ՕՐՈԻԱ
՚Ն
ՇԱՐյ՚ՈԻՄԻ՚ե ՀԵՏ
Ամ I ն յ–ամա%ւււկ
եւ. ամ էն աղգի
մ էք
եւյաձ֊ է
եւ. կայ միշա պաքքարր
Հիներու եւ նորԼ-աւ.
Հին
ու նոր ոերռւնղներու
միզելէ
Լա յրերր
շեն
Հ ասկնւար
իրենղ
ղա ւա կնե ր ր •
ա յո ւիեր՝շիններր
չեն Հաւնիր
իրենգ
Հա յրերոլն
,
այոինքն՝
անոնղ
ղորհ՜երուն
ու գա գա փա
րնե ր ուն
է
Հասկնալի
երեւո
յթ՝
րո լո ր ին
Համ ար , րԱա–
կան
Հք/ձ՚"ճ՞*՜
աստիճան
:
կր փհխուին
մամանակներր,
կր փոթուին քա
ղաքական
, գիտական
, րնկերա
յին
սչա
յմ աններր ;
փ"թ՚"–ին
արուեստի
ու իմ տ ստա ս ի
րութեան
գսւղափարներր
, գաղափա
րա կաննե րր
քանի
ւ/՚Հ»
տասնեակ
տարիներու
լ^թացքին
, եւ քանի
մ ր
տասնամեակր
բաւական է , որ անշրսլետր
լայննաք
սերուէւղն
երուն
մ ի^եւ ; Հեռանան
քէ րա
բմ է եւ նո քն
իսկ
չՀասկնան
դիր"՚Ր՛ կամ շատ քիչ
Հասկնան։
Հա ք կեա՚եքբ
աքս տեակէտէն՝
շատ
աւելի
յա տ կ սւն շա կ ան է , արուտհ՜ ք^էէ՛"է" փ արագ
յեղա–
շրշում բ մ եր սլա յմաններու^
ւ
Հին սեբունգր
ո1րեւէ երկ ր ի մէ^ գժգոՀ է նոր
սեբունգէն
, կեանքի
բոլոբ
մաբղերէՆ
ներս։ Աե—
գագրան^րնե
բբ շատ են եւ րէսղմ ակողմ անի :
\քՈբ սեբոլնգբ,
Հիներոլ
կաբքէ՜ի.րոփ , չի Հետա՛
քրքրոէ.իբ
Հայ կես^քուէ–
աղգային
նւգատակնեբոփ
ու գործ-եբոէէ
է
Նշանակութիւնէ
չի տար , պէտք ե–
գած
չտփուի , աղգա քին ա րմէքնե
բո ւնէ : Ա՛եր ւգատ–
մութիւնն
ու էգա քքարր
, մեր
/եղոլն
ու. ո րուէւա^ ու
թիւնբ
, օրինակ
, ո րրութիւննե
ր են Հինե բուն Հա
մա ր • բա ւգ էէէնոնք կբ թուին
մաչէքւծ,
անփայլ ու
անփաո ունակ
նոբերոլ
աչքին :
Աեր աղգա
յին
մ եծ գէմքերբ
,
թողունք
Հին
սլատմ ութ
ի էնէր , նոր էէչաէոմոլթեան
գէմքերր
, չեն
ոգեւորեր
նորերբ։
Կբ մնան
անծանօթ
, չրսե/ոէ.
