«3 ԱՌԱՋ
։^
ԱՆԴՐՍՆԻԿ ԻԲ Ր ե Ի * Շ է ֆ ^ 1
ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆ
ԼԱԱՐԱէ,
ԽՄԲ
ԱՕդրանիկի
մսւ1ւ7՝ւ.ա|քւ
25բդ ւռարէ -
դարձիքւ
ա ւ ւ թ ի Ն ,
օր կը տօնա֊ի (այսօր , շաւբաթ ,
€€քշ16 ււ/ւաէւա-շի մէջ, եասսո-ած մը՛ Ա– Ահարոն -
է ա ն ի
ընդսյրձակ ռ1–սւււմ(տսսիբււՆթե6էն. ււր ճրա–
աաբակւոյյցաւ 1927 ՛Նոյեմբ1քրիւն
Աււաքնորգ
, «շէֆ» էր հնսւհ Անգրանիկ։
՝–ք
Իր ձեռքի
շսւրժ-՚ույքր
լսւ չն
աիրակսւն,
Հս՚յեսւէլքր
ան իւա րգա
իւ ու կախարգիլ
,
խօսքր
անկաշկանգ ու մ ի շաՀ
ր ամ ա յո գա կան ,ձա լն ր
իշխա֊
նական ու անՀոգօրէն
Հզօր, Հակառակ
իր
թ"՚իիէ
քաղցրութեան
: ԳԼղքուկ իր ասլրուսաի
եզանա -
հ՛՛՛ւ՝
նիսա
,ոլ կացուէ, իր ուաել
խմելոփ, իր
Հողեկան
ոլա րգո լթեամ ր , իրբարոյական
ու քա֊
ղաքական
բմբոնումնե
րոփ , բա
յց ի
,սսլառ
ղե
րհ
գեղք կական
ղձուձ
նիւթա սլա շաութ
իւն ի ց եւ մա -
նաւանղ
, մ՝ողոփրղի
քհնող
ոարկամտութիւնից
,
նբա
Համ րեբա աար ողուց
% Ա քանչելի
մանկական
հիհ՜աղի Հեա անՀնաբին
ցասումն
ունէր
ոբսլէս
յոմսլրոպային
Արամազդ։
Յախուռն
ու
յանդոլղն
իր փճիոների մէք, նաեւ
խիզախ
էբ
իր
գորհերի
ու շա ր ժո ւմ^հ ե րի մէք ;
Հայ
մողոփրղից
, Հայ շինական
ժողոփրդից
գուբս
աշխաբՀ ում ո չինչ Հէբ ճանաչում եւ ՝" ^ինչ
չէր
սիրում : Ատելոփ աաում էր քաղաքն ու յղփա–
ցահ
քաղաքացին
, մ եհ՜աաո ւնւնւ ե ր ին Հ-ա զիլ
Համ բե֊
բում էր, մինչեւ՛որ
մի օբ սլոռթկաց
իր
կուաուահ՜
զա յրո յթբ
նրանց քաքահանօթ
ու փան ի չ նիւթա ֊
պա շտութեան
ու ղձձ ոլթեան
Համ ար :
Ձկաբ Հա՛սարակական
շբքանէ, որքան/ ել ալն
բաբձբ
լինէր, որ այս գաւառացի
•անւուսոլյք
Հայբ,
ա յս երէկի ա րՀեստաւ՛ո
բ Հիւսն բ ինքղինքբ
մաղի
չաւի
նէեզուահ
զղար : Արքայ թէ մեհանւուն
ղօբա–
փար , ն՛ախա րաբ թէ առաքնակաբղ
քաղա
քական
ղոբհիչ,
գիտուն թէ ղրաէլէտ
, նւրտ Համաբ
միեւ֊
նոյն էբ, աւէէնքի մօա եւ աւՐէն տեղ նա նոյն Հա֊
լա՛ս ա բ ա կ չռո ւահ , Հանղարտ ու տ իբական
մ արդն
էր
, մերթ
լրքօրէն՛
հանրախոՀ
, մերթ
մանկան
պէս
քրքք-՚ւն :
Մ ա սն ս։ ւո ր ա սլէ ս Հանւգէս , ճառ ,
գոէիք ու
ներբող
, սլճնէուահ
կէէէնւա լք ,
էւ ե թ ե ւե թան
