
իմ րա դբութ եան նախաձե ռՆութեամ
բ ու քաջալե -
րութեամբ,
Հանրային եւ ւդետական
գէմքեբ
ոկր՛
սան դրի առնել
իրենց* յուշերր
շրջ՚"՚լի
մբ մասին,
• որ Հա րուստ էբ կարեւոր
գէւգքերով :
Կրնյւսնք
րսել
,
թէ ^Լայրենիք^ի
բաբեդէսլ
՜
նախաձեռնութեան
կբ սլա բտ
ինք ա յ դ
փո
թո բ կա
յս յգ
շյր9անի
սլաամութիւնբ,
որ դրուաՆ
եգաւ այս
ձեւով
,
նո
յն
ինքն գե րակատարնե
րո
լ ել ականա -
տես
ւիկաներոլ
կոգմէ :
Աշակոլահ՜ կամ անմ շակ , մեհ՜աքանակ
ու մե —
ձ՜արմէք
«
նա խան. իւթ՝^
ունինք
Հ իմ ա մեր
ձեռ
քր
թէ Հա յկական
շաբժմ անւ նա խառլասէմ ութեան
, թէ ^
ա քգ շաբմման
րնթացքին
ու զարդացման եւ թէ
մանւաւանգ
անոբ
սլա տճաոյեե
րո
ւն ու Հետեւանք -
նե րուն
մ ասին :
Եւ ասիկա
փոքր
Հաբսւոոլթիւն
մրչէ մեգի Հա
մար
^ որ ա յ դ սլատմ ոլթիւեբ
ապրեցանք
մեր ^ի–
դերով :
Տ"ւշեբոլ
Հեգինակներբ
մենք կընկատենք
մեր
նոբ պատմ իչնեբը
,
քսանե րորգ գարու
պատմ
ի չ..
նեբ
, որոնք
աւելի շաա իբենց
տեսահ՜ը
գրեցին ,
քան
իրեն՛ց
լսահ՚բ :
Ի րական
ին
մ է 9
,
յուշեբոլ
ղ րա կանո
լ թ ի
ւնր
գրականութիւն
մբ չէ , այլ Հում
նիւթ՝ գրակա
.
նոլթեան
Համար :
Մ ինչեւ
Հիմա դրուահ՝ եւասկէ ետք
գբռւելիք
յուչերր
միայն
սլաամոլթիւն
չեն, միայն
աշիւար՛՝
Հա դբութ
իւնւ չեն
,
մ իա
յն ագգագրո
ւթիւն
չեն
,
այլ
նաեւ
թանկագինէ
սլւսՀեսա մը
չօւլ֊տագո
բհո
ւահ
նիլթերու
, որոնք
կյւնւան գրականութիւն
մբ սնու–
ցա՚նե
լ
,
Հա յա
շո ւե չ ու Հա յ՚՚՚դրո
շմ :
^Տատբագոմ
ի Հա րսբֆ
առաջին
Համ ա կրելի
վէոբձնւ է
.