Համ տր ասր Համ ա րՀուած : Ա^ւգիտութիւն
ր
անոնղ
էք-ոբծին
Հանղ էպ՝ գքիէալոր
սլա տճ աոնե րէն
մ
էկն
է անշուշտ
, բա քց կէսբեքի չէ ժթէոել
նաեւ ար–
Հսէմա-րՀանքի
ու^ քաւակնոէ.թեան
ւքգաւքումբ
նորե–
բուն մօտ, Հոգ չէ թէ նեղ չրշանտկի մբ մէ^ բլ–
րս ք ա^ւ :
Զկա՞ր
աւելի քան երկու
տասնամ եակ
առաշ
ղբողներու
իէմբակ
ւքբ,որ կբ կտբծէր թէ
ԶօՀբաւէ/ն
•Ոլ Զ՚էէբղէսբեանր
,
իրենց գո րծերու/
թեթեւ կբ
կչռէին
, քան իրենղմ է մ էկուն կամ մ իւսին
տա–
գանգբ կամ էքէ^կ Հատոբո՛՛՛
Չկա՚^ն
յաւակնոտ
նորեր
բտ րե բտ թւոէէձբա ր
թիւոփ
.բի ք
.՚որոն,ր
փե րէ՛՛ն կբ նա ւին Հ ինե՜րոէնւ էիյէա յ , ի՛նչ աբԺ-էք աք
ւնենան
անոնք։
՚Հյորեր,
էրԵր ,
գ-րող
ո ու արոէԵււտէէէո էւո
գէ–
նկէորիչ
ու
երաժհշա
, յաճոիւ,
Հիներոէ.
էք
րա
յ կր
նա քին այե պէս
ինչպէս
եբիտասաբգ
"՚գ^իկ մբ
Հ ին
էքւյ
եէէէոի
մ բ փրա
ք • ՚ ՚
Վերշաոքէս
, Հին սեբունգբ
դմ-գոՀ է՛, որ նոր
սեբունւգ
քւ էէէէ
ե ք ի շատ ւ1տ ւե/քի
եւոեւէ է • ւիա
քքի
ու
ւիաոքի
եէոեւէն
, եւ եթէ չի ծիծաղիբ
միշտ,
չատ ալ կարեւորութիւն
չի տար
Հին
սերունգին
գործերուն
, արմէյքնեբուն
, գաւքսււյւսէ րականնե
րո ւնէ
ել
մինչեւ իսկ փորձտռութիւննեբուն
է
Նորե՚^րբ.
տնոն.ր ա/ ունին
իրենց
ղժղոՀան–
քբ • Անոն ք ա
՛ք
ուն ին
մ ե ւյ ա դ ր ան^թն ե ր , տմ րա ստա–
նութեան
Հասնեքոլ
աստիճան : Հիներբ
չափաղանց
աւանգապա՚չտ
են - չեն քալեր
մամ տնակին Հեա,
չեն
էիոիէՈէ
իբ , էէինչ
էէէ
շիսա
Ր
՛Հ էիոխուած է եւ կբ
փոիէուի
իսելայեղ
թափոփ : Զեն ղաբգտնաբ
,
լ՚"յ՜
նախոՀ
չեն. չունին թափ ու թռիչք։
Հետեւաբար
,
չեն
բմրոներ
իրենց
աշիէէէւրՀբ , Հողին ,
Հողեկան
ձգտոււՈէերբ
, ճաշակբ
, ամէն բան: Հիներբ
, գրժ–
բտխտաբէէէր
, «Հին
ղլուիք»
են , մինչ աշխարՀ
, Հե–
տեւարւէէր
իրենք
Նոր,
ւէէւքէն բանոփ,
գլխոփ ու
մտքաք , սրաէէփ ու
Նպատաէ^եբոփ։
Գիր ու գրականութիւն
, ՀիՆ գբողներ
ու
գոր
ծիչներ
, այո , ունեցած են արժէք
մր. րա քց «ի–
բենց
ժէսմ անակին»
մ իա
յն : Արագ է կեանքի Հո–
սանքր
, որ կր քշէ
ու
կբ տանի
ամէն
բան։
^ամա–
նակակիցր,
նորբ,
նորագոյնբ,
աւեքի
կենդանի ու
տռոյգ,
աւեքի
Հարաղատ
ապբոլտծ
կեանքին. –
ա՛ս է կաբեւորբ
•
Ահա՛ տրամտգրութիւնր
նոբերուն՝
Հինեբոլն
Հանգէպ
, որոնք կբ մեբժոլին
, չբսելոլ
Համաբ որ
կ*ուրացուին
:
Անչուչտ