ք
,
անզօր
էին նրանէ իէռոփք ւգատճառել
, եւ լաճաիս
փ^տբթամ
յ՚"րկեբի
տակ , ճոխ ՛սեզանի
շ՚՚ւրքբ
նրան
ղարմա–
ցնւելոլ կամ Հաճելի
լինելոլ
ճիգեբբ
ւէե րք անում
է՛
ին միշտ
Հ՛ակառտկ
ա
ր ղ ի
էն քո փ
Անւդրան
իկ
սլոռթկում
էր իր Հին զալրացկոտ
լանկերգր
• –ո–\
թէ
«
գուք անպէտք
, անսիբա
մ արգիկ
էք
, չէք
Օէլնում մ-ողոփբգին » :
Ամէն
՝ տեղ ու ամ էն պարաղանւ ե բում Անգբա ֊
նիկ
էքնէոլմ էբ տ իրական
, իշխող ու Հ րամ ա քոզ ;
Նա ՚առՀաէւաբտկ
խնզբել
, մ անաւանգ
Հա
յցել
չէլիէոէր , ոչ բնկեբակտն
չրքանում
, ՛ոչ Հէսսաբա ֊
կութեան
մէք։
Անւհտնօթնեբ
՛ու
7էրտ
Հռչակոփ
յա–
փչտակուտհ
մարգիկ՝
յաճախ
ղէւք ոէռ դէմ գալոփ
այս
անօոէէոբ
Հայդուկին,
մնում
էին չուտբւսհ ու
քա բէսցահ :
ԱնՀամ բերող
\ոլ յա իսո ւոն , Հ պարտ , անողոք ու
^անդրգուելի
ժայռի պէս, նա միշտ
սիրելի
մնւա ց
իբ
ՀամՀաբզնեբին
, իրղինակից
լնկե րնւե բ ին , ո֊
բոնք
նբէս մի էսօէւքոէք , ձեռքի
մի շարժումոփ,
յօն
քէ՛ մի գալարուէ սլատրաստ
էին Հուր ՛ու քուր նետ
՛ուե լ Հ
Անգրանիկից
յետոյ ես բտխտ
՛ունեցայ Հետ -
պՀ ետէ ճանւա չե լ
ն րա
զ ինէակից
լնկե
րնե
ր ի ն —-
Մուբատ
, ԱեպուՀ
, կայհակ
Առաքել, Աւօ : ճա -
նտ չեց
ի ու առաքին իոկ փա յրկեանից
տեսա
լ , որ
•Արանք
ամ
էնէքն
է
լ միմի իսկական
ռտզէք ակէւն
« չէֆ >եր ենէ : Աւելին
կ՝ասեմ
, սմանւք
կրթութիւ–
նոփ Անղրտնիկից
բարձր , ինչսլէս
ԱեպուՀ,
միւսն
աւելի
աէւնական ու զգաստ
, ինւչպէս
ալն՛ ղաբմա–
նալին
Մ ուրատ
Աեբա՚ստացին
ել
րնգՀանբաոլէս
ամէնքբ ոչ միալն
ոչնւչոփ յետ չէին
իրենց գլխա -
՚-որից , այլեւ բստ երեւոյթին
՛ոբոչ
տեսակէաից
նբյսնից
բարձ
ր
է ի ն
Հ
Գէթ
այսսլէս
թուաց
ինձ :
-.. Ի՛՛նչ ունէր այս անօրինակ
մարգր
այ՛ս աս
տիճան
մոգականէ
ազգեցութիւն
նեբշնիելու
Հա -
մտր իբ ղինակիցնեբին
:
Ու ^արց,,ի մի անղամ
Մուրատին,
թէ
ին -
չո՚՚փն
է
Անւդբանիկ
«շէֆ»
, երբ ինքն ՛ու իր միւս
բնկերներ
ր նէրանից ոչնչոփ էղակաս չեն :
Հաբցս
Հաճելի
չեղաւ
իրեն ։
ճ՚անրւք ,
ե՚՚նչ կբ Հարցնես
, ա՛սաց , ան ղրլ–
իէտւոր
է, չէ"
ւ^էկբ պէտր
էղլխաւոբ
լինէբ,
որ
միւսներբ
Հնւսէքանէղէին : էՀ ,
Իշդէ
ան լաբմար ե–
զէսլ.
