090
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
աշխ ար Հ՚ներու, որովՀետեւ ամէնքէն առաք ա րչա լոյ սևեր ր տեսան, և քա
դէպԻ Ն՚յս
էն
աղրէւրր։
%;\
Ցնորքի եղերաբախտ
ե, անծ՛անօթ ուխտաւորները երբ իրենց երագած
Հանգրուանը կը Հասնին, մեզի ուրիշ բան չեն թողուր, եթէ ոչ ^ լուսնկայ
արծաթափառ ուլունքներէն
Հիւսուած իրենց ան րքական վերարկուն։
Հոգիին
մերկութիւնները
gա ւա գին օրէն զգեստաւորելու Համար մենք անոնց կը դի
մենք , կը դիմենք բանաստեդծներուն
որոնց ամբողք երգերն
զգալու վսեմ
Հաճոլքր տրուած է Տառապանքի և Ժպիտի գերագոյն
եղբայրութի
ՎաՀան Տէրեան, ցնորքի ազնուագեղ երգիչր, ունի այնքան թախծագ
նոյ շ երգեր որքան աշնան միօրինակ անձրեւր իր տրտմօրօր
քաղցրութիւն–
նեբուն
Հետ.
՝
«Աշուն է, ա՛նձրեւ,», ստուերներն
անձեւ
ղողում են գան ղաղ.,, սլա՜ ղ, մ է ա սլա ղա ղ
անձրե՛ ւ ու անձրե՜ ւ.**
Սիր արս ա անկում է ինՀ_որ անուր ա իւ
անձ
անգսաութիւն...
Սա ասիր, լսիր» սս չեմ
կամենում
անսահ
լ
ո
յ
ս
"րից*
անցած
յոյղերից
աաոաւղել
կրկի
ս
»
Նա fի՜ր, ախ, նայի՜ ր, սալում է նորից
իմ
Հիւանղ Հողին»..
Աւս տխրագթե գա շնա կութի ւնները կը լսուին գրեթէ ամբողք իր եր գե
րուն մէք որոնք Հիւսուած են միայն -\է\\
տ
Ա Հրապուրելու
Համար։ ՎաՀա
Տէրեան տարտամ գեղեցկութէւսներու, տարտամ երf անկութիւնն երո
դագին Հեռա կարօտ ո վր տառապեցաւ,
{(Ւմ մէ2_ սառել է Հիւանդ մի կա pour,
Ե՛ւ չի ղան ելու աանշ_անքր
մաշղղ,))
Երդերու, չի լսուած երդերու երանգները գուշակող Հոգի մըն էր ան
որ թռչկոտեցաւ անծանօթ .բուրումներու
վրայ։
Երգը անոր Համար ունեցաւ դիւթական
Հմայք մը որուն լուսեղէն թա
լսւկով ր զարնուած՝ անոր սիրտը թունաւոր ծաղիկներու մէք փնտռեց գե
րագոյն և դաոնաՀամ նեկտարը մարդկային Հաճոյքներուն։
Աեղուն գիտէ
թունալից շափրաէլներն առաւելագոյն կը պարունակէն
քաղցրաՀիւթր,
մեղուին պէս անոր Հոգին արբեցաւ թոյնով՝
էոյսի ոսկեծորան
շրթունքնե
րէն . . .
Սրտաթով ե ախր աղա շն
ա
կ ՝ անոր Համար երգը եղանաէլն էր, եղանակ
ձայներու զորս Հծծող տարփելէ շրթունքները փակուած
էին յաւիտեան...։
(շաոուՅււսկհյի,)
ԱՐՍԷՆ-ԵՐԿԱՕ