կը Հաւաէոանք
,
թէ պիտի
չբէլայ
նաեւ
էի եր ջինը : Ա՛եբ
դբՈէլնւեյ.ռւն
կ՝ ի յնա
յ քբտնիլ
պաւո–
բաստ վաստակին
վրա
յ
Հ ին ու ՚եոբ
յ ո ւ շա գի րն ե -
՛ա 1""^
է
որոնք
կբցահ են գիւցագնեքգոլթեան
վե -
՚* բահել մեր վկւււ յա բանւ ութիւնը :
Հարկ
կէէէ"յ ըսելու, ոբ այս
յոլշադիբներբ
,
•լրեթէ
առանց
բացառութեան
, չունէին
ւլրակա -
նո ւթիւն եւ արուեստ
րնե
լու
մ տաՀ ոգո
ւթ իւն բ ,
ոչ ալ ճամբայ
ելահ էին այգ սՀբդիւնքին
Հասնելու
Համար։
Զիբք՚նք
վաբոգ
մ աաՀ ոգո լ թիւնն էբ, տ~
պտՀոէիարար,
աւելի
նիւթ տալ, քան արուեստ :
կատարեցին
իրենց պաբտքբ
, առատ
նիւթ տբ–
լին գրական
ո լթե
ան։ եւ արուեստի
Համ ա ր : լն
օգտագո
րհելբ
Հճիտի պաբտ^՝^ է մ եր
գրագէտ
աար
րին
Հ
Թէ անոնք ,որՀին սեբունգին կր պատկանին
եւ թէ անոնք
, ոբ նոբ սերունգբ
կրնեբկայացնեն
,
ամ էնէն չատ կը կարդան եւ ամ էնէն շատ կր ս ի -
րեն
յոլչերռլ
գրականութիւնը,
Հաւանարար
անոր
մէջ
տեսնելով մաս մը Հայրենիքէն
եւ
մոգռվոլբ–
ղէն
, մաս մ ը նաեւ ա յն մեհ Հառեգհուահֆէն
, որ
կր կոչուի
Հա յոց պատմ ռւթիւն ;
Մինչեւ իոկ մեր Հեռաբնակ
ազգակիցները ,
մանաւանգ
անոնք , ոբոնց մէջ վառ կբ մնսէյ
միշտ
Լհւէէալորչի
կանթեգը,
աեսակ մը
Հայեբգոլթիւն
կր նւկսէէոեն յուչագրութիւնր
, անոբ մէջ
ւինաււել
գտնելով
ամէնէն։
աւելի
իբ^նց
Հոգիին
խօսոգ ,
ամ էնէն չատ դխբենք խս/եդավառոգ
, իբ^նց
Հա
յու–
թիւնը
իբենց
ղգտցնոզ
նիւթեր :
Այն
օրէն։ ^երբ Հայ լեզուն
,երկար ատեն
խօս–
ու..ելէ ետք, սկսալ
\1ւաեւ դբուիլ,
անցահ ենբա -
գում դարեր եւ բազում
սեբունգներ։
Մենք, ա —
պաբախտ
յետնորգներս
, շատ քիչ բան , զրեթէ ո–
չինչ դիտենք
Հ իմ ա մեր պապերուն ու նախապա -
էէքեբուն մասին, մեր ազգի
հ՚ագման
մասին, նա -
խամեսբոպեան
գրականութեան
մասին,
Գոդթան
երդերու ու երդի
չն. երռլ
մ ասին , մեր լիզոլին յե -
դա շրջո ւմնե բուն
մաս
ին , մերմոգուիուբգին
տպ -
բահ
կեանքին
, անոր
բարքերուն
, տարահ՜ յագ -
թանա
կն ե ր ո լն եւ կբահ
պաբտութիւննեբուն
մա -
սին
, վերջապէս ա յն աւք էն
բտնյի
մ ասին
,
ո րուն
վրա
յ Հա յ ութեան
դբո
շմ ը
,
գա
յն կենւրանի
պաՀոգ
ոգիէն
Հետք
մը կա յ :
Մեր պատմիչները,
վաւլնջական
գարերու
յուշագիրներ
, շատ քիչ բան աուահ են
մեզի
մեր
յուշ դաբձահ
անցեալէն
։
Ե՛–այդ քիչն։ ալմեզի ժառանգ
մնացահ է մեր
պատմ աՀօր
հք ո բենաց
ի ի անփո խա ր ինե լի վաստա
կէն
, Հայոց
առաջին ու ամբողջական
պատմագիր–
քէն :
Առանց այս եբախտաւոր
Վարգտպետին
,
մենք
պիտի
չունեն, տ յ ի՛ն՛ք
Հ իմ ա կո լան
քիին ալ :
Պէտք չէ , որմենք
իրաւունէք
ունենա՛նք այս
մեւլագրանքբ
ոԼէլգելու
նաեւ մեր Հայբեբու1։–