. .
: Հաւաէ
քէլա
(քալէ)
երթանք
պատինք,
փ եբքացբեց նա ւիա
րպե
տօ
րէն
խո յս տալոփ իմ
Հ արցի պա տ էէէ ս խանեց : Զղ իտեմ
, գուցէ
ի ն ք ն
եւս
Ա
՛յո մասին
ւք-ոսէհահ չէր ՚.
Օձերբ
քթոզի :
....
ինչո
՛՛ւ
սակայն
Անղրանիկբ
«յաբմաբ
եղաւ»
եւ ոչ
մի
ուրիշբ
ձեդնից , կբկնեցի
Հաբցս։ Նա ոչ
ձեւլնից
աւելի
,րւ"9
է
եէ, ոչ՛՛՛
7^.ոՏն՚ոմ , հ է ՚ մ
քաք
է ,
ճ է ՚ մ
խելացի
. բնգՀա–
աեէք
ինձ
Մ ուրատ
ժսլտա լոփ , էսմա , գետնւաս
բւսնբ
քէլ՚քութեան
մէք չէ , Անղրանիկբ
աչք Ո՚ւնի ,
մենք
չունինք :
(Ր– եւ. վերջին մաս).
Այն
ժամ անակներէէէնէ կեսաբիա եւ Հտ յաստան
,
Անտ
իէո
քի
Մ ե տ բ ո պո
լի տ ո
լ
թեան
սաՀմ՛անն ե ր ո
ւն
մէք կր ղտնուէին
, զիէոենք
նաեւ թէ 2\6ին Խոս ֊
րոփ
թաւլ աւո բ , ոբ բեբւլ ե ր
էէ
լնէր
կապաղ ոփկիո
յ
մէք, ուր Հայեր
֊,աստսէէոէււ
ահ՜
էին : Այգ
երկու
փայրեբէն
մէկէն կամ մ իւսէն է ոբ կուգայ
Լու ֊
սաւո ր ի չ իբրեւ
եպիս կո պ ոս :
Պ էստւՐ՚ա կսէն ստ ուգա բանո ւթիւն բ երեւան բե ֊
րահ՜ է թէ խնգրո
լ աէւարկա
յ թադաւոբբ՝
Տբգտտն
է, թաղ ոլՀին՝
Աչխէն
թաէլուՀին
, դերի
կի^Ր՝
Հռիփս
իմ է կո յսբ , քաղաքբ՝
Վաղաբչաէէլատ կամ
Մհուրք
, էէր 2\Շին
Հին. Հա քաստանի
մայբաքաղա–
քբն էբ, իսկ քաբոզիչբ
Գրիփ՜որ
Լուսաւորիչ :
Ուրեմնէ ,
216/՚5/
Հոիէիսիմ՚է
ղերի
րռնոլ՚ահ էբ
Հտ քերէնւ եւ քրիստոնէէսցահ՝
Հոոփմէական
բանա–
կին
մէք :
Աւլ աթանգե
գո՛սի եւ Փաւստոս
Բիւղան գացի
ի
Համաձայն
, Լուսաւորիչ
առանձինն էբ իբ քա -
բոէլ չականէ ա շխսւտտնքնէե
րո
ւն մէք : Աակա
քն ա
յս
ան բնւ
է1է
կէէէն ե րեւո քթ է ,ւքանաւ անդ երբ
1;
կատի առ
նուի
ւս չէս ատ ան քինէ լնղէէէ բձէսկէէւթ
իւնւ բ ՛էււ
30
տա
րիներու
կաբճ
շրքանբ։
Շ՛՛՛տ
Հաւանտբոէր
, Լու -
սէսւորիշ կր ղորհէբ
առաքեալներու
եւ տեղական
լ՛ ւժերէւլ
աքակցութեամր
: Նկատե
լի . է նաեւ որ
գբուահ
ժամանակա
շրք անւինւ ւէէք , քր իս էոոնէ էս կան
էք
էսրղասլեէոո
լթեան
մ իա
քնւ
ւլ լխաէո
ր
էէկէլբոէնք -
նէե
րնւ է ին
է.
