Page 139 - ARM_19-1945_04

4 ւ տ , բ տ ^ փ փ # ա < , ^ 1 ^ տ ւ ,տո ք ^ շ բ ԹՈիՐՓԵԲԸ ՀԸ Ս Ր & ւ ա ն

ՀԱ8Կ❁ ՊԱՀԱՆՋՆԵՐԷՍ

Օւէ՜՚էէա՚ք֊օթո&֊ո֊ : Տ € « . աՏՏ/ԱՕ\Ի1.

17, * » « Տօտտտատ ֊ ֊ Ր/ԱԱՏ ( 1 3 « ) Դխւք^էբխ Թ ղ Թ ա կ ^ ց ը կը § ե ռ ա գ ր է Ա ՚ ն գ ա ր ա –

ա . լ 0 0 6 . 1Տ–7#^ ֊ Օ Թ Ր. Րյո՚տ 1678-63 յ է Ն * — Պ* Վինոկրատով յ խոր Հ ր դ ա յ ի ն դեսպանը֊

1 ԱԺնեԳԻն. - Տար. 150, 6աււս. 400. 3»ս՝ս. 20Ս ֆրանք. զիՀւակի օր եըկաը տեսակցութիւն մը անեք ա լ

՝5«6քշ«մւ 12 Օ&սահո; 1945 Չ ո ր ե ք շ ա բ թ ի 12 Դեկա– թ ՚ ՚ ք լ ը ք ի ո յ արա աքին նախարար Պ* Հասան Ս ա»*

ք* յի Հետ։ Կ՚ըսուի թէ խ օսա կց ութ եան ց նիւթն

էր Պոլսոյ Հակաբոչշեւիկ ուսանողներու վերթին

ժ է – Տ & Ր Ի - 17* ձոոծտ Ւ"° 4481-Նպւ շ ր ջ ա ն թ ի ւ 2 1 0 Խ մ բ ա գ ի ր ՝ Շ– ՄԻՍԱՔԵԱ՚ն ՝>Ի*Ն՝ 3 Ֆ ր

Նոյն գո ըհ ա կա լութ ե ան Պ ուքբ էշի թ ղ թ ա կիռ ը

ՄԵՐ ԽՕՍՔԸ Ի ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԵԻ ԱՓԻԻ Ո՛Բ Կր ԴՐէ թէ Թ ո ւ ր ք ի ա՛ս ա յ ժ ՜ մ սպւսռ.Նալ(ւքի տ՛ակ
է ^ ւ ս ֆ ս - ա ր ծ ւ ծ ւ ք է Ն 1 հ ա յ կ ա կ ա ն խ լ բ տ ւ ւ ւ մ է Ն , ք)ա,

ԱՄԷՆ՚ԲՆ ԱԼԽ0()Ե8ԱՆ,ԲԱ8Ի^ (1» ՝ւ.արեւե>լքէՆ՝ սիւըտ փորըաւ1ասՆու10 հանց

(Շար. Կիրակիի թ ի լ է ն եւ վ ե ր ջ ) խքսւվու0փւսՆեբէն, իսկ |)իւսիս - ա ր ե ւ մ ո ւ տ ք է ն ՝

բ»— կրկըորդ հ ի մ ն ա կ ա ն ե ւ ա ր մ ա տ ա կ ա ն բա­

ր ե կ ա ր գ ո ւ թ ի ւ ն ը ՝ զոր Հայաստանի գրական ղեկա­ պ^ւլկարական զօրքի ^ամսւիւմրուԱէն՝ ԹրքակաՆ

Ուրխմն , Ամենայն Հայոց կաթողիկոսն ալ վարութիւնը պէտք չէ դանդաղէ կատարել աբէ– սւ ;1;ԱաՆադր»ւխ|ւՆ վրա;/

սած եղաւ.. Համաձայն Աոսկուայի Հեռագրական ւ ելաՀ ա յ լեղուի մէթէն վտոաբո ւ մ ն է օտաբ բա ո Խ Այս կացութիւհը եւ թուըքեւոսւս դաշնագրին
այսօր– յ ո յ ս չեն
գործակալութեան զեկոյցին» որուն պաէտօնակ^՚Ա բոտԽ֊– –որոնք սունկի խճում՛ով կը վխտան գո­ առա ^ ա յ լ ե ւ ս
մ էթ սինչ–
րնագիրր Հրատարակեցինք կիրակի օ ր ։ րարձ­ լ ր աց ու սը մէկ ամ՝էս հանրութիւն