^
՚^ե՚Լ
նախորդոզ
սերուն։գին
, որ անցաւ
^ը^.գ Հու ր եւ
չ^գ
սուր՜ծ ելոբ աՀաւասիկ
օդտակաբ
ւիորձը
կ^ը–
,
(1951 - 52)
Վ^եչ՚ջե բս Հայ մ ամ ուլը ա րձագտնգ
եղաւ
լուրի
մը, թէ
250
տարի առաջ,
այսինքն՝
Լոլդուէիկոս
ԺԳ ՛ի ժամ տնակ
(1 643
1 715)
^՚"յ ուսանողու -
թիւն կար Ֆրանսա
յի մէջ :
Ֆրանսական
մ շակո
յ թ բ շտտոնց
իբենւ
քաշ՚ւ՚հ՜ է
լոյսի
հարաւ
Հա յ ոլսանո։լբ : Հա յ
ուսանւՈէլոլթեան
թ ի ՚ ֊ բ ՀեէողՀետէ
աճահ է Հոն,
մասն/ալորապէս
1840"՚^ա>յ
թուականներէն
սկսահ
,երբ
աբաասաՀ–
մանի մէջ
։նե,
ա ք.տ օ ս ո լ թիւն
տոո։
11/
ծ
է
թուրք
պետութե։ռն
կողմէ։
1875^5՛ քօսւււասՈնն
Հ՚սյ
ուսանող կար Փարիզի մէջ ԼճՄասիս^
, Կ՛ Պ՛
1875
թ՛
1750)։
Արւլ , բնական։ է Հարց տալ թէ
ֆբանսաՀայ
•ոԼ11 անՈէէՈւթիւնր թէ ինքն իր մէջեւթէ Հայոլ -
թեան Հետ մ տաւո ր եւ Հողեկան կապ
պաՀե
լու
Համ ա բ ստեգհահ չէ" որեւէ
Մ չակոլթա
յին
Մ իու–
թիւն /լամ բնւկերոլթիլն
մբ :
Ոչ
միայն
ստեգհահ է, այլեւ թէ թուուի եւ
թէ Հնոլթեամբ
ուշազբաւ տեզմբկբ էլբաւեն։ ա՛
նոնք Հա ք Մշ՚"կութային
ի^։կե բո
ւթ իւննե
բու
կար–
զին :
Խօսելռւի
ՓարիզաՀայ
Ընկեբոլթիւննեբոլ
վբայ՝
արգէն
1842/է^
կբ յիշուի
անուն
II ո
ԸԹկեյաՆթ-իւն։
Հիմնուահ է
1842
Նոյեմբեր
9ին :
ՀիռՐնագիրներն
են , ՏովՀաննէս
Տէրո
յենց Զա–
մ ուռ ճեէոն
( ն։ա խազ աՀ
) , Մ իչ Աղա
թօն
,
( ատե–
՚նագպիր)
, Աբթին
Աոմճեանւ
Լդանձապետ)
, Աեբ -
վիչէն,
Ն ֊ Զօլ՚այեան,
Ատեփանեան, Ա՛ էք ֊
ոէրճեան
Մկրա՛
Մ իւ^էնէտ իսեան
Լանգամներ) :
1842^5՛ 20^–
աւելի անգամ
ունեցահ է ։
Պարթեւեան
Ընկերութեան
կնիքբ ,
վկայադիբն
ու
Հիմնադիրներու
ստո րագրո
լ թ իւննե ր բ
Հ բտտա՚~
բակահ է ՎաՀ ան Զ՚սբդ՚սրեան
(31ւշ՚աաւսւկսււրան1,
կ– Պ՛
1912,
էջ
395 - 6։ -
Հմմտ. Ա. Ալպօյա -
ճետն,
Գազութ.
Տարեգ. Ա., Պուքբէշ
1939,
էջ
53)։
Փա րիգաՀտ
յ այս Ընկեր
ութ
իւնր իր մէկ
ճիւզր
ունեցահ է Պոլի"
(Զ՚"րգաբեան
, անգ՝ էջ
395) :
Հ՛ Ե՛
ՊՕէՈՍԵԱՆ
ԻՐԱՆԱՀԱՅ
3
թեմե
րու
(իբտնաՀնգկաստէո
-
նի , Ատրպաաականի
ել Թէ^րանի • Հտմագումա -
բին
առաջին
նիստր
տեզի
ունեցահ է Յունիս
29 -
ինէ , մ ա սն։ ա 1լց ո լթե ա մ բ երեք շբջաններու
պաա -
դամւքէլորնեբոլ
է Նկատի
ունւենտլով
բացառիկ
պայմանւներբ
, երեք
թեմերը
Հովուելու
Համար ,
ժամ անակաւոր
կերպով
որո շահ
ենւ ունենալ մէկ
առաջինս րգ։
ճշգուելէ
վեբջ
Առաջնորդի
րնտրու -
թեան եւ պաշտօնավարութեան
ման
րամ ասն
ու -
թիւններբ,
ժողռւիբ
^ննահ է Հոդելոբ
Գպրոց եւ
Ընհայարան
՛ունենալու
Հարցը ;
պէյ^^ք,ւթի
Համազգային
Փալանճեան
ճեմարանի
1951-52/
աե՚լեկագրէն
կը քագեն։ք
^Հետեւեալ
մս։նրամասնութիւն։ները
.
