Page 37 - ARM_19-1945_02

8ԱՌԱԶ 3

ա ԱՐՏԱԿԻն ԿՈՐՈՒՍՏԸ Ս՜ԵՐ Ե Ր Գ Ը ԻՆ2ՈԻ 2(յնՔ խ ն Դ Ա Ր

1915 Ապրէլ 1 1 ել 1945 Ապրիլ 1 1 , արդէն սաա Ա– Երքանիկ էակները կը Հարցնեն Անացոբգացին *

Հեցաւ առաքին եըեսնամեակը, ու մեր պատան, լ– Ք ե զ լ ս ե ց ի կրկին, ա ն գ ա մ , ե ր գ ի մ ա ն ո ւ շ , Ինչո^ւ չէք խնդար : Ինչո^ւ թախծոտ են

թեան յիշողութենէն Հասնող ա ն ո ն ց գէմքեբը այձ֊-մ Օ ր օ ր ի պ է ս , ե ր ա զ ի պ է ս դ ռ ւ թ ա խ ծ ա ն ո ւ շ , ձեր աէքերը :

սկսեր են արգէն կամաս կամաց մշուշոտ իլ ու յբս՛ Դու. հ ո ր ո վ ե լ , ս ա ր է ի ս ա ր ձ գ ո ւ ա ծ հ ե ւ ւ ո ւ , Մնացորգացը ուս կքւ թօթուէ , կ՚արգաՀատի ,
մ փքոց ին Հետ ։ Բա քց Դ ո ւ կ ա ր օ տ ե բ գ , ս ր ն գ ի տ ա զ ի մ ս ա ր ս ռ ո ւ ն :
տակ գիծեբը միախառնուիլ *.ւրտում–>տխուր կը նայի եւ կը լռէ։

շունչը զոր ձգեցին կ՛երկարի , կր վաղէ , կր թա^ի ժ ո ղ ո վ ր դ ի ս ի ո ր ա կ ո ւ ն ք ի ց ե ս դ ո ւ գ ա լ ի ս • Երջանիկ էակները ի՞նշպէս գիտնան : ինշո՞ւ

այնպէս լուսացնցուղ ինչպէս միքօրէի ճառա­ Դ ո ւ ա ր ծ ա թ ե ա յ ա լ ի ք հ ն չ ո ւ ն , ո ր ո տ ա լ ի ց գիտնան : Ու կր Հարցնեն վերստին : Պիտի Հարցը–

գայթները խուլօրէն պառկած գաչտերու սրտի -: Դ ո ւ ծ ո ր ո ւ մ ե ս հ ն չ ի ւ ն ն ե ր ո վ կ ա խ ա ր դ ա կ ա ն , ։,են Հազար Հեղ ՚

Ու երնէ* կ , եթէ խո րապէս գնաՀատելով գա յն ,կ ս֊ Փ շ ր ո ւ մ ս ր տ ի դ ո ւ ո ը կ ն ք ո ղ ա մ է ն փ ա կ ա ն : —~ ԻԱՀոռւ չէք խնդար : ինչո^լ թախծոտ են ձեր
Հ ա– Վ ա ր դ ե ս բ հ ր ո ւ մ գ ա բ ն ա հ ա ս ա կ ա մ է ն հ ո գ ո ւ ,
ր ենա յինք ւէե ր ա պր ե ցն ե լ եւ իր ամ րողքական Գիշերային անուշ կսկիծ , քաղցր իակում: ա է ք ե ա ՚՛

րազատութեամ բր յանձնէ լ մեղի յա քո րգոզ ս իսկ անմխիթար սերունդը , ժառանգորդը Ե—
՝ Օբօրւում ես ծխի նման երդիք ների,
բունդին է՜ Դու գթառատ, դու բալասան, դու միշտ բաբի– • • ՛լեռն ին , պիտի լռէ ու անցնի :
0*՛, գալիս ե սա ն տ ա ռ ն ե ր ի ց մ ե ր բ ո ւ ր ա զ ե ղ —
Այգ ս՚՚՜^Լլհ ^ ւ ո է – գ ա յ ^ ա 1 ս գիրքերէն։ ԻԱէ ՛ր Անուրջներով, սիրով լցնում ամենայն տեղ։ Ի** նէպ էս խնդայ։ Ին Լո^լ խնդայ ։
Թավււոլլք եսյորդ՝ հեղեղի պէս լեռնակուտակ՝
գրուեցաւ՜ տպագիր, .անշուշտ կր մնայ ոՆ կր գի՝* Ս՛եր սարերի կ ա տ ա ր ն ե ր ի ց ճիւնատսսւկ : Ահ աւասիկ Ապրիլ ամիս ։ Գարնան արեւ , բող–
Ա ն ա ր ե ւ ե ս դ ո լ լքե ր թ է լ կ ա պ ո յ տ , լ ո ւ ս ա ց ն ց ո ւ ղ ,
մագր՚է ժամանակի Հ ա բ ո ւածն ե ր ո ւն , բայց ամ էն ն Որ ց օ զ ո ւ մ է ց ա ւ ա ծ ս ր տ ի կ ո շ տ ե ր ը թ ո ւ խ • • •