ույք&է Հրաաարակռւթիւննեբուն մէթ» առանց սոսը լայն զօր ա ցրւում ի Սը» այս օրերս*

Մասնակցելով (Ա՛֊ Հայաստանի 2,$ամեակի տօ­ յութեան իրաւունք ունենալու 5* Սփիւռքի

նակատարութեան, Գէորգ Զ* յետոյ ունկնդրա.* գործածուող եւ լեոուական կատաբելատիպ դձռ եըկբիՆ ա ն տ ե ս ա կ ա ն վիճակին

թեան կ՛ընդունի մամուլի ներկայացուցիչները* պԼ–. րո ւթ ի ւ ն ն ե բու Հասած աբեւմտաՀայեբէնը , ոբ կա­ նյէ այգ կը պաՀ ան Լէ։

ԿՐ յայտարարէ ֊ րող է գիտութեան ու դպրութեան ամէն ճիւղերու Հ ա յ կ ա կ ա Ն խ | ^ տ ո ւ մ ո « Թ է ե ւ ք ի լ Աը մ ե ղ մ ա ց ա ծ ՝
Հովուեբդու–
— « Ս՛եր մ տ ա ծ ո ւ մ ն ե ր ը Արտասահմանի Հ ա յ ե ­ մէթ , իմաստասիրութենէն մինչեւ
նրբութեան
ր ո ւ մասին, ե ւ մեր ս տ ա ց ա ծ բազմաշ>իւ նամակներս թիւն, ամէն գ ա ղ ա փ ա ր ե լ իմաստ՝ իր առանց Լ՚4եսւքւՆի (սոր()րւ|.աժոզու|էՆ ի վեր. 0՝ուրքհր»ւ

ոլ. հ ե ռ ա դ ի ր ն ե ր ը հ ա մ ո զ ե ց ի ն մ ե զ թ ե * պ է տ ք ՛է ո ր ­ մինչեւ վերթնագոյն թելը արտայայտել, գհ բա­ ա*քիԱ կ ՚ ե ր Ա ւ ա յ տ ե ս ա կ մը ՓՆշոււՐ ընգուսէւ|

մ ե ն ք Ե ր ե ք Մ ե ծ Պ ե տ ո ւ թ ե ա ն ց Ա ռ ա ջ ն ո ր դ ն ե ր ո ւ ն գ– երբեք տկարանա լու »մ ի ն չեւ անդամ յաճախ սւէԱ|ւււ ք)ամար խււրք;րդայիՆ աււաջ ա ր կ Ն ե ր ջ " %Կ՚

Սթալինի, Թրումրնի եւ էր֊լիի — խնդրելով ա զան ց ե լո վ եւրոպական լեզուներու բառամթերքը ղ^ւցներու (խսւշ^սխներ). կարս ե ւ Ա ր տ ա ք ն ի

վ ե ր ջ տ ա ն բ ա զ մ ա չ ա ր չ ա ր հ ա յ ժ ո ղ ո վ ո ւ ր դ ի ն հատ– իր բարդութեան տարօրինապէս ճկուն եւ բազմե­ ե ճ»ուրքիոյ միշազգայ|ւ՝ն ք ա դ ա ք ա կ ա Ն ո լ ք ժ եսսՆ
|« սրևվւ«ի>սան ԱասիՆ;
դէպ դործուած պատմական մ ե ծ անարդարու­ րանգ կարոդութիւնով՝ չ ի ն ե ղ ո ւ ի բ բառի պակա­

թեան : Մեր դիմումին մէջ , մենք խնդրեցինք | բ սէ , բացի Հազուադէպ մասնագիտական քառերէ ,

|Ժ*ոլրքիոյ կ ո ղ մ է ր ս ն ա գ ր ա ւ ո ւ ա ծ հ ո ղ ե ր ը ե տ ա»– որոնք կա՛մ կը դարբնուին , կա՛մ օտար լեզուէ մը

նոևին եւ վերադարձուելուլ իրենց օրինաւոր տէրե­ բառը անփոփոխ վախ կ՚առնուի ։ Այս պաՀանթր մ՛էթ ա յ ս ելքին յանգելէ ետքը» կր մնայ Հեաեւ–