, չենք կրնար մէկ կամ միւս
սեբուն–
գին
կողքին
կենալ,
Հակառակ
անոր որ կբ Հա–
լատէսն,բ նոր օրերուն եւ կեանքի
ու
ղ
իտութեան
գրականութեան
ու մչակոյթի
նոր
արժէքներուն.՛
ստեղծտդ
ո
բծական
Նոբ ն ո լաճ ույքՆեբուն :
ԶեՆք
կրնար
«կողմ՝»
բռնել ,որովՀետեւ
ճշմարտութեան
բաժին
մ բ կա
ք
երկու
սերոէնգներուՆ
մ Օտ ալ
անոնց
ղ ժգոՀ ութ իւննե բուն եւ
պատճառաբանուէ
թիւններուն
մէշ։
իրաւունք
ունին
հիներբ,
եբբ կբ գժգոհին
^
ոբ նորերր
աւելի չատ կեանքի
փայլուն
երեսներէն
տաբուտծ
են. քաւակնոտ
են , անփորձ
, ել
ունին
այն կարծիքր՝
թէ ամէն բան իրենցմով կբ սկսի,
նոյնիսկ
աշխարՀի
պատմութիւնբ՛
• •
Անիրաւ
չեն նորերբ
, երբ կբ մեղագբեն
իրենց
հայբերբ եւ մայբերբ
, իբենց
եբէցնեբբ
թէ չաաո
Տեղական
թերթի մբ աչիաաակիցբ,
որ վէ^^
շերս
Մարոք
այցելած
էր. Գ"<"՚Տ"՚^ՑԻչ
Կը գանէ
ե^րին
տնտեսական
վիճակբ։
1951^
Հունձքր
լ^,^.
Հանրապէս
լալ է , միակ սեւ կէաբ կբ մնայ
առել–
տբակէէէն
Հաչուեկշիռին
բացին
ծտնբացումբ։
Գոնէ եբեւութապէս
հանգարտութիլն
կբ տի
րէր
Մարոքի
մէշ ։ Բայց և ա յնպէս
բնիկներբ
լա
ր ֊
ուած
ուշագրութեամբ
կր հետեւին
Եգիպաոսի ել
Մարողի
գէպքերուն
:
Մարոքցի
աղղայնակտններբ,
թէեւ
տակաւին
էիոքբաթիւ
եւ պառակաոլած
, ետ չենկեցած ի–
րենց գլիէաւոր նպատակէն
, որ ուրիչ բան չէ եթէ
ոչ Ֆրանսէսն
Հեռացնել
երկրէն
։ Անոնք չատ խե–
լէսցի կր չարժին եւ իրենց
քարողութիւնր
այնպիսի
ձեւով
մր կր վարեն
, որ թէ՛ Մ աբոքի
աղգեցիկ
չրշանտկնեբուն
եւ թէ ՄԱԿի
նրբանցքներուն
մէշ
Համոէկրանքի
մթնոլորտ
մ բ կբ ստեղծեն
:
ԸնգՀանրապէս
այնկտրծիքբ
կբ տիրէ թէ
մարոքցի
աղէլ
ա
լնակէսնր
պէսւոուար
ւքրն է Համայ–~
նտվտբոէ թեան դէմ : իբաղեկներոլ
կարծիքով
, ս/ն
իբրեւ
կամրշակ կր ծառայէ
- Ակներեւ
իրողու
թիւն
մ րն է
,
որ Մ"՚րոքի
Հարցին
լուծմ ան բա–
նաքին ոք թէ բուն
երկրին,
այլ Փարիղի եւ Ուո–
չինկթրնի
մէշ կբ
գտնուի։
Ա ակայն
եւ
ւս յիւսլէս , էսղղա յնա կան ութի
ւնէ բ
ղեէոին կբ չաՀի
Մարոքի
մէշ։
Անոր
ղլոլխբ
կբ
է) էոնո լին ափ
՛ք բ «ր՛էէ ւ։ ե շ րշ ո լած՜» տեղացիներ
, ւա–
ճաիւ ղու րս եկած
ֆրանսական
փա րժա բա^նե րէն
,
ո րոնք ոչ մէկ կապ
ունին
լա քն ղանգուած^ւե
րո ւն
Հետ : Բա քց՝՛, իրենց
ղ ո րծունէոլթեան
շ բշ անա
կ բ
տարտծեքու
Հէսմար՛ , անոնք սքանչեքասլէս