ր արմ
աւո
բէէնէեւյին Հա յաստան էէ
ժողո–
էէոլրղին.
մէք։
Ն՚՚՚է՚՚կին
Հեթանոսական
մեհ՛ տօնե–
բբ կբ շաբունւակուէին
եւ ւէիայն
անոնււլ
նէէրսէոակն
էր որ քբ ի ս էոոնէականէ
^։ շէէէնա կութ իւն
էւ էո
էէ1
ցաւ :
ԳրԻ՚/որ
Լուսաւորիչ
Հէսւրոցեց Աեհ Հայքի
շբ
քանինէ էքէք է Այղ սաՀմէսնէներէն
նեբս կբ
ղյոնոլէին
նաեւ
Գուղ.՚աբքբ որ յետտց.տ քինւ անցաւ
փ^րացինե–
բուն , ինչպէս
նաեւ Ո՛ ՛ոի եւ Արձաիւ
ղաւառնէեբբ
որ
աւելի ուչ անցան
Աւրոլ անէ1։ց ձեռքբ :
քԼւ/տթէսնզեղ
ոս իբ սլւէ/էոմութիւնբ
էէէէքրւէւէլ բւսհ
էո ^^Օէէն։ , սակա
լն իր ՚աէյ բիւբբ Փաւստոս
ի ւլո
րհն
էր , դրուահ
ին :
Ուրեմն
, Հա լաստան։
քրիստոնէ։։։ցաւ
Լուսա -
լորի չի
կոէլւք է
2
1
8
^1/
250/՛
Ժամ անակա
չ բքանին.–։
Ան կ
էէ։ II
կ
էէէ
հ էէր էլորհք։ շա ր։։ւնէսկուեցալ
էէր
լս՚՚քոբգ–
նեբոէն
կողմէ,–—- ՛Մ ե բուժ
Սէնէ
, Վրթտնւէս
, Գրիւլո–
,
րէ՛՛՛ եւ Յուս իկ : Այսշա րքքւն
մ էքէն մեր էէլսէտմա–
բաննե;էբ
դուրս
ձգահ
են։ Գրիդորի՚սի
ան։։ււնւր ու
զայն ներկայացուցահ՝
իւբրեւ Ագուանիւլ եւ Վ^րաց
քաբ
ողի չբ :
՝Բբիսաոն։էութեան
աղդեցոլթիւնբ
մեհ
եղահ
է մեբ մյէէէկոքթի
զտբէլացէէսւն։
փբայ։
Անոր այղ -
քան
կւ։։ն։ուքս թափանցում
աք
էք
իա յն կէււրե լքւ է բա–
ցսէէորել
ճա բտս։ րա պետակ
էէէնէ
"՛յն բաբձբ
ւքսէ/լաբ -
դա/լբ՝
էւբունէ Հասալ
էքեբ
էք
չակո յթբ Զ՛ եւ է՛ գա–
բ/յրուն։ : Հա րեւան
ո բեւ է եբկբի մէք չենք
Հ ան/լի–
պիր ա քգէղիսի
բարձ
ր մ շւս էլո յթք՛ • Ա յս
իբողութիւ
նբ Հա՚սքլ՚Սալի կբ ղաո^էա ք երբ նքլւէւտի ունենանք թէ
քր իս տոն է էւ ւթիւնբ
220
թու ականէն ի ՚էեր , աղաա
ու անկաշկէ։։նգ
քլբ ղոբհէր իբ բաբէլաւաճ
էսզգե -
ցութիւն
ր մեր էք րա լ ;
Նւք"՚նս։սլէս
քյ • գարուն
, մեր այնքան
Հւէէրուստ
ու ց ե ղեցիկ
լեզուն չէր կրնւար ղա բղա ցահ
րլլալ ,
եթէ
քբ քէ ս տ ոն է ա կան
քտբողու
թիւնր
, երէլու գար
անրն ղ Հ ատ ա ղն ո լա ցն ո ղ ազդեց
ութիւն։ մբ ղո
բհահ
չբլլար
։սնւոբ էէրայ : Աո։է։նց ղիր ել
ղբակսնութիւն
ունենալու
, էքենւք քաքողեցէէէն
^ր
ստեւյհել
Ոոկեղար–
եէէէն լեէլունէ շնորՀիւ
քէ։։ր ո ղո ւթի ւնւնե րո
Լ
ել Ա՛
Գր
րք։
Հա քերէն
լեղուոէէ