րուն , կցուին Խ• Հայաստանի» յ յատուկ է ամէն լեզուի : ինչո՛՛՛ւ ն ո յ ն ը չընէ Հա յաս–– ց ւ ե լ ։ Հրիտա՛՛կ է Հայաստանի գրական ղեկավա–

*էյախոբդ Մ եհ֊ Պ ա տ ե րա զմին ալ , Գէորգ ա տանի արգի դրականութիւնը , ինչպէս յա թալեց ալ լ ութեան ոբդեգբած ուղղութիւնը^ Սփիւռքի Հա­

կաթողիկոսն էր որ թարգմ ան կր Հանգիս անա ր ընել Ս շակ/ք ՂաՐոՅՐ » Հակադաբ ձօրէն Մ ^ ւ ր ն ^ յութեան Հոգին դէպի Հա յբենի քի սէրը ներղբա՝–

Հայ ժողովուրդի բաղձանքներուն , միեւնոյն մեծ դպրոց ի ն անՀեթեթ նկրտում ին՝ վերակենդանա­ ւելոլ տեսակէտով» նկատելով ոբ գրականութիւնը

յղետութեանց առթեւ ։ ցնելու նա խամ շակեան արեւելաՀա յեբէնբ , որ Հ տ– (Խօսքի) կամուրթն է գլխաւոըըայն ազդակներուն՝

Այն ատեն շատւոր էին <&Մ եծեբըգ * է ս կ անոնց ղ ի ւ ւիրկուած էր կիէ*ուիյ*ս միայն Հայերէն ըլլալու, ո ո կո չուած է Հա յ ժողովուրդին երկու Հ ատուած–

Առաջնորդներն ալ բոլորովին տարբեր մարդիկ» այյանդակ լեղուատիպարէն ։ եեոբշելի կորճայ » ները իրարու մօտեցնելու» իրարու ղօղելու», Հա­

թէ անուններով եւ թէ վարչական կարգուսարքով։ պէտք է վճռապէս ըմբռնել թէ՝ Հայերէն Լեզուի մաձուլելու։ 1Ս * Հայաստանի պետական արդի քա­

Բոլորովին տարբեր մթնոլորտ մը կբ տիբէր » ՚ մէթ մուտքի իրաւունք չունին աաւղճաաուած աաբա– ղաքականութիւնը բ յ ձ ա Լ Ո է Լ Սփի։֊ո֊քի Հա յո ւթիւն բ

այն ատեն ; Ե*– մարդիկ աւելի բաց կբ խօսէին I գով այն օտար բառերը որոնց հ ա մ ա զ օ ր հ ա յ ե ր է ն – իր ապագա յ ա զգա թնա կչո ւթ ի ւն ը նկատել յ անոր

է՛՛ն չ աւետաբեր Հաւաստիքներ՝ թէ պատերազմի Աերր կ ա ՛ ն 5 յաճախ նրբերանգի կրկնակ ճոխու­ Հետ խօսքի կամ ուրթ ստեղծելու սա երկու միթոս–

բնթացքին եւ թէ զինադադարի շրթան ին ։ թիւնով» մէկ բառի դէմ մինչեւ Հինգ բառով։ ք՚ն– ն՚ՆբԷն ոռրբ ճիշդ կը դա ւան ի , Ա* Տ Իբ լեզուն

թ՛երթ չմնաց» որ Հայկական բաժին մբ չունե­ չո՝Պ ւ իյնալ ս ա անիմաստ անՀ իթեթութեան մէթ* ղանդաղօբէն սլարտադրելո^վ ՚ թափանցել Հներ–
նար ։ Հայանպաստ Պերճախօս *
գէրքեբ գէգերհվ։ - - Պօէզիա (բանաստեղծութիւն , քերթուած) 1Հ րաւելիֆ Հայուն Հոգիին , թէ– Բ*—- Արմատախիլ

ճառեր եւ յանձնառութիւնն եբ՝ ֆս ո րՀ ր դա ր անն ե լ ։ լ ա յ ի ա լ ա կ ա ն ^ Ա Ո ցիտփստ^ւկա (ւ Լ ւ^յձէըայչն^ յյն– ,քելով իր արդի լեզուն՝ խօսիլ (դրել) այն արեւե­

