VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 803

ՀԵՐԱ ԾՆՈՒՆԴ 680
ա՛նոր պարտէզին մէջ Տէրեանի քերթուածները կը Հանդիսանան ոչ թէ իրր
չնաշխարհիկ ծաղի1լներ, այլ բնիկ Հողինև արեւին թաքուն ոյժեր էքնՀովա­
ցող դա բուն մը։ S Էրեան Հայ Վէռլինն Է։ինչ որ «իմաստութիւներ այնքան
ցաւագինօրէն ե այնքան նուիրական տառապանքով քնարերգող բանա
ծ՜ ր կր բերէր ֆրանսական քերթողագրքին, կը նոյնանար Տէրեանի ձզտու
ներուն Հետ, անոնց ղրոշմելով իր անայլայլօրէն գեղեցիկ ձեւը և իր առանձ–
նա յատուկ Հրապոյրը։
Հնչականութիւնը րառեբու այս կամ այն գործածութեան կերպին
չափակշոոյթին մէջ կր կայ ան այ։ Վէռլինի երգերր ծանօթ են մեգի։ Նոյնա­
ձայն բառերու կր1լնութիւններր, փոքրիկ տողերու Հիւսուածական կարժումը
կամ թելատումը կը ստեղծեն այնպիսի եղանա1լներ որոնք մեզի կը յիշեցը–
նեն յաճախ (հօնսառի և (հրմի տը Պէէօի սիրերգները։ Հնչականութիւնը քեր­
թողութեան ամենին մեծ Հրապոյրն է, երր մանաւանդ բանաստեղծին նե
շնչումր կր ծաղկի սիրոյ և կարօտի արեւներուն տակ։
Տէրեանի քերթուածներուն առածին կախարդանքը դա շնա մրմո
եղանակն է ալիքներու տխրանոյշ օրօրումին մէի
«ՑրաաՀա՜ր, Հողմավա՛ր, «ճաճանչները թօշնան...
Դողացին մեղմաբար Կանաչն երր ս աշնան —
Տերեւները դեղին, իմ խոՀերր մ/1 լար
Պատեցին իմ ուղին.** ՑրաաՀա՛ր, Հողմավա՜ր..*
«Կրակներրս անցան,
Ցուրտ ու մէգ է միայն***
Անուրջներս երկնածին
Գընացի՜ն, գընացի՜ն* ** »
(Աշնա ն երգ )
Տէրեանի ձգտումը Հոգիին ամենախորունկ միջոցներուն մէջ ստեղծը–
ւած կարօտ մըն է։ Անձրեւին տխրօրօր երգը գղացող, անոր միօրինակ մըր–
մունջին Հետ լացող այս բանաստեղծր ՀետզՀետէ ուրիշJj կերպով չէր է Ա
այլեւս կեանքի ամէն ձայն, բնութեան ամէն երգ, սրտի ամէն մրմունջ։ Ամէն
շեշտ անոր եղանակին երան զն երր կուտար, երանգները միայն որոնց մելա­
մաղձիկ և տարտամ Համադրութենէն գոյներու որոշ պատկերը կը խու
փէր 1 Երգը ամին բանէ առաջ վշտխն Հրապոյրն է, և ինչ է արդին Հանճա
եթէ ոչ արեւին ժպիտր աստուածներու վերջալոյսին մէջ * * • Դերագոյն տա
ռապանքին ծիրանիներն իրենց ուսերուն՝ քեբթոդներր դժբախտ զաւակներն
են Ցնորքին որուն բալաձիգ ճամբաներուն վրայ կը քալեն, անիծ ո ւած այլ
եղբայրական։ fei- եթէ անոնք անծանօթ կը Ձեան իրենց Հոգիներով՝ մարդ
կային ամբոխներուն, փոշեթաւալ մազերով այղ քնարակիրները այնքան մօ­
տեցած են պաշտումի և նուիրումի տաճարներուն իրենց ներշնչումին մին­
չեւ յետին երգր, իրենց արիւնին մինչեւ յետքէն բոսոր ծաղիկը տալու Համար
անոնց * * *
Այղ մեծ անծանօթները պատուՀասուած Հսկաներն են Հեռակարօտ