կբ գոր
ծածեն
իս լամ ոլթեան
հղօր աղգակ բ
յ
Մ՚որռբ
տառասքէս
տրաբսէկան
երկիր մբ չէ ՚
Բուն
բ1ւ էէէ կ ք ութիւն։ ր ՝ կր քլէսղմեն Պ հ ո Աքէ ր ինե բ բ ,
ո րոն,բ ճերմէէէկ
ցեւյ
ի/^ւ կ բ պատկանին
։Անոն,ը
Իոէէքլ
է թէ խ էէէոնո լած են նոլաճոդ
Արա րնէե բուն Հետ ,
ինչպէս
նաեւ
ւյ երի
բերոէ..՚յ՚ծ
^1 ափւշիկներուն
Հետ ,
բա ւց , գսէւառնեբուն
մ էշ , մ անա է ա՛՛ գ
լեոներուն
էք բա ք , Պէր՚էլէրի
արիւնբ
ւրրեթէ
անա
ղ ա բ տ
մնա
ցած է :
Պէրաէրիներբ
իէէլաւքացած
են արաբ
բռնւս–
ո րս՚՚ւիքներու
կոլյմ է : Աքս կ րօնափո խութ իւնբ եր–
կար
ատեն
։քէո կե ո եէէէս է հն մնսէո։
ԱնւՀրաժե^տ
չէ
պրոէէոեք
քհԻֆԻ եւ Աթքսւսի
քեոնաբնէէէկներուն
գա–
ւսքնած կ ոօ^ք,րեն քատակ ր , կռա ոլա շտութեան
ՀեէՈ–^
քերր
ե րեւան
Հանելու
Համար :
.V
Իոքամ ր էքէկ
ւքարմ ին
կ ր քլէւււքմէ Արաբին Հետ ,
ո րուիՀետեւ տ քգ լեէլուոէի
ղրուսւծ է ՜Բու.րանբ, Հե—
տե ւա բտ բ
ւք
ա
՚Հմ ետակտնոլթեէսն
քաուէէ^գիմ
ոյ -
են
էււ
ւանդա սլա շտ • քարացած
, եւ չունին
նոր ժա–
մանակներու
թռիչքբ
, ոգին :
, ,
Զենք անդրագառնաբ
սա՛կա լն բո լորս ալ որ
կեանքբ
իրմակերեսի
չաբժումնեբուն
մէշ չէ ՚
իրակէէէնոլթիւնր
կեղեւին
մէշ չէ , այլ աւելի խո–
րբ , ինչպէս
ծովբ իրմա կբն թաց ութեան ու տե
ղատուութեան
մէշ չէ միայն,
այլեւ իր
ծաւալին
- ու խո րունկ
Հանգա րտո լթեան բ էէէշ
. իր յաւիտե–
նտկանութեանբ
մէշ։
Հիներբ
պիտի
բնգունին
ոբ նորերբ,
թէեւ ե–
րիտասարգ ու անփորձ
, բայց
մ իա լն տաբիքով չէ
որ նոր են , աքլել
ղղալու,
մւոածելու
եղանակով։
Նոբ
ուչք են ել նոր միաք ,
տրամաբանելու
՛ել ստեդծագո
րծե լու
ոլրո
յն միշոցնե րով : Ասպա–
րէդր \ ապադան
սէնոնցն է, իսկ իրենց պաբտքն է
առաքնորռել
ղանոնք
. պատրասաել
վա՚գուան
:
իսկ
նորերբ
,իրենց կարպփն ,պիտի
յարգեն
Հինե
րբ որովՀետե. ինչ որ իրենք գիտեն ու պիտի գիտ
նան
Հիներբ գիտցած
են մեծ չափով
մբ.ունին
փոր
ձառութիւն
, կր ճանչն՚ան
կեանքն
ու մաբգիքլբ
,
•սւ շխարՀր
, գաղափա
բնե բ ր ու^ անոնց
արժէքբ
. ոք
միաքն
կեանքի
փայլն ու կեդեւբ
, այլեւ
մ իշուկ
բ»
մ՜ութն ու քոյսբ
I
^
Ձմոռնանք,
որ բոլոբ
գիտութիւ^ւներբ
եւ բո
լոբ
գիրյ,եբր մէկ բանի
միալն կր ձգտին
• ճանչ–
նալ
կեանքբ : Հթներր կբ ճանչնան
զա՛յն , ո՛ չ թէ
գիբրեոէն,
այլ ապրելով
ղայն.