բեմերէն։ Ոչ միայն պարզ երեսփոխաններու, այէ կե ր վա բակ ան ) , ինստիտՈլսլ (Հաստատութիւն , լա՜Հա յերէնով՝ ռբ–ռ&"՝^–&**&՚նփ Կ) ըն*Հէձ։լյւսփ*&՝է., .^^Է–

եւ պատասխանատու նախարարներու բերնով ւ Հիմնարկութիւն) , Ո լ ն ի վ ե ր ս ի տ ա (Համալսարան) , Սփիւռքը Լեցնող աբեւմտաՀայութիւնբ եւ որուն

էլ ունեցանք Աեվռի դաշնագիրը ( 1 0 Օգոստոս ւ ւ ե ս պ ո լ բ լ ի ք ա (Հանրապետութիւն) , էվօլիւցիա՝ եւ իր լեզուին միթեւ տարբերութիւն չ ի դներ ան \

1920) : Մագաղաթ մը՝ պարտ ու պատշաճ խմբա– որուն դէմ աՀա Հինդ բառ, անփոխարինելի նրբե­ Անվիճա բան ե լի կերպով ստոյգ Է թէ՝ առաթին

դրութեամբ եւ շողշոդոլն ստոր ագրո ւթիւններով ; րանգներով (յեզաշբթութիւն , եղաշյրթութիւն , բա– միթոցը քնաբեր ցնորք է։ Ան ոչ միայն ատակ չէ

Ա՚ադազաթ մբ որ թուղթին կամ Աեվռի յախճա­ րեշբթոլթիւն » յոռեշյբթութիւն » շյրթափոխութիւն ) դրական արդիւնք ծնցնելու » այլեւ գ լխ ո վ ինյւՆձ ց 1Ա -

պակիներուն Հ ա փ ալ չդիմացաւ։ եւ այսպէս անՀ ամ ար ուրիշներ ։ Այս կատակեր­ Ա ա կ ա ն արդիւնքի դատապարտուած է է Որով Հ ե–*

Այսօր լուռ են Մեծերը ։ Լուռ է <ձՄ եծ Մամ ու– գութեան դիմելու պաՀ անթ էՂԳա9Է*^ Բաֆֆի ^ տեւ , եթէ կ՛ ուզենք ինքնախաբէ ո ւթե ան օրօրով

լբ% : Հայկական Գա տի մասին կը խօսուի Լոլ–~ Մ ուրացան , Լէօ , <յ իր վան զա տ է , ԱՀ ա ր ոնեան , 1՚– չքնանալ եւ եթէ կրնանք մեծ ճ շմա րտութ իւննե ր

բեբու կարգին , այն ալ» բնդՀանբապէս , կարս • սաՀակեան , Աղա յեան, Վյսր անգեան , Փափազեան լսելու քա թո ւթ ի ւն ո վ Հանդուրժել ազաաախօսու–

ԱրտաՀանի ՛առթիւ ։ Աւելի շատ՝ ամերիկեան եւ. ե լ դեռ այնքան ուրիշներ , արտադրելու Համար ա– թ եան ան բոն ա բա ր ե լի իրաւունքին , պէտք է բարձ­

Արեւելեան երկիրներու մէթ։ րեւելաՀայ դրականութեան լաւագոյն էթերը։ Հի՜ րաղաղակ յա յտարաբել թէ՝ Ափի^-ո֊քի Հա յո լթիլ­

իսկ լուռ են » մանաւանդ » բուն իրաւասունե– մա՛* ինչու պաՀ անթ կը զգացուի ։ Ուրիշ լեզուի մէթ նբ՝ մեծով պզտիկով՝ սնած աբեւմտաՀայ Հ ի ան ա՛­

բբ , Երեք Ջոթերը ։ քՕ * Միու թեան եւ Հայաստա­ օրինակը կա յ այս ծաղրելի պատկերին ։ Անոր լի աշխարՀաբարով եւ տիբապետուած անոր ան–

նի մէթ անգամ » ժողովրդային տարրեբր եւ թեր­ Հեղինակներբ ի ն չ պիտի ըսէին աբեւմտաՀայւլբա­ փոխանակելի Հմայնքնեբով , երէկ չ կ ա ր դ ա ց » այ–