ափսոսալին անհետացումն է մեր 11գէ»1լԷն ա յն «6^–– ր"1 ՚ " ՛՛ւ՛՛ւ •
ԶափաՀաս
ժէքներուն՝ զո ր Հ իմնապէս եւ վերքնապէս կորսլլն** Որբը պիտի խնդա*յ ; ի՚՚նշպէս խրն–
գայ։ ինշո՞ւ խնդայ։
ցուց ինք գաղթին սեւ սպանգին սլա տ ճառուէ : Այո -

կորսնցուցինք նախ .մեր գոյնզգոյն գաւառաբար֊ ԱՀ աւասիկ Ապրի՜՛լ ամիս։

բառներր , յետոյ մեր ^՜ողովրղ՛ երգեր ո, զուտ Հա՛» Բ. Ո՛– երեսո՛ւն Աոլրիլ ամիս։

յհցի մեր աննման պարը, ազգագրական մեծարժէք Ք ե զ լ ս ե ց ի , ե ր գ ի մ ա ն ո ւ շ , ե ր է կ գ ի շ ե ր , Որբը դարձեա՛լ կը մխբճի Հայ անցեալին մէք
ելն՛; ^ք1ւ զ ա ր թ ն ե ց ի ն խ ո ր ն ի մ հ ո գ ո ւ ջ ե ր մ ի ն յ ո ւ շ հ բ :
մեր սովորոյթները , տարազները, բարքերբ սրիւնոտ ։
իսկ կր կսկծացնէ մեր սիրտբ ։ Հ ա ր ս ա ն ե կ ա ն ն ո ւ ա գ ի ձ ա յ ն ն է բ ղ օ ղ ա ն ջ ո ւ մ ,
Ասոնց յիշատակումն Ել փ բ փ բ ա բ ա շ ձ ի ե ր է ի ն խ օ լ վ ր ն ջ ո ւ մ , Ան կը սեղմէ թարթիչներ ր ու կը նայի ։

Ատկէ մնաց ո րգ գբաւո ր բերքը կ բ բաժնուի • ՛ Ն ա զ ո ւ ն կ ա ն ա ն ց , տ ղ ա ն ե ր ի պ ա ր ը ց ն ծ ո ւ ն կարաւանը կլւ քալէ :

ին քնարե րա րա ր ե ր կո լքի ՚ չափածոն եւ արձա– Դ ա ռ ն ո ւ մ է ր յ ո ր դ , ց ա յ գ ա զ ո ւ ա ր ս մ ի խ ն դ ո ւ թ ի ւ ն ։ Եր քանի՛ կ էակներ , դուք էէ** ք տեսներ , բաց

կր ՚՛ Մ եր նիլթը վերքինն է , ուրեմն կեգրոնանանք Ու բ ա կ ե ր ո ւ մ , պ ա ր տ է զ ն ե ր ո ւ մ կ ա ր մ ի ր գ ի ն ի ն աէքերով։

արձակին վրա յ • Հոսում է բ վառ՝ բաժակներում զուարթագին : կարաւանը կո քալէ ։ Կը Հասկնանք այս խօս–

Վիպապաշտներէն մ ին չեւ արուեստագէտ սե­ Ե ւ գ ի շ ե ր ո ւ մ ա ս տ ղ ե ր ը ջ ի ն ջ , շ զ թ ա յ - շ ղ թ ա յ ՝ քը , ո՛վ Հանդերձեալ , յագեցեալ եւ ա պաՀ ով