ինչպէս
՚էիաենք,
Լեւոն։
Շան։թի
մւսՀէն
վերջ
ճեմարան՛ի
տեսչոլթիւնբ
յանձնուեցալ
ընկեր Ա.
Վրացեանի
, որ միեւնոյն
եռանգով կը
չարունակէ
ինչւգէս
Հիմնագիրներբ
:
Ն ՝ան Փալանճեանէ
ճեմար՚անբ
լրիէ–
րհբ"Ր —
դական
վարժարան
մ բն է ֆրանսական
լիսէի Հա -
մանման : Ո՚֊նի
երկու տարուան
գասբնւթտցքով
մանկապաբաէզ
(33
աշակերտ)
, չորս նախակբբ -
թաբանի
գասաբաննեբ
(131
ա չակերտ) եւ
եօթբ
բարձր
դասարաններ
(130
աշակերտ) :
Վ^րջփն
տաբե շբջանին։
լ ^ ղ ^ • ա շակե բաո ւթեան
թիւն
է
284 :
Շէնքը բաւարաբ
չըլլալով
ստիպուահ
են
մերժել շաա մը դիմումներ
:
^
ճեմարան
ի ա շակերսէնե
րռւ
կրթական։
մակար
՜դակը
թէեւ
գոՀացոլցիչ
կարելի է Համարել,
սս,–
կայն մեհ թ ի լ մը կր կազմեն
միջակ եւ
միջակէն
վար
աշակերաներբ։
Պատճառը
այնւ է որ, դաստ -
բաններր
չունին
տարիքով եւմւոաւռր պատբաս -
աութեամբ
Համէոչավ։
էսչակեբտնւեր :
ԱյոոլՀետեւ
ս։ շա կե բնե ր ք լ
լ^։ դո ւնե
լո ւթ
ի ւն ը սլիտի
կատարուի
•նախնական
լրի՛– քննութեաւքբ ։
ճեմարանի
աշո՚կե րտութեանւ
մեհ մ աէւր նիւ -
թական
Համեստ
կար ոգո ւթեան աէ ր է :
284
աշակերտներէն։
90
սանի
Համ աբ
թոշակ
ստացուահ է Հա յ Օ՛րն • Մ իոլթիւնւ
( Հիւսիսա
յին–
Ամեբի/լա) 22, Հայ Օդն՛
Մի"ւթիւն
(Հարաւային
Ամերիկա)՝
10,
Համավտսպուրական
Միութիւն
Ամերիկա՝
7 ,
կարնո
յ Հա յր • ր՚նկ • Պոսթըն. ՝ 2 ,
կաբնւոյ Հա քր . Ընյկ - Նիւ Եորք՝
2,
Զմշկաձագի
Հայր.
Ընկ. Ամերիկա՝ 2, քՎսէբիէկի
Հայր.
Ընկ.
Ամերիկ։։.՝
1,
Տիվբիկի
Հայր.
Ընկ. Ամերիա՝ \ :
Լիբան։աՀայ
Օզն՛
Խ՚սչ
8, Հ/՛/"՜
սան եւ
9
կէ" ՚իճա\—
բով սան է ՛Օդն. Իքաչի Պէյբութի
մտոնաճիւղ՝
\\ :
կարնո
յ Հայր.
Միո՚-թիւն
Պէյրութ՝
4,
Աալաթիոյ
Կբթ՛
Միո՛ւթիւն
Պէ յբութ՝
3,
Աբաբկիբի
Հայր.