թերն են որ խնդի բ բ կ արծարծեն պարբերաբար ւ գէ ՛սի մբ երբ ան իր գրուածքը լեցնէր թուրքերէն սօր չ ի կ ա ր դ ա ր եւ վազը դժբախտաբար պիտի

Աւելի իբրեւ Հագան գ ։ բառերով։ Աւելի քան պայծառ է թէ՝ ոչ մէկ փաս– չ կ ա ր դ ա յ ՝ Հակառ ակ իր բուռն փափաքին՝ Հայաս­
Գոնէ
մենք» մինչեւ այսօր» չտեսանք որ եւ է աով պաշտպանելի կողմ չունի այս Հ ինօրեա յ ա– տանի արդի Հայերէնը , քանի տարի ալ ոբ իր գլու–

պաշտ օն ական յայտարարութիւն չենք բսեր ւ անդամ ոլութ իւնբ , որուն դէմ Մշակ// դպրոցբ՝ խբ արգուկեն այդ կորճայով։ Եթէ քրտնելով կար­
յանսնճձննառութիւն պատասխանատու
կողմէ: վարիչներու արեւելաՀա յ գրական դէմքեբ եղող Հեզինտկաւոբ դայ իսկ, վայելքով պիտի չճաշակէ նիւթը, թղայ–

աշխատակիցներու իր Հ ո յ լ ի ն զինակցութիւնովբ՝ նանալով ձեւէն :

Ան շո ւշտ անոր Համար ո ր ՝ ա յսիսչ Մեծը չի քառորդ գարու անուլորմ պայքար մղեց եւ է՚ԲՐ իսկ այդ լեպուով գրե0լ՝ պիտի չփոբձէ իսկ ։

գիտեր թէ ի՛նչ կը մտածէ դիմաց ինը։ Ամէն մէկն արդիւնք յաղթանակին՝ աբեւելաՀայերէնբ տիրա­ Ուրեմն բացարձակօրէն Ժ խ տ ա կ ա ն արդիւնք , ան­

իր գագտնիքն ունի , անթափանցելի՝ Հասարակ ցաւ իր բնօրէն դիմագիծին , այն լեղոկին , որով տարակուսելի կերպով ։ Հետեւաբար , գաղափա­

մաՀկանացունեբուն Համար ։ խորապէս Հայեցի, բնատոՀմիկ շքեղ գրականու­ րական –Հոգեկան ձուլումի պարիսպ՝ ժողովուր­

Վարագոյրբ պիտի բացութ , վե րթապէս » Մ ոս­ թիւն մբ ծաղկե ցաւ մինչեւ խոբՀրդային յ ե ւլա վա­ դին երկու Հ ատ ո լածներ ո ւն միթեւ , մ աաւո րական

կուա յ ի խորՀ րգաժողովփն առթիւ (15 Գեկա *) : խս ւ թ ի լ ն ր հ Ամէն սեռեր 1Լսդդրկող այգ գրակա­ կալուածին մէթ։ Ուրիշ երեւոյթ է անգիր խան­

Բոլոր գաղտնիքներ բ խաղաթուղթերը սե­ նութիւն ր , Քաէեէով դէպի ա ր ո ւե ս ա ա գ ի ա ական դավառս ւթե ան բռնկում բ՝ ո ր երկու կողմ էն աք
անկեղծ է ու սրտազեղ^ թանք
ղանի վրայ պիտի գա^ն » ինչպէս կը պաՀ ան թէ կատարելութիւն բարձրացող բոլոր ճամ բան եր էն , եւ որուն ՀրաՀբում՛ին

Մեծն Բրիաանիոյ արտաքին նախարարը ։ չ կ ա ր օ տ ե ց ա լ երբեք օտար բառերով փետրազար– խնւ ւէ

Այս՜ անդամ , բուն Գլուխներր չեն որ պիտի դուելու արուեստին։ 1*նչոթլ Հիմա մոլի Հակումը Եբկբորգ միջոցը, անտարակուսելի կեբսլով

խորՀ րդակց ին » ա յլ իրենց փոխանս րդնեբը ար­ կր ցուցնեն գէպի այդ թաղուած ԴաՐո9ԼՀ* "Ր ք ա ն դ ո ւ մ ն կ սլարիսսլին, Հետեւաբար ժողովուր՛­

տաքին գործեբու նախարարները։ Ե*֊ սեղանի վը" ծնունդն է գերմանական - ռուսական վաղեմի Հա­ դին երկու Հատուահ-ներուն մտաւորական - Հոգե­