րն։
թե րց ոււք1։ե բուն
, ո բոնք
I
շշՕէն
է։ քլո եալ կատա
բու
ահ են մեբ երէլբին
մէք ։ \
Բերան ացի ղաբղացահ
լեզուն Ե • ղարուն
ղ
իրերու
գիւտոէք , աւելի պա քհ։։։ոացալ
Հ
՚ԲբքէՍտոնէոլթեան
նոբՀիլ
Հայ ողին եւս
220–^
•էն ՛սկսեաւ
1
սկոալ
բաբղ՚աւաճել
,
բնտանեկան
կեանքբ
ձեւաւորուեցաւ
,
Հ՚սյ
միտյւբ
աւելի
պայ–
հ՜առացտլ
, Հայ մաբդբ
եղաւ
աւելի
բնղուն՛ակ ,՛
էիպաելու
Հերթն
իմն էբ , ա րտա
յա
յտութիւնբ
ինձ Համ՛ա բ պա րղ չէ ր :
-—- Զէ , ինչո՛՛ւ կբ ժպտաս
,
եա^ ,
ճչմաբիտ
կ՝բսեմ,
Անգբանիէլ աչք ուէւի
՚քէ՚Ղ
գրելու Հա -
մար չէ , տնաշէն
էտիկ քո բանն է : Հա , ՛սար ու
ձո րոփ
էլ՛՛անցնինք
խւքբոփ
,Հբացաննիս
՚ոլսերնւիս
ու ամէնէ մէկս
իր ճամբան կբ քալէ, իսկ, Անգրա
նիկ
ամէնքիս
ճամբան : Մենք անՀոգ
կ՚երթանք ,
ան կր տեսնի , կբ գիտէ , կբ պբպտէ
ամէն։ քար
ու գար , ամէն։ ժա քռ ու բէրաէչ , գ՛ոբ ու էիո ս , մա
ցառ ու պուրակ : Ոչինչ չի փրիոլի նբա տեսողու–
թիւնից : քքւ ինչ որ մի անղամ տեսաւ,
է լ
երբեք
չի մոռնա
լ թէ նո լն Տամ բոփ լետ դա
լու
լինէ^ւք
կռուհփ ու նտՀանքե լոփ , նւա Հբա շալի գիտէ թէ.
մ ինչեւ ուր պիւտի քա
չ։։ լիէնէք այնինչ
բլբին , քա -
րին , սար ին , ժա յռին , թմ բին , գէսբեբին
Հանգի -
քան
ուրիշ
մողոփուրգներ՚Հեզի
կբ մնայ
նո^ն .
%իոփ,
մաքուր
կեանքոփ,
/՚^ք^Ր
բնաանիքուէ
պատբաստել
Հայեցի
սերունգներ–
Աաոփ է
միայն
որ պիտի
կրնանք
պաՀե^մեր
գիմագիհբ
Ու սլաՀ.
պանել
Հայ ցեղբ :
-
ՆէսխագաՀբ
շնորՀակալութիւն
յայտնեց գասա–
խօսին
այնքան
շաՀեկան
գասաիէօսութետն
Համաբ
ոբ .արդիւնք է երկարատեւ
պբպաումնեբու
եւ Հբ–
ղօր աշխատանքի ու
Հրաւիրեց
փափաքողնեբբ
Հա րււո լ
մներ
ուղղել :
Պ • Ա • ՍաՓրաստեան
\.Ի նչպէս
կարելի է
մեենե, որմեր ամբողք
պաէոմաղրութիլնբսխալահ
է Լուս՛աւորիչի
մասին։ 2– Պարսիկ ֊
Հոոփմէական
գաչնագրոփ,
Հոոփմայեցւոյ
անցան
Հայասւոանի
Հարաւա
յին
եբկիրներբ։
Հայերբ
բնդդիմութիւն
ց ո յ ց չտուի՛՛ն։
3–
Գիոնէսիոսի
պատմ՛ութեան
փբ ֊
բայ
Հիմնուելոփ,
Հ– Ակքնեան
Խոսբոէէբ
մէքտեղ
կբ բերէ
իբբեւ Տրգաա : Արդեօք
ճթչգ է նախա -
պատուոլթիւն
տալ Հոոմայեցի
պաամիչնեբոլն
^
եւ ոչ Հալկ.
