Փափա զեան ի միակ մտասեւեռուսն
եղած է
րողոքը
անարդարութեան
ռու
դէմ։
իր գրուածքները
յաճախ
ձգտոււաաւոր ոգիէ մր կը բղխխն, ՚ ե
են ունենալէ իրապաշտ
յզացուեներու
այն խորունկ ու կենսատրոփ
n
P
t W j
f l
î f
֊միտքր անքննելի գրոշեներով կը տպաւորէ։
Իր լեզուն սա
կայն
Հզօր շեշտերով կը բարձրանայ ե յաճախ
մար դա գոռ
աղաղակ
տկարութիւնը
սրտազինոզ։ Աճը սեղմ է» %քզուտ ՝ ե ամփոփ։
Սարսափի տարիները, կարծես
ամէքն գրիչ կոտրեցին, ամէն
ներ
չում խեղդեցին տառապակոծ
անդոՀանքով
մր. Հայրենական
Հողի
մեր գրականութիւնն
ալ չունեցաւ
իր արօրուած
ակօսները
ոսկեղէն
Հուն
քի մը Համար։ Վիշար սակայն
ամենավսեմ
ոլսուցուՏն է զգայուն Արտ
րուն։ Սն և որ կը խմորէ գրագէտքն
ըդեղը
սո
ր արեւներու
շլացուեներով,
նոր տեսիլներ % կուտալ անոր մտքին, նոր Հորիզոններ
բանայ անոր թոիչքքքն առք եւ։
Թէ է"$ե'ր
Հը սպասէինք Վ* Փափազեանէն և բոլոր իր
Հայ եղբայրակիցներէն,
իբրեւ
գեղեցկագոյն
երկերն իրենց գրականութեան,
դժուարին է յա
լ անել Հոս։ կեանքի ե
ս
ի ր
ո
յ քերթուածը
վալրագօրէ/ն բը»
զրքտեցին
անողոք ձեռքեր, ե արիւնոտ պատանք
մը ձգեցին գարնան
գի էլն եր ուն
վրայ։
Զրոյցր» Հէքեաթը» Աւանդավէպը
նոր պատկերներ,
Հուրիներ, նոր դիցանուշներ
չունեցան, ե
մի ալն տառապանքը
Հողմակ
ալիքի
մը պէս փոթորկոտ՝
քօեց տարաւ գեղակերտ
մեՀեաններու
մարեայ
սիւները
բոլոր***
A^
u
ib
m
b
^ՐՂԷԷ*^
^եր բանաստեղծները
ք
քախուած
*ք^նարին վրայ որուն լարերուն խառնուած»
Հիւսուած
էխն Գ այն
քան
ծանրագանգուր
օղակներով, խողխողուած
կոյսերուն
մազերը, օ
խըռիւ
մազերը մայրերուն, և իժեր, իժեր որոնք
թունաւորած
էքն
ձ
ամ£ն
վարգ և ամէն
շուշան***
՛Շատ բան կը սպասէինք
անոնցմէ որոնք ապրեցան և
չարանքը, շատ
բան կը սպասէինք
անոնց գրիչէ"> անոնց Հ-ն
կը
մոռնայինք որ դառնակսկիծ
անդոՀանքբ
սաՀմռկեցուցած
էր
սիրտ, և քարացուցած
ամէքն ակնարկ***
Վ. Փա փա զեանի եղբայրական խոովքը սա վերքին տարիներուն,
րեւս
մեզի կտակեց
այնպիսի էք եր որոնք դարձեալ դեղեց կա գոյնն երր "վի
տի Համարուին
իր գրականութեան։
ՀIf ենք նոր Հունձքեր
կ՛ուզենք կապե
լու Համար խայրին Հասկաթուռ
զոր րնծայ պփաի տանինք
Ազատութեա
Գիg ո ւՀ էին։
Թ
ա
յՅ ՒՐ Յիշատակր
ոգեկոչելու
Համար՛ ետ կը դաոնամ
տադարձ ակնարկով
մր կր պարածածկեմ
իր կեանքը բովանդակ
Հանգրուան չի գտաւ, ե Հուսկօրէխ,
գերեզմանը
զոր ճակատագի
ցաւ իր եղբայրակիցներուն,
անոր փառապանծ
գլուխ ր կր ծածկէ
ժութեան Համար...
Գափնին պիտի դրասանգէ
անոր ղխրիմր որուն
վրայ, ամառ
կուննեբռւ կապոյտ
արեւաշող ստուերին
մէք, ԱՀակ թռչունները պիտ
ռեն, ե անղութ որսորդին գնդակէն վիրաւոր Եգնիկը պիտ
գալ ա
սափորէն
կեանքին արեւր
խմելու,
իբրեւ
աղբ իւր է մըՀ
Է
յաւերժաՀոս
ու
վճիտ֊.*,,