բայ կայ ծանրակշիռ Հարց մբ յ Հիլլէական ոլժ , մալսարանականներու Հայերէնի տկարութեան ր եւ կան գիրկբնղիւաոնումին գլխաւոր պայմանր , որ

որ կասկածի մթնոլորտ մ ր ստեղծած է * վւոխւս– քիչ մըն ալ՝ ժամանակի երեւոյթ՝ անոնց սիրա­ կոչուած է նաեւ իրագորհ-ել ընկերային Համաձու­

գարձարար : կան աւելի բարդ խնդիրներ ։ մարգի թեթեւսոլիկութեանր ։ լում ր։ Այս չէբ ուղահ-ր Հայաստանէն :
ելքին, որ
Կբ մնայ սպասել խորՀբգաժոզովի Հաշուեյարդա­ Հրամայական պահանջք է, ուրեմն, փութա՛

մեծապէս պիտի ազդէ պատեաղմի Այդ աշաարակր գերեզման իթեցնւէղ լուսամիա ցնել այղ մթնոլորտին ստեղծումը։ Ո՚֊րիչ ամէն

րին վրայ։ Գոնէ Հարթելով ճամբան՝ խաղաղու­ Հեղինակներու ստեղծած լեզուն այնչափ անթերի ղեդեւում , հ եքծ եքում , վարանում , դան գա ղում՝

թեան դաշնադիրներու եւ ուրիշ Հարցերու լուծ­ հ ա յ ե ր է ն կրցաւ Հանդիսանալ որ՝ արեւմտեան Հա­ նպատակէն Հեռացնող անշարմացում է: իաէալի

ման Համար։ յեր ր արեւելաՀա յ Հեղինակներ լափող ընթերցող­ կասում է :

Մինչ այդ՝ ՀՀսպասել եւ յուսալֆ ։ ինչպէս բո­ ներ դարձան , առանց որ եւ Է խրտչում Կրեէո*֊ Առանց յանդուգն շարմոլմի , կրնա՞յ պար՛
լոր վւոքր ժողովուրդներուն Հա­
ւք ար » որ անսպառ Համբե » նոյնպէս մեզի արեւելաՀայեբէնի տարբերութենէն , որ այդ Հե­ լոկ ո, իլ Հայաստանի պետական ք սպաք ականու -

բութիւն ունինք ։ ղինակներու դրիչին տակ աննշանութեան կբ վե– թ ե ա ն հ ւ գ ր ա կ ա ն ղ ե կ ա վ ա ր ո ւ թ ե ա ն գիրքերուն մի–

Սպասել եւ յուսալ՝ չի նշանակեր յօրան թե լ րածուի ու կը լուծուի » գրեթէ կը չքանայ ։ Ո րով՜ (ել աո կախ ցցուն հ ա կ ա ս Ո ւ թ ի ւ ս ր , որուն խոր ոլ–
անվՀաւո
կամ բազկատարած֊ ազօթել» այլ գործել Հետեւ այգ դպրոցին Հեղինակներուն գրած լեզուն չագրոլթիլն սեւեռելոլ մամ ան ակ է։

եւ յարատեւ» Համախմբելով պիտանի տարրերը։ ա ն թ ե ր ի Հայերէն է, Հայերէն՝ ուղղագրութիւնով, Եթէ իրատես Հոգեբանութեան անՀ ա Լա միտ­

Գեռ շատ նեղ օրեր պիտի տեսնենք» բարոյա­ Հայերէն բառերով ։ Մինչդեռ Հայաստանի գպր-ռ» քերու գառն իսկ Հնչեն այս ա ն ք ո ղ ա ր կ հ լ ի 8շմսւր.

կան թէ նիւթական Հոգերով։ ցին լեզուն թերի Հայերէն է , ուղղագրութիւնով ու տոլթխՐւնԼ-րը , պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն հ ա մ ա ր պէաք էին

Աշխատանք» մինչեւ, որ Մեծերն ալ խօսին բառերով հ արձանագրուիլ անոնք յ

Երեքով կամ Հթեդով։ Հք • 3 իշուած տուեալներով՝ երկու ճամ բաներ ու ԵՆ/1Վ-Բ ԱՐՄԷՆ

Fonds A.R.A.M