Միութիւն
Պէյրութ՝
I ,
Տարօնի
Հայր.
Միութիւն–
Պէյրութ՝
1 ,
Արսլանեանք
Ֆօնտի
ս՛ա՛ներ , Պէյ -
բութ
3,
Պ.Մ՚"մրրէ
Հիսարեանի
Սաներ, Պէյ -
բութ
երկու ։
Աանեբհլ
թոշակն է արաասաՀմանւէն։
՚քէկ աշա՛
կերտի
Հաւքաո
100
տոլար,
երկուքի եւ աւելիի Հա
մաբ
75
տոլար
Հ Լիբանանի մէկ աշակերտի
Համար–
150 Հ •
ոսկի :
(՝ոլոբ աչակերտնէերբ
ենէ թա րկո ւահ են
* ՚
քննաւթեան եւ բն։ղՀանրապէս
տէւոյ,լ
են : Բժշկա–՛
կանէ այցելութիւն
՚ ո ե զ ի
կ՝՚ո,նենա.յ
>^^աթը
2 ֊ 3
անգամ I
նէ մեէլի փոխանցելու գէթ մասնիկ
մը Հուրի եւ
սուրի
՚" յ դ պատմութենէն
:
ԵԼ սակայն
որքան
զ որհիչներ
անցանք
էլացին
տոանց
բաժին
մ ը Հտնելոլ
մ եզի
իրենց տեսահ -
ներէն ու գիտցահներէն
: Եւ դեռ. որքան
ուրիշներ
,
յեէլտվ^ո խսւկա՜Ա սերունդի
մբ մեհ ուփոքր
նեբկա–.–
յացուցի^եբբ
,
պիւոի
անցնին
երթան։ ,
նոյնպէս
ա էէ անց աող մ բ
ձ։լ ելու
յուշերոլ
իրենց
պաՀ ես -
տէն։
Ասոր Համար՝
մեհ է մեր ցաւբ ։
Զենք գիտեր
ինչու այս ցաւը չեն խնայեր մե
գի
.ինչու
կ^ոլղեն
, գրեթէ կբ յամառին
իբենւց
Հե՛ռ
տանելու
^անցեալ՛»
մը, որ իրենց չավւ
մեէլի ալ կը
պատկանի
՛անշուշտ է
Աակայն
ինչ որ տուին եւ ինչ որ կրնան գ ե ռ
տալ, թանկագին
աւանդ մր պիտի նկատենք
միշտ
մեգի եւ մեզմէ
վերջիններուն
Համ աբ :
Այէի ^աւանւլ՜ֆին մէջ պասէուոյ
, աեզը պիաի
դը–
բաւեն
անկասկահ
Ռոլբենի
Հարուստ
յս՚-Լեբբ, ա—
նբսպաէւ
գանձ մբ մեր պատմութեան
, ինչպէս մեր
դր ա կանո
ւթ ե անէ Համ ա բ ալ :
ինէքնատիսԼ
մաբէէ մրն էր մեր ոգբացեալ
ըն
կերը եւինքնատիպ
գռբհ մբ ձւրեց ւքեզի,
թերեւս
առանց իր ուզելուն
, թերեւս
նոյնիսկ
առանց իր
գիտնալուն :
Յուշերու
դրականութեան
մէջիր
առանձին
տեւլն ու գիրքբ
ունի նաեւ
Հ ին ու բագմ
եբտխտ
յեզտվւ ոխս։ կանի
մ ը՝
ՎաՀ անւ Փ՚"վ՚՚"զեանի
« իմ
յոլշերը^
, որուն եբկբոբգ
Հատորը
լ " յ ս աեսաւ ա–
մ իս
մ բ առաջ ;
Աէւաջին։ Հատռբբ
,
600
էջնոց պատկառելի Հա
տոր մբ, Հրատա րակու ահ–
Պ՚՚սթրն՝
1951/1՛ ,
կ՝րնգզրկէ
\895էն
մինչեւ
Օսմ. ԱաՀմանագբու
-
թիւնբ
ե բկա
բոզ
չրջան
ը : Ընդամէնը
15
տարուան