Պիաի
չա րունակուի
սերունդներու
այս իւա–
գր , չրսելոլ
Համ ար
ւգա յքաբբ
• վխտում
եւ ու–
բացում
, գնաՀատտնք
ու դո ւրղո լբ անք
,
իրարու
խաոնուած : կեանքր այս երկու
ճա՛մ բանեբոլ մէ–
շէն
կ՚անցնի
սակայն, ոչ թէ մէկ կամ
միւս
ծա յրէն :
Հիներբ
պիտի
դուբգոլբաՆ
նոբերուն
վրա ք ,
առաշնորգելով
ղանոնք՛
ծա^ւօթացնեքով
անոնց
ճշմարի՚տ
արժէքներբ
• նորերր
պիաի փնտռեն
նոբ
•՚ո՚րժէքնեբբ
, բայց
Հիներբ
ճանչնալէ
,
գնտՀատելէ
^•»Ք՚– •
Տ<՚^՛––՛ • –^ •՚՛՜– ՝
ճշմարիտ
արմէքնեբբ,
մարգեր
բլլան թէ ա–
նոնց
էքործեբբ, վեր ե
՚^է
ժամ տնակէն.
ժամանակի
ո լ
միշոցի
էգայմաննե
րէն :
ԽՄԲԱԳՐԱԿԱՆ
՚^ՀԱՑՐԵՆԻ՚Բ^Ի
թիւնբ
զուղբնթո-ց
կբ քալէ
աբաբակա\ոլթես,%.
Հետ։
Մարոքցիներէն
կարեւոր մաս մբ կբ ղո բծածէ
Պէբ՚ղէրի
լեէչոէն,
սակայն
այդ բարբտոբ
գէ ^
կացսւ թեան
մր մատնուած
է ։ Նաիս , անոր
Համասբ
Որ բաղմաթիւ
ղ աւաո ա բա ր րառներէ
կբ բաղկս,^
նայ։
Աեաոյ
այբուբեն
դո յութիւն
չունի ել լս^^
ղութեան
փրայ
Հիմ1ւուած
է ։
Այնպէս որ, եթէ Պէրպէրի մբ ուղէ
նուազա
գոյն
կրթութիւն՝
մբ ստանալ, պէտք է
արաբերէն
սոբփի եւ բոլորովին
իսլամանայ
ւ թալէպբ
(ոլսոլ.
ցիչ)
Հիանալի
ղործակալ
մբն է Պէբէգէրնեբոլ
եր~
կիր ր մ տնե լ ու
Համաբ։
ցու
ապսւ
էէք ութե
չդոլութեան
պատճաո ով է Բայց երբ Հոգատար
իշ.