րունդը մեր արձակ ր անրնգՀատ խոյանքի մբ մէք Ե ր կ ն ք ի ց ց ա ծ կ ա խ ո ւ ե լ է ի ն լ ո ւ ս ա շ ղ թ ա յ : էակներ :

է, անիկա ՀետզՀետէ կր յգկոլ–ի » կբ ս Բ Բ ա ս ա $ ) Վառել էինամենուրեք ոսկի խարոյկ , կարաւանն է Հայաստանեայց աշխարՀին ,

ՓաքլԼ ստանայ ու այսպէս երեք սերունգ վերք Դ ո ւ ա ն մ ո ռ ա ց , դ ո ւ հ ա ր ա զ ա տ , լ ո յ ս ի ա կ ո ւ ն ք , ճամբայ ելած Եփրատին Հետ, որու վազքին բըռ–

կ ղ Հասն ի ա յն տեսակ կատարելութեան մր որ աս– Հ ն չ ի ր ն ո բ է ն յ , ե ր բ փ ա կ է ք ո ւ ն ն ա չ ք ե ր ը ի մ , եագատեալ Հետեւորդ, ան կը քալէ ։

տակ կ րլլա յ պատմ ելու ա յս ժ ո գո վո ւր գին ներքին 0 ՜ մ ա յ ր ե ն ի ե ր գ ի մ չ ք ն ա ղ ո ւ մ տ ե ր ի մ – • • Մ ին չեւ եթ րբ , մ ինչեւ ո^ւր : Ա՛ ինչեւ վախճանն ը

Ր"ԼոՐ տագնապներն ու իմացական թ"–իձքԱեբը ՚՛ ՎԵՍՊԷՐ օաարագնաց մեր գետին :

Անշուշտ այգ Հ ո լ ո վ ո յ թ ր պա բզելու Համար Հոս կարաւան ր պառաւներու, ծերերոլ, մանուկ֊՛

ԱՂեզը չէ մ ան րամ ասնութեանց մէք մտնել, երեւոյ– ԱքՑՈՏՆք-ՊՍԱԿ Ա«1ՐհԼե"1Ն ԶՈ7.եՐՒՆ ներու , կիներու , թարմ Հարսերու եւ կոյսերու ,

ք^1Լս է Գ"Ր հ.ԼՀ մատնանշեմ՝ ու այսքան՛. Այգ կա– Երբ գիշերն անյաղթ աշխարհն է գըրկում, քուր քե բու մէք, կիսամերկ , մերթ բոլորովին մեր–
Խաւարով սընշում լ ո յ ս , հնչիւնք, շ ա ր ժ ո ւ մ ,
տաբելութեան ռաՀվիրաներն են Աամուրեան , 0*ո֊ Երբ մարդկանց տանջող յոյսերն ու հոգեր կացեա լ , ու բո կո ան կը քալէ լուռ , ա յլ ցաւա­
Անէանում են թըմթութեան , նիրհի
եան, Տէմ իրճիպաշեանէն մինչեւ քԻլկաաինցին ու Անդորր ովկիանում, երբ ես նիւթեղէն տս անք ։
Պայքարից յոգնած երազ հանգստի
Ջէօկիւրեանր։ Այս վեր քինով մեր արձակր կանգ ժամերն եմ տենչում , Ան կր քալէ ընկճուած % Ոտքերն անոր կը քաշ–

կ՚առնէ , 1920^5. վեր շ կրկին Նաղկե լ ո լ. Համար այ ս կռտուին մեղկօբէն ։ Օչսռա0ք կ՚երթայ ։ Տեղ քաթյլ

անգամ ա ր աստ սա Հման ի մ էք ( ա յգ մ ասին՝ ուրիշ կ՝ընէ ։ Կը նաՀանքէ* ։

անգամ): կոկորդս չոր , անօթ ի ել քրտնաթոր՝ Ա՛նա–

•յ ո րդա ց ը կը քալէ , տունն ու Հողը ետին ձգած ,

1 9 1 5 ^ Եղեռնով զոՀ տուինք մեր արձակագիր­ Դ ա ժ ա ն տ ե ս ի լ ք ն ե ր , տ ի տ ա ն տ ե ս ի լ ք ն ե ր ..Հոխոտելով ամուսինի, նշանածի , եղբայրներու եւ

ներէն Թլկատինցին , 9»– ԱօՀրապը, Ակն ունին , Ե՛ Մ ը բ բ ի կ թ ե ւ ե ր ո վ խ ո ւ ժ ո ւ մ ե ն հ ո գ ի ս , ձ^քրերու արեւախանձ կմախքները։