ազբիւրներու
: -
Հ
.Սահակ Տէր Մովսէսեան– ֊
«Մթնոլորտբ
այնքան տաք է որ չեքք կրնար
մաքիս մէք ամէէո -
փէել բոլոր
եղելութիւնէներր։
Մի՚ոյն
կր1ամ փկ՛ա -
յել թէ, մեր սլատմ իչներբ մեբ աղէլա յին
կէյանքի
պատմութեան
մէքթուականներու
եւ անէոԼններոլ
կարեւորութիւն
չէին աար, ինչ որ տեղի
տուահ
է շփոթութես։ն։ց
: Հայերբ
Հռոփմա
լեցւոց
ղաշնա–
կից բլլալով,
Գրիդոբ
էիաքսո՚Լ
Պ՚սրոից
ձեռքէն եւ
ապաստանեցաւ
Հռոփմա
յեց ւո ց մօտ. Հոն
մեհցաւ,
ու էոիրացաւ
յունական ու Հռոփմէ՚սւ կան լեւլո լն ե -
բուն։
Պատմականօբէնէ կբ Հաւքարիմ թէ
Գրիգոր
եղահ է պարթեւ
Անակի
որդին :
Գարագաշեան։ կբ վկայէ թէ Հայ աղղային
ղաբ–
ղացոլմոփ
մէքտեղ
եէլէսհ է Գրիղյոր , սակայն ես
էլբ կ՛արհեէք թէ անիկա
իր ղարղացումր
էլր պարտի
յռւնաէլտնին
ու Հռոփմ է ականին : Իբաէլանին մէք
Հա յերբ քրիստոնեա
յ ղարձնողբ
եղէւււ
Հւս յ գիրե -
բու
գիււոր : Լե։լուն։ քբիստոնէութենէ
առաք
իբ
բարձրութեան
փ^րայ էբ իր գուս<աննեբոփ
,
երգիչ–
ներոփ–, Գիրր պակաս էր, ան ա լ եկաւ ու
լբւսցոլցէ
Վրոյր • –
ճամ բո րդութեան
մ բ բնթացքին
Հ ան
գի պեց ա յ իտտ լաէլան փանք
մ բ , որու
կրօն աւո
ր ու
Հին մեզ առաքնէորգեց
եէլեղեցքէ եւ ցոյց
տուէսլ
՛նշ–
ի։աբն։եբ , բսելոփ թէ Գրիղոր
Լուսաւորիչի
նշխար–
նեբնւ՛ են։ , ո՛՛՛բ ասէոքւճան կբ Համ ապտտաս խանէ, ,ի––
բականութեան
՚.
. - .
Շ– ՚||արդու։1ւի •
Զուիցեբիոյ
դե րմ ։։,ն։ տէլան
մ՛ասին մէք օտար մբ ւէէպ մբ ղբահ է Տրղատի եւ
Լրւսաւորիչի
կեանքէ։
Վէպբ կբ բաէլկանա
յ երկպդ/
ՀէՍէոորէ եւ թարղլքանուահ
է Հայերէնի
Ա. Տէր^–\
Անղբասեանի
կոզւքէ։
Վիէղտղիբբ
չափազանց
իսան–
դափառուահ
է Հայոց
պատմութեան
ալդ չբքա
՚^.