պատմ ութիւն
մ ը :
Ե րկր" ր գ Հատո ո , նո յնւքան
էջե բուի
նո
յնքան
պատկառե
I ի Հատոր
մր , լոյս աեսահ– Պէ
ւրոլթ՝
*
Համազզյւէյին»ի
տպարտնւէն
, ՀՏլառձեոն՝» պատ -
մութիւնն է ա յն փո թորկոտ
, խռռվա
յոյգ
շբջա -
նին, որկբ սկսի
Օսմ. ԱաՀմանագրութենէն
եւ
կ՝ե րկարի
մինչեւ
առաջիդ
ա չխա
բՀ ամա
բտին
վա խճանը :
Հեզինէ՚սկբ կբ գրէ երկբոբգ
Հ՛ատորին։
՚էերջը ՚
« իմ նպատակր
եղահ է ՚ոալ
իմ ապրահ
(չբջանիս)
եւ յարակից
գէպք1^րր
^ որքան։ կարելի է
ճշդրիա–
կերպո՚է
» 1
Մեր
ուզահն ալ ասկէ
աւելին չէ ՛արգէն,
ճշդութիւն
ել անաչառութիւն
I
Պաբկեշա
Հձպատմագիր՝»
, ինչպէս
ուզահ է եւ
կրցահ է րլլա
լ բնկեր
կոմս, կր խոստաիանւի
,թէ
կրնան
սիւա^եբ ու վբիպումն՚եր
տեղ գտահ
ՐԱալ
իր այս Հատորին մէջ, ու կ՝աւեցնէ
. ^ԳոՀ պիաի
լինէի , եթէ անոնք
մաանանչուէի՚ն
գիտակ մար -
գոց
կոզմէ»:
Ապասելով
, որ ՀՀգիտտկ
մարգիկ–»
մատն՚անբ–
շենէ թիւրն ութերին։, եթէ կան, սլիտի
ուզէինք^
օդաուե
լուի
մ եզի
բնհա յոլահ
սլատեՀութենէն
,
դիտել տալ էքիա ի ,թէ «իմ յոլշեբր» շատ
՚գիաի
շաՀէին
, եթէ անոն։ց Հեգինակբ քիչ մր աւելի ու -
շագիբ եւ քիչ մբ աւելի
Հոդահոլ
րլլար
լեզուի
պաՀանջնեբուն
:
Հիմա
ատենն է սակայն
յիշելու եւյիչ^Յ^^
՜՜
լու, թէ ՎաՀան
Փավւազեան։
մեզ լտցուցւսհ
, 4/՛՜
ացուցահ ու ոգելորահ
էր արզէնւ իբ ՀՀիյոնարՀ ^ե–
բոսնեբ–»ռվ։ Եւ Հիմա, աՀաւասիկ
, ՀՀիմ
Յուշերր»^
պատմական
^փաստաթուղթ»
մբ մ ե մ օ ա ա ւ ո ր
անցես։լէն :
ՇնորՀէռկալ
միայն
կրնանք
րլչալ
ինկեր կոմ -
սին՝ իր այս աշխատութեան։
Համէոբ :
Ընւկեր կոմս իր պսէրտքր կատարեց :
Կր սպասենք
Յուշերու
երբոբդ
Հատորին, (Ր՛
բ ի լ
ունենալու
Համար
սլատմոլթիլնր
1895^*՛
մին–
չեւ մեր օրերը
երկարող
այն ալեհոլփ
շրջանթ
.
ուր
սկսալ
գորհել Հայ Յեէլավ^ոխոլթիւնը
եւ "ր
գ ե ռ իբ վախճանին
Հ.սսահ չէ սակա
քն :
ՎաՀտն Փափտոեան
«՚սկամտյ՝
զբագէտ»
մր՛ն
է, ինչպէս էին, իրմէ
՛աոաջ, Արւքէն Գսէքւօ ե։ Վ,"՛՜
Հան
Մ ինւախորետն
;
Երեքն ալթէ ։,փլթ
աոլին, թէ արուեստ :
(Խւքբազրակաւն ՑՈԻՍԱք^ԵՐի)
Fonds A.R.A.M