րուխանը, Ա՝ ՚ կիւրճեանը^ քհ * ՏԼարդարեանբ, ծ՛. Ք ը ր ք ը ր ո ւ մ ն ը բ ա ն ց ա ւ - ժ ա ն ի ք ն ե ր ո վ : կարաւան ո կը քալէ ;

Ջէօկիւրեանր , Ա՛ինասեանր , Գ * Բարսեզեանր եւն ։ Շառագունւում է արեւելքը յանկարծ– Կը մագլցի լեռներն ի վեր ։ Կ՝իքնէ դաշտ :

.Ասոնց բոլորին մասին Հոս արտայայտուիլ անՀնա– Լաց ու աղաղակ , հառաչ , հեկեկանք , Բարձրաւանդակ կը քշուի ; Գարձեալ կ^իքնէ ձոր եւ

րին էւ Պիսքի քան ամ մէկ քանիներուն արձակին Կանչեր, վ ր է ժ ի , կըրհսաւմ , ա ն է ծ ք Հովիտ՝. Հրամանը կթարգի լէ կանոնաւոր ճամբան։

ն կ ա ր ա գ ի ր ը զատորոշել ու ատով ալ փակել ւս յս Հեզում են երկիր : կարաւանը կո քալէ սառած սրտով ու նայ­

յօգուածբ ։• Ու ս ա հ ո ւ մ է հ հ ռ ո լ ի ա փ ե ր ի ց ա ն յ ա յ տ ուածքով մոլորուն ։ Կ՚ապրիմ , կր ղգա^յ : Ա՝ ա Հ ա -

Թլկաաինցիինաբձակր Բուն Հայկական մի֊ Մ ի ըոսբ , մըսագոյն, անհատնում ամբո՛խ մեՌրձ է թէ անկենդան։
Արի՛քն, ց ա յ տ ե լ ո վ , ա ր ի ւ ն ո վ թ ր ր ջ ո ւ ա ծ
քավայրը ոայւոհցնող արձակր զոր ունեցանք՝ քհրլաա Ու ա ր ե ա ն մ ի ջ ո վ : Ահ , ա յ դ նըրանք ե ն , Ե՛֊ աՀա կոյսեր այլափոխ ։ ԱՀա Հարսեր խա–
Մարտիրոսները Մեծ կոտորածի ,
կատ ինցիինր եղաւ : Արեւ մուտքի ա ղղե ց ո ւթ ե ան Որոնց մորթ-ոտհց Սուլթան բորենին թարեալ, բայց ճար չկայ։ էքենէշ աչքը կը տեսնէ ։
Խեղդելու համար ազատութիւնը
բնաւ չմօտեցած գրագէտն է ան, ու ատով ամէնէն Խեղհ հայրենիքիս։ Անցնում են շարք շարք, Ու երր իքնէ մեղսակցութիւնը սել գիշերին, Հէք
Ծածկուած վէրքերով խորուն ու հոսուն.
բախտաւորբ Հարազատութեան տ ե ս ա կէ ա էն ։ Հայեացքները բոց , բռունցքր կայծակ, կոյսերն ու Հարսերը պիտի կանչեն*
.ճեղքուած կուրծք երում սիրտերը հրաբուխ:
Դարձեալ միակը որ զերծ մնաց «գեղագիտական , Ու մ է կ էլ շ ը ը ջ ւ ո ւ մ , դ ա ո ն ո ւ մ ե ն դ է պ ի ն ձ , - Մայրի՛կ , մայրի՛կ ...
Հազար ալիքով խուժում են վրաս ,
խնամուածդ ըլլալու մտաՀողո լթիւններէն : Իր մօ Սարսուռ է ժայթքում : Ու անէծքը մալրերու։ քքյեղճ մ ամ եր ու պոռչ­
Եւ խորտակւում ե մ ե ս արիւննեբի
լեզուն ամէն բանէ առաք տեղական Համ է եւ զո յն : Ու ճ ի չ ե ր ի մ է ջ ց ա յ թ ա ծ ի ն , ցասկոտ — տուքը կողկողագին *
— Շուտ մեզ մոռացաք , աւա՜ղ , մոռացաք ,
Ինռն ատիպ յոբՀոբխումը միտքն եւ միայն կարելի է Ինչո՞ւ մոռացաք : Աստուա՛ծ , Հասիր :