խանութիւնբ
կարդ ու քլանոն Հասէոատեց
, ճտմ–
բանեբ եւ շողեկտոքի
դիծեբ
չթեց
,
ուսոլցչէն
գործր
մեծապէս
ւլիւրարաւ։
Ազզա յնա կաններր
շանացին
լաւագոյն
օւլուտբ
քագեք
ուսուցիչին
վայելած
գիր.բէն , որ արս,իէաց^
ման եւ նոյն ատեն քաբողչական
աշխատանքի
Ա,–
մենէսղգեէյիկ
գործիքն էր :
ԱքՍուՀաներձ
, բնգդիմաղ
րոլթիւնէ
մրն ալ
գոյութիւն
ոէքեի,
ղլիւալորութեամր
կլաուիի։
Պէր–
էէքէրի դեկավարնեբբ
կր զղան
էսբաբացման
բռ– ՝
վանդակ
վտանզր, որ կուգայ
Եզիպաոսէն
ելթեր. ՚
եւս աւելի
Հեռուէն
(Մոսկուայէն)
։
\
Տօդուածազիրր
Հետեւեա/
տեսակէտնե
րր կր |
քա քտնէ , ա քս աոթիււ.
Ֆրէսնսա
Հիմա
կ՚անղբա–\
գէէէոնա-ք ա լն սխալին
, ղոր ւլործեց
ղսպե լուի Աոլլ. \
թանբ
ոաՀրնկէց
րնելու
չարժոլւքր
, ինչ որ խոոա–
էղէս ցնրեց Պէրպէրի
ղ իւք ադ բակ անո ւթիւն բ : Որոշ
է թէ Ա ո
Լք
թանբ
չարէս չար դո րծածեց
Հոդաէոար
իշիէէէէնռւթեան
ւքս տ
էէէ
Հ ո ւթիւն բ , բացէ ի բաց
քա–
րե լոէի Աբա բա կ ան Գա շնա կւք ութե ւէւն ,բա յց Փ՛որ
իղի
կաո ա՛ւք։սրութիւ
ն քւ ոււ ու^աոէոէ. միշազդային
Հ ան–
բէէէյքէն է/արծիքին
ղէմ երթալէ
Հ
Գք^ռ կտրելի^ է Հռ եաղդ ե/ . Ա ւո՛ , անշոէ^շտ ,
մ ինքեւ
որո շ սահմ տն
մ ր : Կարելի է
ձեբբաէլալել
ազզսւ՚քնակտն
մարեչ^՚երր
,. ւե՚ւէքքեք էսրաբաէքան
քեդ–
ուոէի
Հ
րտէէէ
րէսկ ուած
թերթերբ
,
որոնց
լօգուած–
նքքբր ու՚ոէսէոամ րոլ թեան
ճչմ արիտ
կո չեր
են է
Մ"՚՚նոէւանգ
կւսրքւլի է նէէքսատեւ Ֆ
րէէ
.<ն,րեւ. ոքէր
սքէրի դ պրոդներու
ն , օժտել
պէրէէքէբի
լեղոէնէ լա
տին ա քբուբենով
ւքր , արաբ
մ
շ1էէք
/ո քթին
Հաեաո–
դել
•հրէււն՚սակսէն
Հւէէրուստ
մէէէէկոքթր։
Բէէէյդ
էէէ
քս
կւէ
\րեւոր
ձեոնէէէր/ք բ գ՛արձքասյլ բա–
ւաէքԱէն չէ : Պ
՚Ոէո՚ւէւ
՚^ճ է նկատքէ ոանւել
տեղացինե
րուն
օր ինալոր
ձէք տա մնեոր ,
ծէսդ
.ոււքոէք
սւէր–
Ոքէրե կամ արաբ,
ոբոնք
որոշ ղաբդացմտն
մբ
Հէսււյւեքէ վերշ,
իրենր
ծանօթոլթեանց
օղ տաղ ո րծ–