նոփ։ Այս աէւթիլ
Հարցում մբ,
Գրիղորէ
առաք
քրիստռնէռլթիլն
չկա՛՛ր
Հայաստանի
մէք։
<իմ
կաբհիքոփս
, քրիսէոոնէոլթեան
մուտքբ կր ներ -
կայացնէ
օտաբ թափ.^անցո ւմներ
ու
էիորձ մ բ ։ Ա -
սորական
քբիստոնէոլթեան
թափ,սնցումէն
ետքբ,.
թուտկանոփ
աւելի .առաք կատարուահ^
,
յունէսկա%
քրիստոնէութեան
մուէոքբ
փորձ մրն էր Հակակչ–
ռելոլ կտմ քանդելու
աբեւե
լ. մչակոյթին
ոլռ,~
ճացումբ
Հ
Թ • Գասնիկ -
Շամփոլիոն
բսահ է թէ քրիս -
տոնէութիւնբ
Հաստատուահ
է Հա լա՛ս տանի մէ^
Լուսաւորիչէ
տռտք.. Ո"րքան
իրականութիւն
կայ
այս
փկտյութեան
մէք :
Լ :
Ակինեան
Ա .ղտրու
փերքին
քառորդէն
"կոեալ
մենք
զիտենք թէ Գրիգոր
Լուսաւորչխ
նչխարնեբբ
մէքտեգ
բերոլ՚ահ
են , էքսնէսւտնգ Վտր–
գ՚սնանց
պատերաղմ
ին։ Վաղար Փարպեցի
2—3
տնգամ կբ լիլէ այսնչէստրնեբոլ
մասին : Երբ
Վարղանանց
օբոփ ,այգ գիլաբ
եղալ, ոչ այլ ինչ
էր եթէ .ոչ փբաններոլ
մէք ղետեղուահ
ոսկորներ,
Հա յաստանէն
բաժնուահ
յունական
Հա քս։.էտանն
ալ
էէարակելոլ
Համար։
Ասոնք
տ ւանգո
ւթի
ւննեբ
են եւ ոչ պատմական
ճշմարտութիւն։
Առաքեալ -
ներու
կողմէ
ամէն
կողմ քա բողո լթ իլննե բ եղան
,.՛
բայց
քրիստոնեայ
Համայնք
ղոլութիւն
չէ
՚ոլնե–
Լ \"՚^^"Կ"՚(^
ՂՐ"յցր
բ՚՚աորումԱբղար՚Բբիս–
առսի Հետ թղթակցած, է^
՚ . Հ ^ ,
Լ ՛ ՛
մ ութեան
մէք չեն յիշուահ էլչ\
\տբելիաէ^
ատ
Հ–լ
ացոայ^
պել։
Համ
լ
Յետոյ նա ղիտէ աննման
ղիրք
բոնել
թչնամու–
գէմ , եւ քիէսնղամ որնտ մեր տեղերր
որոչեց
կռիւից առաք
այն
ժւսյոի տակ, այս բլրի
յետեւ,
•այն պոէբակի
հոցում, ապա
մենք վստաՀ ենք որ
գա
լաւագոյնէն է : Արդարեւ նա եբբեք չի "խ՚՚՚լ
՜
ւում
, ամբողք օրբ կռիւ
կ՝էսնենք եւ մեբ դիրքերՐ
միշտ
լաւաղո
լնբ կր մնան։
Անգրանիկի
Հրամանի
տակ
կռուիլր
խէսէյ ոլ պար է • Աչք ոլնի ,
ասոէ-մ
եմ» վերքացբեց
Ա ուրատ ել բստ
սո ,էո րո
ւթեա՛ն
իսկոյն
անցաւ
մի ուրիշ
նիւթի
Հ
Գժուար էր աւելի
յստակ
,,լաէոէլերացնե
լ
՚իոր՜
ձոլահ
բնաղղով
«շէֆ»բ
, որ «.սչքսւնի»,
այո՚քէ"
էր
հն^՚սհ,
կռիւն
է լ իր .^տեսողն»
ունի,
իկպէ"
մաքի
.սսպաբէզբ.. Անղ բան իկ
ՀՀտեսող» էր ենահ
,
այստեղ էր նբա մեհոլթիլնբ
;
Ա.
ԱՀԱՐՈՆԵԱՆւ
Fonds A.R.A.M