Թլկաաինոի անունին կցել։ ՀԱՅԿ ՍԱՐԳՍԵԱՆ -— Ո՛վ ողորմած ՝Բրիստոս ։

Գրիգոր Զօհբապին արձակը Եւրոպական Բայց , Ալլա՛ Հն է զօրաւոր եւ Ա՝ ա՜ր գար էն բա­

առումով առածին գրագէտ ր մեր մէ^, որուն ամէ­ րերար ։

նէն մեծ՜ արմանիքր նախ իր ըսելու ձեւն է , Իսկ գիշերը դաւադիր ։

Պչրող կիներուն կբ նմանի, իր լեզուէն բխող Հրա֊ կ՛արձագանգէ կոյսին ՈԳԲ1Լ 1 1լ արձագանգէ

աոյրները ալիք "սյ աէիք §ո ^."՚Գ^՝" մեր վրայ, ու Հարսին ՚կանչր լալագին ՚

Հազիւ թէ իր մէկ գեզեցկութեամբր պիտի գինով­ Մ այրի՜կ , մայրիկ * * •

նայինք՝ ու աՀա արգէն կբ Հասցնէ իր ուրիշ նոյն­ Լոյս է կրկին՛, կարաւանը կը քալէ։ Հէք կոյ–

քան զգլխիչ ՐԱելու ձեւբ : խտութիւնը ԱօՀրապի սերր Հա յաս տան ի , Հէք Հարսեր ո Հա յաս տան ի ,

արձակին մեծագոյն արժանիքն է ։ Իրեն երբեմն կո րա քամ ակ , տառապակոծ , ամ օթաՀար եւ զ րէ՜

բաւ է նո յնիսկ մէկ բառ, որուն միքոցաւ արա ա - Ալս յատկանիշին կուգայ միանալ նոյնպէս գաւա­ խիկոր:

բերէ անՀատի մբ ներքին ամ բոզք Հոգեկան կա– ռի զգայութիւն մրն ալ ու իր լեզուն կքւ գնէ բարե­ ՛Ո*– աՀա մայրեր ծննդաբեր՝ ճամ բուն վրայ։

ո ոլցուածքր ՚. Առնենք Թ Է ֆ ա ր ի կ նորավէպէն ՛սոգ խառն գօտիի մը մէք։ Ակզրնաւորութեան առաւե­ ^ամրաներու երկայնքին Հետ՝ երկունքներ :

՚^Բ՛ «Մ արի ամ կո կոչէինք զիսքբ , մայրս ուրիշ ա– լապէս տեղական գոյներով ծանրաբեռն ՀետզՀե– Ո՜վ Հեգնութիւն : Ա՝աՀ եւ ծնունդ կ՚ընդՀա–

նուն չէր ընղուներ սսլասուՀիներուն Համարի։ Ա– տէ կը նրբանա յ , կը կա տ ա ր ե լա գո րծ ո ւ ի եւ կը վե–՝ րին : Հայ արգանդր կը գոռայ *

մէն գրագէտ իրեն յատուկ գործածական բառեր ր րածոլի վայելուչ գործիքի մո որուն միքոցաւ իր Պիաի տոկան Հայերը։

ունի եւ ԶօՀրապով ոզքնցած , օրինակ «ճիտին սիբտր կը տրոփէ , աւիշր առնելով մ ի շտ ել ամէն կարաւանը կը քալէ : Զունի գազավտարը ժամա­

պարտքբ% բառերր ոլբիչ ոԼ մէկ գրող կրնայ գոր­ տեղ գաւառի ապրումներէն ։ Իր վերքին արճակը նակին : Ե՞ր բ սկսաւ ։ ի՚^նչ ամ իս , ի°ն չ; օր է ։

ծածել ՚. Հեռու է «Պանդուխտներու կեանքէն^ի քիչ մը Ա՛ոռնա^լ անզեալբ , ուրանա՛3լ– զայն ։ Ջնայի^չ

Ակնունիին արձակը քիումբ մրն է. իր ան­ նախնական լեզուէն ։ ետին ; Հապա՛73 անյատակ վիշաբ : $՝ողովոլրգ մբ

