Վ ՐԹԱՆԷՍ ՓԱՓԱԶԵԱ1
(isee— 1920)
Վաղարշապատի
մէք մեռան– է Վրթանէս
Փա փա զեան։ Այս
գոյժր չարա շուք օրէն կր
1լնքէ
ամբողք գրական կեանքի մր պատմութիւներ ո
իր. ամենա փայլուն ցոլքերն է ստացած՛
Հայ Տառապանքէն։
Մեր գրականութիւն
ր վերջին աՀաւոր աղէտին մէք կորսնցոլց այնպի
սի ղէմքեր որոնք փոքրիկ ցեղի մր մեծ՛ փառքերն
էին։
Տակաւին երէկ, ապրիլ
11
ի տարեդարձին, ցաւագին
ոգեկոչումով
կր դաոնայինք դէպի անոնց որոնք մէր
եր1լնքին
մարած՛ աստղերուն
յլ
ա
փ
գեղեցիկ եղան։ Այսօր նոյն վիշտն է որ կր Համակէ մեզ, երր Հոս կ՛ուզենք
արձանագրել մա Հր Վ. Փա փա զեան քէն, ե տժգոյն մէկ ուրուագիծ՛ ր տալ
գրականութեան։
Երգել Հայ տա ո ա պանք ր և անոր մի քել ծ՛առացող ապստամբ ոգի
դա վառել, աՀա նիւթր որուն շուրք րոլորուած են այնքան
տաղանդաւ
գրագէտներ, Արովեանէն, քիաֆֆիէն սկսեալ մինչեւ ԱՀարոնեան։
Վ. Փա փա զեան, բնիկ Վասպո լրականgի՝ արեւմտաՀայ
գրականութեա
միայն ծանօթ է մեզի, ինչպէս Լեւոն Հքանթ՝ որուն
լեզուն
սակայն
երկու
բարբառներու մետաղներէն կազմուած՝ նոր ձոյլ մրն է։
Վ, Փա փա զեան յայտնի է որպէս Հեզինակր պատմուածքներու
որո
ցայտուն կերպով կր պատկերացնեն թրքաՀայ կեանքը իր ամբոզք
պալից իրադարձութիւններուն
մէք։
Ըմբոստ ոգի մր կր բաբախէ միշտ իր գրիչին տակ զոր ան թաթխա
էր մեր դո Հերու արիւնին ե սրտին մէք Հերոսներուն։
ինչ խորունկ
Հուզումով գրուած են այն արձակ եղերերգներր
որոնք
խորՀրդապաշտօր^ն կր հայտնաբերեն
նոյն ցաւր Հայ մայրերուն՝ լալա Հառաչ
ԱՀակ թռչուններու
ողբին
մէք^ն։
յաղթականներու
կեանքէն առնուած՛ ՝՝M պատկերներ, ճամբան
ձիւ
վրայ վառուած՝
խարոյկի մր շուրք, զրոյցներ որոնք մեր տառապանքին իրակ
Հէքեաթներն են միշտ, «Աւետեաց երկրին» կարօտր որ այնքան
տա
մաշեց սրտերը պանդուխտ. Հայրենի Հողը, Հայրենական արտր
մրրկ
անձրեւէին աւերուած՝,
շ>
Ս՛երկ ՚րերվիշըն որ կ՛ուզէ
մոռնալ վիշար կեանքին,
եւ կը ծ՛խէ ոբիոմ, կր ծ՛խէ վերացած և ինքնամփոփ... Ասոնց ամենը
գա պաշտ ական քօղի մր տակ այնքան յուդուՏնալից կերպով
ու խ
կր թագցնեն
մարդկային ցաւր որ մեր գրագէտներուն
Համար միշտ Հայրե
նիքին ցաւն եդած՛
, . է։
Իր զրոյցներուն
մէք որոշապէս կ՚երեւի աղդեցութիւնը
Հիւսիսիգրա
կանութեան։
իպսէնի և Պիօրէնսընի խորՀրդապաշտութիւնր տպաւոր
է իր Հոգին։ ԱյնուՀետեւ
Փա փա զեան
մեզի տուաւ
Հ^բոյ ցներնի գիր ՀՐ*