մէէէն Հնա րաւո քաւթիէն
ր *են
դտներ։
Բաո
աս ուն
Հսէղար ֆրանսաց
ի էէւա՚շաօնսէտա ր–
ներ
կէոն Մ
ա
՚րո,րի
ւքէշ , եւ շա՚տ
մ ր
ստորադաս
պաշտօնեաներ։
Ա,ս պա%էոօններբ
կարելի էր տե–
Ո՚ոցինեբոլն
յանձնե
ք։
իյ ոՀեւք
ոէ
թիւնն ալ ա/ոսքէս
կբ էէքէսՀան^է , որՈէքՀետել
Հ ե
էք
քւնէէէկալո ր ղործի
ւքր
աէր
դարձած
Մ՚սրորցին
չիկրնար
աղատ ւՈւաք իր
մ ի^աւքոէքրին
ծէսնո
լիո րձաո ա թիւննե
րէն :
կոէրեքի
չէ
ր՛ո րձր
երթութք,–ամ
բ ւք1ււէէ քեէսլ Մ աբոքէքքւնքյրր
,
որոոո մեծ թեւ մբ չեն քրսղմեր , ֊
֊ օդ տա–
գործե ք մա՛ լր երէք ոքէն Լամ ֆրանսական
դ ադ
թւս–
մայրերուն
մէշ : Աւեքի օգտակար
ւղիտքւ
չրլլէս՛՞յ
Մաբոյէի եւ Ֆրանոա
քի կաւդերր
էսմրապնգեքոլ
Հա
ւքսէր , նոյն ատեն
Մ ա՚բոքւքիի
անդոլսպ
անՀամ
բե–
րութեան
դոՀէէէսում
տաքու
Հէսմար , ի Հէէէրքլին
բարձր
պաշտօննեբոլ
կոչել
էքքլա քեալներբ
՚.
կարելի է ուրիէ
նո բու թիւններ
ալ մտածեք
,
մ քէշւո նկա՛տ
քւ աոնե լով ոբ շաա մբ աղգա քնտքէան–
ներ
քւրենդ
ներ շնչում ր քքր ստ։ւ՚%ս։ն
քքաոկո՚ծե
լ քւ էէւդ–
բիլբներէ : Միէս կոդւքէ ,
ա
՛շխատիլ որ Մարոր ա–
րաէք օրէն րարեգրշոէ
ի ; թեւարկութեան
նաքսկին
ձեւր
այլեւս
Հք^ւցած
է ։
Մ արո,ւ։ի մէ9 , բաէքի– քանի
մ ր Հ ին դ
լուխներէ
եւ ցնորամիէոներէ
, չեն սւաէլսիր
ֆրէսնսացի
պա–
տասքսանատոլ
պա շտօնեանե
ր
, որոնր
կաւքու թեէէւն
մասին
քստէսքք ւյաղավւար
ւքբ ունքն : Բայց , էքերշ–
նական
լուծում
ր
, ւքւրեա-րււէ ր կամ կործանարար
,
էւր սքսւտԼւսնի
Փարիզի
:
Ա լս է յօգուտծ՚սղ
րին եզրակացութիւն
ր ;
թ. Ա. Թ.
՚\,ՈՐ
ՀԱՐԱ .-
—•
Պ՚՚՚արաստած
առաշին
ճ՛աշս
մեծ
լաշողութիէ^^
մբ եղաւ։
.
ՏԱՐԻ՚ՐՕՏ
ԿԻՆ
Ի
՚՚սկապէս.
տպբթս։
ՆՈՐ
ՀԱՐՄ
Աքո՛, ամուսին,^
անմիշապէս
վազեց եւ խոՀաբարուՀի
մ բ վարձեց • • •
X •
Մ..
—
Այլ* առտու
մարգ մբ աեսայ ոբ քեզի կբ
նմ՛՛սնէր
I
բ.
Ջ բլլայ թէ իրեն վճաբած
ԲԱ՚ոս
այն
Հինգ
ոսկին
զոր ^նծի կբ պաբաիս
ւ
Fonds A.R.A.M