կումն ու պայթումր ակնթարթի մ ո մէք կբ կա­ Տ ի գ ր ա ն Ջ է օ կ ի ւ ֊ ր ե ա ն ի ա ր ձ ա կ ը - թ՛եթեւ, Հո­ նաՀատակ ։ Տրամին տեսիլը անբաժան ։ Ա՛եռել–

տարուին հ Ատոր Համար սլէտք չ ո ւնի փն տռո ւած՜ վի պէս թեթեւ վազք մըն է իր լեզուն որ իր գնաց­ ներբ չեն լռեր ։

ձեւեր Հնարելու , կ՚բսէ այն՝ ինչ ոբ կբ մտածէ ՚, քին բոյր եւ դոյն կո վերցնէ ծազեկներէն , բայց Երքանիկ էակները կա Հարցնեն Որբին *

իր լեզուն Համակ քիղ է եւ շարժում : Իր արձակբ վանքի մր շուքին ծաղկած թուփերէն ։ Ատկէ ա– ինչո^ւ չես խնդար ։ ինչո^լ թախծոտ են քո ւ

Հոգիներուն վազք կը պատճառէ : Երբ Բ ՜սալ Հ֊Գէպի մըչկոտութիւն մը իր արձակին մէք։ Իր նրբակերտ աչքերը ։ Ա* ինչեւ ե0 ր բ ա յսպէս : 4

երկիր՝», ատիկա արգէն ամբողք Հատոր մբ գիբքին արձակը ամ էն օր նո րնալու , թարմ անա լու արժա­ ՝ Ա ինչեւ Հատուցում ։

խտացումն Էհ Իր մօտ բառր թէ խո րՀ րգածո ւթիլն նիքովն էր օժտուած : Իր «Վանքր» որպէս արձակ, ԱՐաԻԻՐ ԽԱՆԷՏԱՆԵԱՆ
մեր գրականութեան
է եւ թէ շարժում : Իր արձակր կբ փայլատակէ ու գոՀար ներէն մին է : 1

կ՚որոտայ հ Հ Ռուրէն Զաբդաբհանին արձակը Լեզուի

Ե բ ո ւ խ ա ն ի ն ա ր ձ ա կ ը — իրապաշտ դպրոցին զգայական դեղագիտութեամբ Հարստացած– արձակ Անհանգիստ է հոգիս ու տրտում • • •
Ես տ ե ս ն ո ւ մ ե մ ա ղ է տ ո լ արիւն.,
վերքին մնացորդներէն մին։ Առաւելապէս կր շրբ–՛ մր։ Զարղարեան իր ոճին զմայլելի երանդներր կր Խելագար ու խաւար խլրտում,
Աղաղակ , աղերսանք , գալարում :
քագայի ք արիսւէսք–|ւՏ/–7ր/7Լ եւ ձկնավաճառնե րո ւ վերցնէ մենաւոր քարանձաւներու , անգունղերոլ,
Ես տ ե ս ն ո ւ մ ե մ գ ի ւ ղ ե ր հ ր կ ի զ ո ւ ա ծ ,
շբքափակին մէք , ու ա յգ պատճառով ալ կարծես օձի ճամրաներու եզերքներէն։ Իր արձակր վերջա­ Քաղաքներ ,
Դիակներ , դիակներ գզգզուած • • •
ակամայ իր լեզուն կը ռամկանա յ։ Իր արձակբ ո– լոյսի մր նման գոյն կոլտայ եւ գոյն կ՚առնէ։ Ինք­
առ
րոշ թափանցումներու րնգունակ տպաւորիչ է եւ նատիպ՝ իր յօրինուահ-քին մէ^, դաշնաւոր

կենգանի ։ , ւս ս րարազա եւ պերճ ու գունագեղ իր պատկերաց­
• Մ ե լ . Կ ի ն ո ք Լ ե ա ն ի ն ա ր ձ ա կ ը — Իր լեզուին
տի– ման պաՀերուն : ՀԼարզարեանի նաՀաաակոլթեամր

ն ա լ ք ՚ ի ք ուժը ամբողքութեամ բ տրամ ագր ահ կար­ կորսնցուցինք մեր արձակագիրներուն իշխանը։ Անհանգիստ է հոգիս ու տրտում • • •

ծես միայն ես միայն Հաղորդակից ԱԱաԼՈԱ՝ Համար՝. Հ Ր . ԲԱԼՈՒԵԱՆ FondՎ ԱsՀAԱ ՛.ՆR.AՏ Է.MՐ ԵԱՆ